หนีตายโรงบาลบ้า

พวกมันได้ยินแล้วทำไงดี

ระหว่างที่ฉันหัวเสียอย่างห

นักพวกมันก็พยามพังประตูเข้ามา ฉันพยายามจะหาทางออกจากที่นี่แต่ก็ไม่มีสักทาง ฉันปีนกลับขึ้นไปที่ช่องลมและรีบคลานไปอีกทาง

"ปั้ง!!"พวกมันพังประตูออกมาแต่ก็ไม่พบอะไรพวกมันสำรวจรอบๆห้องแต่ก็ไม่มีหลักฐานที่ฉันคิดไว้ พวกมันคงคิดว่าตู้มันล้มลงเฉยๆ ฉันถอนหายใจรอบที่พันล้านหมื่นแสน

แล้วฉันจะไปทางไหนล่ะทีนี้?

ฉันเลือกที่จะเดินไปยังทางที่มีศพขวางอยู่ ฉันถีบศพลงจากช่องลมก็พบว่านี้คือชี้นที่ 3 ฉันเดินลงออกมา จนเจอศพนางพยาบาลหลายคนทั้งคนที่ฉันรู้จักพวกเขาตายไปแล้ว..

"หมับ!!" อยู่ดีๆก็มีใครไม่รู้มาจับหลังของฉัน

ฉันสบัดอย่างแรงจนทำให้มือนั้นหลุดพอฉันหันไปก็พบกับ ชายหนุ่มคนนึงที่แต่งตัวเป็นคนไข้

"เงียบๆสิเดี๋ยวพวกมันก็ได้ยินหรอก!"

"นะ..นายเป็นใคร" ฉันถามกับเขา

"ฉันไม่ได้บ้านะแต่ไอ้พวกนั้นมันจับฉันให้เป็นที่ทดลองของมันแต่ฉันกลับหนีมาได้"

ระหว่างที่เรากำลังคุยกันนั้นฉันได้ถามเกี่ยวกับเขาทุกเรื่อง จนฉันหิวและต้องหาอะไรมาทานก่อน

เราสองคนไปที่ห้องครัวชั้น3 ที่นี่ไม่ค่อยเหลืออะไรมากนักนอกจากข้าวแกงเขียวหวานกับข้าวผัด หลังจากที่เรากินกันเสร็จก็ต้องออกเดินหาทางออกทันที

"แล้วเธอจะไปที่ไหน?" ชายหนุ่มถามฉันอย่างสงสัย

"ไปชั้น1ไปโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือ"

"ไร้ประโยชน์น่าที่นั่นมันพึ่งโดนตัดสัญญาณทิ้งไปเอง"

"บ้ารึไงไหนมีคนบอกว่ามันยังใช้ได้อยู่ไม่ใช่หรอ?"

"อื้อ ก่อนที่ฉันจะลงมาที่นี่เนี่ยนะฉันเห็นคนในองค์กรมันตัดสัญญาณทิ้งรวมทั้งฆ่าคนที่มีชีวิตรอดอยู่อีกด้วย!"

"ฉันจะไปชั้นหนึ่ง ฉันจะหนีออกจากที่นี่" ฉันตอบกลับไป

"งั้นถ้าไปที่นั่นเราต้องไปหากุญแจเพื่อเปิดประตู ไม่งั้นเราออกไปจากที่นี่ไม่ได้แน่ๆๆ"

หลังจากนั้นพวกเราก็เดินลงมากันถึงชั้น2 แล้วก็พบกับพวกศพทหารที่ตายกันละนาวแถมบางคนที่ยังตายไม่สนิทดีก็บอกให้พวกเรารีบหนีไปเพราะมีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวมันจะฆ่าทุกคน

ฉันตัดสินใจหยิบปืนจากศพทหารและส่งให้ชายอีกคนด้วย

"เธอยิงปืนเป็นหรอ?"

"อื้อ ฉันเคยหัดเรียนมานิดหน่อย"

"อ่อ"เขาตอบกลับมาอย่างสั้น

"แชะๆๆ แชะๆๆๆ!!" อยู่ดีๆก็มีเสียงปริศนาเกิดขึ้นมันไม่ใช่เสียงกล้องถ่ายนูปแต่มันคล้ายกรรไกร! ทันทีที่เราหันหลังก็พบกับ ตัวประหลาด ที่เป็นนางพยาบาลมีหลายแขนและถือกรรไกรไว้ในมือแถมมันยังวิ่งเร็วอีกด้วย

"ยะ..ยิง!!" ฉันตะโกนให้ผู้ชายคนนั้นยิงทันที ส่วนฉันก็ยิงเหมือนกันแต่ไม่มีท่าทีว่าไอ้ตัวถือกรรไกรนั่นมันจะตานสักทีฉันและเขาก็เริ่มวิ่งแต่!! ขาฉันมันสะดุดฉันพยามจะลุกแต่ก็เจ็บขาเหลือเกิน ไอ้กรรไกรมันมาหยุดตรงหน้าฉันและ! มันง้างกรรไกรจะทิ่มฉัน

ฉันหลับตาและพร้อมที่จะโดนมัน ลาก่อน...

"เฮือก!!"

โปรดติดตามตอนต่อไป