หนีตายโรงบาลบ้า

ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับคนไข้ที่ถือเหล็กเล่มแหลมออกมาเหมือนมันจะมองไม่เห็นพวกเราด้วยเพราะตามันบอดนี่นา

"ฉึก!!"ไอ้ผีบ้ามันเอาเหล็กแหลมแทงคอของหมอมันเร็วมากจนฉันตั้งตัวไม่ทันฉันก้มหลบเหล็กแหลมไปมาเพราะเหมือนว่ามันจะแทงมั่วเอาฉันหยิบปังตอของหมอที่ตกอยูข้างๆ แล้วตัดแขนของมันจากนั้นฉันก็รีบวิ่งหนีไปทางหนีไฟฉันไม่รับรู้เลยว่าหมอคนนั้นจะเป็นไงต่อฉันวิ่งมาถึงประตูทางหนีไฟฉันหันหลังกลับไปมองข้างหลังว่ามันยังตามมาหรือเปล่า แต่มันคงไม่ตามมาแล้วล่ะมั้ง

"ฮูว์วว"ฉันถอนหายใจและเหมื่อยในเวลาเดียวกัน

ฉันรีบเปิดประตูทางหีไฟเข้าไป ฉันเดินลงบันไดมาเรื่อยจนถึงชั้น5 ชั้นห้าสภาพคือศพนอนเกลื่อนกลาดเลือดนองเจ่อไปหมดเครื่องในมนุษที่ถูกคว้านออกมากระจายอยู่เต็มพื้น มันทำให้ฉันแทบอยากจะอวก

ฉันเดินค่อยๆและช้าๆที่สุดเท่าทีจะทำได้เพราะไอ้พวกนี้มันอยู่กันเต็มเลยพวกมันกำลังฟันมั่วๆ บางตัวมันฆ่ากันเองก็มี ฉันเดินค่อยๆจนเกือบถึงหน้าประตู

"หมับ!"เหมือนมีใครมาจับขาฉันไว้ฉันจึงง้างปังตอเพื่อฟันมันแต่แล้วฉันก็ต้องหยุดเพราะคนที่จับขาฉันก็คือมนุษย์

"ธะ...เธอ..ต้องไปบอกตำรวจเดี๋ยวนี้เธอจะต้องลงไปโทรศัพท์ที่ชั้นหนึ่งและเมื่อเธอรอดออกไปได้ฝากบอกลูกผมด้วยนะว่าพ่อจะอยู่ข้างๆลูกเสมอขอให้เธอโชคดี..." และแล้วคนๆนั้นก็หลับไปมันทำให้ฉันน้ำตาคลอขึ้นมาทันที

"แฮ่..ครึกๆ"พวกมันเริ่มมาทางฉันแล้วฉันจึงรีบไปเปิดประตูและก็วิ่งทันทีส่วนพวกมันก็กำลังแทงฟันกับศพที่พูดกับฉันเสร็จ เห้อออ ฉันจะต้องรอดออกไปจากที่นี่ให้ได้

ฉันเดินตรงไปเรื่อยๆ ทางที่แสนปราดเปรี่ยวศพที่นอนกันเกลื่อนไฟที่ติดๆดับๆมันทำให้ฉันกลัวแต่ทำไงได้ถ้าฉันไม่รอดจากที่นี่ฉันก็ต้องตาย ฉัึนเดินจนหยุดที่ที่มีเอกสารบางอย่างที่เกี่ยวกับการแอบใช้สารที่อันตราย

เอกสาร..

พวกเราได้ใช้สารอัลลัลลามีนผสมกับยาของพวกคนไข้ทุกๆวันเพื่อให้หายจากอาการทางจิตมีหลายครั้งด้วยกันที่เราทำพลาดเราจึงต้องฆ่าคนไข้ทิ้งซะเพื่อไม่ให้มีเชื้อติดต่อได้ พวกเราได้ทำพลาดหลายครั้งจนเกือบไม่มีหนูทดลองแล้วด้วยซ้ำ แต่ทำไงได้ล่ะไอ้พวกนี้มันบ้านี่ จบบันทึก..

"งั้นฉันก็สมน้ำหน้าพวกแกเหมือนกันที่เกิดเรื่องแบบนี้!" ฉันสบถเบาๆและรีบหาทางลงไปที่ชั้นหนึ่ง

"ตึกๆๆ"

เสียงฝีเท้านี่หลบดีกว่าฉันรีบหลบใต้โต๊ะทำงานทันที ฉันมองผ่านใต้โต๊ะ เห็นผีพยาบาลเดินถือมีดผ่าตัดไปมาอยู่หลายนาที

"ขวับ!" ผีนางพยาบาลโดนแขนยักษ์ลากเข้าไปในมุมห้องผู้ป่วย ฉันถึงกับค้างฉันรีบออกมาจากใต้โต๊ะและวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าทีจะทำได้

"ปัง!"มันทำลายกำแพงและดิ่งมาหาฉัน รูปร่างของมันตัวเท่ามนุษย์ทั่วไปแต่แขนมันใหญ่กว่ารถยนต์ซะอีกแถมมันยังมีหลายขาอีกด้วย นี่เชื้อมันเปลี่ยนแปลงได้ขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

"ฉึก!"พวกผีที่กำลังไลฆ่าฉันมันกลับเข้าไปไล่แทงไอ้ผียักษ์นั่นแถมพวกมันยังไปกันไม่หมดด้วยมีบางตัวที่มันจะฆ่าฉันอยู่ สงสัยฉันคงต้องบู๊กับมันแล้วสินะ..

โปรดติดตามตอนต่อไป