ก้วนโรงเรียนปฏิวัติสายเวทย์

     
     สายแล้ว ๆ ทำไงดีชายหนุ่มวิ่งออกไปผ่านประตูโบสถ์เพือรีบไปสมัครเข้าเรียนโรงเรียนเวทย์มนต์ในเมืองหลวง "ไปละคับซิสเตอร์ แล้วพอผมเป็นนักดาบเวทย์แล้วจะกลับมาเยี่ยมนะคับฝากเจ้าพวกตัวแสบด้วยนะคับบาย"ซิสเตอร์กล่าว "ขอให้โชคดีนะจ้ะวูฟคุง"ในขณะที่เขาวิ่งผ่านป่าใกล่โรงเรียนเขาก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงตัวน้อยร้องเหมือนตกใจอะไรสักอย่าง เขาจึงตัดสินใจวิ่งไปทางต้นเสียงนั้น ก็ ไปเห็นภาพเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผมสั่นสีทองเป็นประกายในชุดคลุมสีแดงกำลังจะโดนหมียักเข้าทำร้ายชายหนุ่มคนนั้นจึงชักดาบขึ้นมาวิ่งเข้าไปขวางตรงหน้าหมีตัวนั้น "หยุดนะเจ้าเดรัสฉานเจ้าคิดจะทำร้ายเด็กน้อยคนนี้อย่างงั้นหรือ"หมีหยุดแล้วทำหน้างง ทันใดนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นเด็กน้อยคนนั้นเสกหอกโลหิตขึ้นมา และคิดที่จะทำร้ายชายหนุ่มผู้นั้นหมีเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งเข้าไปผลักชายหนุ่มนั้นกระเด็นแล้วโดนหอกโลหิตแทงเขาที่ท้องเต็มที่ เด็กหญิงก็พูดว่า "แห้ม ๆน่าเสียดายจังเลยนะค่ะที่ข้าเกือบได้ลิมลองเลือดของมนุษย์หนุ่มคนนั้นซะได้ "พูดจบเธอก็เปลี่ยนหอกให้กายเป็นเคียวสีดำฟันที่แขนหมียักจนขาดหมีคำรามด้วยความเจ็บปวดแล้วกระโจนกัดเขาที่ข้างลำตัวเด็กน้อยคนนั้นแล้วโยนขึ้นฟ้า เด้ฏน้อยคนนั้นก็ได้กางปีกอัญมนีขึนมาแล้วใช้มือลูปที่ข้างลำตัวแผลที่โดนกัดกับหายไปในทันที "คิๆๆๆคุณหมีนี้เล่นแรงจังเลยนะค่ะไว้โอกาสหน้าโมโมโกะจะมาเล่นด้วยใหม่นะค่ะบ๊ายบายค่ะ"เมื่อพูดจบเธอก็บินจากไปชายหนุ่มก็ยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อยและเดินเข้าไปหาหมียังตัวนั้นเพื่อดูอาการ หมีตัวนั้นเดินมาที่แขนข้างที่ขาดหยิดขึ้นมาต่อกับแล้วก็มีแสงสว่างเกิดขึ้นพอแสงหายสิ่งที่คงอยู่เป็นแมวตัวหนึ่งนั่งเลียมือตัวเองอยู่แมวตัวนั้นพูดกับชายหนุ่มคนนั้นว่า "เจ้านี้ไม่รู้อะไรเลยเหรอไงน้าข้าต่อสู้กับยัยแวมไพร์นั้นมาตั้งหลายร้อยปีแล้วนะเจ้านะเกือบโดนฆ่าตายไปแล้วนะเจ้าน่ะ ข้ามีนามว่าหมีเป็นสัตว์มายาประจำโรงเรียนแห่งนี้คอยพิทักดิ์มิให้ใครมาทำอันตรายคนในที่แห่งนี้แล้วเจ้าละ" "ข้าคือ มาสึกิ วูฟเป็นเด็กกำพร้าจากโบสถ์ทางเหนือของเมืองนี้กำลังจะมาสมัครเรียนที่นี้ละอ้ากกกกกกแย่แล้วนี้ใกล้จะหมดเวลาที่จะรับสมัครแล้วสิทำไงดีๆ"แมวหมีขำ"ไม่ต้องกังวลไปมาเดียวเจ้าอุ้มข้าเดียวข้าจะพาไปทางลัดให้"วูฟอุ้มแมวหมีขึ้น สักพักก็ปรากฎวงเวทย์ที่เท้าขึ้นพริบตาเดียววูฟก็โผ่ลมาที่โต๊ะรับสมัครในทันที "เอาข้าพามาส่งถึงทีแล้วนะวางข้าลงได้แล้วข้าไม่ค่อยชอบที่จะโดนผู้ชายอุ้มสักเท่าไหร่นักหลอกนะข้าจะไปรักษาตัวแต่ถ้าอยากจะพบกับข้าอีกเพียงแค่เจ้าเรียกชื่อของข้าข้าก็จะปรากฎตรงหน้าเจ้า แต่ห้ามเรียกเล่น ๆ นะเพราะข้าจะนอนเอาไปลงชื่อให้เรียบร้อยซะ"  วูฟรีบเดินไปเขียนใบสมัครทันทีแล้วเจ้าหน้าที่ก็ทำการทดสอบร่างกายเล็ก ๆ น้อย ๆ วัดส่วนสูงน้ำหนัง และบอกให้ไปพักพรุ้งนี้จะประกาศผลวูฟจึงเดินไปพักในอาคารรับรองในนั้นมีผู้คนมากมาย วูฟเดินเข้าห้องพักและนอนพักผ่อน