ก้วนโรงเรียนปฏิวัติสายเวทย์

     ณ. คืนหนึ่งในโบสถ์ซึ่งเป็นสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้านั้น ได้มีเด็กชายนอนฝันร้ายอยู่ที่เตียงนอนของเขา ในความฝันนั้นคือภาพในอดีตที่ยากจะลืมเลือน

.

.

.

มีผู้หญิงสาวรูปงานเดินจูงมือเด็กชายคนหนึ่งวิ่งพาเขาไปหลบในตู้เก็บของ แล้วเธอก็พูดกับเด็กชายคนนั้นว่า "วูฟลูกรักไม่ว่าได้ยินอะไรหรือเห็นอะไรเจ้าอย่าได้ออกมาจากที่ซ้อนนะ" พร้อมส่งดาบหัวสิงโตให้ ก่อนนางจะปิดประตูตู้ นางได้จุมพิชที่หน้าผากของเด็กชายคนนั้นแล้วพูดว่า "วูฟแม่รักเจ้าที่สุดอย่าลืมที่แม่บอกนะ " แล้วก็มีเสียงจากชายที่กายร่างเป็นมนุษย์หมาป่าพูดตะโกนว่า ไลร่ารีบหยิบดาบมาเร็วไอ้พวกโจรมันจะบุกมาแล้ว

.

.

.

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน ทุกอย่างก็จบลงพร้อมกับคู่รักต่างเผ่าที่จบชีวิตลงด้วยน้ำมือของโจรอสูร โคทอส เขา เป็นอสูรที่แตกทัพมาจากอดีตตั้งกองกำลังปล้บฆ่าไปทั่วเพื่อความสนุก มันได้สั่งลูกน้องว่า "รือค้นหาของมีค่าเอามาให้หมดอย่าให้เหลือ ลูกน้องมันเดินมาหยุดที่หน้าตู้เก็บของพานสงสัยว่ามันแปลกๆมันน่าจะมีอะไรอยู่ในตู้ใบนี้จึงเปิดออกมา เด็กชายคนนั้นก็กระโจนเข้ากัดที่มือของมัน ลูกน้องของโคทอสก็จับคอเด้กชายคนนั้นไว้แล้วเอาไปให้โคทอสดู "เจ้านายข้าเจอของดีเข้าแล้วนี้ได้เจ้าเด็กน้อยตัวนี้น่าจะเอาไปขายได้นะคับ" โคทอสได้จับหน้าเด็กน้อยคนนั้นขึ้นมาดูได้เห็นหูของหมาป่า ก็อารมเสีย "ชิ เสียราคาพวกเลือดผสมมันไม่มีค่าอะไรอย่างมากก็แค่ขายให้เป็นทาสที่ราคาต่ำไม่คุ้มที่จะขนไปด้วยเปลื่องเนื้อที่ปล่อยมันไว้อย่างนี้ละแต่ก็ต้องมีของที่ระลึกให้ไอ้เด็กตัวนี้หน่อยแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ " โคทอสได้จับเด็กชายคนนั้นกดนอนคว่ำหน้าฉีกเสื้อเขาออกจากนั้นนำมีดไปเผาไฟให้แดงฉานแล้วบรรจงกรีดลงที่หลังของเด็กชายคนนั้น KT " เจ้าจะได้ไม่ลืมข้าคนนี้ไม่ว่ายามหลับหรือยามตื่น ฮ่าๆๆๆๆ" แล้วเด็กชายคนนั้นก็สลบไป

.

.

.

"วูฟ ๆ ตื่น เธอเป็นอะไรไป" ซิดเตอร์มาเรียเขามาเรียกเด็กชายที่นอนฝันร้ายคนนั้น เขาตื่นขึ้นมาร่างกายชุมไปด้วยเหงื่อตัวสั่นเทาไปด้วยความกลัวเขาร้องไห้กับซิดเตอร์คนนั้น เธอก็ปลอบเขาว่า "ใจเย็น ๆ เรื่องร้ายนั้นมันผ่านพ้นมาแล้วจงลืมมันซะนะ เอาละดีขึ้นรึยังนอนต่อซะนะฝันดีจะข้าจะนั่งดูเจ้าจนกว่าจะหลับข้าสัญญาว่าจะไม่ไปไหน นอนซะเถอะ"