Sentara มหาลัยแห่งเวทย์

"เฮ้ยทาเรส นี่แกเอาระเบิดลูกใหญ่มาลงฉันเลยรู้ไหมเนี่ย"เสียงๆนึงโวยวายขึ้นในห้องอันแสนสงบ "อะไรกัน นี่สรุปฉันผิดสินะที่ส่งชื่อคนที่มีฝีมืออย่างนายลงแข่งเพื่อศักดิ์ศรีของปราการนะ"เด็กหนุ่มพูด
"มันก็ไม่ใช่อย่างนั้นแต่............"
"แต่อะไร นายจะเถียงว่านายไม่มีฝีมือ"
"ป...เปล่า แต่แกก็น่าจะปรึกษากันก่อนนี่หว่า"
"เอาเหอะ งั้นฉันก็ขอโทษแล้วกัน ไปเตรียมตัวไปจับฉลากได้แล้ว"
……………………………1 ชั่วโมงผ่านไป.........................................
"เป็นยังไงเบฟ"
"เฮ้อ เจองานหนักแล้วหละ ถ้าฉันทำไม่ได้นายคงจะผิดหวังแย่"
"งานหนัก อย่าบอกนะว่า................"
"อืม ใช่เบราเทสร่ามังกรไฟแห่งภูตปิศาจ"
"มังกรที่มีเกล็ดเป็นไฟ หางมีพิษ แล้วก็มีปีกที่ใหญ่และสามารถบินได้240กิโลเมตร/ชั่วโมงนะหรอ"
"ครับท่าน ฉันมีเวลาเตรียมตัวอีก 2 อาทิตย์เท่านั้น ฉันตายแน่เลย"
"ไม่หรอกน่า ฉันเชื่อว่านายทำได้ อย่าเครียดนะฉันอยู่ข้างนายเสมอ แล้วฉันก็เชื่อด้วยว่านายจะต้องนำเกียรติยศมาสู่ปราการเรา"ทาเรสพูดให้กำลังใจเพื่อน
"ขอบใจนะทาเรสที่นายไว้ใจฉัน"เบฟพูดขอบคุณ
"อืม"
จากนั้นทั้งสองก็เดินมาที่ปราการด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยเครียดเสียเท่าไรหนัก ตลอดทางทั้งสองแทบจะไม่ปริปากพูดอะไรเลย เพราะทั้งสองต่างกังวลในสิ่งที่กำลังจะต้องปฏิบัติ
"สวัสดีคับรุ่นพี่"เสียงของเด็กหนุ่มอันคุ้นหูดังขึ้น เสียแต่ว่าไม่มีเสียงตอบรับจากทั้งสองคน จึงทำให้เด็กหนุ่มพูดอะไรไม่ออก
"เป็นไงละ หน้าแตกไปเลย"เสียงๆนึงแซวขึ้น
"ฉ...ฉันไม่ได้หน้าแตกซะหน่อย แต่ว่าวันนี้รุ่นพี่เค้าเป็นอะไรกันนะ"ลาลูฟหันมาพูดกับเพื่อน
"พี่เค้าคงจะมีเรื่องอะไรซักอย่างไม่สบายใจละมั้ง แล้วนายจะไปยุ่งกับเค้าทำไมหละ งี้เง้าสิ้นดี"เด็กหนุ่มที่ยืนอ่านตำราอยู่พูดขึ้น
"นี่ นายว่าฉันจุ้นจ้านพี่เขางั้นหรอเพนเทีย"เด็กหนุ่มหันมาถามด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก
"ก็หรือไม่จริง"เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาตอบพร้อมกับเดินนำหน้าไปที่ห้องสมุดของปราการ
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
"นี่มันอะไรกันเนี่ย ทำไมช่วงนี้รุ่นพี่เบฟเขาถึงทำเย็นชากับฉันนักหนา"ลาลูฟโวยวายขณะที่นั่งอยู่ในโต๊ะกินข้าว
"เอาน่าจะโวยวายอะไรกับเรื่องแค่นี้เอง"เนียเอ่ยขึ้น
"นายอย่าพูดให้เสียอารมณ์เลยเนีย คนอย่างลาลูฟพูดด้วยก็เปล่าประโยชน์"เด็กหนุ่มลุกขึ้นและนำจานอาหารไปเก็บ
"นี่ก็อีกคน ไม่รู้ว่าจะเย็นชากับฉันไปถึงไหน ฉันยิ่งหนักใจกว่ารุ่นพี่อีก โอ้ย....เซ็งชะมัดเลย"ลาลูฟตะโกนขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นเพื่อจะไปเก็บจานข้าว เพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยกันจึงต้องรีบลุกตามอัตโนมัติ
สนามเรียนการต่อสู้(โดยไม่ใช้เวทย์)
"คอยดูแอนนาเลีย ฉันจะเอาชนะพวกผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนี้ให้หมดเลย โดยเฉพาะนายเพนเทียอะไรนั้น"เด็กสาวสายเลือกปิศาจพูดขึ้น ในขณะที่ศาสตราจารย์ให้ทุกคนประลองฝีมือ
"จ๊ะ สู้ๆแล้วกัน"สาวสายเลือดเทพพูดตอบอย่างยิ้มๆ
จากนั้นการประลองก็เริ่มขึ้น จนมาสิ้นสุดลงที่คู่สุดท้าย คือเด็กสาวสายเลือดปิศาจ และ เด็กหนุ่มลูกครึ่งเทพปิศาจ
"ได้เจอกันตัวต่อตัวสักทีนะ"เสียงของหญิงสาวทักขึ้น
"อืม อย่าลืมออมมือให้ข้าด้วยหละ"เพนเทียยิ้มรับกับการทักทาย และการต่อสู้ก็เริ่มต้นขึ้น
"ว้ายยย"หญิงสาวร้องขึ้นเมื่อตนพลาดท่าล้มลงและร่างอันสูงสง่าล้มค่อมตัวของตนอยู่ ทุกๆสายตาจับจ้องมาที่ทั้งคู่อย่างตกตะลึง โดยเฉพาะหญิงสาวผู้เป็นรูมเมทของหญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของเพนเทีย
"ข...ข้าขอโทษเจ้าเจ็บรึเปล่า"เพนเทียลุกขึ้นและถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง
"ข...ข้าไม่เป็นไร"หญิงสาวตอบด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ แล้วรีบเดินออกไป
หน้าปราการอัคคี
"เจ้าเป็นอะไรรึเปล่าฟาเมรี"รูมเมทของหญิงสาวถามขึ้น
"ข้าไม่เป็นอะไร รีบเข้าปราการกันดีกว่า"เด็กสาวตอบและวิ่งขึ้นไปที่ห้องอย่างรวดเร็ว
กลางดึก
"นายได้ยินเสียงอะไรรึเปล่า"เพนเทียเอ่ยถามรูมเมท
"นายได้ยินเสียงอะไรหรอ"
"ก็ได้ยินเหมือนเสียงมังกรนะ แต่ช่างมันเถอะ
"เพนเทียตอบพร้อมกับล้มตัวลงนอน ผิดกับรูมเมทที่เดินออกไปเปิดหน้าต่าง
"ฮ....เฮ้ย นะ....นั้นมัน"
"อะไร โวยวายอะไรอยู่ได้ น่ารำคาญ"เพนเทียถามพร้อมกับลุกขึ้นมา
"น...นั้นมัน สัตว์แห่งเวทย์รึเปล่า"ลาลูฟถามเสียงสั่น
"ไหน"
"นะ...นั้นไง"
"นั้นมัน เบราเทสร่ามังกรแห่งภูตปิศาจนิ"เพนเทียพูดเรียบๆ
"ฮ...ฮะ อะไรนะเบราเทสร่ามังกรแห่งภูตปิศาจหรอ"เด็กหนุ่มอุทานเสียงดังจนคนทั้งปราการได้ยิน
เมื่อทุกคนในปราการได้ยินก็ลุกขึ้นมาดูการประลองของเบฟและสัตว์เวทย์ตัวนั้น แล้วก็มีเสียงเชียร์ดังจนมังกรที่กำลังจะสยบกับเบฟออกฤทธิ์อีกครั้ง
"นี่พวกนายใครให้ลุกมากลางดึกไม่ทราบ"เสียงเรียบเย็นถามขึ้นในขณะทุกคนกำลังตกตะลึงกับปรากฏการณ์ข้างหน้า
"ร...รุ่นพี่"ทุกคนอุทานเสียงเดียวกัน
"ใช่ฉันเอง ฉันขอสั่งให้ทุกคนกลับห้องเดียวนี้"เสียงขอทาเรสสั่งเรียบเช่นเคย จึงทำให้ทุกๆคนเข้าห้องกันอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแต่ลาลูฟและเพนเทียที่ยังยืนดูการต่อสู้นั้นอย่างไม่ไปไหน โดยเฉพาะลาลูฟที่ส่งเสียงเชียร์จนออกนอกหน้า จึงมีเสียงจากคนข้างล่างตะโกนขึ้นมาอย่างดัง
"เงียบๆหน่อยได้ไหมฉันต้องการสมาธิ"เบฟตะโกนสั่งขึ้นมา จึงทำให้ลาลูฟหน้าจ๋อย เพราะเป็นครั้งแรกที่โดนคนอย่างเบฟดุ เมื่อลาลูฟได้ยินอย่างนั้นจึงได้เดินไปนั่งกับเพนเทียที่คุยอยู่กับทาเรสที่โต๊ะนั่งเล่นในห้องของตนเอง
"รุ่นพี่ทาเรสคับ ทำไมรุ่นพี่เบฟต้องสู้กับสัตว์เวทย์ด้วยหละคับ"ลาลูฟถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ก็ฉันเป็นคนเลือกให้เบฟเป็นตัวแทนในการคัดเลือกจุดคบเพลิงของปราการไงหละ"
"ตัวแทนหรอคับ"ลาลูฟถามอีกครั้ง
"ใช่ เพราะเหลือเวลาอีกแค่สามเดือนเท่านั้นที่จะมีพิธีเปิดนิทรรศการประลองเวทย์ ศาสตราจารย์ฟารีจึงได้เตรียมคัดเลือกตัวแทนยังไงหละ"ทาเรสตอบ
ในขณะที่ทั้งสามคนกำลังคุยกันอยู่นั้นข้างนอกก็ยังมีเสียงต่อสู้ระหว่างเบฟกับสัตว์เวทย์ดังเข้ามาในห้องอยู่เรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมงเสียงนั้นก็สิ้นสุดลง เพราะเบฟเป็นผู้ชนะในการประลองครั้งนี้
"ทาเรสไปนอนกันเถอะฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว"เด็กหนุ่มที่เดินมาเมื่อไรก็ไม่รู้พูดขึ้น
"อ...อืม งั้นพวกนายก็ไปนอนได้แล้วหละนี้มันก็ดึกแล้ว"ทาเรสตอบรับเพื่อนพร้อมกับหันมาบอกรุ่นน้องที่นั่งคุยกัน และเดินออกไปจากห้อง แล้วทุกคนก็เข้านอนกันอย่างมีความสุข โดยเฉพาะเบฟ เช้าวันนี้ศาสตราจารย์มาตรวจผลงานของเบฟแต่เช้า และเก็บสัตว์เวทย์กลับไปยังที่เดิม