Sentara มหาลัยแห่งเวทย์

"อะไรกันเพนเทียนี้เจ้ายังไม่ตื่นอีกหรอ"เสียงของลาลูฟดังขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนยังนอนอยู่ที่เตียง แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับจึงทำให้เด็กหนุ่มตกใจวิ่งเข้าไปดูรูมเมทของตนเอง จึงได้พบว่าเพนเทียตัวร้อนมาก เด็กหนุ่มจึงร้องโวยวายจนคนทั้งปราการได้ยิน

 "เกิดอะไรขึ้นลาลูฟ"ทาเรสพูดหลังจากเปิดประตูเข้ามา

"ระ..ระ...รุ่นพี่คับเพนเทียตัวร้อนจี๋เลยคับ"ลาลูฟตอบ

"งั้นก็รีบพาไปที่ห้องพยาบาลซิ ปล่อยไว้อย่างงี้เดี๋ยวก็ได้หนักกว่าเดิมหรอก"เด็กหนุ่มพูด

"แต่วันนี่มัน............"

"ช่างมันเถอะน่า เอาเพื่อนนายให้รอดก่อนแล้วกัน รีบพาไปห้องพยาบาลเร็วเข้า"ทาเรสสั่งอย่างเด็ดขาด

จากนั้นลาลูฟจึงค่อยๆประคองร่างของเพนเทียไปที่ห้องพยาบาล โดยตลอดทางเด็กหนุ่มพยายามประคองเพื่อนให้ดีที่สุดจนมาถึงห้องพยาบาล

"ขออนุญาตคับ"เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับค่อยๆเปิดประตูบานกว้างเข้าไป

"นี้ซินะ คนไข้คนแรกของการเปิดเทอม"เสียงๆนึงดังขึ้นมาจากมุมมืด จากนั้นก็มีร่างสูงโปร่งเดินออกมา

"ส...สวัสดีคับ"เด็กหนุ่มทัก

"อืม ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชาเลส ทาเวล่า อาจารย์ประจำห้องพยาบาล"

"ค...คับเช่นกันคับ"

"เธอเอาเพื่อนเธอไปนอนบนเตียงนั้นแหละ แล้วก็ไปเรียนได้แล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวฉันจะดูแลให้เอง"ชายหนุ่มพูดขึ้น

"ค...คับงั้นผมฝากด้วยนะคับ"ลาลูฟพูดและเดินออกไป

จากนั้นร่างสูงก็นำผ้ามาเช็ดตัวให้กับคนที่นอนอยู่บนเตียง และเมื่อเช็ดตัวเสร็จร่างสูงก็ไปนั่งจิบกาแฟอย่างเงียบสงบมองร่างที่นอนอยู่บนเตียงและสบถออกมา

"เนี่ยหรอ เพนเทีย ทาเคเลอ ลูกครึ่งเทพปิศาจ เป็นอีกปีแล้วซินะที่ต้องเตรียมการค่อยดูแล จะให้พลาดเหมือนครั้งที่แล้วไม่ได้"ชายหนุ่มสบถพร้อมกับจ้องมองร่างที่สลบอยู่

…………………….1 ชั่งโมงผ่านไป.....................................

"นี่ผม........"

"ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นทานอาหารกับยาที่วางอยู่บนโต๊ะนั้นซะ รีบกินและพักผ่อนซะ"ชายหนุ่มพูดขึ้นก่อนที่เพนเทียจะพูด

"คับ แล้วคุณคือ..........."

"อ๋อฉันชาเลส ทาเวล่า ยินดีที่ได้รู้จักนะเพนเทีย ทาเคเลอ"ชายหนุ่มแนะนำตัว

จากนั้นเพนเทียก็ทานอาหารกับยาและสนทนากับชาเลส ไม่นานนักเด็กหนุ่มก็ผลอยหลับไปเพราะฤทธิ์ของยา

"ฮึ เด็กคนนี้หยิ่งใช้ย่อย สมควรแล้วหละ"ชายหนุ่มสบถ

16.00 น.

"ขออนุญาตคับ"เสียงเคาะประตูดังขึ้น

"เชิญ"

"คับ"

"มารับเพื่อนหรอ เธอกลับไปก่อนเถอะเพื่อนเธอยังไม่หายดี ควรจะให้พักอีกสักคืน แล้วพรุ่งนี้ค่อยมารับกลับละกัน"ชายหนุ่มพูดขึ้น คนที่เพิ่งเข้ามาจึงเดินเข้าไปดูอาการเพื่อนและเดินออกไปจากห้องพยาบาลอย่างจำใจ

เช้ารุ่งขึ้น

"หวัดดีตอนเช้าเพนเทีย"เด็กหนุ่มทักคนที่นอนอยู่บนเตียง

"อืม กลับกันเถอะฉันชักจะเบื่อที่นี้แล้วซิ"เพนเทียพูดและลุกขึ้นมาจากเตียง

"เดี๋ยวฉันช่วยนะ"ลาลูฟพูดพร้อมกับเดินเข้าไปเพื่อจะพยุงเพื่อน

"ไม่เป็นไร ฉันเดินเองได้'เพนเทียพูดพร้อมกับปัดมือของอีกฝ่ายออกแล้วเดินนำหน้าออกไป

"เฮ้ยนี่รอหน่อยดิ จะเดินเร็วไปไหน"ลาลูฟโวยวาย

"ก็รีบไปเรียนนะซิ เมื่อวานฉันก็ไม่ได้เรียน"เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับเดินขึ้นไปที่ห้องพักอย่างรวดเร็ว

ไม่นานนักเด็กหนุ่มก็เดินลงมาจากห้องพร้อมกับรูมเมทของตนที่เดินบ่นอุบอิบอย่างหน้ารำคาญ และไม่นานทั้งสองก็เดินไปที่ตึกเรียน และการเรียนการสอนก็เริ่มขึ้น จนถึงชั่วโมงเรียนสุดท้ายทุกคนก็กลับเข้าหอและพักผ่อนกันตามปกติ