ยัยวายร้ายกำราบหัวใจนายเพลย์บอย
9.5
เขียนโดย TanNy_TanNy
วันที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 18.23 น.
15 ตอน
11 วิจารณ์
18.21K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2557 19.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) ความลับที่ยังคงเป็นความลับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในโรงพยาบาล กำลังนั่งรอนายไส้ตันทำแผลอยู่ หมอบอกว่าคงต้องพักรักษาตัวประมาณ 2 วันถึงจะหายดี อันที่จริงหมอนั่นก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แต่ถ้าจะให้ดีก็คงต้องพักที่โรงบาลอย่างที่หมอบอก และที่สำคัญอีก 5 วันก็จะแข่งบาสแล้ว หวังว่านายคงหายทันน่ะเทย์ตัน T^T ฉันไม่เข้าใจพี่ไรอันกะเรเนียลจริงๆเลย 2 คนนั้นมีอะไรเกี่ยวข้องกันรึปล่าวน่ะ ทำไมระหว่าง 2 คนนั้นมันถึงแปลกๆ แล้วนายไส้ตันไปเกี่ยวไรด้วย นายไส้ตันรู้ความลับอะไรบางอย่างแต่ไม่ยอมบอกฉันรึปล่าว เฮ้ออ ช่างมันเถอะ มันคงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก ตอนนี้ฉันรอแค่นายนั่นฟื้นก็ถือว่าโอเคแล้วแหละ ตอนนี้ฉันโทรบอกครอบครัวของนายไส้ตันแล้ว พวกเขากำลังเดินทางมา
นั่น !! หมออกมาแล้ว
"คุณ นพคุณ ไม่เป็นอะไรแล้วน่ะครับ อีกประเดี๋ยวจะพาไปพักที่ห้องพักน่ะครับ"
"ขอบคุณมากๆน่ะค่ะหมอ"
"มันคือหน้าที่ครับ ^^" พอพูดเสร็จก็จากไปอย่างความไวแสง - -' เฮ้ออ ขอให้นายหายไว้ชๆแล้วกลับมาเรียกฉัว่ายัยแซนด์วิชเร็วๆน่ะ ไม่มีใครมากชคอยกวนประสาทแล้วมันแปลกๆน่ะเออ
ห้อง 3416
"แซนด์...ยะ...ยัย...แซนด์วิช!!"
"นาย !! นายฟื้นแล้วหรอ"
"ถามมาได้ นี่ฉันละเมอคุยกับเธออยู่มั้ง - -"
"ไม่น่าฟิชื้นขึ้นมาเลย..." ฉันพึมพำ
"ฮ่ะ อะไรน่ะ เธอว่าอะไรน่ะ"
"ปล๊าวว... -..-"
"นี่ เธอห้ามอยูไกล้นายเรเนียลน่ะ"
"อืม เข้าใจแล้ว ว่าแต่นายสองนั้นยังไงกันแน่ล่ะ ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆระหว่างสองคนนั้นน่ะ"
"ฉันก็ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้ว่าสองคนนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่"
"อืม...ฉันว่าต่อไปเราต้องระวังตัวกันแล้วล่ะ"
"ฉันว่าอีกสักพักพ่อแม่นายก็คงมาแล้วล่ะ ฉันกลับก่อนน่ะ จะกลับไปอาบน้ำสักหน่อย เหนียวตัวชะมัดเลย"
"อืม...เธอมาอยู่เพื่อนฉันด้วยน่ะคืนนี้"
"จะบ้าหรอฟร๊ะ พวกผู้หญิงขิงนายล่ะไปไหนหมด โทรตามมาสิ"
"ก็อยู่ตรงหน้านี่แล้วไง จะโทรทำไม :P 'คนสวยของผม' จำได้มั้ยเอ่ยย"
"นายมโนไปเองต่างหากล่ะ :P ไปแล้วเว้ยยย บ๊ายบาย นายไส้ตัน :P" พอพูดเสร็จฉันก็รีบบวิ่งออกมาเลย พูดแบบนี้ก็เขินอ่ะดิ ฉันก็มีความรู้สึกน่ะ >//<
ระหว่างทาง ตุ้บบบๆๆๆ กิ่งไม้ ไม่ใช่สิ ท่อนไม้อันใหญ่เลยล่ะ ตกลงมาขวางทางรถฉัน ทำให้ไปต่อไม่ได้ ทำไงดีล่ะทีนี้ ทางนี้ก็ค่อนข้างเปลี่ยวซ่ะด้วย T^T
โครมมม !!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!
ติดตามต่อไปน้ะจ้าาา อัพตอนล่ะนิดจิตแจ่มใส ตาลนี่ได้กล่าวไว้ค่ะ ><// #TanNy
นั่น !! หมออกมาแล้ว
"คุณ นพคุณ ไม่เป็นอะไรแล้วน่ะครับ อีกประเดี๋ยวจะพาไปพักที่ห้องพักน่ะครับ"
"ขอบคุณมากๆน่ะค่ะหมอ"
"มันคือหน้าที่ครับ ^^" พอพูดเสร็จก็จากไปอย่างความไวแสง - -' เฮ้ออ ขอให้นายหายไว้ชๆแล้วกลับมาเรียกฉัว่ายัยแซนด์วิชเร็วๆน่ะ ไม่มีใครมากชคอยกวนประสาทแล้วมันแปลกๆน่ะเออ
ห้อง 3416
"แซนด์...ยะ...ยัย...แซนด์วิช!!"
"นาย !! นายฟื้นแล้วหรอ"
"ถามมาได้ นี่ฉันละเมอคุยกับเธออยู่มั้ง - -"
"ไม่น่าฟิชื้นขึ้นมาเลย..." ฉันพึมพำ
"ฮ่ะ อะไรน่ะ เธอว่าอะไรน่ะ"
"ปล๊าวว... -..-"
"นี่ เธอห้ามอยูไกล้นายเรเนียลน่ะ"
"อืม เข้าใจแล้ว ว่าแต่นายสองนั้นยังไงกันแน่ล่ะ ฉันว่ามันมีอะไรแปลกๆระหว่างสองคนนั้นน่ะ"
"ฉันก็ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้ว่าสองคนนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่"
"อืม...ฉันว่าต่อไปเราต้องระวังตัวกันแล้วล่ะ"
"ฉันว่าอีกสักพักพ่อแม่นายก็คงมาแล้วล่ะ ฉันกลับก่อนน่ะ จะกลับไปอาบน้ำสักหน่อย เหนียวตัวชะมัดเลย"
"อืม...เธอมาอยู่เพื่อนฉันด้วยน่ะคืนนี้"
"จะบ้าหรอฟร๊ะ พวกผู้หญิงขิงนายล่ะไปไหนหมด โทรตามมาสิ"
"ก็อยู่ตรงหน้านี่แล้วไง จะโทรทำไม :P 'คนสวยของผม' จำได้มั้ยเอ่ยย"
"นายมโนไปเองต่างหากล่ะ :P ไปแล้วเว้ยยย บ๊ายบาย นายไส้ตัน :P" พอพูดเสร็จฉันก็รีบบวิ่งออกมาเลย พูดแบบนี้ก็เขินอ่ะดิ ฉันก็มีความรู้สึกน่ะ >//<
ระหว่างทาง ตุ้บบบๆๆๆ กิ่งไม้ ไม่ใช่สิ ท่อนไม้อันใหญ่เลยล่ะ ตกลงมาขวางทางรถฉัน ทำให้ไปต่อไม่ได้ ทำไงดีล่ะทีนี้ ทางนี้ก็ค่อนข้างเปลี่ยวซ่ะด้วย T^T
โครมมม !!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!
ติดตามต่อไปน้ะจ้าาา อัพตอนล่ะนิดจิตแจ่มใส ตาลนี่ได้กล่าวไว้ค่ะ ><// #TanNy
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ