ชีวิตวุ่นวายกับคุณชาย3คน

ในห้องเรียนมีแค่ฉันกับเนวีเท่านั้นช่วงพักกลางวันแบบนี้ใครๆเขาก็ลงไปกินข้าวที่โรงอาหารกันทั้งนั้น มีแต่ฉันกับเนวีนี้แหล่ะที่ห่อข้าวมากินด้วยกัน เราอายุเท่ากันเรียนม.4เหมือนกันและห้องเดียวกันด้วย ดีเวย์เรียนม.5 และเทวาเรียนม.6
“"กับข้าวที่เธอทำอร่อยดีนะ...ฉันชอบมากเลย"”เนวีพูดไปกินข้าวไป ฉันยิ้มรับคำชมเงียบๆแล้วกินข้าวพัดไข่ฝีมือตัวเองต่อไปเรื่อยๆ “
"กับข้าวของเธอเหมือนทำมาให้ฉันกินคนเดียวโดนเฉพาะ รสชาติพอดีๆกับที่ฉันชอบถูกปากฉันมากเลย"”ถูกสิ...ไม่ถูกปากจะกินได้ไง แล้วไอ้ที่พูดมาเนี้ยนายจะบอกว่านอกจากนายแล้วคนอื่นเขากินไม่อร่อยหรือไง- -/// “
"เธอไม่พูดกับฉันเลยว่ะ..."”เนวีพูดแล้วย่นคิ้ว กินข้าวอยู่...ไม่อยากเสียมารยาท
“"เธอย้ายเข้ามาอยู่บ้านฉันได้เกือบ3อาทิตย์แล้ว เราน่าจะสนิทกันได้แล้วมั้ง"”เวลา3อาทิตย์เราจะสนิทกันเลยเหรอ...ฉันไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้น และฉันก็ไม่อยากจะสนิทกับนายรวมถึงบรรดาพวกพี่ๆน้องๆนายด้วย ถึงแม้ว่าพวกนายจะหล่อใส ตรงสเป็กฉันมากก็เถอะ
“"เฮ! เธอไม่พูดกับฉันจริงๆเหรอเนี้ย"”ดูท่าทางแล้วถ้าฉันไม่อ้าปากเนวีก็คงจะกินข้าวไม่เป็นสุขง่ายๆ “"ว่าไง..”"
“"เสียงโมโนโทน เดี๋ยวก็จับไปอยู่กับพี่เทวาซะเลย”" “
"อย่าทำอย่างนั้นเลย สงสารฉันเถอะ”"ฉันพูดวางช้อนลงที่กล่องข้าว
“"ฮะๆๆถ้าพี่เทวามาได้ยินเข้าละก็ไม่อยากจะคิดเลย"”ฉันก็ไม่อยากจะคิดเหมือนกันเพราะคิดไม่ออก คนอย่าหมอนั้นจะแสดงท่าทางแบบไหนออกมานะเวลาโมโห...ก็แค่โทนเสียงที่สูงต่ำขึ้นบ้างเล็กน้อยเท่านั้นแหล่ะ
“"กินข้าวไวจัง”" “
"ฉันจะอ่านหนังสือสักหน่อยน่ะค่ะ คาบต่อไปมีสอบหลังเรียนไม่ใช่เหรอ" “
"อ๋อ...สอบคณิตสาสตร์น่ะเหรอ เกือบลืม"”เกือบลืม...หรือลืมไปแล้วกันแน่? ฉันเก็บกล่องอาหารของฉันและหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน เนวีพอกินเสร็จก็เก็บกล่องแล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องโปรดกรอบสีชมพูแป๊ดขึ้นมาเสียบหูฟัง...ฉันข้องใจกับกรอบโทรศัพท์ของเขานะแต่ขี้เกลียดถาม เป็นผู้ชายทำไมใช้ของสีชมพูแสบตาแบบนี้...หรือว่าแฟนซื้อให้
“"จะไม่อ่านหนังสือสักหน่อยเหรอค่ะ"”ฉันเงยหน้าถาม แต่คำตอบคือการส่ายหัว “
"พูดค่ะๆทำไมนักหนา ไม่คันปากบ้างหรือไง เลิกพูดซะนะมันไม่เป็นกันเอง เราสนิทกันแล้วจำไว้สิ”เราสนิทกันแล้ว..."เมื่อไร...ตอนไหน...พูดเองเออเองชัดๆเลย เสียงฮัมเพลงเบาๆดังขึ้นในขณะที่ฉันอ่านหนังสือ เขาคงจะเรียนเก่งมากสินะถึงได้โล่งใจแบบนี้ แต่ที่รู้นะคือชายใหญ่เทวาเรียนเก่งขั้นเทพ ใบประกาศเกี่ยวกับวิชาการต่างๆที่เขาไปประกวดชนะมาแปะเต็มบ้านไปหมด เนวีก็คงจะเป็นแบบนั้นละมั้ง...พี่น้องกันเชื้อคงไม่ทิ้งแถว คาบที่ทุกคนไม่ได้รอคอยมาถึง การสอบครั้งแรกตั้งแต่เข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้ ดูเพื่อนๆในห้องจะเกร็งกันมากมีแต่เพียงเนวีเท่านั้นที่นั่งหาวหวอดๆเหมือนเตรียมจะหลับในทุกขณะจิตร ฉันเพิ่งย้ายมาไม่ค่อยมีเพื่อนนัก เอ่อ...พูดว่าไม่มีเลยดีกว่า มีแต่เนวีนี้แหล่ะ เนวีนั่งเรียนข้างๆฉัน เรียนตั้งแต่8โมงเช้า-บ่าย3ครึ่ง เนวีบ่นว่าง่วงนอนอย่างน้อยวันละ3รอบ...ตอนกลางคืนดันคึกมาชวนชาวบ้านเล่นเกมส์ แบบนี้ละนะ นิสัย!
     กระดาษข้อสอบถูกแจกลงตรงหน้าเราทุกคน ฉันหันไปมองเนวี เขายักคิ้วให้หนึ่งทีท่าทางดูไม่มีความตื่นกลัวกังวลแม้แต่น้อย แล้วเขาก็ฟุ๊บหน้าหลับไปซะเฉยๆ เฮ้ย!ข้อสอบน่ะไม่คิดจะทำหรือไง “อย่าหันซ้ายหันขวา”อาจารย์ประจำวิชาเอ็ดขึ้นฉันเลยก้มหน้าทำข้อสอบของตัวเอง...คนข้างๆก็หลับไหลไปตามระเบียบ อยากหลับก็หลับไป...ฉันไม่มีเวลามาสนใจนายแล้วละ เพราะข้อสอบตรงหน้ามันยากไม่ใช่เล่นเลย คนออกข้อสอบนี้อยากจะรู้จริงๆว่าคิดยังไง ออกข้อสอบไม่ถงไม่ถามสุขภาพคนทำสักคำเดียวT^T เวลาผ่านเลยไปว่องไวเหมือนโกหก ในขณะที่ฉันยังทำข้อสอบได้ไม่ทันจะถึงครึ่ง
“"อีก5นาทีค่ะ"”5นาที…เหลือข้อสอบอีกตั้งสิบข้อจะทำยังไงทันเนี้ย เม็ดเหงื่อผุดขึ้นที่ใบหน้า ฉันรีบร้อนรนรานจนเกือบจะคิดเลขผิดหลายครั้ง “หาว...”คนข้างๆลุกขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้า บิดขี้เกลียดไปมาอย่างโอ้เอ้แล้วมองนาฬิกาก่อนจะยิ้มออกมานิดๆ ไม่ได้ลอกนะแต่ฉันมองไปเห็นแล้วว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรเลยแม้แต่ข้อเดียว...20ข้อ เวลาไม่ถึง5นาที นายจะทำยังไงเสร็จ เขารู้ว่าฉันมองอยู่ก็ยิ้มให้ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเขียนชื่อเสร็จแล้วก็หยิบดินสอขึ้นมาเพื่อฝนข้อสอบ “อีก3นาทีหมดเวลา”ฉันกำลังจะหันกลับมาทำข้อสอบแต่เมื่อเห็นวิธีทำข้อสอบของเนวีแล้วก็อ้าปากค้าง...เขาก้มหน้าก้มตาฝนคำตอบโดยไม่แม้แต่จะดูโจทย์...โอ้ว!เก่งจัง ไม่ดูโจทย์ยังทำได้ นายอัจฉริยะจริงๆ!!! ประชด!!! ไอ้บ้า...แบบนี้มันกามั่วชัดๆเลยนี้หว่า “อีก1นาทีหมดเวลา”หวา...ตายละ ข้อสอบ10ข้อ เอาว่ะ...ยังไงก็ไม่ทัน ทำแบบเนวีดีกว่า “
"10...9...8...7..."”นับถอยหลังทำมายยยยย มันกดดันรู้ไหม T T คนอื่นๆเริ่มวางมือจากข้อสอบไปแล้วมีแต่ฉันกับเนวีนี้แหล่ะที่แย่งกันรีบอยู่สองคน
“"3...2...1...0 วางดินสอ!”" เป๊ะ!!! เสร็จพอดี...โอ้!โล่งอก ฉันถอนหายใจแล้วหันไปมองเนวี เนวียิ้มให้แล้วยักไหล่...นายต้องมีพระดีอะไรแน่ๆถึงได้กล้าทำแบบนี้ การสอบชั่วโมงนี้หมดไปปุ๊บ เราเลื่อนโต๊ะเข้ามาหากันเหมือนเดิมแล้ว
“"เนวี...นายมีของดีหรือไงถึงกล้าทำแบบนั้น"” “
"ฮะ!"”หน้าตาของเขาออกจะงงๆ คงเบลอๆเพราะเพิ่งตื่นสินะ
“"ก็ข้อสอบนะ นายกล้าทำมั่วๆได้ยังไงถ้านายไม่มีทริคอะไร”" “
"อ๋อ...”เนวียิ้มกว้างก่อนจะกวักมือให้ฉันขยับเข้ามาหา" เขาก้มลงมากระซิบบอกเคล็ดลับเด็ด อืม...ว่าแต่ กลิ่นน้ำหอมนายนะหอมชะมัด นุ่มละมุนจนอยากจะฝังจมูกลงที่ซอกคอนายแล้วหายใจให้เต็มปอด ฮ่าๆๆโรคหื่นกำเริบ
“"เธอดูนี้..."”เขาหยิบกระดาษทดแผ่นหนึ่งจากสมุดออกมาแล้วฉีกมันยื่นมาให้ฉัน “
"ก่อนนอนฉันจะเอากระดาษนี้ขึ้นมาแล้วก็สวดมนต์อ้อนวอนอธิฐาน”
"ฮะ...กระดาษทดเนี้ยนะ” ฟังยังไงก็ไม่น่าเชื่อถือ เหมือนเขาจะรู้รีบขยับตัวมาใกล้กว่าเดิมแล้วพูดต่อ ว่าแต่ มันออกจะใกล้ไปนิดนะ ขยับไปหน่อยสิเว้ย! “
"มันไม่ใช่กระดาษทดธรรมดา”"ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่มองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยเชื่อถือนัก บ้าเหรอ ดูยังไงก็แค่เศษกระดาษธรรมดาๆ ฉันดันเขาออกห่างแล้วไม่อยากจะสนใจกับเรื่องไร้สาระที่เขากำลังพูดอยู่ เนวีคว้าแขนฉันไว้ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงจริงจังแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในระยะเวลา3อาทิตย์ที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ร่วมกับเขาและพี่ๆ
“"ถ้ามันไม่เจ๋งจริงๆฉันไม่กล้าทำข้อสอบมั่วหรอก เธอว่าไหมล่ะ"”นั้นสิ...มีเหตุผล สีหน้าของเขาก็ดูจริงจัง เขาอาจจะพูดความจริงก็ได้
“"เห็นว่าเราสนิทกัน รู้จักกันมา3อาทิตย์แล้วฉันจะแบ่งให้เธอครึ่งนึง”"
“"จริงเหรอ...ขอบคุณนะ”ฉันพูดแล้วรับเอาไว้" “
"เธอท่องคาถานี้นะ...พุธโธๆ โหตุๆ”" “
"พุตโธๆ โหตุๆ"”ฉันยกมือพนมแล้วพูดตามเขา
“"ใช่ๆสวดทุกวันก่อนนอน แล้วก็นึกได้เมื่อไรก็สวดเลย ยิ่งสวดบ่อยยิ่งได้ผลดี สวดมากๆอาจได้เต็มก็ได้นะ พี่เทวานะที่เรียนเก่งก็เพราะวิธีนี้แหล่ะ”" “ว้าว...เจ๋งจัง”ฉันมองดูกระดาษแผ่นนั้นอย่างมีความหวังในชีวิต นี้ละ...เคล็ดลับของฉัน “พุธโธๆ โหตุๆ”