P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time

เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

1. Ch.30 อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 7 [เฟียน่ากับโปรเจคลับ]

Rewrite V.3

 

◊◊◊

 

เสียงผู้คนกระซิบจำนวนมาก ปลุกพีที่นอนอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นมา บริเวณรอบตัวเขา มีแต่ผู้คนที่เป็นเงาดำจางๆ ทั้งหมด เดินผ่านตัวเขาไปมา สติของพีที่อยู่ในระดับที่เรียกว่าเบลอๆ พยายามทักทายคนแถวนั้น

 

“เฮ! หวัดดีครับ...อ่า ที่นี่ที่ไหน...ครับ!?”

 

พีทักคนแล้วคนเล่าก็ไม่มีใครสนใจ ราวกับว่าไม่เห็นตัวตนของเขาอยู่ในสายตา

 

‘อะไรกันเนี่ย...ทำไม...’

 

“เริ่มกระบวนการต่อได้...”

 

เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังผ่านเทเลโข่งทางประตูสีขาวที่ถูกปิดไว้อยู่อย่างเด่นสง่าตรงหน้าพี เขาไม่รอช้า เดินเปิดประตูเข้าไปพบกับผู้คนเงาดำจำนวนมาก กำลังมุงดูอะไรบางอย่างที่อยู่เหนือพวกเขา ในแทงค์น้ำขนาดใหญ่ที่มีร่างผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในนั้น ผมสีฟ้ายาว ร่างกายบอบเบาไม่มีอะไรปกปิด กับท่อสายยางจำนวนมากที่ต่อแผ่นหลังและศีรษะของเธอเกินสิบเส้น เธอคนนั้นคล้ายคลึงกับเรสเทียร์

 

‘นั่นเธอเหรอ!?’

 

ระหว่างที่พีกำลังพิจารณามองอยู่นั้น ท่อสายยางขนาดใหญ่ทั้งซ้ายมีน้ำสีน้ำเงินไหลมากำลังตรงเข้าสู่ผู้หญิงที่คล้ายเรสเทียร์ ทางขวาเป็นน้ำสีแดงก็กำลังไหลเข้ามาเหมือนกัน

 

‘ไอ้น้ำพวกนั้น มันอะไรกันนะ?’

 

เมื่อน้ำทั้งสองสี ไหลเข้าตัวผู้หญิงในแทงค์ เธอมีอาการชักกระตุกไปมาอย่างทุลนทุลาย พีเห็นเป็นแบบนั้นแล้ว เขารีบตะโกนบอก

 

“เฮ้ยๆ! เธอกำลังทรมานนะ! หยุดสักทีสิ”

 

แต่ไม่มีใครได้ยินเสียงของพี จนเขาต้องต้องเดินฝ่าผู้คนเงาดำทั้งหมดเข้ามาจนถึงตัวแทงค์น้ำ ซึ่งไม่มีปุ่มควบคุม

 

‘อ้าว!? แผงควบคุมมันอยู่ไหนล่ะ?’

 

“อะอะอ๊าก!”

 

เสียงร้องอู้อี้จากหญิงสาวผมฟ้าที่อยู่ในแทงค์น้ำ ทำให้พีเงยหน้ามองขึ้นไปอีกครั้ง ผู้หญิงที่คล้ายเรสเทียร์ค่อยๆ ลืมตาและอ้าปากขึ้นมา แต่เขากลับไม่เห็นสิ่งที่ควรมีอยู่นั้น เห็นแต่แสงสีแดงจ้าส่องสว่างมาแทน และตามด้วยเสียงร้องทรมานมหาศาลของเธอ จนทำให้เขาปวดแสบแก้วหูไปหมด

 

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!”

 

◊◊◊

 

[04:10] [06/01/2058]

[สถานที่ : เป็นความลับ]

 

ตูม! ตูม!

 

เสียงอะไรบางอย่างระเบิดอยู่ข้างนอก พีค่อยๆ ลืมตาขึ้นก็พบว่าทั้งขาและแขนตัวเองถูกล็อคกับเตียงแนวตั้งด้วยแผ่นเหล็กและมีเสียงหวอเตือนดังอยู่ตลอดเวลาพร้อมกับสัญญาณไฟเตือนสีแดงที่หมุนส่องสว่างทั่วห้อง

 

‘เฮ้ยๆ ทำไมถูกมัดอยู่อีแบบนี้ล่ะ โอ้ย! มือขวาฉัน!’

 

ความเจ็บปวดที่แล่นเข้าสู่ฝ่ามือขวาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาพยายามเอี่ยวตาดูที่ฝ่ามือขวาที่ถูกมัดไว้อยู่พบกับสิ่งที่ทำให้เขาต้องตะลึง แผ่นกระจกบนฝ่ามือขวาของเขากลายเป็นสีแดงจ้าและโดยรอบนั้นเห็นเส้นเลือดของตัวเขาเองอย่างชัดเจนถึงแม้สภาพแสงในห้องจะเป็นสีแดงก็ตาม

 

‘มือขวาเป็นอะไรเนี่ย! เรสเทียร์! อยู่ไหม? บอกฉันที!’

 

ไม่ว่าพีจะพยายามเรียกเรสเทียร์ในใจไปเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ

 

‘ยัยนั่นหายไปอีกแล้ว...’

 

ตูม! ตูม! ครืน...

 

เสียงระเบิดภายนอกดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งพีฟังจากเสียงก็รู้ว่าระยะที่น่าจะเกิดการระเบิด อยู่ค่อนข้างไกล ก่อนที่จะมีเสียงวิ่งเดินเท้าจำนวนมากผ่านหน้าห้องพร้อมประโยคสนทนา

 

“ห้องวิจัย A-2 ย้ายข้อมูลไปหมดหรือยัง?”

“กำลังย้ายอยู่ค่ะ”

“อือๆ เดี๋ยวฉันไปที่สะพานเชื่อมอาคาร B ก่อน ส่วนเธอขึ้นเรือหนีกันได้แล้ว ที่นี่ทนแรงระเบิดได้อีกไม่นาน”

“รับทราบค่ะ”

 

แล้วเสียงเดินก็ไกลหายจากไป พีเริ่มมองสำรวจรอบๆ ห้องโทนสีเทาที่ค่อนข้างว่างเปล่า

 

‘ที่ไหน? แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง? จริงสิ...หลังไอ้หุ่นยนต์บ้าๆ นั่นปล่อยระเบิด...ไม่ใช่สิ มันเป็นหุ่นบังคับมากกว่า เพราะมีคนบังคับอยู่ข้างใน แล้วเฟียน่ากับเอช...’

 

พอคิดถึงตรงนี้ ความกังวลของเขาพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุดเพราะจำได้ว่าทั้งสองคนนั้นโดนทำร้ายเจ็บหนักกว่าเขาและไม่รู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ที่ไหน พีพยายามดิ้นรนให้หลุดจากแผ่นเหล็กแต่แล้วประตูบานเลื่อนโครงเหล็กตรงหน้าถูกเลื่อนเปิดออกโดยผู้ชายที่ใส่ชุดเกราะเบาสีน้ำเงินขาว ทั้งคู่เดินตรงเข้ามาอยู่หน้าพี

 

“ผู้หญิงคนนี้เหรอ ที่ให้พาตัวไป”

“อือ ดูเหมือนจะฟื้นแล้วนะนั่น” ชายอีกคนสังเกตเห็น

“ปล่อยฉันนะโว้ย!” พีโวย

“โอะโอ ดูสิแม่นี่ดิ้นใหญ่”

 

ชายอีกคนที่ตัวเตี้ยกว่าว่าเช่นนั้น ก่อนที่อีกคนจะเร่งงานที่ได้รับมอบหมายมา

 

“นี่แกต้องรีบหน่อยแล้ว ไม่งั้นเราได้ตายโหงที่นี่กันหมดแน่”

 

ปัง! ปัง!

 

ชายทั้งสองล้มหน้าคว่ำพร้อมกับกระสุนฝังในที่กลางหลัง ปืนพกสีดำขนาดเล็กของสาวผมแดงยาวถึงเอว นัยน์ตาสีแดงคู่ที่คุ้นเคยในชุดแนบเนื้อสีดำ มันปลุกความทรงจำสมัยมอปลายอีกครั้ง

 

“เฟียน่า...”

“ฉันไม่ใช่คนเดียวกับที่นายรู้จักเพิ่งรู้จักหรอกนะ”

 

ประโยคกำกวมที่ชวนงงของผู้หญิงที่ออกตัวว่าตนเองไม่ใช่คนเดียวกับที่พีคิด เธอเดินเข้ามาดูเขาใกล้ๆ พีเอ่ยถามเรื่องที่เขาไม่เข้าใจ

 

“หมายความว่ายังไง”

“ไม่ใช่คนๆ เดียวกัน”

“หา?”

“เดี๋ยวฉันจะปลดล็อคให้ นายระวังหน่อย”

 

‘ระวัง?’

 

เธอเดินอ้อมมาข้างล่างแท่นที่พีโดนมัดอยู่ กดแผงควบคุมไม่กี่ปุ่มตัวล็อคแขนและขาถูกพับลงไป พีที่ไม่ได้ทันตั้งตัวร่วงลงเดินโซเซไปข้างหน้าเกือบล้มคะมำทับศพทั้งสองคน สาวผมแดงยาวที่มีใบหน้าเหมือนเฟียน่าเดินนำออกจากห้อง

 

“มากับฉัน”

“เรื่องอะไร---“ พีเริ่มขึ้นเสียงแต่โดนขัด

“ถ้าอยากรู้เรื่องและไม่อยากตายก็ตามมา ฉันจะอธิบายให้นายฟังเอง”

“เดี๋ยวก่อนสิ! จู่ๆ---” พียังไม่เคลียร์

“ที่นี่กำลังถูกถล่มด้วยปืนใหญ่อัตตาจรกับตอร์ปิโดพิสัยไกลร้อยกว่าลูก” เธอพูดถึงสถานการณ์ภายนอก “นายอยากโดนฝังทั้งเป็นก็ตามใจ”

 

คำอธิบายชวนอึ้งและชี้นิ้วไปทางข้างหลังเธอที่เป็นหน้าต่างทรงกลมหลายบาน ภายนอกเป็นสีฟ้ามัวๆ พีสงสัยเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มันทำให้เขาตะลึงเพราะภาพที่เห็นอาคารทรงกลมหลายตึกใต้ทะเลลึก เหนือหัวมีวัตถุนับสิบกำลังพุ่งลงสู่ตัวอาคารทั้งหลาย พอปะทะกันเกิดแรงระเบิดสั่นสะเทือนถึงตัวเขาจนรู้สึกได้ หลังอาคารต่างๆ นั้นมีสิ่งที่คล้ายเรือดำน้ำหลายสิบลำต่างมุ่งตัวออกห่างจากสถานที่แห่งนี้ไป พีเอ่ยถึงคำตอบที่เห็นชัดตรงหน้า

 

“ใต้ทะเล?”

“นายถูกพวก SP ลักพาตัวมาศูนย์วิจัยใต้น้ำลึกเขตใต้ Area TH-7 ของไฮเทคอัพเปอร์” ผู้หญิงผมแดงเฉลยให้ฟังก่อนที่จะเดินไปอีกประตูหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ “ดูหลังให้ฉันที ขอเวลาแฮกประตูนี่หน่อย”

“อ่า...”

“เสร็จล่ะ นายรออยู่ข้างนอก”

 

‘หา?’

 

ประตูบานเหล็กที่เธอเพิ่งบอกว่าขอเวลาเปิดมันเลื่อนข้างหายไป ปรากฎเตียงแบบเดียวกันกับที่เขาถูกมัดและคนที่ถูกตึงอยู่ทำให้พีที่แอบดูอยู่ตกใจอย่างมากเพราะเป็นคนๆ เดียวกับที่มอบแผ่นกระจกกลางฝ่ามือขวาเขาเพียงแต่บนหน้าผากเธอมีก้อนสีแดงคล้ายหยดน้ำฝังอยู่ นัยน์ตาสีเทาจ้องใส่ผู้หญิงผมแดงที่เพิ่งเดินเข้าไปและรอยยิ้มอันชั่วร้ายเผยคำพูด

 

‘นั่นมันคนที่ยัดของประหลาดลงบนมือฉัน!’

 

“ได้เวลาแล้วหรือ เจเรซิสไลท์ นัมเบอร์ทู (Genesis Light No.2)”

 

สาวผมฟ้าสั้นที่ถูกตึงอยู่ทักทายคนที่เปิดประตู พีรีบแอบให้พ้นสายตาผู้หญิงคนนั้นและแอบดุจากภายนอกห้องก่อนที่จะนึกถึงผู้หญิงคล้ายเฟียน่าที่ถูกเรียกชื่อเมื่อครู่

 

‘เจเรซิสไลท์!? คุ้นๆ แฮะ เหมือนเคยจะได้ยินจากใครนะ?’

 

“เรด...ขอคำยืนยันอีกครั้ง เธอจะให้ความร่วมมือหรือไม่”

 

เจเรซิสไลท์ถามเรดเรื่องบางอย่าง คนถูกถามหัวเราะลั่นห้อง

 

“เล่นยัดแอนตี้พีทู (Anti-P.P.) กลางหน้าผาก แล้วจะปฏิเสธได้ยังไง” เรดหมายถึงก้อนสีแดงบนหน้าผาก “แต่คงดีกว่าเป็นของเล่นให้ลากัซ”

“สรุปว่าตกลง” เจเรซิสไลท์เดินไปข้างหลังเตียงปลดตัวล็อคออก

“โอ้ยๆ รัดเจ็บได้ใจ” เรดสะบัดมือ “หัวหน้าของเธอไว้ใจแล้วหรือไง ถึงจะทำกับฉันแบบนี้แต่ไม่ใช่ว่าจะเอาออกไม่ได้นะ”

“ท่าน ผอ. เดิมพันกับตัวเธอ” เจเรซิสไลท์เดินมาอยู่ตรงหน้า

“เดิมพัน? ฮ่าๆ ถ้าฉันหักหลังความเชื่อใจนั้นล่ะ”

 

เรดกล่าวเรื่องสมมติที่มีความเป็นไปได้สูงขึ้นมา เจเรซิสไลท์หรี่ตาแล้วถอนหายใจ

 

“ผอ. สั่งว่า ถ้าเธอยังไม่เชื่อหรือไม่อยากทำตาม...มีคำพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้เธอยอมทำตามแต่โดยดี”

“เฮ? จริงเหรอ ไงว่ามาสิ” เรดเชิดหน้าขึ้นพร้อมรับฟัง

“ออลไฮล์ฟิวเจอร์ (All Hail Future)”

 

ผู้ที่รับฟังยืนตัวแข็งทื่อทันที นัยน์ตาสีเทาเบิกกว้างราวกับได้ยินเรื่องที่ไม่น่าเชื่อมากที่สุดในโลก ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปราวเป็นคนละคน เรดกัดฟันแล้วขอร้องผู้ที่กล่าวคำเมื่อครู่

 

“รีบพาฉันไปเจอหัวหน้าของเธอที”

“น่าแปลกใจ...แต่ก็เอาเถอะ ไม่ใช่เรื่องของฉัน” เจเรซิสไลท์เดินออกจากห้องมา “ตามฉันมาดีๆ ล่ะกัน จะพาไปเรือดำน้ำฉุกเฉิน”

 

พอเรดเดินตามออกมาก็เจอกับพี ทั้งคู่ต่างตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายในระยะประชิด

 

“นี่เธอ...”

“คุณ...”

“อย่าเพิ่งฆ่ากัน” เจเรซิสไลท์ออกตัวห้าม ซึ่งใช้คำเวอร์ไปหน่อย “ทางเรารู้ความสัมพันธ์ของเธอทั้งสองคน แต่ตอนนี้กรุณาหย่าศึกถ้าไม่อยากถูกฝังใต้น้ำทั้งเป็นทั้งหมดนี่”

 

พีเดินถอยห่างออกมาหลายสิบเก้าเพราะความไม่ไว้ใจของเขาเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ พีถามถึงตัวตนของเจเรซิสไลท์

 

“เธอเป็นใครกันแน่...”

 

สาวผมแดงยาวหน้าคล้ายเฟียน่าถอนหายใจฮึกใหญ่ เปลี่ยนสายตาที่เย็นชาก่อนหน้านี้มาเป็นสายตาจริงใจที่พีคุ้นเคย

 

“ฉัน...เจเรซิสไลท์ เฟียน่า ดิฟเฟอร์ นัมเบอร์ทู (Genesis Light Fiana Differ No.2) เพื่อนสมัยมอปลายของเธอไง...พี จำกันไม่ได้เหรอ...FPT”

 

การแนะนำตัวของผู้หญิงผมแดงยาวหน้าเหมือนเฟียน่าสร้างความตะลึงอีกรอบให้กับพี...และยิ่งไปกว่านั้น รหัสลับลงท้ายพีรู้ว่ามันหมายถึงอะไร

 

‘FPT...รหัสลับประจำกลุ่มพวกเราสามคนสมัยที่เรียนด้วยกัน มันย่อมาจาก Fiana (เฟียน่า) P (พี) ทอมมี่ (Tommy) นี่เธอคนนั้นรู้ก็แสดงว่า---’

 

ตูม!

 

กำแพงกับหน้าตาที่กั้นระหว่างน้ำทะเลข้างนอกและพื้นทีภายในตึกถูกระเบิดอัดเอามาโดยปืนใหญ่อัตตาจรลูกหนึ่งที่ยิงมาจากฟากฟ้าลงสู่ใต้ทะเลมาตรงจุดที่อยู่ระหว่างกึ่งกลางพีกับเจเรซิสไลท์และเรดเกิดเป็นเศษซากกำแพงขวางกั้นมองไม่เห็นกันล่ะกัน อีกทั้งน้ำทะเลภายนอกเริ่มไหลซึมเข้ามาเรื่อยๆ เจเรซิสไลท์ที่อยู่กับเรดตะโกนเรียกพีที่อยู่อีกฝั่ง

 

“พี! พี!”

 

พีที่ยังตั้งรับเรื่องใหม่มัวแต่อึ้งไม่หาย ไม่สนคำตอบรับของเธอกับน้ำทะเลที่ไหลมาโดนเท้าของเขา คนที่อยู่อีกด้านยังคงตะโกนต่อไป

 

“พี! ถ้าได้ยินเสียงฉัน ให้นายเดินอ้อมไปทางขวามือ หาทางไปสะพานเชื่อมอาคารท่าเรือใต้น้ำให้ได้ ที่นั่นจะมีเรือน้ำดำไว้หนีอยู่...ไว้เจอกันที่นั่นนะ!”

“ได้!”

 

พีตอบรับโดยไม่ได้สติไปอย่างงั้น เขาค่อยๆ เดินถอยหลังและเริ่มวิ่งไปตามทางที่เจเรซิสไลท์บอก ในหัวเขาคิดแต่เรื่องของเธอ

 

‘นี่มัน...อะไรกัน...ทำไมมีเฟียน่าสองคน’

 

◊◊◊

 

[มุมมองของทอมมี่]

[Area TH-7 เขตกลาง, Blue Zone, สำนักงานการ์เดี้ยน Area TH ที่เจ็ดเขตกลาง]

 

‘พีนะพี...ทำอะไรไม่เคยปรึกษาก่อนเลย’

 

ทอมมี่ที่อยู่สำนักงานการ์เดี้ยนเขตกลาง Area TH-7 กลางดึกเพียงคนเดียว กำลังร้อนรนใจหลังจากที่เขาทราบข่าวเกี่ยวกับพีจากเฟียน่า ซึ่งก่อนหน้านี่หลายชั่วโมงก่อน เธอโทรมาบอกว่าพีที่มาสืบเรื่องโรงงานยาระเบิดถูกลักพาตัวไปโดยคนของไฮเทคอัพเปอร์ พวกที่ลักไปน่าจะเป็นคนที่มีอิทธิพลในเขตใต้อีกทั้งเอชได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เจนนิก้าและนิฟที่เจอตัวเอชกำลังพาตัวเธอกลับมา

 

‘ทำไมมันเกิดเรื่องขึ้นหลายอย่างพร้อมๆ กันด้วยนะ?’

 

ทอมมี่คิดแบบนั้นนับว่าไม่แปลก เพราะเจนนิก้าที่โทรมาคุยก่อนหน้านี้บอกว่า หลังจากที่พาเด็กที่หลงทางไปส่งเขตใต้ ระหว่างทางกลับพวกเขาไปเจอกับพวกลักพาตัวเด็กเข้าเลยปะทะกันจนเอชตกจากเหวไป ทั้งสองคนตามหาเอชจนเจอและกำลังรีบพากลับมาเขตกลางอยู่ ซึ่งทำให้เขาหายห่วงได้ครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งเขาฝากความหวังไว้ที่เฟียน่าที่ได้รับตำแหน่งของพีล่าสุดเมื่อชั่วโมงก่อน

 

‘หวังว่าตำแหน่ง GPS ที่ติดอยู่ในปลอกข้อมือของพีจะนำทางให้เฟียน่าถูกนะ’

 

ทอมมี่เงยหน้าขึ้นดูจอคอม แผนที่เขตใต้ปรากฎสัญลักษณ์การเชื่อมต่อครั้งสุดท้ายเมื่อสามชั่วโมงก่อน ณ แถวๆ ริมทะลเขตใต้ Yellow Zone และนั่งภาวนาขอไม่ให้ใครเป็นอะไรไป

 

◊◊◊

 

[มุมมองของ ผอ. แดเนียล]

[ไม่ทราบ Area, ห้องบัญชาการส่วนตัว]

 

“ฉันต้องการเหตุผลที่สั่งปืนใหญ่ถล่มศูนย์วิจัยใต้ทะเลนั่น! แดเนียล!”

 

น้ำเสียงเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยความไม่พอใจของผู้หญิงเสียงเข้มที่ดังมาจากหน้าจอทีวีติดผนังที่มีโลโก้ของเวิลด์เจเนรัลขึ้นข้อความว่า ‘Sound Only’ อยู่

 

“ช่วยงานของท่านให้ลุล่วงไงครับ”

“งานอะไร ไม่เห็นมาคุยกับฉันสักคำ”

“เรด...อยู่ที่นั่น”

“เรดงั้นเหรอ...แล้วทำไมต้องใช้ปืนใหญ่กับตอร์ปิโดให้เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ด้วย”

“สายของข้ารายงานว่า คนของลากัซที่ได้ตัวเรดไปกำลังเค้นความลับของเวิลด์เจเนรัลจากหล่อนอยู่ ข้าเลยวิสาสะสั่งปืนใหญ่ยิงโดยพลการ ต้องขออภัยด้วย มันเร่งด่วนจริงๆ”

“แต่ก็ควรบอกก่อนสักหน่อยไม่ได้หรือ สายตรงมาหาฉันไม่ถึงนาทีก็ยังได้”

“งั้นผมต้องขออภัยอีกรอบที่ใจร้อนไปหน่อย”

“เอาเถอะ...ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับเรด ความผิดคราวนี้จะทำเป็นมองไม่เห็น...แต่เจ้าสามารถจับตัวเรดมาได้ใช่ไหม”

“ข้าขอไม่รับประกัน”

“ขอบคุณมากที่ว่าตามตรง...ฉันจะได้ส่งกำลังเสริมไปล่าตัวเรดด้วย คนทรยศอย่างหล่อนต้องลากมันกลับมาสำเร็จโทษให้ได้”

“จับเป็นสินะครับ”

“ใช่...”

“ท่านเลขาธิการครับ! ซีอีโอไฮเทคอัพเปอร์ขอสายตรงถึงท่านด่วนครับ”

“ว่าแล้วต้องโทรมา”

“ข้าว่าโทรมาขอบคุณเรื่องที่กำจัดเสี้ยมหนามภายในบริษัทของเขา”

“เหอะ สองขั้วอำนาจแห่งไฮเทคอัพเปอร์ ศึกตัดสินของพวกเขาคงใกล้มาแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเวิลด์เจเนรัลและไฮเทคอัพเปอร์จะได้ชัดเจนเสียที...ผอ. แดเนียล ไว้ถึง Area TH-7 เมื่อไร มารายงานตัวที่ยานแม่ด้วย”

“รับทราบครับ”

 

‘คราวหลังข้าน่าจะใช้บริการป้อมปืนใหญ่แห่งชินโคเซ็นดีกว่า’

 

◊◊◊

 

[มุมมองของพี - อีก 45 นาทีก่อนกระสุนปืนใหญ่อัตตาจรชุดใหญ่มาถึง]

[04:32] [06/01/2058]

[Area TH-7 เขตใต้, Yellow Zone, ศูนย์วิจัยใต้ทะเลไฮเทคอัพเปอร์]

 

‘ฉันหลงมาที่ไหนเนี่ย’

 

พีอยู่หน้าทางเข้าห้องมืดที่มีป้ายเขียนว่า ‘SP-Lab’ เขาเงยหน้าดู

 

‘ห้องทดลองของไฮเทคอัพเปอร์งั้นเหรอ?’

 

พีเดินเข้ามาสู่ในห้องมืด ทันใดนั้นดวงไฟบนเพดานหลายดวงส่องสว่างขึ้นมาโดยอัตโนมัติ เผยให้เห็นภายในห้อง ‘SP-Lab’ ที่เขาเพิ่งเข้ามา กว้างขนาด 4x8 ตารางเมตร โดยที่ทางซ้ายมีบานกระจกใสแต่ถูกปิดด้วยบานประตูเหล็กขนาดใหญ่อยู่ข้างนอกและขวามือมีจอภาพขนาดใหญ่ที่เพิ่งถูกเปิดขึ้นมา โดยมีโลโก้ของไฮเทคอัพเปอร์ อยู่ในหน้าต่างถูกเข้าระบบภายในอยู่ก่อนแล้ว มีแผงควบคุมที่มีคีย์บอร์ดและอุปกรณ์บันทึกข้อมูลเต็มไปหมด อย่างเช่น ซีดี เมมโมรี่การ์ด เป็นต้น

 

‘เฮๆ ตอนนี้ฉันเข้าถึงข้อมูลทุกอย่างในที่นี่สิ โชคดีเป็นบ้า...บางทีอาจจะมีข้อมูลเกี่ยวกับเมงุมิก็ได้’

 

พีเดินเข้าไปควบคุมคีย์บอร์ดเริ่มกดค้นหาข้อมูลที่ต้องการ โดยเริ่มจากพิมพ์คำว่า ‘เมงุมิ’ หน้าจอก็แสดงขึ้นมาว่ากำลังรันหาข้อมูลเป็นข้อความจำนวนมาก

 

ครืด! ครืด...ครืด...ครืด...ครืด...ครืด!

 

เสียงระเบิดจนห้องที่พีอยู่สั่นสะเทือนเบาๆ และระเบิดนั้นค่อยๆ ดังใกล้มาทุกครั้ง

 

‘เวลาเหลือน้อยแล้ว เดี๋ยวต้องรีบหาทางไปท่าเรือใต้น้ำตามที่ผู้หญิงคนนั้นบอก...เฟียน่าอีกคนนั่น’

 

เรื่องของเจเรซิสไลท์ที่หน้าเหมือนเฟียน่าและรู้บางเรื่องที่คนอื่นไม่น่ารู้ทำให้พีคิดหนัก ก่อนที่จะสลัดความคิดนั่นทิ้งไปแล้วก็ยืนรอการทำงานของคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ เมื่อมันค้นหาเสร็จสมบูรณ์ หน้าจอปรากฎผลลัพธ์เป็นศูนย์

 

‘อ้าว...ไม่มีงั้นเหรอ?’

 

พีเปลี่ยนคำค้นหาใหม่เป็น ‘มิซากะ’ คราวนี้มีจำนวนแจ้งว่ามียอดเจอเกินหกร้อยรายการ

 

‘โห้ยๆ แบบนี้ไม่มีท่าทางเจอแน่ๆ

ใช้คำอะไรที่มันเจาะจงตัวเมงุมิได้ล่ะ? นอกจากชื่อเธอแล้ว...ชื่ออื่นเหรอ?’

 

พีเปลี่ยนคำค้นหาเป็น ‘เมจัง’ แต่แล้วผลลัพธ์ออกมาเป็นศูนย์

 

‘ไม่ใช่ชื่อนี่เหรอ? หรือจะเป็นโค้ดเนมลับ ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็ไม่รู้หรอก

จะยัดข้อมูลทั้งหมดลงเมมโมรี่ เป็นไปไม่ได้แน่ๆ เห็นแวปๆ ที่ตัวเมมว่าจุได้น้อย

หรือว่าย้ายข้อมูลไปแล้วนะ!? เออวะ...ฉันก็ได้ยินมาก่อนหน้านี่อยู่ว่าพวกนั้นกำลังย้ายข้อมูล ถ้าฉันหาไม่เจอก็ไม่น่าแปลก’

 

พีถอนหายใจพร้อมกับยอมแพ้ แต่ทว่าในช่วงเสี้ยววินาทีนั้น เขากลับนึกถึงคำพูดของพ่อเมงุมิ พีรีบพิมพ์คำว่า ‘Resurrection’ แต่สุดท้ายก็ไม่เจอข้อมูล

 

‘ข้อมูลคงไม่อยู่ที่นี่หรือไม่มีตั้งแต่แรกแล้ว’

 

พีถอดใจก่อนที่สายตาเขาจะไปเห็นโฟลเดอร์ขวาบนที่มีชื่อว่า ‘SP-Genesis Light’ เขาถึงกับผงะ

 

‘เฮ้ยๆ นั่นมันชื่อยัยคนที่มาช่วยฉันนี่หว่า...เดี๋ยวนะ แม่ของเฟียน่าเคยพูดชื่อนี้ด้วย

คนที่เหมือนเฟียน่านั่น...มีอะไรเกี่ยวข้องกับเฟียน่าหรือเปล่านะ?

แต่ตอนนี้คงต้องเอายัดใส่เมมโมรี่ไว้ก่อนล่ะกัน ถ้ายัยคนข้างนอกนั้นเข้ามาเห็นชื่อไฟล์นี้ล่ะก็...คงไม่ดีแน่’

 

พีคว้าแฟลชไดท์ที่อยู่แถวๆ นั้นมาหนึ่งอัน แล้วเสียบลงไป ณ ช่องใกล้ๆ เริ่มคัดลอกข้อมูลไฟล์โปรเจค ‘SP-Genesis Light’ ลงไป บนหน้าจอแจ้งว่าใช้เวลาอีกสองนาทีถึงจะเสร็จสมบูรณ์

 

‘พอก็อปเสร็จลองเปิดดูข้อมูลเลยล่ะกัน’

 

เขายืนเท้าเอวรอ กวาดมองสายตาสำรวจโดยรอบไปมา จนสะดุดกับปุ่มแดงอันใหญ่ๆ ที่อยู่ตรงหน้ากระจกใสที่มีแผ่นเหล็กปิดไว้อยู่ ด้วยความสงสัย พีจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ หวังว่าจะหาข้อความที่บ่งบอกว่าปุ่มนี้ไว้ใช้ทำอะไร แต่แล้วก็ไม่เจอ

 

‘ปุ่มอะไรเนี่ย? เปิดประตูหรือเปล่า?’

 

และแล้วด้วยความซนของพี เขาใช้มือขวากดปุ่มสีแดงที่เท้าฝ่ามือลงไป แผ่นเหล็กที่กั้นระหว่างกระจกใสตรงหน้าได้ถูกยกออก ให้เห็นเพียงแต่ความมืดมิด...

 

‘อะไรกันเนี่ย...ไม่มีไฟหรือไง?’

 

พรึ่บ! พรึ่บๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

หลอดไฟเหนือหัวภายในห้องกระจกใสตรงหน้าพี ถูกเปิดขึ้นทีล่ะดวงไล่ไปยาวจนสุดของห้อง โดยภายในห้องนั้นยาวประมาณ 10X40 ตารางเมตร และสิ่งที่อยู่ภายในห้องนั้นทำให้พีช็อคตาค้าง

 

‘อะไร...กัน...นี่มัน...’

 

ห้องโถงยาวสีขาวที่เปอะเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงเต็มพื้น บรรดาโหลแก้วขนาดใหญ่ที่พอจะจุร่างกายมนุษย์ได้คนหนึ่ง มีเรียงกันมากมาย โดยเกือบทุกอันมีคราบเลือดจนมองไม่ออกว่าภายในมีอะไรอยู่ แต่มีบางสิ่งที่กองพะเนินอยู่กับพื้นตรงหน้ามากมายคือร่างมนุษย์เกินร้อยศพ...ใบหน้าอันคุ้นเคยนับร้อยที่เหมือนกันหมด นอนแน่นิ่งจมกับกองเลือดและชิ้นส่วนต่างๆ ของร่างกายกระจัดกระจายรวมทั้งเครื่องใน ภาพที่เขาเห็นทำให้สะท้านไปทั้งตัวก่อนที่จะพึมพำถึงชื่อศพนับร้อยที่มีใบหน้าเดียวกันหมดออกมา

 

“เฟีย...น่า”

“การคัดลอกเสร็จสมบูรณ์”

 

เสียงผู้หญิงที่เป็นคอมพิวเตอร์สังเคราะห์ดังผ่านลำโพง เขาหันกลับไปมองดูที่ชื่อโครงการ ‘SP-Genesis Light’ อีกครั้ง

 

‘มันต้องมีคำอธิบายกับสิ่งที่ฉัน...เห็นเมื่อกี้แน่ๆ’

 

พีเดินตรงไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ขนาดยักษ์อย่างหวั่นๆ อีกครั้ง ก่อนที่จะกดเปิดดูข้อมูลที่เขาหวังว่ามันจะอธิบายภาพที่เห็นเมื่อครู่ มีรูปภาพของเฟียน่าผมยาวสีแดงปรากฎขึ้นตรงกลาง พร้อมข้อมูลต่างๆ มากมาย พีกรอกสายตามองหาจนเจอกล่องข้อความที่มีหัวเรื่องเขียนว่า ‘รายละเอียดโดยย่อ’ และเขาก็อ่านมัน

‘โปรเจคเอสพีเจเรซิสไลท์ (SP-Genesis Light) หนึ่งในโปรเจคย่อยของโครงการ ‘แร็คนาร็อค’ เป็นการนำผู้มีพลังจิตระดับสูงมาทำการโคลนนิ่ง (Cloning) เพื่อใช้เป็นแหล่งพลังงานขนาดยักษ์ในโครงการ ‘แร็คนาร็อค’ ซึ่งร่างมนุษย์ต้นแบบที่นำมาใช้ รู้จักกันในชื่อ ‘เจเรซิสไลท์ เฟียน่า ดิฟเฟอร์ No.2’ หนึ่งในผู้ใช้พลังจิตขั้นสูงแห่งชินโคเซ็น เพศหญิงอายุสิบเจ็ดปี ณ วันที่เริ่มโปรเจค สถานที่ทำการโคลนนิ่งก็คือ ‘SP-Lab’ Area TH ที่เจ็ด ภายใต้การกำกับดูแลของด็อกเตอร์ลากัซและด็อกเตอร์ซิส แต่ผลลัพธ์กลับล้มเหลว กว่า 99% ของโคลนนิ่งเกือบทั้งหมดมีสติสัมปชัญญะที่ไม่สมบูรณ์ ไม่มีพลังจิต มีเพียงสองโคลนนิ่งเท่านั้นที่ผ่านทดลอง คือ SP-0154 และ SP-2435 ทั้งสองได้รับการปลูกฝังความทรงจำจากร่างต้นแบบ เพื่อให้มีการพัฒนาเหมือนกับมนุษย์ทั่วๆ ไปโดยเร็วที่สุดและมีผลกระทบน้อยที่สุด แต่หนึ่งในสองของร่างโคลนกลับมีพลังจิตที่แตกต่างออกไป จึงมีการทดลอง ค้นคว้าและเฝ้าสังเกตการพัฒนาของตัวร่างโคลนนั้นต่อ ส่วนร่างโคลนที่ไม่ประสบความสำเร็จถูกนำไปเป็นหนูทดลองงานต่างๆ ของไฮเทคอัพเปอร์’

 

‘เฮๆ นี่มัน...เรื่องอะไรกันเนี่ย!?’

 

พีมองดูทางขวาของจอ เห็นกล่องข้อความสถานะของโครงการที่ขึ้นอยู่ว่า ‘ยกเลิก’ ทำให้เขาต้องเพ่งมองดูดีๆ ก่อนที่จะเห็นคำอธิบายใต้นั่น และอ่านมัน

 

“ยกเลิกโปรเจค ณ วันที่ 26/12/2057 เนื่องจากร่างต้นแบบได้รับผลกระทบโดยตรงจากเหตุการณ์พีทูไรซิ่ง (P.P. Rising) ทำให้พลังงานที่เพิ่มขึ้นมาในร่างต้นแบบ เพียงพอแล้วที่นำเข้าโครงการ ‘แร็คนาร็อค’ ขั้นต่อไป ส่วนโคลนทั้งสองที่มีพีทู ผลผลิตจากโปรเจค ‘SP-Genesis Light’ ให้ย้ายไปส่วนงานวิจัยพลังจิตต่อไป”

 

‘อ้าว...’

 

พีอ้าปากค้างกับเหตุผลของการยกเลิกโปรเจค

 

‘เดี๋ยวก่อนนะ...มันหมายความว่ายังไง? ที่ยกเลิกโคลนนิ่งมนุษย์เพราะฝีมือฉันที่ทำเรื่องที่นั่น...แล้วคนที่ฉันเจอเมื่อกี้เป็นร่างโคลนเหรอ? หรือว่าเฟียน่าที่ฉันเจอที่สนามบินจะเป็น...’

 

ตูม! ครืด!

 

ห้องที่พีอยู่สั่นสะเทือนเพราะแรงระเบิดข้างนอก รอยร้าวตามกำแพงเริ่มปรากฎให้เห็นชัด มันเตือนเขาให้รู้ว่าที่นี่กำลังจะถล่ม

 

‘ต้องรีบเผ่นแล้ว!’

 

พีกดแป้นคอมหาแผนผังศูนย์วิจัยใต้น้ำแห่งนี้และใช้คำสั่งแสดงนำทางไปยังท่าเรือใต้น้ำ ปรากฎในจอเป็นเส้นตรงออกจากห้องแล้วเลี้ยวซ้ายหนึ่งครั้งเลี้ยวขวาหนึ่งครั้งและตรงยาวโดยต้องผ่าน Gateway ที่สาม เขาหยิบแฟลชไดท์ที่คัดลอกข้อมูลเสร็จและวิ่งออกจากห้องไปโดยไม่คิดจะหันหลังกลับไปมองซากศพที่มีใบหน้าเหมือนเฟียน่านับร้อย ณ เบื้องหลังที่กำลังลุกคืบคลานราวกับซอมบี้

 

◊◊◊

  

คุยกับคนเขียนกันนะ >_<

จบลงไปแล้วสำหรับบท ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 7 [เฟียน่ากับโปรเจคลับ]’ นะจ๊ะ

เรื่องราวในตอนนี้แถมโปรยตั้งแต่ตอนที่ 20 แล้ว มีใครสังเกตกันหรือเปล่า ฮ่าๆ

คนที่มาช่วยพี เธอเป็นใครกันแน่? แล้วทำไมหน้าเหมือนกับเฟียน่ามากแถมรู้เรื่องของเขาดี

เรื่องโปรเจคโคลนมนุษย์ของเฟียน่า มันยังไงกันแน่?

โปรดติดตามตอนต่อไปที่มีชื่อว่า ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 8 [เฟียน่ากับเหล่าเฟียน่า]’

เมื่อพลังจิตผงาดทั่วโลก การผจญภัยอันแสนวุ่นวายจึงบังเกิดขึ้น!

ถ้าชอบก็ Comment ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ 1 Comment เท่ากับล้านกำลังใจเลย ฮ่าๆ

By Spy442299 & Nattanan Srising