P.P.Rising The Bullet Time อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

P.P. Rising: The Bullet Time

เดอะบูลเลตไทม์ อภินิหารพลังจิตเหนือโลก

1. Ch.26 อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 3 [ตามล่า]

Rewrite V.2

 

◊◊◊

 

[13:42] [04/01/2058]

[Area TH-7 เขตเหนือ, Blue Zone, บนเฮลิคอปเตอร์ ‘การ์เดี้ยน’]

 

บนน่านฟ้าเหนือ Area TH-7 เขตเหนือที่มีตึกราวบ้านช่องมากมายเหมือนกับเขตกลาง เฮลิคอปเตอร์ที่ทาสีเขียวขาวมีตราโล่ของการ์เดี้ยนกำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักแห่ง บนเฮลิคอปเตอร์ลำนั้น มีไลพ์ เทลที่เป็นคนขับเฮลิคอปเตอร์ ทอมมี่และพีอยู่บนนั้น ก่อนที่พีจะคุยกับเรสเทียร์ผ่านทางโทรจิตที่ได้มาจากเรสเทียร์

 

‘ให้ตายสิ เพิ่งเคยขึ้นฮอเป็นครั้งแรก ใจเต้นรัวๆ เลยแฮะ’

‘-กลัวตกหรอค่ะ พี่หญิง-’

‘ก็ประมาณนั้นแหละ เรสเทียร์’

 

และนั่นก็คือบทสนทนาของทั้งสองคน เรสเทียร์แอบหัวเราะเสียงก้องในหัวพี เธออยู่ในกระเป๋าของเขาตามเดิม แล้วพีก็คิดเรื่องของคนขับขึ้นมา

 

‘จะว่าไปให้เด็กขับฮอนี่มัน...

ช่างเหอะ ก่อนขึ้นฮอมาก็พอรู้ว่า มาที่เขตเหนือทำไม จากที่ไลพ์เล่ารายละเอียดให้ฟังคร่าวๆ ว่าเมื่อวานเกิดเหตุระเบิดที่โรงงานผลิตยาเวชภัณฑ์ทางเขตเหนือของ Area TH ที่เจ็ด...ตอนแรกฉันฟังแล้วก็คงไม่น่าจะเกี่ยวอะไรกับการ์เดี้ยนมากนัก อย่างมากคงแค่ช่วยเหลือเอ็มแอลเอเจ้าของคดีอีกต่อหนึ่ง

แต่ว่า ไลพ์บอกมันเกี่ยวกับเหตุการณ์ระเบิดต่อเนื่องของโรงงานผลิตยาหลายแห่งใน Area TH ที่หก อาณาเขตที่มี ต้น เป็นหัวหน้าการ์เดี้ยนอยู่ที่นั่น ซึ่งเขาตามล่าตามสืบผู้ก่อเหตุนี้มานานนับเดือน และเขามั่นใจมากว่าครั้งนี้ต้องเกี่ยวข้องด้วยแน่นอน

ข้อสังเกตก็คือ ลักษณะการก่อเหตุคล้ายกัน จู่ๆ โรงงานผลิตยาก็ระเบิด ทั้งกล้องวงจรปิด ทั้งผู้รักษาความปลอดภัย คนร้ายไม่ทิ้งร่องรอยและรูปพรรณสัณฐานอย่างชัดเจน พยานที่พอมองเห็นชัดที่สุดก็บอกได้แค่ว่า เป็นเงาลางๆ เท่านั้น และครั้งนี้ใน Area TH-7 ทางเหนือก็เช่นกัน

พอฉันถามไปว่า ทำไมไม่ให้ทางเอ็มแอลเอจัดการ...ไลพ์ก็บอกเพียงว่า เพราะสถานการณ์พีทูไรซิ่งและการก่อการร้ายของพวกไอริส ทำให้คดีไม่มีความคืบหน้าแม้แต่น้อย ทางการ์เดี้ยนทั้งสอง Area จึงตกลงกันว่า จะแบ่งคนมารวมกันเป็นกลุ่มหนึ่งเฉพาะกิจ ตามสืบเรื่องที่เกิดขึ้นโดยเฉพาะ ซึ่งทั้งฉันและทอมมี่ก็โดนลากเข้ากลุ่มนี้ไปเป็นที่เรียบร้อย เพราะไลพ์เห็นสิ่งที่ฉันทำเมื่อวาน แน่นอนว่าได้ฟังที่เธอเล่าทั้งหมด ฉันเองก็สนใจ แต่เราก็มีเรื่องที่ต้องจัดการด้วยเหมือนกัน

เมงุมิ...ฉันต้องหาเธอและช่วยให้ได้ ก่อนอื่นต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้เครื่องเทเลพอตนั่นมันทำงานยังไง มันน่าจะติดตามปลายทางที่วาปไปบ้างนะ จะไปขอความช่วยเหลือจากคุณเอริสที่มีพลังจิตเป็นเทเลพอตโดยตรง มันก็ยังไงๆ อยู่ เพราะเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์ของไฮเทคอัพเปอร์ คนของคุณเคนชิโร่ถึงจะเคยบอกว่าแค่รับจ้างไม่ได้ภักดีก็เหอะ

งานนี้คงต้องทำอย่างลับๆ แล้วจะเริ่มจากตรงไหน? การ์เดี้ยน?’

 

พีคิดถึงตรงนี้แล้วมองไลพ์ที่อยู่ข้างๆ คนขับฮอด้วยหางตา

 

‘เริ่มจากคนๆ นั้นเหรอ? งืม...ไม่ดีกว่า เดี๋ยวโดนจับได้ ตามหาดูในฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ของการ์เดี้ยนน่าจะมีเบาะแสอะไรบ้างนะ’

 

“จะลงจอดอีกสิบห้าวินาที หาอะไรจับไว้ด้วยนะครับ!”

 

เทลที่ขับเฮลิคอปเตอร์อยู่บอกทุกๆ คน ตัวเฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ลดระดับความสูงมายังดาดฟ้าตึกที่สูงสี่ชั้นแห่งหนึ่งที่มีชายหญิงหน้าตาคล้ายกันยืนต้อนรับอยู่ข้างล่าง พอเฮลิคอปเตอร์จอดลงได้ที่ ทุกๆ คนก็ทยอยกันลงมา แล้วนักเรียนฝาแฝดชายหญิงผมสีน้ำเงิน นัยน์ตาสีเหลืองทั้งคู่ที่มีปลอกข้อมือการ์เดี้ยน ใส่ชุดนักเรียนสีฟ้าขาว เดินเข้ามาพูดพร้อมกันแล้วคุยกับไลพ์

 

“หัวหน้า! ยินดีต้อนรับสู่เขตเหนือครับ/ค่ะ ต้องขออภัยด้วย เมื่อวานที่ไม่ได้มาคอยต้อนรับ พอดี---”

“พอๆ ทั้งสองคน” ไลพ์สั่งเบรก “ได้ของที่วานไปหรือเปล่า?”

“ได้ครับ”

 

แฝดชายตอบ พร้อมยื่นไฟแชคสีเงินสองอันและแท็บแล็ตขนาดสิบสี่นิ้วให้ไลพ์

 

“ขอบใจมาก เธอสองคนไปทำงานของเธอต่อได้แล้ว เดี๋ยวพวกฉันจะไปกันเอง”

“ครับ!/ค่ะ!”

 

ฝาแฝดผมน้ำเงินชายหญิงทำมือรับคำสั่งก่อนที่จะเดินบันไดใกล้ๆ หายจากสายตาไป ทอมมี่ที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังพูดเรื่องเกี่ยวกับสองคนนั้น

 

“ยัยแฝดนรกนั่น เหมือนจะเกรียนไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ พีจัง”

“ห๊ะ!?” พีทำสีหน้างุนงง

“หือ!?” ทอมมี่ร้องขึ้น เมื่อเห็นท่าทางของพี “อย่าบอกนะครับ ว่าจำไม่ได้”

“ก็...จำ? คงงั้นมั้ง แต่รู้สึกคุ้นๆ อยู่เหมือนกันแฮะ”

“สองคนนั้นเคยอยู่บ้านใกล้ๆ พีจังเมื่อสี่ปีก่อนไงครับ” ทอมมี่เฉลย “ก่อนที่จะย้ายมาเขตเหนือ ทำวีรกรรมไว้เยอะ”

“ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยแฮะ”

“ก็พวกนั้นไม่ได้มากวนพีจังบ่อยๆ นี่ครับ...เอาเถอะๆ รีบตามหัวหน้าไลพ์ไปดีกว่า”

 

พีหันไปหาตัวไลพ์ที่เพิ่งลงบันไดไป ทั้งสองคนก็รีบตามไปทันที พีที่ยังเคลือบแคลงสงสัยเรื่องเมื่อครู่อย่างฉุนเฉียว

 

‘ทำไมฉันจำไม่เห็นจะได้เลยว่ะ?’

 

◊◊◊

 

[15:21] [04/01/2058]

[Area TH-7 เขตเหนือ, Blue Zone, โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง, ห้องพักที่ 304]

 

“ไว้จะมาเยี่ยมใหม่นะครับ”

 

คำกล่าวลาผู้ป่วยของชายอายุสิบเจ็ดปีคนหนึ่ง ที่มีผมยาวถึงบ่าสีเทา นัยน์ตาสีม่วง ใส่ชุดนักเรียนสีดำ ที่ข้อมือมีปลอกข้อมือของการ์เดี้ยนอยู่ ก่อนที่จะเดินสวนออกห้องผู้ป่วยหมายเลขสามศูนย์สี่ไป พีและคนที่เหลือก็เดินเข้าห้องมาพบกับต้นที่นอนอยู่บนเตียง ขาขวาสวมปลอกขาสีขาวไว้อยู่

 

“ต้น เมื่อกี้ใครน่ะ?” ไลพ์ถาม

“เจ้าพีช ลูกน้องในสังกัดของฉันเอง...สั่งให้มันประจำอยู่ Area ของตัวเองแล้วนะ ดันทะลึ่งตามมาอีก” ต้นตอบ “มันไปหรือยัง?”

 

ไลพ์เดินประตูออกไปชะเง้อดู ก่อนที่จะกลับเข้ามา

 

“ไปล่ะ”

“เฮ้อ”

 

ต้นถอนหายใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นนั่งเอาปลอกขาออก แล้วลงมาขยับแข้งขยับขาราวกับว่าขาข้างขวาของเขาไม่เป็นอะไรเลย

 

‘อ้าวเฮ้ย!?’

 

พีอ้าปากค้าง ส่วนทอมมี่ก็มีท่าทีแปลกใจ ยกเว้นไลพ์กับเทลที่เหมือนจะไม่ค่อยตกใจสักเท่าไหร่ หัวหน้าการ์เดี้ยน Area TH ที่เจ็ดยื่นของแท็บเล็ตที่ได้จากฝาแฝดผมน้ำเงินก่อนหน้านี้ให้ต้น และเขาเห็นท่าทีของพี เลยชี้แจงให้กระจ่าง

 

“อ๋อ...ขาของผมไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่ใส่หลอกๆ คนอื่นไว้”

“เรื่องขัดผลประโยชน์ในการ์เดี้ยน Area ของนายสินะ” ไลพ์เอาตัวพิงกำแพง

“อือ แค่อยากรู้ว่า ถ้าผมเป็นแบบนี้แล้วคนในสังกัดจะทำปฏิบัติยังไง”

“แอบทำร้ายนายเป็นสิบๆ ครั้งเนี่ย ฉันว่ามันไม่ปกติ”

“รู้...แต่ก็ยังฟันธงไม่ได้ว่า เป็นฝีมือของคนภายใน อาจจะเป็นมือที่มองไม่เห็นในคดีระเบิดโรงผลิตยาก็ได้” ต้นพูดก่อนที่จะหันมาทางพีแล้วก้มหัวลงเล็กน้อย “ก่อนหน้านี้ต้องขออภัยที่เสียมารยาทด้วยครับ อยากจะทดสอบฝีมือเล็กน้อย...และขอบคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้”

“มะมะไม่เป็นไรครับ...ค่ะ!” พีเผลอหลุดสรรพนามผู้ชาย ทั้งๆ ที่ปลอมเป็นผู้หญิง

“เข้าเรื่องกันได้แล้ว”

 

ไลพ์บอก ต้นก็เดินไปอีกฝั่งของเตียงข้างใน แล้ววางแท็บแล็ตลง เปิดเครื่องเข้าล็อคอินอะไรสักอย่างของการ์เดี้ยน เขาตวัดนิ้วเลื่อนหาโฟลเดอร์ไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่โฟลเดอร์ที่ชื่อว่า ‘Shadow’ แล้วต้นก็กดเข้าไป ปรากฎให้เห็นแผนที่ขนาดใหญ่ที่ครอบคลุม Area TH ที่หกและเจ็ด และมีตำแหน่งกากบากสีแดงไว้จำนวนหกจุด ซึ่งใน Area TH-6 มีห้าจุดที่อยู่ทางใต้ และ Area TH-7 มีหนึ่งจุดที่เขตเหนือ โดย Area TH-6 นั้นอยู่ติดกับทางเหนือของ Area TH-7

 

“ที่กากบากไว้ เป็นตำแหน่งโรงงานผลิตยาเกิดเหตุระเบิดขึ้น และนี่...” ต้นใช้นิ้วชี้กดแถบสีเขียวที่อยู่ขวาล่าง ทำให้บนแผนที่ปรากฎวงกลมสองวงเล็กๆ ทางเหนือของ Area TH ที่เจ็ด “อีกสองโรงงานที่คาดไว้ว่าคืนนี้จะคนร้ายลงมืออีก”

“อะไรที่ทำให้นายคิดแบบนั้น ต้น?” ไลพ์ถาม

“โรงงานผลิตยาทั้งหมดของสอง Area ทั้งสองนี้มีจำนวนเก้าโรงงาน พังไปเจ็ดแล้ว เหลือแค่ Area TH ที่เจ็ดนี่อีกสอง ผมมั่นใจว่าคนร้ายต้องลงมือต่อแน่ๆ”

“แล้วทางเอ็มแอลเอหรือเวิลด์เจเรนัลไม่ทำอะไรบ้างเลยเหรอ?” พีถาม

“นี่แหละปัญหา...” ต้นเน้นเสียง “โรงผลิตยาทั้งหมดทั้งสองเขตนี้ อยู่ภายใต้การดูแลของไฮเทคอัพเปอร์...พวกเขาประกาศมาว่าห้ามคนอื่นยุ่งเรื่องที่เกิดขึ้นเด็ดขาดเหมือนจะสอบสวนกันเองภายใน”

“หา!? ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ?” พีถามอีก

“อันนี้ผมใช้เวลาสืบหลายวัน แต่ก็ยังหาสาเหตุไม่เจอ ทางนั้นพยายามปิดข่าวเต็มที่ ยิ่งมีเรื่องอื่นที่ใหญ่กว่าเลยแทบไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับโรงผลิตยาทั้งหมดกันแน่”

“เห็นว่าไฟฟ้าลัดวงจรกันทุกโรงงานเลยนิ” ไลพ์บอก

“ใช่ เอ็มแอลเอยืนยันมาแล้วว่า สี่โรงงานแรกที่ระเบิดไป เป็นเพราะไฟฟ้าลัดวงวรอย่างที่ว่า---”

“คือ ขอโทษนะครับ” ทอมมี่ที่ยืนฟังตั้งนาน ยกมือถาม “สรุปว่าพวกเรามาทำอะไรกันแน่ครับ?”

“นั่นสิ ฉันลืมบอกสองคนนี้เลย” ไลพ์พูด “คืนนี้เราจะไปสังเกตการณ์ทั้งสองโรงงาน หาสาเหตุของการระเบิดให้ได้และหยุดมันซะ”

“แค่สังเกตการณ์อย่างเดียวจะดีกว่า” ต้นบอกอีกอย่าง “ทำตามที่เธอบอก มันเสี่ยงนะ ไลพ์”

“ขืนไม่ทำแบบนั้น เราก็ไม่รู้สักทีว่าคนร้ายมันเป็นใคร? ทำไปทำไม?”

“หึ ยังมีนิสัยพาคนอื่นลงเหวอยู่เรื่อยเลยนะ ไลพ์”

“ต้น...”

 

ไลพ์มีน้ำเสียงที่เคร่งเครียดขึ้นมาชัดเจน เทลเห็นแล้วชวนเปลี่ยนเรื่อง

 

“เอ่อ...ที่บอกว่าเมื่อวานจะแบ่งทีมกันนี่ ยังไงครับ?”

“พิจารณาจากความสามารถแล้ว...ไลพ์คู่กับนายคนข้างๆ นั่น” ต้นพูดหมายถึงทอมมี่ “ส่วนคุณไอร่าคู่กับผม”

 

‘เอ๊ะ!? ฉันคู่กับเขา?’

 

พียังจับตรงชนปลายไม่ถูกกับการจับคู่ลงภาคสนาม ส่วนเทลที่ไม่ถูกพูดถึงยกมือชี้ที่ตนเอง

 

“แล้วผมล่ะ?”

“นายประจำหน้าคอมคอยเป็นแบล็คอัพที่สำนักงานการ์เดี้ยนเขตเหนือ” ไลพ์บอกแล้วตบไหล่เทล

“นึกว่าจะได้ลงภาคสนามซะอีก” เทลทำหน้าเศร้า

“ฉันว่าตอนนี้พวกเราก็ลงภาคสนามกันทุกคนแล้วนะ” ไลพ์พูด “แต่ถ้าใครอยากจะถอนตัวก็ไม่ว่านะ รีบบอกซะตอนนี้เลย...มีไหม?”

 

‘โห้ยๆ ลากฉันกับทอมมี่มาขนาดนี้แล้ว ยังมีหน้ามาถามอีก’

 

พีคิดแบบนั้น ทอมมี่อาสาตอบแทนให้

 

“พวกเราเป็นการ์เดี้ยนนี่ครับ ถ้าสิ่งที่จะทำมันช่วยปกป้องเรื่องร้ายๆ ได้ ผมกับ...ไอจังก็เอาด้วยครับ”

“ไอ้ทอมมี่...” พีพูดกัดฟันดังกรอดๆ

“หรือจะไม่ช่วยเหรอครับ?”

“เฮ้อ...” พีถอนหายใจ “ก็ได้...ค่ะ”

 

เมื่อไลพ์ได้รับคำตอบที่น่าพึงพอใจแล้ว ก็ออกคำสั่งทันที

 

“เยี่ยม! งั้นเอาตามนี่ล่ะกัน ช่วงหลังหกโมงเย็นนี้ ฉันกับทอมมี่จะไปเฝ้าที่โรงงานทางทิศตะวันตกของเขตเหนือ ส่วนต้นกับคุณไอร่า ไปโรงงานทางทิศตะวันออก...อย่าทำตัวเสี่ยงอย่างที่ฉันบอกก่อนหน้านี้ล่ะกัน เอาแค่ได้หน้าคนร้ายได้ก็พอ...แบบนี้โอเคไหม? ต้น”

“โอเค...” คำตอบสั้นๆ จากคนที่เป็นหัวหน้าการ์เดี้ยน Area TH-6

“เทล จัดการเรื่องช่องสื่อสารพวกเราไว้” ไลพ์ว่า “อย่าลืมดูกล้องวงจรปิดแถวโรงงานสองที่ด้วยล่ะ”

“ส่งตำแหน่งโรงงานมาครับ เดี๋ยวจัดการให้” เทลกล่าว

“ต้น จัดการให้ลูกน้องฉันหน่อย” ไลพ์พูด

“อือๆ”

 

ต้นพยักหน้ารับ ก่อนที่เทลจะเดินเข้าไปใกล้ๆ ต้นที่กำลังเปิดข้อมูลแผนที่ในแท็บแล็ต ส่วนไลพ์เดินจูงแขนพีออกมาใกล้ประตูทางออกห้อง

 

“คุณไอร่า มีเรื่องอยากจะบอกนิดหน่อยค่ะ” ไลพ์กระซิบ “เวลาทำงานคู่กันกับเขา อาจจะมีอะไรแปลกๆ อย่าไปถือสาเลยค่ะ”

“หือ? ทำไม...ค่ะ?” พีตาโต

“คือว่าต้นเขาทำงานแบบโซโล่มาตลอดค่ะ บางทีอาจจะไม่เห็นหัวคุณบ้าง---”

“อ๋อๆ ไม่เป็นไร ถ้าเขาเลือกฉันแล้ว ก็น่าจะไม่มีปัญหาค่ะ”

“ไม่ใช่แค่นั้นค่ะ...ยังจำที่ฉันบอกได้ไหมค่ะ ว่าก่อนหน้าที่เขาถูกลอบทำร้ายหลายสิบครั้ง”

“งืม...จำได้”

“อยากให้คุณระวังหน่อยค่ะ”

“เป็นบอดี้การ์ด!?”

“ไม่เชิงค่ะ กลัวคุณถูกลูกหลงไปด้วย”

“อ๋อ...ฉันจะระวังตัว”

“คุณไอร่าเก่งอยู่แล้วค่ะ วันก่อนฉันยังไม่ได้ขอบคุณเลยที่คุณช่วยเปิดผนึกแท่นพลังงานให้ฉันพังมันได้เลย ต้องขอบคุณมากๆ ค่ะ”

“อ๋อๆ ไม่เป็นไรค่ะ”

 

พียกมือขึ้นมาพูด แต่ในหัวก็กำลังคิดสิ่งที่ไลพ์พูด

 

‘หา!? เมื่อวานก่อน ฉันว่าที่แท่งพลังงานนั่นถูกทำลายได้เพราะกระสุนปริศนานั่นนะ!?

เธอเข้าใจผิด หรือฉันเข้าใจผิดล่ะเนี่ย!?’

 

“หัวหน้าไลพ์ครับ” ทอมมี่เข้ามาขัด “ทำไมไม่ให้ผมคู่กับไอจังล่ะครับ?”

“ดูจากพลังจิตแต่ละคน ขืนให้คนที่มีพลังสูงไปด้วยกัน อีกคู่กลายเป็นหมาหัวเน่าสิค่ะ คุณทอมมี่”

“อ๋อ...ผมนึกว่าเป็นเพราะข่าวลือนั่น...”

“ข่าวลือ!?”

“ก็หัวหน้าไลพ์” ทอมมี่เข้ามากระซิบ “กับต้นเคยเป็นแฟนกันมาก่อนนี่ครับ”

 

เมื่อไลพ์ได้ยินข่าวลือนั่นแล้ว เธอเอาไฟแช็คขึ้นมาจุดต่อหน้าทอมมี่เพื่อที่จะยุติบทสนทนานี้

 

“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีกเลยนะ คุณพี่ทอมมี่”

“อ่า ครับๆ”

 

ทอมมี่ยกมือยอมแพ้ พีเห็นท่าทางสองคนนี้แล้วก็อดคิดไม่ได้

 

‘เหอะๆ แอบโหดใช่ย่อยนะเนี่ย บางทีทอมมี่มีหัวหน้าแบบนี้ก็...สมแล้วนะ’

 

◊◊◊

 

[17:02] [04/01/2058]

[Area TH-7 เขตเหนือ, Blue Zone, ร้านขายเสื้อผ้าใกล้ตำแหน่งโรงงานผลิตยาเวชภัณฑ์ทิศตะวันออก]

 

“ทำไมคุณไอร่าถึงมาเข้าร่วมการ์เดี้ยนล่ะครับ?”

 

คำถามแรกที่ถูกยิงมาจากต้น หัวหน้าการ์เดี้ยน Area TH-6 ซึ่งทั้งเขาและพีกำลังเลือกหมวกและผ้าคลุมหน้าเพื่อปิดบังใบหน้าของตนเองในเวลาไปแอบสังเกตการณ์

 

“คงเป็นเพราะ...ว่างๆ มั้ง เลยคันไม้คันมืออยากทำอะไรบางอย่างขึ้นมาค่ะ”

 

พีตอบอ้อมๆ ต้นเซ้าซี้ถามต่อ

 

“เรียนอยู่ที่ไหนครับ?”

“ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ ตอนนี้ทำงานรับจ้างทั่วไปอยู่”

“อ๋อ...”

“ฉันอายุสิบเก้าแล้วนะคะ” พีที่เกรงว่าต้นจะเข้าใจผิดเลย บอกเรื่องอายุไป

“หือ? ผมนึกว่ารุ่นเดียวกันซะอีก เห็นอยู่กับเจ้าหมอนั่น”

“ทอมมี่!? อ๋อ หมอนั่นก็อายุเท่าฉันเหมือนกันค่ะ”

“โอ้ นี่ผมเข้าใจผิดมาตลอดเลยเหรอเนี่ย?”

“ว่าแต่...ต้นกับหัวหน้าไลพ์เคยเป็นแฟนกันเหรอคะ?”

 

ต้นสำลักกับคำถามที่ไม่ได้คิดว่าจะถูกถาม

 

“ไปได้ยินมาจากใครครับ?”

“เคยเป็นแฟนจริงๆ สินะ” พียิ้ม

“ก็...เฮ้อ เรื่องมันนานแล้วครับ”

“เอาหน่าๆ ฉันไม่ถามมากกว่านี้ล่ะ” พีเผลอเดินเข้าไปตบไหล่ เพราะเห็นหน้าตาไม่สู้ดีของต้น “ว่าแต่ ได้ยินมาว่ามีคนลอบทำร้าย...มันยังไงกัน?”

 

จู่ๆ ก็มีลำแสงสีแดงปรากฎขึ้นมาจากเหนือหัวลงสู่พื้นใกล้ทั้งสองคน พีที่เห็นสัญญาณเตือนอันตรายนี้เพียงคนเดียวรีบใช้มือผลักตัวต้นออกไปแล้วตัวเองก็กระโดดถอยออกมา โคมไฟขนาดกลางๆ หล่นลงมา ณ จุดเดิมที่ถอยออกมา

 

‘-ทำไมไม่ใช้โฟกัสค่ะ? พี่หญิง-’

‘ก็ตกใจนะสิ ไม่ทันคิด’

 

เรสเทียร์ถามขึ้นในใจ เขาก็ตอบไปตามที่เขาทำก่อนหน้านี่ สายตาประหลาดใจของต้นมองมาที่เขา ก่อนที่จะบอกคำตอบที่ถูกถามก่อนหน้านี้

 

“ก็อะไรประมาณนี้ล่ะครับ ชอบมีของหล่นใส่หัวอยู่เรื่อย”

“นี่มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว?”

“ถ้านับเมื่อวานด้วย ครั้งที่ยี่สิบสี่แล้วครับ”

 

‘โห้ยๆ ยี่สิบสี่ครั้ง อันตรายมากๆ แล้วนะนั่น’

 

พีคิดแบบนั้นก่อนที่จะหันมองซ้ายขวาและด้านบนหาต้นตอ แต่ก็ไม่เจอ

 

‘หรือจะเป็นเงาดำๆ เมื่อวานที่ฉันเห็นนั่น!?’

 

“คุณไอร่าประสาทสัมผัสไวดีนะครับ ตอนแรกผมนึกบังเอิญซะอีก”

“ค่ะ...เรารีบไปจากที่นี่กันดีกว่า ขืนอยู่นานกว่านี้ เดี๋ยวโคมไฟอีกหลายดวงจะร่วงใส่หัวนะ”

“อ่า ครับ เดี๋ยวผมเอาผ้าคลุมหน้ากับหมวกไปจ่ายก่อน...คุณไอร่าเอามาให้ผมครับ เดี๋ยวจ่ายให้”

“อือๆ”

 

พีส่งหมวกสีดำและผ้าคลุมหน้าสีดำที่เลือกไว้ให้ไป แล้วต้นก็เดินไปชำระสินค้า ส่วนพีนั่งก้มลงดูเศษซากโคมไฟที่ร่วงลงมา...ตัวน็อตทั้งสี่ตัวที่ยึดไว้มีรอยถากเหมือนถูกกระชากอย่างแรง

 

‘อะไรกันเนี่ย? แบบนี้มันต้องมีอะไรสักอย่างดึงลงมาแรงมาก ไม่ก็ตัวโคมไฟหนักเกิน’

 

เขาเก็บงำความสงสัยไว้ก่อนที่จะเดินออกจากร้านพร้อมกับต้นไป ร่างดำของคนหนึ่งที่แอบเฝ้าดูอยู่ห่างๆ มองด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความอาฆาตแค้น

 

◊◊◊

 

[19:28] [04/01/2058]

[Area TH-7 เขตเหนือ, Blue Zone, โพรงหญ้าหน้าโรงงานผลิตยาเวชภัณฑ์ทิศตะวันออก]

 

“แปลก”

 

ต้นบ่นออกมาหลังจากที่พวกเขาทั้งสองที่สวมหมวกดำและผ้าคลุมหน้าดำเฝ้าดูอยู่ด้านหน้าของโรงงานที่ระบุว่าเป็นโรงผลิตยา ซึ่งประตูรั้วด้านหน้าไม่มีคนรักษาความปลอดภัยอยู่สักคน แต่ไฟทุกดวงเปิดไว้ราวกับว่ามีคนทำงานอยู่ข้างในโรงงาน ทั้งๆ ที่บรรยายที่พวกเขาทั้งสองมองเห็นได้มันเงียบเฉียบ

 

“แปลกยังไงคะ?” พีถาม

“แลดูเหมือนไม่มีคนอยู่” ต้นว่า “เวลานี้เลิกงานแล้ว แต่น่าจะมีคนเฝ้าอยู่บ้างสิ ไม่ก็รถขนของไปมา นี่กลับไม่มีแถมตัวโรงงานมีแต่ตึกเดียว ไม่ใหญ่มากด้วย...”

“เหมือนโกดังเก็บของมากกว่า”

 

พีเสริมตามที่เห็น ก่อนที่จะพิจารณา

 

‘ใช่ เหมือนโกดังเก็บของมากๆ ทั้งรูปร่าง หน้าตา ทรงตึก

รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ มันต้องมีอะไรแน่ๆ แน่’

 

ระหว่างที่เขาคิดอยู่ ต้นที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ลุกขึ้นมาแล้วชวนเขา

 

“ผมว่าเข้าไปดูข้างในกันเถอะ”

“แต่ว่า---”

“ไม่แน่ คนที่อยู่ข้างในอาจจะโดนทำร้ายแล้วก็ได้”

“ใช่ค่ะ เข้าไปดูดีกว่านะคะ พี่หญิง”

 

อยู่ดีๆ เรสเทียร์พูดแล้วบินออกมาจากกระเป๋าเสื้อมาอยู่บนบ่าของพี ต้นประหลาดใจเล็กน้อยเพราะไม่ได้เห็นเรสเทียร์มานาน แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ก่อนที่พีจะว่าตาม

 

“ก็จริงแฮะ”

 

และแล้วต้นเดินไปเปิดประตูรั้วค่อยๆ ทั้งพีและเรสเทียร์ก็ตามไปติดๆ มุ่งตรงเข้าสถานที่เรียกว่าโรงงานผลิตยาเวชภัณฑ์

 

◊◊◊

 

คุยกับคนเขียนกันนะ >_<

จบลงไปแล้วสำหรับบท ‘อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 3 [ตามล่า]’ นะจ๊ะ

เรื่องเก่ายังไม่ทันเคลียร์ (เมงุมิ) ก็มีเรื่องใหม่มาแล้ว

ทำไมการ์เดี้ยนถึงสนใจเรื่องโรงงานผลิตยาระเบิดล่ะ

แล้วจุดประสงค์ของคนร้ายคืออะไร?

แล้วทำไมหัวหน้าการ์เดี้ยน Area TH-6 ถึงโดนลอบทำร้ายบ่อยๆ?

โปรดติดตามตอนต่อไปที่มีชื่อว่า อิลลูชั่น (illusion) บทที่ 4 [กับดัก]

ถ้าชอบก็ Comment ให้กำลังใจกันบ้างเน้อ 1 Comment เท่ากับล้านกำลังใจเลย ฮ่าๆ

By Spy442299 & Nattanan Srising