ศึกชิงบัลลังก์พระเจ้า

"ท่านพี่มิคาเอวจะกลับวันใหนหรอเพคะ"เชริอาน่าถามขึ้นเมื่อทานอาหารจนอิ่ม
"จัดงานวันเกิดให้น้องหญิงเสร็จพี่ก็กลับแล้ว"มิคาเองตอบแล้วเช็ดริปฝีปากเรียวเบาๆอย่างที่ถูกสั่งสอนมานาน
"โถ่เร็วจังเลยเพคะแล้วท่านพี่มิคาออสล่ะเพคะ"เชริอาน่าถามพี่ชายคนรอง
"เหมือนกัน"มิคาออสบอกแล้วดื่มน้ำ
"โถ่งั้นท่านพ่อหญิงขอไปเรียนที่เดียวกับพวกพี่ๆได้ใหมเพคะ"เชริอาน่าถามประมุขของบ้าน
"ไม่"ราชาเลบินตอบอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิด
"ทำไมล่ะเพคะพวกพี่ๆไปหญิงก็เหงาแย่ล่ะสิเพคะ"
'เหงาแบบก่อเรื่องเข้าวังทุกวัน'เสียงความคิดของพี่ๆกับราชาเลบิน
"หญิงอยู่ไปวันๆก็ไม่มีอะไรทำว่างมากๆ"
'ว่างขนาดทำให้นรกกับสวรรค์ปวดหัวเลย'ทุกคนคิดเหมือนกันอีกครั้ง
"หญิงฮึกหญิงฮือออ"เมื่อเห็นน้ำตาของร่างบางทุกคนก็ใจอ่อนยวบ
"อืมให้ไปก็ได้"ราชาเลบินพูดอย่างเบื่อนายเห็นน้ำตาธิดาองค์น้อยทีไรใจอ่อนทุกที
"จริงนะเพคะงั้นหญิงไปเตรียมขอก่อนนะเพคะเออพรุ่งนี้วันเกิดหญิงพอดีคงจัดไม่ทันลานะเพคะ"เชริอาน่าเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งออกไปจากห้องอาหาร
เฮ้ออออ"สามหนุ่มถอนหายใจออกมาพร้อมๆกัน
เช้าวันต่อมา
ร่างบางของเชริอาน่านั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นบนหลังคาของปราสาทเส้นผมสีทองนุ่มสวยปลิวไปข้างหลังตามแรงลมดวงตาสีทองมองพระอาทิตย์ดวงโตที่ขึ้นเหนือขอบฟ้าเธอมักจะมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นทุกครั้งเมื่อถึงงานวันเกิดเพื่อระลึกถึงมารดาผู้ให้ชีวิต
"ท่านแม่เพคะวันนี้เป็นงานวันเกิดครบรอบอายุ14ปีของหญิงแล้วนะเพคะฮึก!แล้วยังเป็นวันนึงที่มีค่าสำหรับหญิงฮะฮึก!วันที่ฮืออวันที่หญิงได้ลืมตาดูโลกฮึกฮืออพร้อมกับดวงจิตของท่านที่ดับไปฮือออ"คำพูดของเชริอาน่าทำให้พี่ชายทั้งสองที่ขึ้นมาตามตัดสินใจหยุดเดินล่ะฟังสิ่งที่น้องสาวระบายออกมา
"ฮือออท่านมารู้ใหมวันนี้ฮึกเป็นวันที่ฮะฮึก!หญิงรู้สึกมีความสุกฮือ!และเศร้าไปพร้อมๆกันอึก!"คำพูดของร่างบางเหมือนใบมีดกรีดหัวใจพี่ชายทั้งสองให้เจ็บช้ำ
"หญิงรักท่านนะคะฮึก!ท่านแม่"เมื่อร่างบางพูดจบน้ำตาของลูกผู้ชายของทั้งสองก็ไหลออกมามิคาเอวเช็ดน้ำตาแล้วตบไหล่น้องชายเบาๆเชิงปลอบแล้วปั้นน่ายิ้มบินไปหาน้องสาว
"น้องหญิงมาทำอะไรบนนี้ไม่หนาวรึไง"เชริอาน่าเมื่อเห็นพี่ชายก็รีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปยิ้มให้พี่มิคาเอว
"ไม่เพคะแต่ตอนนี้หญิงว่าเรารีบไปแต่งตัวดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่ทันงาน"มิคาเอวพยักน่าแล้วพาน้องสาวสุดรักเข้าวังไปมิคาออสมองตามหลังเล็กของเชริอาน่าจนลับสายตาแล้วเหม่อมองดวงอาทิตย์ดวงโต
"ข้าจะปกป้องเชริอาน่าด้วยชีวิต....ท่านแม่"
........................................
"วันนี้เจ้าหญิงสวยมากๆเลยเพคะ"พระพี่เลี้ยงชมร่างบางของเชริอาน่าที่อยู่ในชุดเกาะอกยาวลากพื้นสีชมพูอ่อนตัดกันสีผิวสีขาวดุจหิมะทำให้ร่างบางดูเด่นหลายเท่าตัวผมสีทองยาวสวยปล่อยสยายถึงกลางหลังใบน่างดงามถูกปกปิดด้วยหน้ากากขนนกสีชมพูอ่อนแต่ก็ยังปกปิดความงามไม่มิดดวงตากลมโตสีทองมองกระโปรงอย่างหงุดหงิด
'เล่นยาวซะขนาดนี้กะจะให้เหยียบกระโปรงหงายหลังเลยรึไงกัน'เชริอาน่าคิดอย่างหงุดหงิด
ก๊อก. ก๊อก. ก๊อก. เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมประตูที่เปิดออกโดยราชาเลบินที่อยู่ในชุดเต็มยศและสวมมงกุฏที่บ่งบอดตำแหน่ง
"ท่านพ่อสง่างามมากเพคะ"เชริอาน่าเอ่ยชมบิดาแล้วย่อตัวลงเพื่อให้บิดาสวมมงกุฏให้
"ไปกันเถอะ"ราชาเลบินพูดแล้วควงแขนบางก้าวลงบรรไดทุกเสียงต่างเงียบลงเมื่อเห็นร่างบางแต่ละคนตลึงอ้าปากค้างแต่สติที่กระเจิงก็กลับมาอย่างรวดเร็วเพราะจิตสังหารอันรุนแรงของสองพี่ชาย
"ไม่เอาหน้ามิคาเอวมิคาออส"ราชาเลบินเตือนทั้งสองเบาๆพี่ชายทั้งสองเดินมาประกบร่างบางอย่างจงอางหวงไข่ทำให้ผู้ใหญ่ต่างอมยิ้มไปตามๆกันกับอาการหวงน้องสาวขั้นรุนแรงงานวันเกิดผ่านไปได้สบายๆเหมือนทุกปีมีการแจกอาหารให้ประชาชนการออกมาพูดจากับประชาชนแต่ก็ยังไม่ยอมถอดหน้ากากและการโยนเงินให้เด็กๆแย่งกันสนุสนานและปิดท้ายด้วยการที่ให้เจ้าของงานเต็นรำกับครอบครัวและบรรเลงเพลงให้ทุกคนฟังก่อนจะแยกย้ายกันกลับถิ่นตกเองเช่นเดียวกับยัยตัวแสบที่หัวตกถึงหมอนก็สลบทันที