ศึกชิงบัลลังก์พระเจ้า

พี่มาเรียคะช่วยหยิบน้ำยาล้างห้องน้ำขวดใหม่ทีคะขวดนี้หมดแล้ว"เด็กสาวผู้มีผมสีทองเป็นประกายยาวถึงกลางหลังดวงตาสีทองฉายแววหงุดหงิดริมฝีปากบางสีแดงดุจเลือดขยับพึมพำสาปส่งผู้เป็นบิดากับพี่ชาย

1ชั่วโมงก่อน

"เจ้าหญิงหายไปใหนตายแน่ๆวันนี้เป็นวันต้อนรับคู่หมั้นของพระองค์ด้วยถ้าพระราชารู้เข้าตายแน่ๆเอ้ายืนอยู่ทำไมแยกย้ายกันตามหาสิ"เสียงของพระพี่เลี้ยงประจำตัวของเจ้าหญิงเชริอาน่าดังขึ้นในห้องบรรทมของเจ้าหญิงเหล่านางกำนัลต่างวิ่งวุ้นตามหาเจ้าหญิงตัวแสบที่หนีงานต้อนรับพระคู่หมั้น

"เฮ้อออออ"เสียงเจ้าตัวการนอนถอนหายใจอยู่บนก้อนเมฆสีขาว

"เป็นอะไรไปตัวแสบได้ข่าวว่าหนีงานต้อนรับพระคู่หมั้นงั้นหรอแล้วมานอนสบายใจเชิบอยู่บนสวรรค์ทิ้งให้พระพี่เลี้ยงกับนางกำนัลวิ่งตามหาซะวุ่นวายเลยนะ"เจ้าชายมาตินเจ้าชายแห่งแดนเทพนั่งลงบนก้อนเมฆข้างๆเชริอาน่า

"ก็คนมันทำใจไม่ได้หนิเกิดคู่หมั้นมีน่าตาฟันเหยินตัวอ้วนดำผมหยิกตัวเตี้ยแล้ว"

"พอๆๆๆเลยยัยตัวแสบไปบรรณยายซะเสียเลยถ้าเขาไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดล่ะ"มาตินโยกหัวของเชริอาน่าร่างบางจึงหันมาแยกเขี้ยวให้

"ไปที่วังฉันกัน"มาตินยืนขึ้นแล้วกางปีกสีขาวออกจากแผ่นหลัง

"เออไปสิป่านี้จะมีใครคิดถึงข้าบ้างใหมน๊าาา"เชริอาน่ายืนขึ้นแล้วกางปีกสีขาวบ้างเธอเป็นลูกครึ่งเทพครึ่งมนุษย์เลยมีปีกที่สืบทอดมาจากมารดาทั้งสองโบยบินขึ้นไปสู่ท้องฟ้ามุ่งหน้าไปปราสาทแห่งบวงเทพ

ปัง!เสียงเปิดประตูไม่รักษามารยาทของผู้ดีโดยเชริอาน่าทำให้ทุกคนภายในห้องหันมามอง

"ถวายบังคมท่านอาทั้งสองสวัสดีคะพี่ป้าน้าอาท่านลุงไปกระทั้งท่านยายทั้งหลาย"เสียงใสๆของเชริอาน่าเรียกรอยยิ้มจากทุกคนได้เป็นอย่างดีบวงเทพทุกคนล้วนรู้จักร่างบางตรงหน้าดีเจ้าหญิงครึ่งเทพตัวแสบแห่งลาเซคัส

"สวัสดีท่านลุงชาล์ข้ารู้ท่านลุงคิดถึงข้าใจจะขาด"เชริอาน่ากอดร่างชายชราเทพปัญญา

"เจ้าคงเดาไปแล้วล่ะคนอย่างข้าไม่อาจคิดถึงลิงเผือกอย่างเจ้าหรอก"เทพแห่งปัญญาดันร่างบางที่เกาะเป็นปลิงออกจากร่างกาย

"ข้าไม่ใช่ลิงเผือกซะหน่อยนะตาเฒ่าขี้บ่น"เชริอาน่าแยกเคี้ยวใส่เทพแห่งปัญญา

"เจ้าว่าไงนะ"เทพแห่งปัญญาแยกเคี้ยวใส่เชริอาน่า

"เอาหน้าๆอย่าทะเลาะกันซิท่านชาล์ยัยตัวแสบ"มาตินยืนแทรกระหว่างกลางชาล์กับเชริน่า

"เอาล่ะเอาล่ะเจ้ามีเรื่องอันใดรึป่าวเชริอาน่า"ราชาแห่งบวงเทพเอ่ยยุติสงครามสายตาของสองคู่กัด

"ป่าวเพคะแค่คิดถึงเลยมาหาเอ๊ะนี่ก็เลยเวลามามากแล้วงั้นข้าทูลลานะเพคะเอาล่ะตาเฒ่าข้าจะมาหาใหม่นะ"เชริอาน่าแลบลิ้นให้ชาล์แล้วบินออกไป

ค่ำคืนที่แสบเงียบและมืดมิดแต่ไม่เป็นที่เกรงกลัวให้ร่างบางเเม้แต่นิดร่างบางเปิดประตูห้องนอนแล้วจับชีพจรของสิ่งมีชีวิตบริเวณนี้

"เฮ้อออรอด"ร่างบางเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วปิดประตูลงช้าๆ

พรึบ!ไฟในห้องนอนเปิดขึ้นเองโดยอัตโนมัติทำให้ร่างบางถึงกับสดุ่ง

"ไปใหนมาเชริอาน่า"เสียงเย็นเฉียบขาดดังมาจากข้างหลังร่างบาง

"สงสัยจะไม่รอด"เชริน่าบนพึมพำแล้วค่อยหันมาประจันหน้ากับร่างหนาทั้งสองของผู้เป็นพี่ชายคนรองและบิดาเชริอาน่าต้องมานั่งฟันทั้งสองบ่นจนเกือบไม่ได้หลับไม่ได้นอนและยังโดนทำโทษให้ไปขัดห้องน้ำทั้งปราสาทอีก

กลับมาปัจจุบัน

ร่างบางเพิ่มแรงขัดขึ้นเรื่อยๆตามเเรงโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมา

"เฮ้ออเสร็จซะที"เชริอาน่าโยนแปรงขัดห้องน้ำลงพื้นแล้วนั่งลงบนพื้นห้องน้ำที่เงาวับจากการถูของตนอย่างหมดแรง

"เฮ้คนดีอย่าพึ่งท้อสิ"เสียงนุ่มคุ้นหูดังขึ้นจากตรงประตูทำให้ร่างบางเงยน่าขึ้นไปมอง

"ท่านพี่มิคาเอว!"เชริอาน่าตะโกนอย่างดีใจที่พี่ชายโตสุดจะกลับจากโรงเรียนมาเที่ยวบ้านร่างบางวิ่งเข้าหมายจะกอดพี่ชายที่รักแต่ก็ต้องหยุดชะงัดแล้วทำน่าบูดเพราะคำพูดของพี่ชาย

"หยุดเลยสกปกไปล้างมือซะพี่จะไปรอที่ห้องอาหาร"