ศึกชิงบัลลังก์พระเจ้า

"ท่านพี่มิคาเอวจะกลับวันใหนหรอเพคะ"เชริอาน่าถามขึ้นเมื่อทานอาหารจนอิ่ม

"จัดงานวันเกิดให้น้องหญิงเสร็จพี่ก็กลับแล้ว"มิคาเองตอบแล้วเช็ดริปฝีปากเรียวเบาๆอย่างที่ถูกสั่งสอนมานาน

"โถ่เร็วจังเลยเพคะแล้วท่านพี่มิคาออสล่ะเพคะ"เชริอาน่าถามพี่ชายคนรอง

"เหมือนกัน"มิคาออสบอกแล้วดื่มน้ำ

"โถ่งั้นท่านพ่อหญิงขอไปเรียนที่เดียวกับพวกพี่ๆได้ใหมเพคะ"เชริอาน่าถามประมุขของบ้าน

"ไม่"ราชาเลบินตอบอย่างรวดเร็วแบบไม่ต้องคิด

"ทำไมล่ะเพคะพวกพี่ๆไปหญิงก็เหงาแย่ล่ะสิเพคะ"

'เหงาแบบก่อเรื่องเข้าวังทุกวัน'เสียงความคิดของพี่ๆกับราชาเลบิน

"หญิงอยู่ไปวันๆก็ไม่มีอะไรทำว่างมากๆ"

'ว่างขนาดทำให้นรกกับสวรรค์ปวดหัวเลย'ทุกคนคิดเหมือนกันอีกครั้ง

"หญิงฮึกหญิงฮือออ"เมื่อเห็นน้ำตาของร่างบางทุกคนก็ใจอ่อนยวบ

"อืมให้ไปก็ได้"ราชาเลบินพูดอย่างเบื่อนายเห็นน้ำตาธิดาองค์น้อยทีไรใจอ่อนทุกที

"จริงนะเพคะงั้นหญิงไปเตรียมขอก่อนนะเพคะเออพรุ่งนี้วันเกิดหญิงพอดีคงจัดไม่ทันลานะเพคะ"เชริอาน่าเช็ดน้ำตาแล้ววิ่งออกไปจากห้องอาหาร

เฮ้ออออ"สามหนุ่มถอนหายใจออกมาพร้อมๆกัน

เช้าวันต่อมา

ร่างบางของเชริอาน่านั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นบนหลังคาของปราสาทเส้นผมสีทองนุ่มสวยปลิวไปข้างหลังตามแรงลมดวงตาสีทองมองพระอาทิตย์ดวงโตที่ขึ้นเหนือขอบฟ้าเธอมักจะมานั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นทุกครั้งเมื่อถึงงานวันเกิดเพื่อระลึกถึงมารดาผู้ให้ชีวิต

"ท่านแม่เพคะวันนี้เป็นงานวันเกิดครบรอบอายุ14ปีของหญิงแล้วนะเพคะฮึก!แล้วยังเป็นวันนึงที่มีค่าสำหรับหญิงฮะฮึก!วันที่ฮืออวันที่หญิงได้ลืมตาดูโลกฮึกฮืออพร้อมกับดวงจิตของท่านที่ดับไปฮือออ"คำพูดของเชริอาน่าทำให้พี่ชายทั้งสองที่ขึ้นมาตามตัดสินใจหยุดเดินล่ะฟังสิ่งที่น้องสาวระบายออกมา

"ฮือออท่านมารู้ใหมวันนี้ฮึกเป็นวันที่ฮะฮึก!หญิงรู้สึกมีความสุกฮือ!และเศร้าไปพร้อมๆกันอึก!"คำพูดของร่างบางเหมือนใบมีดกรีดหัวใจพี่ชายทั้งสองให้เจ็บช้ำ

"หญิงรักท่านนะคะฮึก!ท่านแม่"เมื่อร่างบางพูดจบน้ำตาของลูกผู้ชายของทั้งสองก็ไหลออกมามิคาเอวเช็ดน้ำตาแล้วตบไหล่น้องชายเบาๆเชิงปลอบแล้วปั้นน่ายิ้มบินไปหาน้องสาว

"น้องหญิงมาทำอะไรบนนี้ไม่หนาวรึไง"เชริอาน่าเมื่อเห็นพี่ชายก็รีบเช็ดน้ำตาแล้วหันไปยิ้มให้พี่มิคาเอว

"ไม่เพคะแต่ตอนนี้หญิงว่าเรารีบไปแต่งตัวดีกว่านะเดี๋ยวจะไม่ทันงาน"มิคาเอวพยักน่าแล้วพาน้องสาวสุดรักเข้าวังไปมิคาออสมองตามหลังเล็กของเชริอาน่าจนลับสายตาแล้วเหม่อมองดวงอาทิตย์ดวงโต

"ข้าจะปกป้องเชริอาน่าด้วยชีวิต....ท่านแม่"

........................................

"วันนี้เจ้าหญิงสวยมากๆเลยเพคะ"พระพี่เลี้ยงชมร่างบางของเชริอาน่าที่อยู่ในชุดเกาะอกยาวลากพื้นสีชมพูอ่อนตัดกันสีผิวสีขาวดุจหิมะทำให้ร่างบางดูเด่นหลายเท่าตัวผมสีทองยาวสวยปล่อยสยายถึงกลางหลังใบน่างดงามถูกปกปิดด้วยหน้ากากขนนกสีชมพูอ่อนแต่ก็ยังปกปิดความงามไม่มิดดวงตากลมโตสีทองมองกระโปรงอย่างหงุดหงิด

'เล่นยาวซะขนาดนี้กะจะให้เหยียบกระโปรงหงายหลังเลยรึไงกัน'เชริอาน่าคิดอย่างหงุดหงิด

ก๊อก. ก๊อก. ก๊อก. เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมประตูที่เปิดออกโดยราชาเลบินที่อยู่ในชุดเต็มยศและสวมมงกุฏที่บ่งบอดตำแหน่ง

"ท่านพ่อสง่างามมากเพคะ"เชริอาน่าเอ่ยชมบิดาแล้วย่อตัวลงเพื่อให้บิดาสวมมงกุฏให้

"ไปกันเถอะ"ราชาเลบินพูดแล้วควงแขนบางก้าวลงบรรไดทุกเสียงต่างเงียบลงเมื่อเห็นร่างบางแต่ละคนตลึงอ้าปากค้างแต่สติที่กระเจิงก็กลับมาอย่างรวดเร็วเพราะจิตสังหารอันรุนแรงของสองพี่ชาย

"ไม่เอาหน้ามิคาเอวมิคาออส"ราชาเลบินเตือนทั้งสองเบาๆพี่ชายทั้งสองเดินมาประกบร่างบางอย่างจงอางหวงไข่ทำให้ผู้ใหญ่ต่างอมยิ้มไปตามๆกันกับอาการหวงน้องสาวขั้นรุนแรงงานวันเกิดผ่านไปได้สบายๆเหมือนทุกปีมีการแจกอาหารให้ประชาชนการออกมาพูดจากับประชาชนแต่ก็ยังไม่ยอมถอดหน้ากากและการโยนเงินให้เด็กๆแย่งกันสนุสนานและปิดท้ายด้วยการที่ให้เจ้าของงานเต็นรำกับครอบครัวและบรรเลงเพลงให้ทุกคนฟังก่อนจะแยกย้ายกันกลับถิ่นตกเองเช่นเดียวกับยัยตัวแสบที่หัวตกถึงหมอนก็สลบทันที