พรหมลิขิตรัก ( แต่งใหม่ ) ( girlfriend )

..ผ่านมา 5 ปี..
ทุกทุกคนได้เจอได้ผ่านเรื่องราวต่างๆนาๆมากมาย เพื่อนพ้องก็ต่างแยกย้ายกันเมื่อเรียนจบเพื่อไปสมัครงาน ชีวิตของแต่ละคนก็ต่างกัน จนวันนี้เรื่องราวเมื่อหลายปีก่อนกำลังจะกลับมาใหม่ เรื่องราวของความรักของผู้หญิงกับผู้หญิงจะหวนกลับคืนมาใหม่ วันเวลาจะพาให้เค้าและเธอหมดรักกันหรือไม่ ติดตาม
"เอี๊ยดดด แตรรรร่" เสียงวุ่นวายของรถหลายๆคันและคนหลายคนที่กำลังเดินผ่านไปผ่านมา
..ณ บริษัท p.y.photo ..
"พีจะทำห้ดีที่สุดนะแม่" พี กลับมาจากการเรียนต่อที่ประเทศเกาหลีแล้ว แล้วตอนนี้พีก็ได้ทำงานในบริษัทของพ่อและแม่ แม่และพ่อของพีวางใจให้พีดูแลธุรกิจให้และพียังเป็นบุคคลที่อายุน้อยที่สุดในบริษัทแต่งานแต่ละอย่างที่พีทำสร้างรายได้ให้กับบริษัทหลายร้อยล้านทีเดียว
"จ่ะ แม่ไปหาพ่อก่อนนะลูก"
"ค่ะ" พีพูดจบบุคคลที่เป็นแม่ก็เดินหิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมราคาไม่ต่ำกว่าแสนไป
..ณ ห้องประธาน..
"ก๊อก ก๊อก ก๊อก" เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"เข้ามา" พีกล่าวพร้อมก้มหน้าทำงานต่อ
"สวัสดีค่ะคุณพี ดิฉันมีรูปนี้มาให้ค่ะ" เลขายื่นแฟ้มรูปภาพให้
"........" พีเปิดแฟ้มและจดจ้องกับรูปของผู้หญิงคนหนึ่งอยู่นานมาก
"คุณพีค่ะ คุณพี" เลขาสะกิดทำให้พีหลุดออกจากภวังค์
"รูปนี้...ทำไมเหรอ"
"รูปนี้ดิฉันเจอในห้องของคุณพีในห้องเก่าหน่ะค่ะ เลยเอามาให้ รูปสวยดีนะค่ะ นางแบบโพสต์ดี ถ้าเราลองเอารูปนี้เปิดโปรเจกใหม่เป็นไงค่ะ"
"คงจะเปิดไม่ได้นะ ถ้าเจ้าของในรูปไม่อนุญาติ เดี๋ยวฉันจะเก็บเอาไว้เอง"
"ค่ะ" เลขาพูดจบก็เดินออกไป
"5ปีแล้วสินะที่ฉันไม่ได้เจอเธอ...ยุนอา" พีกล่าว
..เลิกงาน..
"เดี๋ยววันนี้ฉันจะไปเยี่ยมที่มหาลัยหน่อยนะ" พีบอกเลขา
"ค่ะ"
"อืมๆ"
..ณ มหาลัย..
"เห้ยแกๆ เห้ย วาว" ทุกๆเสียงจับจ้องมาที่พีเพราะพีเป็นที่โด่งดังแห่งการวาดรูปและถ่ายภาพของเค้าทำให้บริษัทและตัวพีเองมีชื่อเสียงโด่งดัง
"เห้ยพี" คิวเพื่อนเก่าสมัยเรียนมหาลัยเดียวกัน
"คิว ไม่เจอกันนานเป็นไงบ้าง" พีเข้าไปทักทาย
"สบายดีๆ ว่าแต่แกเหอะ เป็นไง งานรุ่งสิท่า เห็นนักข่าวทำข่าวเช้าเย็นๆ สาวหล่อวัย 24 ปี สร้างชื่อให้กับบริษัท"
"55 ไม่ขนาดน้านน เออแล้ว...เพื่อนๆอ่ะ อยู่ไหนหมด"
"อ๋อ ยังไม่มามั้ง"
"พี!!!!" เสียงแหลมๆดังขึ้น
"อ้าวจิน วิว" พีทักทาย
"เห้ยไม่เจอนานดูดีขึ้นอ่ะ" วิวกล่าว
"ยังไงๆ2คนนี้ เป็นแล้วช่ะ" พีเห็นวิวกับจินเดินจับมือกันมา
"อึ้ม..."
"หึหึหึ" พีหัวเราะ
"เออเดี๋ยวฉันไปก่อนนะเว้ย ว่าจะไปดูบรรยากาศรอบๆหน่อย"
"อืมๆ"
พีเดินไปเดินมาจนเดินขึ้นไปที่ห้องเรียนแต่ละห้องๆแล้วไปสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่ง
"........." พีทอดสายตามองไปยังผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋า
"เอี๊ยดดด" เสียงเปิดประตูดังขึ้นนักเรียนต่างกรูกันออกจากห้องมีเพียงแต่ผู้หญิงคนนึงที่เดินช้ากว่าเพื่อน
"ยุนอา ธ ธ ช ช ใช่เธอรึเปล่า" พีเดินไปหาหญิงสาวที่เดินออกมานั่นคือยุนอานั่นเอง บุคคลที่รักที่ห่างหายกันไปหลายปี
"พี......." ยุนอามองพีด้วยแววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยรัก
"ฉันกลับมาหาเธอแล้วนะยุนอา" พียิ้มและเข้าไปกอดยุนอาด้วยความคิดถึง
"ฉันดีใจที่เธอกลับมา ขอบคุณนะ" ยุนอายิ้มทั้งน้ำตา
"สร้อยเส้นนี้ไง เธอยังใส่มันอยู่แสดงว่าถ้าฉันคิดถึงเธอ เธอก็จะรู้"
"...TT" ยุนอาน้ำตาไหล
"ฉันกลับมาแล้วนะ ไม่ต้องร้องไห้นะ ฉันสัญญาต่อจากนี้ฉันจะไม่ทิ้งเธอไปไหนอีก"
"สัญญาแล้วนะ สัญญานะ"
"อึ้ม สัญญา ฉันสัญญานะว่าฉันจะไม่ทิ้งเธอและจะดูแลเธอให้ดีที่สุด"
"อึ้ม" ยุนอาและพีกอดกันท่ามกลางบรรยากาศเก่าๆที่ปกคลุมไปด้วยความรัก
"เราจะไปเดทกันที่เกาหลีนะยุนอา" "ค่ะ"
THE END จบบริบูรณ์