พรหมลิขิตรัก ( แต่งใหม่ ) ( girlfriend )
เขียนโดย 
pee_poo
วันที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.54 น.
แก้ไขเมื่อ 21 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 21.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) ลาก่อน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"คิว!!!" วิวเดินมาพร้อมจินอย่างติดๆ
"อะไร เธอมีอะไร โหวกเหวกโวยวายไปได้"
"ก็....." วิวมองจินที่ทำท่าอย่าบอกๆแล้วมองมือที่คิวจับกับยุนอา
"ป ป เปล่าไม่มีอะไร" วิวตัดสินใจไม่บอกเรื่องทั้งหมด
"อืม แล้วนี่พีไปไหนล่ะ เห็นบ้างมั้ย" คิวถาม
"พีมันไม่อยู่ เห็นว่ากลับหอไปแล้วนะ" จินตอบ
"ว้าา เทอมนี่สงสัยเร่งทำเกรด แล้วออยแกล่ะจิน"
"ออยเหรอ อะไร ออย ฉันไม่รู้"
"55 ป่ะ เราไปกันเถอะ"
"อืมๆ"
..ผ่านมา 1 ชั่วโมง..
"ขอบใจเธอมากนะที่ไม่บอกเรื่องนี้กับคิวมัน"
"ฉันก็อยากจะบอกหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าคิวรักยุนอาแค่ไหน"
"ยังไงก็ขอบใจ"
"......" วิวเดินนำไป
..เช้าวันต่อมา..
"ที่ฉันเรียกทุกๆคนมาวันนี้ก็คือฉันจะลาออกจากมหาลัยนี้" พีที่เรียกทุกๆคนมาเพื่อบอกข่าวคราวที่ตนจะลาออกแล้วไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนของเกาหลี
"....!!!!" ยุนอามองพีด้วนสีหน้าตกใจเมื่อคนที่ตนรักกำลังจะจากไปไม่ช้าก็เร็ว
"ห๊ะ อะไรนะ" วิวตะโกน
"เห้ยแกเป็นไรว่ะ / ห๊ะ" คิวและจินกล่าว
"ก็อย่างที่บอกหล่ะ ถ้าฉันโอเคกับที่นั่นฉันก็อยู่ต่อนานหลายปีเลยล่ะ"
"แกเป็นไรว่ะ จู่ๆก็หายหน้าหายตาไป แล้วโผล่มาจะลากัน" คิวพูด
"เพราะว่ายุนอาใช่มั้ย" วิวเผลอพูดออกไป
"....." ยุนอามองหน้าพี
"ห๊ะ อะไรนะ เพราะ..ยุนอาทำไม"
"......" จินส่ายหน้าไม่ให้บอก
"ก็......."
"ฉันชอบยุนอา" พีพูดไปโดยเป็นการบอกชอบอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ถ้ายังมีโอกาส
"เห้ย!!พี" จินกระชากเสื้อพี
".........." คิวมองพีแล้วก็ต่อยไปหมัดหนัก
"พอ หยุดได้แล้วค่ะ" ยุนอาอ้อนวอน
"ถอยออกไปเลยเธอ!!" วิวผลักยุนอาให้หลบไป
"ฉันขอโทษนะ ผู้หญิงคนที่ฉันจะประทับตราให้ก็คือยุนอา ยุนอาคือผู้หญิงคนนั้นที่ฉันหลงรัก"
"พี!!พอได้แล้ว" จินไม่อยากให้พีกับคิวทะเลาะกันไปมากกว่านี้
"ทำไมแกไม่บอกฉันว๊ะ เงียบทำไม"
"ฉันอยากให้แกสมหวังกับความรักและดูแลยุนอาได้ดีกว่าฉัน"
"TT" ยุนอาร้องไห้ออกมา
"เรื่องมันมาถึงนี่แล้ว เคลียให้จบๆกันเลยดีกว่า" วิวพูด
"ฉันคงไม่มีเวลามากนะ ฉันต้องไปเก็บของแล้ว ฉันจะบินไปวันพรุ่งนี้"
"....." ทันทีที่พีบอกมือไม้ของยุนอาก็อ่อนแรงไปหมด
"โชคดีนะทุกคน รวมถึงเธอด้วย ยุนอา...." พีพูดแล้วหิ้วกระเป๋าเดินออกไป
..เลิกเรียน..
"ฟึด ฟึด" วิวนั่งร้องไห้
"อ่ะ เอานี่เช็ดส่ะ" จินยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
"ฟึด ฟึด" วิวไม่รับและมองไปทางอื่น
"เห้อ....ฉันเข้าใจเธอนะว่าการที่จะไม่ได้เจอคนที่เรารักหลายปีมันทรมาน แต่เธอต้องเข้มแข็งเอาไว้นะ"
"จะให้ฉันเข้มแข็งอ๋อ ฉันทนอยู่โดยไม่มีพีไม่ได้หรอก"
"ฉันไม่เคยอยู่ในสายตาของเธอเลยใช่มั้ย อะไรๆเธอก็คิดถึงแต่พี"
"ใช่ ออกไปห่างๆฉันส่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"ฮืม....." จินถอนหายใจแล้วเดินออกมาอย่างช้าๆ
..ผ่านมา 4 ชั่วโมง..
"แกจะไปจริงๆเหรอว่ะ" จินถาม
"อืม ฝากบอกลาคิวกับเพื่อนๆด้วยนะ"
"แกไม่อยากจะไปบอกลาใครสักคนก่อนเลยเหรอ"
"......."
"เชื่อเถอะนะ ไปบอกลายุนอาส่ะ"
"อืม" พีไม่รีรอช้ารีบวิ่งออกมาจากหอพักแล้วตรงดิ่งไปบ้านยุนอาทันที
.
.
"กึก กึก กึก กึก กึก กึก กึก" เสียงฝีเท้ากระทบลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว
"พี / ยุนอา" พีวิ่งมาเจอยุนอาที่กำลังวิ่งอยู่พอดีทั้งสองเดินมาหากัน
"พรุ่งนี้ฉันจะไปแล้ว ฉันก็เลย...." พีน้ำตาซึม
"ฟึดฟึด" ยุนอาเข้าไปกอดพี
"ฉันดีใจนะที่ฉันได้รู้จักกับเธอ ได้รักเธอ ต่อไปนี้ฉันขอให้เธอมีความสุขกับคิวนะ" พีกอดยุนอาแน่นๆ
"ฉันไม่ได้รักพี่คิวเลย คนที่ฉันรักคือเธอ" ยุนอามองหน้าพี
"แต่เธอ...."
"ไม่ต้องแต่หรอก" จู่ๆก็มีเสียงของคิวดังขึ้นมา
"ฉันขอบใจแกนะพีที่คิดถึงฉันแต่เวลานี้แกควรจะทำตามใจแกบ้าง ฉันเชื่อว่า...ยุนอาจะเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายของ....แก"
"แล้วแกล่ะแกไม่รักยุนอาหรอ"
"ถามว่ารักมั้ยก็รักมาก แต่ฉันเห็นคนที่ฉันรักไม่มีความสุขแบบนี้ไม่ได้หรอก โชคดีเว้ยเพื่อน" คิวน้ำตาไหลมองยุนอาและพี คิวตบไหล่พีเบาๆและเดินไป
"ฉันรักเธอนะยุนอา"
"ฉันก็รักเธอ"
"ขอบคุณนะสำหรับความรักที่มีให้กับฉัน แต่...ฉันคงต้องไปแล้ว"
"สัญญานะว่าจะกลับมา" ยุนอาร้องไห้
"สัญญา" พีกอดยุนอาอีกครั้งทั้งสองยืนกอดกันให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
..เช้าวันต่อมา ณ สนามบิน..
"ลาก่อนนะทุกคนรวมถึงเธอด้วยวิว" พีพูด
"ลาก่อน / บายกลับมาหาฉันบ้างนะเว้ย" คิวและจินบอก
"อืมๆ" พียิ้ม
"ลาก่อนนะ ฝากบอกยุนอาด้วย" พีมองยุนอาแต่ไร้วี่แววยุนอา
"ได้ แกไปเหอะ เดี๋ยวตกเครื่องนะ" คิวบอก
"ลาก่อนนะพี มาหาวิวบ้างนะ" วิวพูด
"อึ้มได้"
"ฉันไปนะ" พีมองยุนอาแต่ไม่มีเลยเดินไป
"กึก กึก กึก กึก เดี๋ยวก่อน!!!!" ยุนอาวิ่งมาอย่างหอบๆพร้อมถือกล่องใบขนาดกลางมาให้
"ยุนอา!" พีหันไปและเข้าไปหายุนอา
"เกือบมาไม่ทันแล้ว อ่ะนี่ฉันทำผ้าสวมคอมาให้ ถักเองเลยนะ"
"ขอบคุณนะฉันจะใช้มันอย่างดี อ่ะนี่ฉันให้เป็นตัวแทนของฉัน" คิวถอดสร้อยที่คอให้กับยุนอา
"ฉันก็มีอีกอย่างที่จะให้" ยุนอาแกะสร้อยคอมาให้เช่นกัน
"ฉันไปนะ ดูแลตัวเองดีๆด้วย ลาก่อน" พีสวมกอดยุนอาแล้วเดินไป
"ลาก่อนนนนนนนนนน" ทุกๆคนโบกมือลาเป็นครั้งสุดท้าย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
