เกมพระราชา(ม.2/3)

ภูวนาทล้มลงกับพื้นทุกคนต่างกันตกใจแล้ววิ่งไปที่ร่างของภูวนาท เขขย่าตัวเท่าไรก็ไม่ขยับ
สัตพงค์:ภูวนาทตายแล้ว(พงค์พูดจบก็อยู่ในความเงียบ)
เนม:พวกเอ็งพามันไปที่บ้านพักต่างอากาศเถอะ(??)
กากิ:โอเค เดี๋ยวไปเอง(กากิวิ่งไปพยุงร่างของภูวนาทแล้วเดินออกไปนอกโรงเรียน ที่เหลือไปเรียนตามปกติ)
วิชาภาษาอังกฤษ
ก็โดนสวดอีกเช่นกัน 
ครูภาษาอังกฤษ:พวกคุณน่ะ เป็นตัวอย่างที่ค่อนข้างแย่มาก 
พิมพ์:ครูค่ะ พวกหนูน่ะ ไม่ได้มีความสุขหรอกนะ ที่พวกเราแบบนั้นแต่ที่พวกเราทำก็เพราะเหตุจำเป็น(พิมพ์พูด น้ำตาเริ่มคลอ)
ไวท์:ใช่ครับ ครู
จ๋า:เพื่อนพวกหนูตายทั้งคน จะให้พวกหนูมีความสุขได้ไง
ครูภาษาอังกฤษ:ครูเสียใจกับเพื่อนทั้ง4คน แต่คุณก็ควรที่ปล่อยมันไป ชีวิตของพวกคุณต้องเดินทาง
วิบูลย์:แล้วถ้าวันหนึ่งพวกผม ตายกันหมดทั้งห้องครูยังจะที่จะเกลียดพวกผมอีกมั้ยครับ
ครูภาษาอังกฤษ:หนูพูดไม่เป็นมงคลเลย เอาล่ะพวกหนูอยู่ในความสงบ เดี๋ยวครูมา(ครูเดินออกจากห้อง)
ตึงนึง
ผู้สั่ง:พระราชา
คำสั่งต่อไป พรุุ่งนี้เป็นวันภาษาไทยให้เลขที่ 28กับเลขที่16 ไม่ทำลายงานวันภาษาไทยไม่งั้นถูกหั่นเป็นชิ้นๆ
เกลียวไหม:เบียร์มานะ เอาจริงหรอ
มานะ:ถ้าตราบใดกูยังหา ไอพระราชานั่นไม่ได้กูก็จะไม่ยอมตายเด็ดขาด
วันงานภาษาไทย
ทุกคนเข้าแถวอยู่ที่หน้าเสาธงแต่มานะและเบียร์เดินมาที่หอประชุม
มานะ:เบียร์ เอ็งไปตัดเครื่องเสียง เดี๋ยวเราไปทำสายกีตาร์ขาด
เบียร์:โอเค(ทั้ง2แยกย้ายกันไปทำลายข้าวของ แล้วไปที่เขตงาน และงานภาษาไทยก็ได้ล่มจึงยกเลิกการแสดงทุกอย่าง)
ครูกิจการนักเรียนได้ทำการ ไล่ม.2/3ออกทุกคน แล้วไปที่ไหนก็ไม่มีที่ไหนรับ พวกเค้าเลยไม่ได้เรียน
บ้านพักต่างอากาศ
จะเฉลยให้ศพของคนที่ตาย ไม่ได้เผาแต่นำมาซ่อนไว้ที่นี้ ม.2/3ได้รวมตัวกันพูดคุยกัน
สมศรี:เราน่าจะ ตามสืบไอพระราชานั่น ขืนเป็นแบบนี้พวกเราได้ตายกันหมด
สัตพงค์กดหาคำว่าพระราชา
สัตพงค์:นี่ทุกคนเราเจอแล้ว
พิมพ์:ว่ายังไงบ้าง
สัตพงค์:เค้าบอกว่า เกมนี้เคยมีคนเล่นแล้วตายไปกันหมด ทั้งหมดก็13ที่ ถ้ารวมที่นี้ก็เป็น 14ที่ ที่มันกำจัดเอาไว้ ซึ่งเกมเนี่ยะ มันเอาเฉพาะ เด็กห้อง3เท่านั้นถ้าเด็กห้องอื่นมันไม่เอา และที่สำคัญเด็กที่มันฆ่าน่ะ ก็นิสัยคล้ายๆกับเรา จำนวนคนเหมือนกัน คนที่ออก4คนเหมือนกัน
กากิ:ไอนี่มันเหี้ยมว่ะ
สัตพงค์:เฉพาะนั้นเราต้องเล่นไปตามเกม
ตึงนึง
ผู้ส่ง:พระราชา
เลขที่30อภิสิทธิ์ถ้าอยากรู้ว่าฉันเป็นใครพรุ่งนี้ให้มาเจอกันที่ จุดชมวิว ฉันจะรออยู่ที่นั้น ห้ามมาคนเดียวนะ เอาเลขที่ 17 18 19 20 33 และ 37มาด้วย เวลา 12:00
พูดาปี้:จุดชมวิว
พิมพ์:พรุ่งนี้ เราต้องออกไปจจากที่นี้9:00โมง
เช้าวันรุ่งขึ้น
จุดชมวิว
ทั้ง7คนมาที่จุดชมวิว แล้วมองรอบๆก็ไม่มีวี่แววของพระราชา
ตึงนึง
มาตรงเวลา พอดีก่อนอื่น พวกเธอเห็นแผนกระดาษที่อยู่หน้าประตูมั้ย มันเป็นแผ่นภารกิจของพวกเธอ
พูดาปี้ไปหยิบแผ่นกระดาษนั้นขึ้นมาดู
'คำสั่ง พวกเธอต้องคำนวน โจทย์ให้เสร็จ เวลาหมด 12:30.
กาญจนา:มันทำยังไงอ่ะ
พิมพ์:มาเดี๋ยวทำเอง(พิมพ์หยิบกระดาษที่มือพูดาปี้ แล้วทำโจทย์จนเสร็จ)
ตึงนึง
ผู้ส่ง:พระราชา
ทันเวลาพอดี ทุกคนจงหลับตาพวกเธอ แล้วฉันจะออกไปหาพวกเธอ
อภิสิทธิ:เอาล่ะนะ 1 2 3(ทุกคนหลับตากันหมด)
ตึก ตึก ตึก
เสียงย้ำเท้า เข้ามาเรื่อยๆ
ทุกคน ลืมตาก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง คล้ายๆกับยมทูต
พิมพ์:พระราชาหรอ
ชายคนนั้น:พวกเอ็งจำข้าไม่ได้หรอว่ะ(ชายคนนั้นเปิดผ้าคลุมออก)
ทั้ง7:สมยศ
สมยศ:เราเอง พอดีฉันได้ข่าวว่าพวกเธอกำลังมีปัญหา อ่ะ