bakery love ขนมหวานชิ้นนี้ฉันรักที่สุด♥

"โทรศัพท์ๆๆๆๆๆ"เสียงโทรศัพท์ของฉันดังมาจากห้องนั่งเล่น สวัสดีค่ะฉัน'เอยะ'เป็นคนธรรมดาๆคนหนึ่งนั่นแหละค่ะ^^ ว่าแต่...ใครโทรมากันนะ
"สวัสดีค่ะ"ฉันรับโทรศัพท์แล้วกล่าวทักทายคนที่โทรมา
'สวัสดีจ้านี่พี่เองนะเอมิ'พี่สาวของฉันทักทาย พี่เอมิคือพี่สาวแท้ๆของฉันเอง เธอย้ายไปอยู่เมืองกรุงเพราะต้องการจะไปบุกเบิกร้านเบเกอรี่ของคุณยาย ตอนนี้ร้านนั่นจะพังรึยังนะ
"สวัสดีค่ะ พี่โทรมามีธุระอะไรหรอ"ฉันถาม พี่เป็นอะไรไปรึปล่าวนะถึงได้โทรมา ปกติพี่ไม่เคยโทรมาเลยนี่หน่า หรือว่าพี่จะเป็นโรคตายไว!
'เอ่อ.....คือว่าพี่จะต้องย้ายไปเรียนที่เมืองนอกน่ะ'พี่ทิ้งช่วงไปซักพักก่อนที่จะพูดต่อ
'พี่เลยอยากจะขอให้เอยะช่วยไปดูแลร้านเบเกอรี่ของคุณยายแทนพี่หน่อย....จะได้ไหม'พี่พูดเสียงเบาลงเรื่อยๆ ช่วยดูแลร้านเบเกอรี่ของคุณยายแทนงั้นหรอก็น่าสนใจดีนะแต่ว่า...
"ถ้าหนูไปใครจะคอยช่วยงานคุณแม่กับคุณพ่อล่ะ"คุณแม่กับคุณพ่อกำลังป่วยอยู่ด้วยสิ ถ้าฉันไปใครจะดูแลท่านล่ะ
'พี่โทรไปบอกเพื่อนข้างบ้านว่าให้ช่วยดูแลพ่อแม่ให้แล้วล่ะ แล้วเรื่องนี้พี่ก็ขออนุญาตพ่อกับแม่แล้วนะ'
"งั้นหนูจะไปช่วยก็ได้ค่ะ"ไหนๆพ่อกับแม่ก็อนุญาตแล้วนี่เนอะ ไม่อยากจะให้มันเสียปล่าว
'ขอบใจจ้า เรื่องโรงเรียนพี่สมัครให้เรียบร้อยแล้วนะ พี่ส่งแผนที่ร้านไปทางไปรษณีย์แล้วนะ เปิดดูด้วยล่ะ เริ่มเดินทางพรุ่งนี้ เตียมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยน่ะ แค่นี้แหละ ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด"พูดจบพี่ก็วางสายลง เฮ้อ มีเรื่องวุ่นๆให้ทำอีกแล้วสินะ 
ฉันวางสายลงแล้วเดินขึ้นบันไดไปเตรียมเสื้อผ้าที่ห้องนอน ต้องรีบเตรียมเข้าแล้วล่ะ เพราะต่อจากนี้ต้องไปซักผ้า เก็บผัก ทำสวน กวาดบ้าน ถูบ้าน บอกตรงๆเยอะสุดๆ ชีวิตคนบ้านนอกมันก็อย่างนี้แหละนะ=^=
24.00 น.
"ตุ้บ!"ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียง โอ๊ย! เจ็บจังเลย ลืมไปว่าเตียงนอนของฉันมันเป็นเตียงนอนไม้T^T หลังจะหักค่ะ คนยิ่งทำงานมาเหนื่อยๆมาเจออย่างนี้ก็เซ็งเลย- -
"พรุ่งนี้ก็จะต้องไปจากที่นี่แล้วสินะ"ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปที่หน้าต่าง วันนี้ดาวสวยดีจังนะ ดาวคงอยากจะให้ฉันเห็นพวกมันสวยก่อนที่จะไม่ได้กลับมาเห็นอีกเลยสินะQAQ ชั่งน่าซาบซึ้ง
พูดถึงเรื่องอยากไปไม่อยากไป เอาความจริงฉันก็อยากไปเหมือนกันนะอยู่ที่นี่ก็ต้องทำแต่งานๆๆแล้วก็งานแทบจะไม่ได้พักเลย แต่เพราะงานนี่แหละทำให้ฉันรักที่นี่ ทำไมน่ะหรอ...ก็เพราะว่าตอนแรกๆที่ฉันทำงานมันก็ต้องมีไม่สำเร็จมั่งใช่ไหมล่ะ อย่างเช่นล้างจานก็เผลอทำจานแตก อะไรอย่างเงี้ย สิ่งแบบนี้แหละมันทำให้ฉันทำทุกอย่างได้ ที่นี่เลยเป็นสถานที่แห่งความทรงจำที่ดีที่สุดเลยล่ะนะ^^
เอาล่ะวันนี้ก็เหนื่อยมามากแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้ฉันยังต้องเจออะไรอีกมากมาย หลับเอาแรงไว้ก่อนดีกว่า^^
โปรดติดตามตอนต่อไป
นี่คือนิยายเรื่องแรกของโมมินะคะ>< อยากจะขอให้ทุกคนที่ชอบอ่านติดตาม วิจารณ์ แนะนำ และโหวตกันด้วยนะคะ ขอขอบคุณที่อ่านค่ะ^^