ถึงนายจะร้ายก็จะรัก

ผลัก !!! ตุ้บ !!!
ร่างของเด็กชายตัวเล็กบอบบางมากกว่าผมล้มลงไปกองกับพื้น
'โอ๊ตทำอะไรให้ซันอีกแล้วห๊ะ!'
'ป่าวนะฮะก็ไอ่'
'ไอ่...นี่ลูกเรียกเพื่อนว่าไอ่หรอ?'
'ก็ซันมันยั่วโมโหผมก่อนนะฮะ'
ผมแก้ตัว ครับก็ต้องแก้ตัวสินี่ถ้าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับคุณคุณจะบอกแม่ว่าไง
อ๋อพอดีผมจะแย่งไอติมเพื่อนแต่มันไม่ยอมให้ผมเลยต่อยมันให้คว่ำเลยนะคร้าบ
ได้โดนแม่ตีไม่พอ ยังโดนงดข้าวมื้อเย็นอีกแน่ๆ
'ฮึก.. ฮือออ'
สิ้นเสียงร้องไห้แล้วเด็กผู้ชายอายุ 7 ขวบนามว่าซัน ก็ได้วิ่งเข้าบ้านตัวเองพร้อมปาดน้ำตา นางเอกสัสๆไอ่เหี้ยยย! นี่ผมผิดใช่มั้ยก็ใครบอกให้มันไม่แบ่งไอติมให้ผมเองหละ
'โอ๊ต... ไปขอโทษซัน'
'แต่ออม'
'เดี๋ยวนี้'
'ครับ.....'
.
.
.
ปังๆๆ !!!
''โอ๊ตไอ่ลูกบ้าจะไปเรียนมั้ยเปิดเทอมวันแรกยังจะตื่นสายอีก''
อืมม...แสงแดดกระทบกับผ้าม่านสีครีมในห้องนอนของผมมันทำให้รู้สึกอบอุ่นสะจริงๆแต่อะไรวะทำไมแดดมันสว่างจนแสบตาเหมือนกันนะเนี่ยผมจึงหยิบนาฬิกาที่หัวเตียงมาดูทั้งๆที่ยังง่วงอยู่แทบไม่ลืมตา.....แต่
''เหี้ย!!!! 7 โมง 15 นาที''
ผมรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงมาอาบน้ำแต่งตัวให้ตายเถอะครับเปิดเทอมวันแรกของม.ปลาย ผมก็สายสะแล้วถ้าถามว่าทำไมผมไม่ตั้งนาฬิกาปลุกหนะหรอหึ ตั้งไว้แล้วแต่ไม่ตื่นเมื่อคืนดันเล่นเกมส์จนดึก...อ๋อเกือบลืมแนะนำตัวเองผมชื่อโอ๊ตครับ อายุ17ปี แม่ชื่อออม พ่อชื่ออาร์ท มีน้องชายชื่ออาร์มอายุ9ขวบ ให้ตายสิผมคงแนะนำอะไรได้ไม่มากตอนนี้เพราะ !!! อีก 30 นาทีประตูโรงเรียนจะปิดแล้ว
ตึงๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่เสียงอะไรหรอกครับเสียงผมวิ่งลงบันไดเองแหละ
''ออมดูไอ่โอ๊ตสิตื่นก็สายแต่งตัวก็ไม่เรียบร้อย'' พ่อแซวพร้อมกับอ่านหนังสือพิมพ์
''เออ...ก็เหมือนพ่อมันสมัยเอ๊าะๆนั่นแหละ'' แม่ตอบ
''อู๊ววว,,,,'' เสียงผมกับอาร์มร้องพร้อมกัน
''แม่เร็วๆดิ'' 
''อะไร''
''ตังอะตังเร็วๆดิโอ๊ตรีบนะเนี่ย''
''นี่!!ตื่นก็สายทีเรื่องเงินหนะรีบเชียวนะ''
แม่บ่นอุบอิบและยัดเงินใส่มือผม 
''ไปแล้วคร้าบบบ''
''เออรีบเลย ซันรออยู่หน้าบ้านตั้งนานแล้ว''
ผมก็รีบใส่รองเท้านักเรียนพร้อมกับเปิดประตูก็เจอกับเด็กผู้ชายที่ตัวเตี้ยกว่าผมนิดหน่อยผิวขาวตาคมสวย จมูกโด่งเรียวยาว ริมฝีปากบางอมชมพู น่าหมั่นไส้ชิบหายนี่มึงยังเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ชายอยู่หรอ
''ครวยครับ!!มองเชี้ยไรเร็วๆ'' ซันพูดพร้อมกับโยนก้อนหินเล็กๆใส่ผม
''เออ ใจเย็นดิ...ก็รีบอยู่เนี่ย''
.
.
.
ผมกับซันขับรถมาถึงที่ที่ต้องแยกกัน เป็นสวนสาธารณะหลังโรงเรียน
อะๆอย่าพึ่งด่วนสรุปไปว่าผมกับมันเรียนคนละโรงเรียนกันนะครับเราเรียนโรงเรียนที่เดียวกันนี่แหละ
เป็นโรงเรียนชายล้วนแต่อยู่กันคนละห้อง มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นทำให้กลุ่มมันกับกลุ่มผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ากันสักเท่าไหร่หนะสิ
''ไอ่โอ๊ตกูเข้าไปก่อนนะ''
''เอออออ...'' 
แล้วสุดท้ายผมกับมันและคนอื่นๆที่มาสายในวันแรกก็ต้องโดนทำโทษที่มาสาย
วิ่งรอบสนาม5รอบ... แม่นะแม่มาปลุกช้าแท้ๆ 
.
.
.
''หั่นแหน่!!ไอ่โอ๊ตกูเห็นนะเมื่อเช้า'' ไอ่จิมกล่าวทักหลังจากผมก้าวเท้าเข้าห้องเรียน จิมถือว่าเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทที่โรงเรียนของผม
''เห็นอะไรของมึงวะ''
จิมถือว่าหน้าตาดีเลยทีเดียวแต่มันค่อนข้างผิวเข้ม เพราะเป็นนักว่ายน้ำของโรงเรียนสาวๆโรงเรียนอื่นนี่กรี๊ดมันให้ลั่น ตุ้ด แต๋วก็เช่นกัน
''หึหึหึ...ไอ่โอ๊ตนะไอ่โอ๊ต''
''อะไรของมึงวะสัสจิม เห็นอะไรก็พูดมา''
''โหยใจเย็นเพื่อน กูก็แค่จะแซวมึงเล่นแม่งโดนทำโทษตั้งแต่วันแรกของเทอม''
''แค่เนี้ย''
''เออแค่นี้แหละ..ทำไมมึงมีความลับอะไรกับกูหรอวะเพื่อน''
''ป่าว..'' 
''เห็นปกติมึงแม่งไม่ถูกกับไอ่ซัน..เมื่อเช้าโดนทำโทษด้วยกันวิ่งข้างกันสะสนิทเชียว''
นั่นเพราะพวกมึงยัดเยียดให้กูไม่ใช่หรือไงวะ ผมยังไม่เคยพูดออกไปเลยว่าผมหนะเกลียดซัน
''ก็เปิดเทอมวันแรกกูไม่อยากมีเรื่องตอนเช้า''
ผมตอบปัดๆ พร้อมกับฟุบหัวลงกับโตะไม่น่าเล่นเกมส์จนดึกเลย..ง่วงชมัด
''อ๋อ.. อ่าวโย่ว!!! ไอ่เปรมไอ่ฮอล''
''เออ/อืม'' เปรม หล่อเหลาหน้าตาดีสมองยังดีเป็นที่เรื่องลือ(พวกสมองดี)    
ฮอล หนุ่มหน้าตี๋มาริโอ้ยังเรียกพี่แถมยังรักหมีไม่ใช่สิรักสัตว์(ผู้ชายกะล่อน) 
ส่วนผมกับไอ่จิมก็อย่างที่ทุกคนอ่านผ่านมา....ใช่ครับเพื่อนในกลุ่มผมอาจมีน้อยแต่
ค่อนข้างมีชื่อเสียงเรื่องหน้าตาในหมู่สาวๆ และเป็นบุคคลมีความสามารถเยอะแถมตัวอย่างให้แก่รุ่นน้องผู้ชาย โดยเฉพาะเรื่องดีๆทั้งนั้นเชื่อสิ
 
วันนี้น่าเบื่อเปิดเทอมวันแรกผมนอนอยู่บ้านก็ได้แท้ๆเพราะแม่งแค่
แนะนำตัวเองซ้ำๆซากๆมาหลายปีก็มีแต่พวกหน้าเดิมๆในห้องเดิมๆ
แล้วก็แจกตารางเรียนแค่นั้น....แต่เหตุผลที่มาวันแรกก็คือ ''รับน้องใหม่'' แค่คิดก็หายง่วง