Oh! Baby I want to your ’s guy...

บทที่ 7 หนีเที่ยว

หลังจากที่อาศัยอยู่บ้านเดียวกันกับไอ้...ชายน์ ห้องเดียวกันกับไอ้...ชายน์ โต๊ะกินข้าวเดียวกันกับไอ้... เหี้ยยยย...มึงจะติดกูไปไหนวะ!! เป็นกาฝากกลับชาติมาเกิดหรือไง-*-

ผมหันหน้าไปจ้องมันที่ตอนนี้กำลังเกาะแขนผมเหนียวแน่นหนึบ

“มึงติดกูเกินไปแล้วนะ ขอให้กูมีช่องได้หายใจมั่งดิ”-O-

“มึงอยากได้จริงหรอ”

“เออ”

“งั้นกูไปก็ได้”

บอกตามตรง...เดี๋ยวนี้มันน่ารักกับผมขึ้นเยอะ แต่!! อย่าเพิ่งเข้าใจผิดว่าผมจะพิสวาสมันนะ ผมก็แค่เห็นว่ามันทำดีกับผมมากขึ้นเลยคิดว่าเราคงจะพอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ก็แค่นั้น...

“อย่าหนีกูไปไหนนะ” มันยังไม่วายหันมากำชับผม

“เออ กูจะหนีมึงไปไหนล่ะ แม่งเล่นเอาบอร์ดี้การ์ดมาเดินเฝ้าปราสาท ราชวัง หรือห่าเหวอะไรของมึงเต็มไปหมดแบบเนี้ย”-*-

“งั้นก็ดีแล้ว น่ารักมากคุณผัวสุดที่รัก”^___^ มันยกมือมาบิดแก้มผม...บิดจนมันจะย้อยไปติดพื้นห้องแล้ว!!!

“ห่า เล่นเหี้ยอะไรมึงเนี่ย”

“ฮ่าๆๆ” ดูมันทำเข้ายังมีหน้ามาขำอีกนะ-*-!! กวนประสาทดีแท้~ “นั่งอยู่นี่นะ” มันทิ้งท้ายอีกครั้งก่อนจะลุกไปแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันลุกไปไหน ช่างหัวมันเหอะ ผมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่ออย่างใจจดใจจ่อ

‘ลูกสาวมาเฟียระดับชาติ ตายดับคาห้องพัก เหตุสิ้นหวัง...อ่านต่อหน้า 37’ อืม...จั่วหัวข้อน่าสนใจทีเดียว-..-

แล้วผมก็พลิกไปดูหน้าดังกล่าวชื่อของเธอที่รู้จักมักคุ้นกันดีก็โชว์หราขึ้นมา ผมแทบไม่เชื่อสายตาจนต้องเพ่งดูอีกครั้งให้แน่ใจ

‘มาโกโดะ ริน สาวสวยทายาทมาเฟียตายดับ ผลจากการตรวจสอบหลักฐานเมื่อวันที่ 25 สิงหาคม 2557 พบว่า ไร้ร่องรอยการต่อสู้ มีเพียงยาแก้ปวดหนึ่งกระปุกที่ล้มกลิ้งอยู่กลางห้อง สันนิษฐานกินยาฆ่าตัวตาย...’

“นี่มันอะไรกัน” หนังสือพิมพ์ร่วงหล่นจากมือผม รู้สึกอ่อนแรงขึ้นมาทันที กิ๊กคนที่สามของผมตายแล้วงั้นหรอ? ทำไม? เพราะอะไร?

“แซค...”

“แซค!!”

“เหี้ยแซค!!!!” ถึงแม้ไอ้ชายน์จะตะโกนจนดึงกึกก้องใกล้ๆ หู ผมก็ไม่อาจรับรู้ ในตอนนี้จิตใจผมล่องลอย ถึงแม้ว่าผมจะรักใครไปเรื่อยแต่เธอคนนี้ผมก็ยกให้เป็นที่ 1 เสมอมา

“มึงร้องไห้ เป็นเหี้ยอะไรมึงเนี่ย”

“...” ผมไม่ตอบได้แต่หันหน้าหนีมันอย่างเดียว(  . ,)

“สัสส กูถามมึงดีๆ นะ”

“มึงไม่ต้องมายุ่ง กูอยากอยู่คนเดียว”

“แต่มึง...”

“ออกไป!!!” ผมตะคอกเสียงใส่มัน ไม่รู้ผมทำลงไปได้ยังไง ผมรู้แต่ว่าผมยังไม่พร้อมรับรู้อะไรอีกแล้วทั้งนั้น ขอแค่สักพัก...ให้ผมได้อยู่คนเดียว

“...” เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ สุดท้ายไอ้ชายน์มันก็เอ่ยปากขึ้น

“เย็นนี้กูจะออกไปธุระข้างนอก มึงเฝ้าบ้านดีๆ ละกัน พร้อมพูดอะไรกับกูเมื่อไหร่ก็โทรมา กูให้เบอร์มึงไปแล้วนี่”

“อืม...” ผมตอบกลับทั้งๆ ที่ปาดน้ำตาออกTT^TT ริน...เธอไม่น่าคิดสั้นแบบนั้นเลยนะ จะรู้บ้างมั้ยว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน ริน....ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากจะเจอหน้าเธออีกสักครั้งก็ยังดี~

ตกดึก

ผมลอบมองผ่านกระจกของห้อง รถลีมูซีนหลายคันถูกขับออกไปเป็นขบวนอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่เงียบเสียงลงแล้วผมก็เดินเลียบๆ เคียงๆ  ไปใกล้บอร์ดี้การ์ดคนนึงเพื่อทำทีเป็นว่าหาตัวไอ้ชายน์อยู่

“เมียจ๋า~ เมียจ๋า~ เมียไปไหนวะ! ทำไมไม่ตอบผัว!!” เมื่อบอร์ดี้การ์ดคนนั้นเห็นผมท่าทางหัวเสียมันก็รีบเดินเข้ามาถามทันที รู้สึกขนลุกชิบพูดไปได้ไงวะ‘เมียจ๋า’เนี่ย!!

“คุณชายเป็นอะไรเหรอครับ”

“คุณหนูของพวกมึงไปไหน”

“อ๋อ...คุณหนูไปธุระด้านนอกครับ เขาไม่ได้บอกคุณชายหร...”

“บอกเหี้ยอะไรล่ะ กูคิดถึงแทบบ้าแล้วเนี่ย เอากุญแจรถมา กูจะออกไปตาม” ผมขัดมันพร้อมทำท่าหงุดหงิดสุดๆ อืม...ผมนี่สมกับรางวัลนักแสดงชายดีเด่นจริงๆ เล่นเนียนมาก-.-

“แต่ว่าคุณหนู...”

“ถ้ามึงไม่ยอมเอามาให้กูนะ กูจะโดดลงไปตรงนี้แหละ” ผมทำท่ากระโดดขึ้นไปเกาะกับขอบหน้าต่างทางเดิน ทำท่าจะโดดอยู่เต็มทน

“อยะ...อย่านะครับคุณชาย เดี๋ยวผมหารถให้ครับ ตามผมมา”

“เออดี เร็วๆ เลย ป่านนี้เมียกูขับไปรับชู้ถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ แม่ง! ชีวิตกูโคตรรันทดเลย มีเมียเมียก็ไม่รัก กระซิกๆ~” ผมทำท่าบีบน้ำตา ดราม่าแท้ตัวกูเนี่ย-*-

แล้วบอร์ดี้การ์ดมันก็พาผมไปที่โรงรถ ซึ่งมัน...ใหญ่กว่าบ้านคนใช้มันอีก!! เหี้ยยย..รวยเหี้ยๆ เลยครับ น่าอิจฉาชิบหายY.Y

“คุณชายอยากได้คันไหนก็ขับออกไปเลยครับ”

รถเป็นร้อยๆ คันจอดเรียงกันเป็นตับ ยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา มีทั้งรถนอกรถในหลากหลายรูปแบบแต่ที่ดูท่าจะถูกใจผมมากที่สุดเห็นจะเป็นรถสปอร์ตสีดำนั่น อืม...เบสิกสุดๆ แล้วสำหรับระบบการขับของผม(^ ^)Y

“เอาคันนี้แหละวะ” ผมพูดกับตัวเองก่อนจะเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง แม่ง>.< อิจฉาโว้ยยยย ในชีวิตกูยังไม่เคยมีอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ปัจจุบันรถสปอร์ตที่มีก็ยังผ่อนไม่หมด ขับไปชนเสาไฟจนพังอยู่ระหว่างซ่อมแซมอีกต่างหาก ห่าเอ้ยชีวิตของเราสองคนนี่มันช่างต่างกันลิบลับจริงๆ เลยนะชายน์...

ผมเพ่งมองมันอย่างอิจฉาตาร้อนพักนึงก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบออกไป จึงหันไปทวงหากุญแจกับทางบอร์ดี้การ์ดแต่ก็เหมือนมันจะรู้งาน รีบตอบผมโดยไม่ต้องพูดอะไร

“กุญแจรถอยู่ตรงหน้าแล้วครับ”

“ขอบใจ”

ว่ากันจบก็ออกตัวเลยดีกว่า...วันนี้ผมอยากหนีไปพักใจที่ที่ทำให้ลืมเรื่องรินได้สักพัก ผมเจ็บอยู่ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ ผมอยากลืมมันได้เร็วๆ ต้องขอโทษไอ้ชายน์ที่ผมทำตัวไม่ดีกับมันวันนี้ ผมสัญญาว่าผมจะกลับมาในเร็ววัน

(อะแฮ่มๆ อย่างน้อยผมก็ลูกผู้ชายพอ ยังรักษาสัญญาอยู่นะครับ น่ารักมั้ยล่ะ ฮิๆ)