Oh! Baby I want to your ’s guy...

บทที่ 8 จับปูใส่กรง

ณ ผับ ‘ผับ ผับ ผับ ผับ ผับ’

แม่ง...ผับเหี้ยอะไรวะ ดูชื่อดิ แต่งเอาฮาหรือไง ดูท่าชักจะไม่น่าเข้าแล้วแฮะ

ในใจผมอยากจะเข้าไปเพื่อจิบอะไรให้ลืมๆ เรื่องวันนี้ซะแต่อีกใจก็กลัวว่าไอ้ชายน์มันจะรู้เรื่องเข้าแล้วตามมาแว้ดผม เอาไงดีวะ-.- ในชีวิตไม่เคยหนีเที่ยวแบบนี้มาก่อนอยากไปไหนก็ไปเป็นอิสระทั้งกายใจ แต่นี่!! ผมกลับปอดแหกขึ้นมาซะอย่างนั้น เอ๊ะหรือว่าจะกลัวเมียอย่างไอ้ชายน์ เฮ้ยๆๆ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย-*- มันก็เป็นแค่คนโรคจิตที่ชอบมาบงการชีวิตผมแค่นั้นแหละ ไม่รู้จะไปนึกถึงมันทำไม จะอะไรก็ช่างแม่งมันสิ><

ปั่บ มือหนักๆ ของใครบางคนตบมาที่ไหล่ผมอย่างหนักหน่วง นึกถึงสมัยเรียนที่มักจะโดนเรียกตัวไปซ้อมเพราะแอบกิ๊กกับแฟนชาวบ้านชะมัด

“...” ผมหันหน้าไปมองมันอย่างหวาดๆ กลัวว่าจะเป็นพวกไอ้ชายน์

“ไอ้แซค มึงมาทำอะไรที่นี่วะ” คนด้านหลังตะโกนก้อง มันคือไอ้ซีโน่เพื่อนสมัยเรียนที่ผมเคยกิ๊กกับแฟนมันแต่สุดท้ายมันก็ได้รู้ว่าเธอคนนั้นหลายใจมากกว่าที่เห็น เธอมีกิ๊กทั้งหมด 10 คน(เยอะกว่าผมอีก-.,-) จนตอนนี้ไอ้ซีโน่ก็ได้พบรักแท้แล้ว ซึ่งเธอก็น่ารักและแสนดีเอามากๆ มันนึกขอบใจผมตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา

“ไอ้ซีโน่ มึงหนีเนเน่มาเที่ยวหรอวะ”

“ป่าว กูมาบริหารงาน”

“หมายความว่าไง”

“ก็นี่ผับของกูอะ”

“จริงดิ”OoO ผมทำหน้าทึ่งๆ จากคนไม่เอาไหนสมัยเรียนมันสร้างตัวเองได้ขนาดนี้เลยหรอ... แต่จากที่สำรวจการแต่งตัวของมันช่างมิดชิดตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบนี้เนี่ยนะ เป็นเจ้าของผับ?!

“มึงมาก็ดีละ มาๆ อยากกินอะไรสั่ง เดี๋ยวกูเลี้ยงไม่อั้น”^^

โหยๆๆ อะไรจะโชคดีปานนั้น... ผมรีบเดินตามมันเข้าไปอย่างว่าง่ายพลางคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อย

ระหว่างจิบวายน์(กินของแพงซะด้วย)ไปพลางมันก็ถามถึงเรื่องส่วนตัวของผม

“มึงมีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรือยังวะ” พอมันถามแบบนี้มาเท่านั้นแหละ ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนใจในทันที

“ยัง...ว่ะ”

“มึงนี่ โกหกกูไม่เนียนเหมือนเคยนะ”

“อะ...อะไร กูไม่ได้โกหกซะหน่อย”-O-

“อย่ามาไขสือ กูเห็นหน้ามึงโชว์หวอในเพจหนุ่มวาย มึง...กับคนที่ชื่อชายน์อะ”

ไอ้เหี้ยยย กูหนีมาทำใจแล้วแท้ๆ ยังตามมาหลอกหลอนกูอีกนะ สัสสชายน์-*-

“...” ผมไม่รู้หรอกว่าที่มาที่ไปของเพจนั้นมันคืออะไรแต่ก็เกิดความเงียบเข้าเงิบผมทันที ไม่รู้จะตอบยังไงดี ผมกลัวว่ามันจะรังเกียจผมที่วิปริตผิดมนุษย์มนาแบบนี้

“กูอธิบายได้” ผมตัดสินใจบอกเรื่องทั้งหมดกับมันไปซึ่งมันก็พยักหน้ารับอย่างเงียบๆ ไม่รู้ว่าเพราะเราเริ่มเมากันด้วยหรือเปล่าเพราะผมรู้สึกว่าเราทั้งสองคนชักจะสื่อสารกันไม่ได้เรื่องขึ้นทุกที

“กูอะร๊ากเมิงน้ะ” ไอ้ซีโน่ว่าพลางตบบ่าผม

“มึงนี่เพื่อนแท้...จริงๆ เลยว่ะ” ผมนึกขอบใจก่อนที่มันจะพยุงผมลุกไปไหนไม่รู้

ผมเดินโซเซไปตามทางเดินที่ยังพอมีเสียงตึงๆ ของเพลงทุ้มอยู่นิดหน่อย จากนั้นก็เริ่มเงียบลง ได้ยินเสียงเหมือนประตูห้องปิดด้วย...

“มึงจาทามอารายว้า กูม่ายง่วงงง” ผมสูญเสียการควบคุมตัวเองไปโดยสิ้นเชิง ระหว่างนั้นผมก็ปรือตาขึ้นมองไอ้ซีโน่ มันเริ่มถอดเสื้อ!

“ฮ่าๆๆ มึงจาปล้ำกูหรา...ไอ้เพื่อนชั่ววว” ในใจผมนึกแซว ฮ่าๆ หลงตัวเองไปหน่อยนะผมเนี่ย

“อืม...กูอยากกับเมิงงง” ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างแล้วมันก็ขึ้นมานั่งทับผมก่อนที่จะยกอะไรยาวๆ บางอย่างขึ้นตรงหน้า

“อยากห้ายกูกินนน...ฮอตดอกหรา กูยังม่ายหิวเลยเมิงงง”(~O~)/

>>Part Of Shy<<

“ไอ้เหี้ยแซค...มึงนี่เหี้ยจริงๆ บอกไม่ฟังกูเลยใช่มั้ย?” ผมกระวนกระวายว้าวุ่นใจอย่างมากเพราะบอร์ดี้การ์ดเพิ่งโทรมาบอกว่าผัวผมขับรถออกมาตาม...

แต่ผมดูจากGPSที่ติดตั้งกับโทรศัพท์มันเผื่อมันหนีก็พบว่ามันไม่ได้ตามผม แต่กลับอยู่ที่ผับเกย์แห่งหนึ่งย่านกลางเมือง ผมจึงต้องรีบบึ่งรถกลับจากสนามบินเพื่อมาหามัน!!

“แซค...รับสายกูดิวะ” แล้วไม่ว่าผมจะติดต่อไปทางนั้นยังไงสายก็ไม่ได้รับการตอบรับตลอด

ผมเร่งเครื่องสุดฝีเท้าเพื่อไปที่นั่นให้เร็วที่สุด ผัวผมทั้งหล่อ น่ารักโดนใจแบบนั้น ไม่ว่าใครก็ต้องอยากได้ไปเชยชมแหงอยู่แล้ว คอยดูเถอะ! ถ้ามันทำอะไรผัวผมแม้แต่นิด ผมจะฆ่ามันทิ้งให้เกลี้ยง

เอี๊ยดดด...เสียงเบรกรถดังสนั่นผมรีบรุดออกจากรถเข้าไปในผับทันที

บอร์ดี้การ์ดของผมกระจายกำลังไปทั่วทุกสารทิศ เสียงเพลงเงียบลง ทุกคนยืนอยู่กับที่

“แซค มึงอยู่ไหน!!!”

“...”

ผมเงียบฟังอยู่พักก็ได้ยินเสียงเอะอะบางอย่างดังมาจากห้องด้านบน

“ช่วยด้วยยยย กูม่ายกินฮอตดอกกก”

“ผัวแซค รอเมียก่อน”

ผมรีบวิ่งขึ้นไปหาทันที ประตูห้องถูกล็อคจากด้านใน แต่มีหรือจะต้านทานแรงของผมได้

ปัง!!

“แซค...” ผมกวาดสายตามองดูสภาพทั่วห้องเห็นผัวของผมเปลือยเปล่าล่อนจ้อนอยู่กับชายอีกคน ผมอยากจะร้องไห้ออกมาตรงนั้นแต่ก็รีบเข้าไปซัดหน้าไอ้เหี้ยนั่นด้วยอารมณ์ฉุนสุดกู่เพื่อสนองความต้องการที่มันอยากจะได้นัก

ผลั๊วะ!!!

“สัสสส อย่าริมายุ่งกับผัวกูอีก!!! พวกมึงจับมันไปจัดให้สร่างเมาหน่อยซิ” ผมสั่งบอร์ดี้การ์ดเสียงเฉียบให้พวกมันมาพาไอ้นรกนั่นออกไปก่อนจะปิดประตูห้องกลับ

“แซค...กูขอโทษ” ผมเข้าไปหาผัวทั้งน้ำตา นี่ถ้าผมมาช้ากว่านี้อีกนิด ไม่อยากจะคิดเลยว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

“เมิงปายหนายมา กูเรียกหาเมิงอยู่...”

“กูมาแล้ว มึงปลอดภัยแล้ว กลับบ้านกับกูนะ”

“อืมมม...” เสียงตอบกลับนั้นเป็นเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินก่อนจะอุ้มมันออกจากห้องไป ภายในอ้อมแขนผม ชายตัวโตหลับพริ้มอย่างสบายอารมณ์ ขอโทษนะแซค...วันหลังกูจะไม่ไปไหนไกลมึงอีกแล้วY.Y