Oh! Baby I want to your ’s guy...

บทที่ 6 ความหลังครั้งยังเอ๊าะๆ

>>Past Of Shy<<

ผมนอนกอดสามีอยู่พัก ดูท่ามันเหมือนจะนอนไม่หลับดิ้นไปดิ้นมาจนผมต้องยกเท้าขึ้นไปก่ายและดูท่ามันจะไม่พอใจอยู่นิดๆ แต่ก็ยอมหลับตาลงโดยดี

มึงคงจำกูไม่ได้สินะ หน้าหนัง-*- ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมึงเข้ามาจีบกูก่อนแท้ๆ

...

“ฉันรักเจ้าชายน้อย นิ้งนองนอย~”

เด็กคนหนึ่งกำลังยืนฮัมเพลงอยู่ภายใต้ต้นซากุระ ในฤดูใบไม้ผลิบานสะพรั่งเพราะบทละครที่ให้มาจึงต้องจำใจฝึกซ้อมถึงแม้จะอายมากก็เถอะ

“เธอ...พูดไทยได้ด้วย” จู่ๆ เสียงเด็กอีกคนก็ดังขึ้นจนต้องถอยหลังไปสองเก้าเพราะตกใจ

“จู่ๆ โผล่มาทำไม นายเป็นใคร”

“ฉันชื่อแซค เธอสวยจังนะ” นั่นเป็นประโยคแรกในความทรงจำที่ทำให้หัวใจของเขารู้สึกตุ้มๆ ต่อมๆ เต้นไม่เป็นจังหวะ

ภายใต้วิกผมยาวสลวยเข้ากับหน้าสวยๆ นั้นทำให้แซคเข้าใจผิดแต่เขาก็ไม่คิดที่จะค้านอะไรในสิ่งที่แซคเข้าใจ

“ฉันชอบเธอ เป็นแฟนกันนะ”

“...” เด็กคนนั้นไม่ยอมตอบเพราะกำลังช็อคกับเหตุการณ์ตรงหน้าจนแซคเริ่มรุกขึ้นเรื่อยๆ

“ถ้าเธอไม่ยอมเป็นแฟนกับฉัน ฉันจะหอมแก้มเธอนะ” เด็กคนนั้นหน้าแดงเถือกขึ้นอย่างชัดเจนเขาไม่รู้จะพูดอะไรแต่ก็ยอมตอบรับแต่โดยดี

“ก็ได้”-///O///-

“สัญญานะ” (^ ^)d

“สัญญา” (-///-)d

“คุณหนูชายน์ได้เวลาขึ้นแสดงแล้วนะคะ” เสียงของหญิงรับใช้เรียกจนชายน์ต้องละสายตาแล้วรีบเดินจากไป

“...”

ความทรงจำในครั้งนั้นผมยังจำมันได้ดี หลังจากนึกถึงความหลังครั้งยังเอ๊าะๆ พอเป็นพิธีผมก็ก้มลงมองบนใบหน้าไอ้ปลาทองตัวนี้ ดูมัน...หลับพริ้มไม่รู้สึกรู้สาเชียวนะ-*-

“แซค...”

“ครอกกกก...ฟี้...”

“เหี้ยแซค...หลับแล้วหรอวะ มึงนี่นะ กูกำลังเล่าให้ฟังเพื่อให้มึงจำได้นะเว้ย ห่านี่” ผมชักจะโมโหหิวมันขึ้นทุกทียิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหงุดหงิดใจ(ที่ทำอะไรมันไม่ได้) นี่ผมเฝ้ารอเวลานี้มานานเท่าไหร่นะ ห้าหรือสิบปี...ไม่สิ มากกว่านั้นเยอะเลย นานมากนานจริงๆ

ผมสาบานกับตัวเองเลยว่า...จะไม่มีทางปล่อยมันไปอีกเด็ดขาด!!!

“แซคกูรักมึงมากนะ จุ๊บ~”^3^ ผมหอมแก้มมันไปทีก่อนที่จะแอบล้วงเข้าไปใต้ผ้าห่ม อย่างน้อยผมก็ขอให้มือเล็กๆ นี้ได้เป็นเจ้าของของลับของมันก่อนละกันนะ(อีตาชายน์นี่นะ ไว้ใจไม่ได้เลยชิชะ!)

“...” นั่นแน้...มันตอบรับมือเล็กๆ ของผมอย่างเชื่องเลยแหละ จับปุ๊บติดปั๊บ ไวดีชิบ-.,-

“แซค~” ผมจับสิ่งนั้นรูดขึ้นลงช้าๆ พร้อมครางเป็นระยะๆ “แซค...อา...”~O~

>>ใจดวงนี้ยินยอมเป็นเมียเธอ ยอมๆๆๆ พร้อมใจเป็นเมียเธอ<< จู่ๆ เสียงริงโทนโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ห่าอะไรของมันวะ ขัดจังหวะผัวเมียชิบหาย!!

ผมรีบลุกออกมากดรับนอกห้องก่อนจะกรอกเสียงสุดโทสะใส่มัน

“เหี้ยยยย พ่อมึงเป็นเจ้าของโรงงานฝอยหรือไง ขัดอยู่นั่นแหละ”

[เอ่อ คุณหนูครับ] ปลายสายตอบกลับอย่างกลัวเกรง

“มีอะไร”

[จัดการกิ๊กคนที่สามได้แล้วครับ] มันบอกจบก็ทำเอาผมใจชื้นขึ้นเยอะ

“เออ...พอให้อภัยที่ขัดกู วันหลังมึงอย่าโทรมาเวลานี้อีกนะ”

[ครับ]

“วางไปได้แล้ว”

[ครับ คุณหนู]

“หึๆๆ ที่เหลือก็แค่ยัยกิ๊กคนที่สี่และคนที่ห้า กูอยากจะกำจัดไปตามลำดับ ถ้าในเมื่อไม่มีก้างขวางคออึ๋มๆ พวกนั้นแล้ว ดูซิว่าผัวกูจะหนีไปไหนได้”

(เกือบNCละ ฮ่าๆ มีบอร์ดี้การ์ดมาขวางคอ น่าสงสัยชายน์จริงจริ๊งT^T 55+)