TheSunshine...แก็งโหดโครตว้าวุ้น

       “พวกผู้ชายออกไปให้หมด!ก่อนออกแนะนำตัวด้วยนะ!!”ฮารูนะจิกตาไปที่สึบากิประมาณว่ามองจังเลยนะขาวๆเนีย! สึบากิที่หันมาสบตาฮารูนะพอดีถึงกับสะดุ้ง
       “ฮะ ฮะ ฮ่า ใจเย็นๆน้าฮารุจัง^^ ฉันสึบากิ บาย∼∼”พูดเสร็จก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
       “คิคิ ไหนบอกไม่กลัว***ฮ่าาาาา”ทามากิแซว
       “ถ้าไคโดแม้แต่สบตายัยนี่ละก็ฉันจะตัด ตัด ตัด แล้วก็ตัดไม่ให้เหลือเลย!!!”ไอพูดพร้อมหยิบกรรไกรตัดหญ้าอันใหญ่มาตัดกระดาษเล่น
       “มันเอามาจากไหนวะ-*-(ไคโดบ่น) Baby ฉันไคโด แฟนยัยโหดนี่(ชี้ไปที่ไอ)อะ เอ่อฉันไปก่อนนะ”ไอวิ่งไปหาไคโดพร้อมกรรไกรแต่ไคโดเร็วกว่าเลยหนีออกไปได้ทัน
       “ฉันยูกินะ ปกติไม่ค่อยสนใจใครอยู่แล้ว หวังว่าเธอคงอยู่ที่นี่ได้นะ เอ่อ..รินแฟนฉันนะ(ชี้ไปที่รินที่กำลังอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจใครนัก) อย่าทำเด็กใหม่หนักมากนะที่รัก^^”ยูกิหันไปพูดกับรินที่กำลังอ่านหนังสืออยู่
       “ค่ะ^^”รินตอบคำเดียวสั้นๆก่อนเดินไปจุ๊บแก้มยูกิหนึ่งที
       “โย้ว ฉันชื่อโทโมโมะนะเรียกโมโมะก็ได้^^(พูดไปเต้นไป)ยัยพวกนี้ไม่โหดหรอก แค่เธยังไม่สนิทพอเท่านั้นเอง^^ โชคดี”คนที่เตี้ยว่าอาอินิดนึง พูดแล้วมูนวอร์คออกไป
       ปึง!โอ๊ย!
       “ใครปิดประตูไว้ว้า-*-”โมโมะบ่นพลางจับหัวด้านหลังเพราะชนประตู
       “ตายไหม?55555”ไอถามแล้วหัวเราะออกมา
       “แหม่!แลดูเป็นห่วงพี่จังเลยนะ-*-”พูดเสร็จก็เดินออกไป
       “ส่วนฉันชื่อทามากิ เป็นหัวหน้าแก็งซันไชน์ ถ้าจะมาเป็นแฟนฉันให้เรียก ที่รักนะ^^ ฉันอยากให้เธออยู่แก็งราโดยไม่มีข้อแม้อะ ตอนนี้แก็งฉันกำลังขาดคนที่จะมาเป็นหัวหน้ายัยพวกนี้ ซึงก็คือแก็งมูนไรซ์ ส่วนกฎต่างๆในแก็งยัยพวกนี้จะบอกเธอเอง ฉันรับรองเธอชอบแน่ๆ^∨^”ทามากิพูดและออกไปเป็นคนสุดท้าย
       ตอนนี้ในห้องเหลือแค่พวกผ้หญิง อาอิจึงลุกขึ้น
       “ปิดประตูด้วยนะ ฉันใช้สมาธิอ่านหนังสืออยู่ ไม่อยากเดินไปปิดเอง ขอบคุณ”รินพูดสายตายังจ้องไปที่หนังสือ
       อาอิเดินไปจะเดินออกไปแต่โดนฮารนะขว้างไว้พร้อมสายตาน่ากลัวและมีอำนาจ
       “จะไปไหน!!!เธอไม่เข้าใจที่ทามากิพูดหรอ ฉันไม่รู้หรอกเธอจะคิดยังไง แต่นี่คือสิ่งที่ทามากิต้องการ ฉะนั้นฉันให้เธอไปไหนไม่ได้! กลับไปนั่งที่แล้วฟังพวกฉันซะ!!”ฮารูนะมองอาอิด้วยสายตากดดัน
       “เธอคงไม่อยากให้พวกฉันลงมือหรอกนะ!!!”ไอ ขู่พลางหยิบที่ช็อดไฟฟ้ามากดเล่น
       “อะไรกันเนีย???”อาอิพูดแล้วเดินกลับไปนั่ง
       ฉันว่าฉันโหดสุดในโรงเรียนแล้วนะ เจอยัยพวกนี้เข้าไป ฉันไม่กล้าหือเลย-*- ยัยพวกนี้มันบรมโหดเลยนิหว่าาาTT^TT อาอิคิด
       “แก็งเราหน่ะถูกสืบทอดกันมาเป็นรุ่นๆ แต่ไม่ใช่แก็งมูนไรซ์ของพวกฉันนะ แก็งมูนไรซ์เป็นเหมือนคนที่เคียงข้างพวกซันไชน์น่ะ โดยการตัดสินใจเลือกของพวกเค้า
        ฉันหน่ะเข้ามาแก็งนี้เป็นคนแรก ตั้งแต่พวกเค้ายังไม่รับการสืบทอดเลย แก็งเราถูกเรียกสองกลุ่ม คือ ซันไชน์พวกผู้ชาย มูนไรช์คือพวกเรา
        คนในแก็งส่วนใหญ่มีอันจะกิน พวกซันไชน์จะถูกสอนศิลปะการต่อสู้มาเป็นอย่างดีเพื่อสืบทอแก็ง แล้วมันก็มีแก็งหลายแก็งที่อยากขึ้นเป็นหนึ่ง ซึ่งเราพลาดมาแล้วครั้งนึง ซึ้งเราจะยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว แก็งไนท์แมร์ แก็งที่ไล่เธอวันนี้ไงหละ พวกมันควบคุมเศรษฐกิจของประเทศ สถาบันต่างๆ เพื่อประโยชน์ของตัวมันเอง แต่ที่ชนะพวกมันชนะเราเพราะวิธีสรกปกหรอก เธอเองที่จะมาเป็นหัวหน้าพวกเรา ก็ต้องเข้มแข็ง ดูแลคนอื่นได้รู้ไหม เพราะ..”
        “พอแล้วมั้งเจ๊.. ไว้เธออยู่นานกว่านี้ก็จะรู้เอง”ไอพูดแทรกขึ้นมาขณะฮารูนะพูด
        “แล้วฉันต้องทำยังไง???”อาอิถาม
        “คงไม่มานั่งอ่านหนังสือแบบยัย ริน หรอกยะ”ไอพูดประชด
        “ฉันชื่อ ฮารูนะ เรียกฮารุเฉยๆก็ได้ เป็นรองหัวหน้าแก็ง มูนฯ ยินดีที่ได้รู้จัก”
        “ฉันไอ!”ไอพูดกระแทกเสียงหันหน้าไปอีกทาง
        “ฉันโคริ เรียก ริน ก็พอนะ”รินพูดแต่ยังอ่านหนังสือต่อ ได้แต่พูดเปรยๆเท่านั้น
        “ฉันชื่อ อาอิ นะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน^^”อาอิแนะนำตัวเองบ้าง
        “เธอคงเข้าใจแล้วสินะว่าทำไม เธอถึงมาอยู่ที่นี่ เดวถ้าถึงวันทดสอบเดวฉันบอกเธอเองนะ เตรียมใจไว้ดีๆละ”ฮารุพูด พร้อมหยิบไอโฟนชึ้นมา
        “โหล ได้เรื่องม่ะ ดี เดวพวกฉันกำลังไป...”ฮารุวางสาย
        “ได้ยืดเส้นยืดสายสักที>[]<”ไอพูดท่าทางดีใจ
        “ฉันอ่านบทนี้จบละ เดี๋ยวไปด้วย..”รินเอาที่คั่นหนังสือมาคั่นหน้าที่เธออ่านจบ
        “เดี๋ยวเปลี่ยนเสื้อผ้าแปป สตาทรถรอเลย”เอาหนังสือไปเก็บแล้วเดินออกไปจากห้อง
        “ตามมานะ แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย”ฮารุพูดแล้วเดินนำอาอิไป
        เมื่อสาวๆออกมาจากห้อง หนุ่มที่ทำกิจกรรมต่างๆอยู่ก็หยุดทำหยุดเล่นแล้วมารอรับพวกเธอ สึบากิเดินเข้ามาหาฮารุ
        “โชคดีนะที่รัก ให้เค้าเตรียมคนไปเพิ่มไหม อย่าประมาทนะ ดูแลตัวเองด้วย จุ๊บ”สึบากิจุ๊บหน้าผากฮารูนะแล้วจูงมือกันไปส่งที่รถ
        “อย่ารุนแรงนักนะ เสียดายหน้าสวยๆพวกนั้นอะ:P”ไคโดพูดกับไอ
        “แล้วนายอยากโดนไหมหล่ะ!!”ไอถามเสียงขุ่น “ไม่อะ สู้ๆนะเตี้ย”ไคโดพูดพลางลูบหัวไอเบาๆ
        “อย่าประมาทนะริน มีอะไรโทรหาฉันทันที สู้ๆนะ”ยูกิเอ่ยกับรินด้วยสายตาห่วงใยสุดขีด
        “อือ>//<”รินเขิลน้อยๆ เพราะรู้ว่าคำพูดของแฟนอาจจะดูเย็นชา แต่ใจจริงแล้วห่วงตนมากขนาดไหน
        อาอิงงกับทุกอย่างตอนนี้มาก เหมือนกับว่าทุกคนจะไปออกรบยังไงยังงั่น
.................................................................................................................................