TheSunshine...แก็งโหดโครตว้าวุ้น

        “นี่!เลิกวิ่งได้ละ พวกนั้นคงไม่ตามเรามาแล้วแหละ แฮ็กๆ”ทามากิหยุดวิ่งพักหายใจ แล้วหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดๆ

        “โหล! สึบากิ ให้เด็กเอารถมาให้หน่อยดิ!ที่โรงแรมXนะ เร็วๆ”พูดเสร็จก็พาอาอิเดินไปโรงแรมXที่อยู่ไม่ไกลจากตรงที่พวกเค้าอยู่

        “งั่นฉันไปละ!”อาอิเดินเอื่อยๆไปด้วยความเหนือยล้า ทามากิที่พึ่งหันมาเห็นวิ่งจึงไปคว้าข้อมือเธอไว้

        “เดวดิ!ไม่เหนื่อยรึไง- - ไปพักในโรงแรมกันก่อนเหอะ..”ทามากิทำหน้าเบื่อโลกเมื่อคนตรงหน้าขัดขืนและพยายามดิ้นหนี

        “ปล่อยฉันนะ!!ฉันจะกลับบ้าน!แล้วก็หยุดความคิดลามกๆของนายด้วย ฉันไม่มีทางไปพักโรงแรมกับนายหรอก แล้วแก็งบ้าแก็งบอไรของนายฉันไม่รู้จักเว้ย! ปล่อย!”อาอิบ่นยาวแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าไอ้ผมแดงจะปล่อยมือเธอ แต่แล้วเมื่อมีรถหรูขับมาจอดตรงหน้าเค้ากับหันมาพูดกับอาอิ

        “นี่เธอไม่รู้จักแก็งซันไชน์จริงๆหรอ?”ทามากิถามด้วยความสงสัย

        “ไม่แม้แต่จะเคยได้ยินชื่อแก็งสับปะรังเค็งนี่เลย- -!”อาอิตอบหน้าตาย

        “บ้านนอก”ทามากิพูดออกมาเบาๆ แต่อาอิกลับได้ยินเต็มๆ

        “พูดกับใครย่ะ!ฉันได้ยินนะ ปล่อยฉันได้แล้ว ฉันจะกลับบ้าน”อาอิบ่นอุบอิบพยายามสะบัดข้อมือออก 

        ดิ้งด้องดิ้งด้อง(เสียงโทรศัพท์อาอิ)

        “โหล จีจี้หรอ อ่าๆ กลับบ้านดีๆนะ ขอโทษนะ ไว้มาดูใหม่นะ ดีจ้า∼˜ตุ๊ด”อาอิเบยปากพร้อมทำหน้าเซ็ง

        “เพราะนายแหละทำฉันอดดูหนังจน..”อาอิยังพูดไม่จบประโยค“ขึ้นรถ!!!”ทามากิดึงเธอขึ้นรถอย่างแรง

        “จะไปไหนวะ หยุด! หยุดโว๊ยยยย”อริของทามากิปาเศษหินเศษเหล็กไล่หลังรถของเค้า แต่โชคดีรถออกตัวเร็วเลยไม่โดนเศษเหล็กพวกนั้น

        “ทำไมพวกนั้นมันยังตามมาอีกอะ แล้วเราต้องหนีไปอีกนานเท่าไหร่เนีย-0-”อาอิถามคนที่นอนผ่อนคลายอยู่เบาะข้างๆเธอ

        “ฉันจะตอบคำถามเธอทีละคำถาม 1.เพราะฉันเป็นคนสำคัญของแก็งถ้าพวกมันจัดการฉันได้แก็งพวกมันก็จะขึ้นเป็นที่1 แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ^^”ทามากิเล่าให้อาอิฟัง 

        “2.เธอต้องอยู่กับฉันอีกนานอะ จนกว่าฉันจะแน่ใว่าพวกมันเลิกสนใจเธอ^^ แล้วเธอไม่กลัวหรอโดนไล่ล่าแบบนี้หน่ะ?”ทามากิถามขึ้นบ้าง

        “ไม่งะ ฉันก็มีมือมีเท้าเหมือนกันไม่เห็นต้องกลัวเล้ยยย”อาอิคุยเพลินพึ่งนึกได้ว่านี้ไม่ใช่ทางบ้านตัวเอง

        “จะพาฉันไปไหนย้าาาาT^T ฉันจะกลับบ้าน”อาอิร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นว่าทางที่จะไปไม่ใช่บ้านของเธอ 

        “เซฟเฮ้าส์”ทามากิพูดเสียงเรียบแล้วกลับไปนอนต่อ

        ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่ง ไม่ใช่บ้านสิ ต้องบอกว่า คฤหาสห์ขนาดใหญ่ บริเวณที่รถวิ่งผ่านทุกคนที่ทำงานอยู่ต่างหยุดทุกสิ่ง แล้วโค้งเคารพตลอดทางที่รถผ่านจนถึงที่จอดรถ

       “เชิญคับนายหญิง^^”คนขับลงมาเปิดประตูให้ทามากิแล้วมาเปิดให้อาอิอีกที

       “โห้วววววใหญ่โตมโหฬารนี้เซฟเฮ้าส์จริงดิ-*-แล้วพาฉันมาทำมายเนียยย”อาอิบ่นไม่ยอมเดิน

       “เอาน่า..เดินตามมาเหอะ- -”ทามากิบ่น“พวกฉันไม่ฆ่าเธอหรอก แต่ถ้าเธอไม่เดินตามมาก็ไม่แน่!”พูดเสร็จก็รีบเดินหนีอาอิทันที

       “นี่เดี๋ยวดิ! รอด้วย! ฉันยังไม่อยากโดนฆ่านะTΔT”

       อาอิเดินตามทามากิมาที่ห้องที่อยู่ในสุดของบ้าน และดูเหมือนข้างในห้องจะมีคนอยู่เพียบ!

       “ห้องนี้แหละเดวตามฉันเข้ามานะ ไม่ต้องพูอะไรทั้งนั้น เข้าใจ?”ทามากิพูด อาอิพยักหน้ารับและเดินตามเข้าไป

       “ใครอีกเนีย???พี่ทามะ!”ผู้หญิงที่เตี้ยที่สุดพูดพลางชี้หน้าอาอิพร้อมพูดกับทามากิด้วยความสงสัย

       “ยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะมาถามไอ- -วันนี้แก็งกิ้งก่าแดง(มังกรแดง)มันดักจัดการฉันอีกแล้ว”ทามากิพูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วปล่อยให้อาอิยืนเอ๋ออยู่หน้าประตู

       “นี้เธอไม่คิดจะนั่งหรือไง?นั่งสิอย่ายืนค้ำหัวพวกฉัน- -*”ผู้หญิงผมสีเหลืองที่น่าจะสวยที่สุดในนี้พูดขึ้นอย่างไม่ชอบใจนัก

       “ก็ฉันไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงนิ'_'”อาอิตอบหลบตาผู้หญิงคนนั้น

       “อย่ามาย้อกย้อนฉันนะ เรายังไม่รู้จักกันดีพอ อย่ามาลองดี!!!!!”ฮารูนะอารมณ์เสีย พร้อมทำสายตาที่ดูมีอำนาจไปที่อาอิ

       “แล้วพวกมันรู้ได้ไงว่าแกไปเดทกับลิลลี้ ปกติแกทำตัวปกปิดจะตายนิ”ผู้ชายที่นั่งข้างยัยตาสวยพูดขึ้น

       “ก็ยัยนั่นนะสิ ยัยลิลดันมีปากสียงกับยัยนี่(ชี้ไปที่อาอิ)แล้วก็พูดข่มบารมีซะดังลั่นโรงหนัง แล้วมีพวกนั้นอยู่ด้วยพอดี ฉันกับยัยนี้เลยโดนดักตีซะนี่!!!”ทามากิพูดแล้วจิบไวน์ที่พ่อบ้านเอามาเสริฟให้ทุกคน

       “แล้วยัยหน้าเอ๋อนี้เกี่ยวไรด้วย?ทำไมต้องพาเธอมาที่นี่?”ผู้หญิงน่ารักๆผมสั้นวางหนังสือของเธอแล้วเริ่มพูดบ้าง

       “ฉันคิดว่าเธอไม่ปลอภัยหน่ะ เพราะฉันช่วยเธอออกมาจากตรงนั้น..”

       “ยัยลิลลี้กล้าลองดีงั่นหรอ ทั้งๆที่บอกแล้วว่าห้ามป่าวประกาศเด็ดขาด แต่ก็อย่างว่าอะนะยัยนั่นไม่เพราะกับนายหรอกทามากิ ดีแต่แว้ดๆไปวันๆ สมองไม่ค่อยดีเท่าฐานะ- -”

       “นั่นสินะ หุ่นดีมีคลาส แต่โง่!”ไอพูดเสริม

       “ต้องเรียกว่าไร้การศึกษาต่างหากหล่ะ^^”รินเสริมอีกคน

       “วันที่พวกเธอไปคิดบันชีกับยัยลิลลี้ ช่วยพายัยนี่ไปด้วยได้ไหม?ฉันอยากให้ยัยนี่เป็นหัวหน้าแก็งมูนไรซ์”ทามากิพูดมองไปทางฮารูนะ

       “เร็วไปมั้งทามากิ! ยัยนี่อ่อนปวกเปียกจะตาย เดี๋ยวก็ไปตายฟรี...” 'ตายฟรี'อาอิได้ยินคำนี้แล้วขนลุกวาบ

       “เชื่อฉันเหอะน่า ยัยนี่มีดีกว่าที่พวกเธอคิด ฉันตัดสินใจแล้ว ของให้พวกเธอช่วยบอกกฎต่างๆของแก็งแล้วก็ช่วยเตรียมความพร้อมให้เธอก่อนเข้ารับบททดสอบด้วย”

       “เดี๋ยวก็เหมื่อนยัยลิลลี้อีกหรอก พี่ทา..”ไอยังพูดไม่จบก็โดนคนตัวสูงที่สุดปิดปากแล้วลากไปหลังโซฟา “อ่อยอ๊าา(ปล่อยน้า)>x<”นายคนตาเขียวๆลากยัยตัวเล็กไปจูบต่อหน้าต่อตาทุกคน

        “ฉันมีเรื่องให้ช่วยเท่านี้แหละ”ทามากิพูดทำลายบรรยายกาศตรงหน้า

        “นี่เธอ(เรียกอาอิ)มานี้สิมาแนะนำตัวกับทุกคน”ทามากิยิ้มมุมปาก

        “นายพูดเหมือนกับว่าฉันต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับพวกนายเลยอะ-0-”อาอิงงกับทุกอย่างเมื่อกี้

        “เก่งนิ ฉันอยากให้เธอมาอยู่กับพวกฉันในฐานะ แฟนของฉันไงหละ^^ˆ”

        “อะอะไรนะ-*-”อาอิรู้สึก ลางไม่ดีจากรอยยิ้มของทามากิ

 .......................................................................................................