We are Love.อยากให้เป็นรักของเรา

8.2

เขียนโดย mussayaappakarat

วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 13.41 น.

6 ตอน

11 วิจารณ์

9,458 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 19.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

5) ช่วย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 5 ช่วย

"ฮืมม..." เสียงครางของไอ้ที่นอนอยู่ข้างๆ ทำให้ผมต้องมีสีหน้าเอือมๆ

คือ... มึงนี่นอนสบายใจเฉิบมาก ตรงข้ามกับกู นอนท่าเดียวทั้งคืน! อึดอัดก็อึดอัด จะปล่อยก็ไม่ปล่อย กูล่ะเบื่อจริงๆ

"เฮ้ยๆ ตื่นๆ" ผมตบหน้าคนที่นอนหลับอยู่เบาๆ

"กี่โมง...แล้ว..." มันพูดเสียงเบาและยังไม่ลืมตา เอ่อ...มึงรีบปล่อยกูทีเถอะ กูเคล็ดทั้งตัวแล้วเว้ย!

"6 โมง" ผมพยายามข่มอารมณ์พูดเสียงนิ่ง

ไอ้ท็อปค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก่อนจะพบเข้ากับสายตาของผมที่จ้องมันนิ่งๆ

"เฮ้ย!"

ผัวะ! ตุ้บ!

"โอ๊ย..." เจ็บ! เจ็บมาก... คือมึงจะใช้เท้าถีบกูทำไมไอ้ท็อป กูเจ็บ...

"เฮ้ยๆ ขอโทษๆ เมื่อกี้ผมแค่ตกใจ" มันรีบลุกจากเตียงเข้ามาช่วยผมที่นั่งโอยอยู่บนพื้น ตายๆ ก้นระบมแน่

"ตกใจอะไรวะ คนมันเจ็บนะเว้ย!" ผมตวาดลั่น แต่ไอ้ท็อปไม่ฟัง มันรีบพยุงตัวผมให้ลุกจากพื้น โอย...ตอนลุกนี่เจ็บโครตๆ

"ขอโทษจริงๆ นะ" มันทำสีหน้าที่สำนึกผิด

"เออๆ ไม่เป็นไรหรอก" ผมบอกปัดๆ ทำเป็นไม่สนใจ แต่เอาเข้าจริงนี่เจ็บมาก สงสัยก้นจะช้ำหนัก

"ถ้างั้น... ค่อยลงไปนะ เดี๋ยวทำไรให้กิน" มันพูดและยิ้มเล็กน้อย

"ขอบใจ"

"ส่วนเสื้อและกางเกงนักเรียนน่ะ ถ้ากลัวสายยืมของผมก่อนก็ได้" อะไรจะน้ำใจงามขนาดนั้นเชียว ถ้าเป็นผมนี่จะไม่ยอมให้มันนอนตั้งแต่เมื่อคืนละ (มึงช่างน้ำใจงามนะบูม -_-") นิสัยดีขนาดนี้ สาวคนไหนได้เป็นแฟนมันคงโชคดีตายล่ะ...

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกลับไปเอาที่บ้าน" ผมบอกอย่างเกรงใจ

"งั้นก็ได้" มันพูดและยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้องและปิดประตูให้

ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำและหยิบแปรงสีฟันสีฟ้าที่วางอยู่บนกล่องอ่างล้างหน้าขึ้นมาดู โห...มีลายโดเรม่อนด้วย ฟรุ๊งฟริ๊งไม่เบานะคุณท็อป

"ไม่แปรงก็ได้วะ" ผมวางแปรงไว้ที่เดิมก่อนจะสำรวจอุปกรณ์อาบน้ำต่างๆ และลงมืออาบน้ำประมาณ 10 นาที

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินลงมาข้างล่าง เห็นไอ้ท็อปเตรียมอาหารอยู่ในห้องครัว

"อ้าวมาแล้วเหรอ? มานั่งก่อน" มันเรียกผมเมื่อเห็นผมยืนอยู่ ผมไม่ตอบแต่เดินเข้าไปนั่งบนโต๊ะ

"โห..." งานนี้ต้องมีอุทานครับพี่น้อง ข้าวผัดตกแต่งด้วยผักไข่ มะเขือเทศ สวยงาม น่ากินว่ะ

"กินเลยไม่ต้องเกรงใจนะ เราจะไปอาบน้ำก่อน"

"อ้าวแล้วไม่กินเหรอ" ผมที่กำลังจะก้มลงทานข้าว ก็ต้องเงยหน้าขึ้นถามมันในทันที

"ไม่ค่อยหิวน่ะ" มันบอก

"อ่อ...โอเค" ผมพยักหน้าและจัดการหม่ำข้าวผัดอย่างรวดเร็วด้วยความอร่อย หืม...ทำไมมันอร่อยถึงใจขนาดนี้วะ ไม่นึกว่าไอ้ท็อปมันจะทำอาหารเก่งขนาดนี้ ถ้าเป็นผมทำนะ ขนาดทอดไข่นี่ยังไหม้เลย -_-'

นี่แหล่ะอนาคตของชายไทย สตรีไทยต้องจดจำกัน

***

"ใอ้บูม!!" เสียงทักทายที่ดูคุ้นเคยของใอ้ธง คือ...มันจะมาแบบเบาๆ ไม่ได้หรือไง? เห็นทุกทีเหมือนกับ Bodyslam มาเยือนถึงที่

"อะไรของมึง" ผมวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ

"ก็แค่คิดถึงที่รักเฉยๆ" ใอ้ธงพูดเสียงหวานเยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือมาทางด้านหลังของผม

"โอ๊ย! กูเจ็บ!" ผมถึงกับร้องลั่น เมื่อใอ้ธงใช้มือบีบก้นผมแรงๆ

"เฮ้ยมึงเป็นไรวะ" ใอ้ธงทำสีหน้าตกใจ มันรีบถามผมในทันที

"ป่ะ...เปล่า กูแค่นอนตกเตียง" ผมเกือบหลุดปากว่าโดนใอ้ท็อปถีบตกเตียง ถ้าขืนบอกไปนะ มีหวัง...โดนสืบสวนอย่างหนักแน่

"เออๆ กูขอโทษ นึกว่าไปโดนเสี่ยไหนจัดการมาซะอีก 55"

แปะ! ผมรีบตบหัวไอ้ธงทันที มันนี่ก็คิดได้ทางเดียว

"มึงตบหัวกูทำไมเนี่ย!" มันคลำหัวตัวเองป้อยๆ

"มึงนี่คิดไปทางเดียว โรคจิตเริ่มกำเริบล่ะมั้ง" ผมพูดก่อนจะค่อยๆ หย่อนก้นตัวเองลงบนเก้าอี้

"เขาไม่เรียกโรคจิตเว้ย เขาเรียกคนหื่นได้ที่ต่างหาก" มันยักคิ้ว

"เออๆ หื่นอย่างมึงเหมาะกับนางเอกเอวี" ผมพูดล้อเลียน

"55 ระดับกูสูงกว่านั้นเว้ย กระเทยโป๊" ดูมันพูดสิครับ ทำเอาผมนี่คลื่นไส้ขนลุกเลย

"มึงเอาไปเล่นกับคนอื่นเลยไป!" ผมผลักมัน มันยิ่งได้ใจและหัวเราะหนักกว่าเดิม เออ...อาการมึงกำเริบแล้วไอ้ห่านี่

...ระหว่างเรียน...

"เฮ้ยๆ บูม กูปวดสระอออึว่ะ พากูไปเข้าห้องน้ำที" เสียงของใอ้บีมเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มดังขึ้นข้างๆ ผมหันกลับไปมองมัน เหมือนจะไม่ไหวจริงๆ เลยว่ะ

"เออๆ ไปก็ไป" ผมพยักหน้า มันยิ้มดีใจยกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะหันไปบอกอาจารย์ที่ยืนสอนอยู่

"อาจารย์ครับ ขออนุญาตไปเข้าห้องน้ำครับ"

อาจารย์พยักหน้าเป็นเชิงว่าอนุญาต ทางนี้ก็รีบวิ่งแจ้นอย่างไวเลยครับ ไอ้บีมรีบดึงแขนผมให้วิ่งตาม แหม... สงสัยมึงคงไม่ได้ปล่อยมาเป็นปีแล้วมั้งเนี่ย แหว่ะ! คิดเองขยะแขยงเอง

"มึงรอกูแป๊บนะ แป๊บเดียว..." หลังจากที่เข้ามาในห้องน้ำ ไอ้บีมก็รีบหันมาบอกผมทันที

"เออๆ ไวๆ ด้วยนะ เหม็นห้องน้ำ" ผมบอกและปัดๆ ที่จมูกแสดงท่าทางให้มันดู

"เออ...ปู้ดดดดด..."

โห...ไอ้นี่ มึงนี่น่าเกลียดมาก

"แหะๆ" พอเห็นผมทำหน้าตาจริงจังหน่อย มันก็ยิ้มแหยๆ อายๆ และรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที เหอะ...ถ้ามันปล่อยไข่เน่ามาอีกทีนะ ผมจะจัดการนั่งใช้จมูกดมเลยคอยดู (กูประชด)

ซ่า~

ผมเปิดก๊อกน้ำล้างมือและล้างหน้าตัวเอง เพราะรู้สึกบรรยากาศร้อนๆ ไปนิด

แกร๊ก!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำที่ดังมาจากห้องน้ำข้างๆ ห้องไอ้บีม แต่ผมไม่สนใจ...ล้างมือต่อไปอย่างเงียบๆ

"อ้าวบูม..." น้ำเสียงทักทายดูคุ้นๆ ผมเงยหน้ามองกระจกที่อยู่ตรงหน้าเพื่อมองสะท้อนคนที่ทักทายผม...เป็นไอ้ท็อป

"สวัสดี" ผมหันกลับไปโบกมือหยอยๆ ให้มัน ก่อนจะกลับมาล้างหน้าตัวเองต่อ

"ไม่มีเรียนเหรอ?" มันถามผมพร้อมกับเปิดก๊อกน้ำล้างมือข้างๆ ผม

"มีดิ มาเข้าห้องน้ำเฉยๆ" ผมปิดก๊อกน้ำและเงยหน้าขึ้นมามองมันที่ล้างมืออยู่โดยที่ยังไม่เช็ดหน้าเปียกๆ โห่...ผ้าไม่มีให้เช็ดด้วยดิ ทำไงดีวะ?

"เหมือนกันเลย" มันตอบนิ่งๆ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง

ผมไล่สายตาจากเท้าจนมาจรดที่หน้าของมัน สีหน้าดูคมคายเรียบนิ่งเหมือนเด็กเรียนของมัน เสื้อผ้าที่ดูสะอาดสะอ้านและขาว ที่แทบไม่มีรอยเปื้อนสักจุด นี่แหล่ะนะ...เด็กเรียนผู้เรียบร้อย เห็นแล้วก็รู้สึกว่าจะพอมีทางให้เรากลายเป็นเด็กเรียนได้เปล่าวะ เหอะๆ อาจจะมีประมาณ 0.5 เปอร์เซนต์ น่าภูมิใจจริงๆ เลยกูเนี่ย -*-

"เป็นไรเปล่า ดูเคร่งเครียด" ท็อปหันมาถามผมหลังจากที่ผมเงียบไปนานและผมก็ดันทำสีหน้าจริงจังตอนคิดด้วย

ผมชั่งใจอยู่ครูหนึ่งก่อนจะเดินไปปิดก๊อกน้ำให้ไอ้ท็อปและถามมันอย่างลังเล "ช่วย...อะไร...หน่อยดิ"

"อ๋อ...ได้สิ" มันตอบกลับอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล แหม...เป็นคนดีมากเลยคุณท็อป จะช่วยใครนี่ไม่ลังเล สมแล้วที่เป็นนักเรียนดีเด่นประจำปีนี้ และปีที่แล้วก็เป็น อิจฉาแป๊บ...

"คือ..." ผมมองหน้ามันนิ่ง ก่อนจะค่อยๆ ก้าวไปตรงหน้ามันอย่างช้าๆ นั่นไง...มันเริ่มทำสีหน้าไม่ไว้ใจแล้ว ใจเย็นๆ ดิ กูไม่ได้คิดจะฆ่าแกงมึงนะ

"เฮ้ย!" มันร้องตกใจเลยครับกับอาการของผมเมื่อสักครู่... คือผมก้มลงไปใกล้ๆ มัน เฮ้ย! อย่าเข้าใจผิดนะ ผมแค่ดึงเสื้อนักเรียนที่ขาวใสสะอาดของมันมาเช็ดที่หน้าผมเอง แหม... เสื้อผ้าขาวใสขนาดนี้ ไม่ยืมเช็ดคงไม่ได้ และที่สำคัญหน้าผมก็เปียกอยู่ด้วย ล้างหน้าเมื่อกี้ดันไม่มีผ้าเช็ดซะเอง ชีวิตโครตดีเลย -_-'

"ชีวิตดี...ขอบคุณนะ" ผมยิ้มกว้างบอกขอบคุณมันทันที

มันค่อยๆ เลื่อนสายตาก้มลงมองเสื้อนักเรียนตัวเอง สภาพก็อย่างที่เห็นแหล่ะครับ เปียก (ไม่) เล็กน้อย เสื้อยับนิดหน่อย

"แหะๆ" ผมหัวเราะแค่นๆ ให้มัน มันเงยหน้าขึ้นมามองผม อย่างช้าๆ เฮ้ยๆ ทำหน้าแบบนั้นเหมือนจะฆ่าแกงกูเลยว่ะ

"เฮ้ยมึง กูเสร็จแล้ว" และเป็นช่วงที่ใอ้บีมเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี มาได้ทันจังหวะพอดีเป๊ะเลย...ไอ้บีมเนี่ย

"อ้าวไอ้บีม ป่ะไปเรียนกัน..." ผมรีบเดินไปผลักใอ้บีมให้เดินออกไปจากห้องน้ำทันทีก่อนจะหันกลับไปโบกมือลาไอ้ท็อป

"บาย~"

ท็อปมันยกมือขึ้นเป็นเชิงว่าโบกมือลาผม สีหน้ามันนิ่งมาก นิ่งแบบว่าเหมือนหุ่นเลย -"-

ไอ้บีมเมื่อโดนผมผลักให้เดินออกจากห้องน้ำ มันก็รีบขัด "เฮ้ยมึง! กูยัง..."

"เถอะน่า..." ผมพูดดักมัน เพราะถ้าอยู่ในห้องน้ำต่อ มีหวังโดนไอ้ท็อปชกแน่!

เมื่อออกมาจากห้องน้ำได้ ผมก็ถอนหายใจโล่งอกทันทีเลย แหม...

"มึง..." ไอ้บีมสะกิดผมเบาๆ ในระหว่างทางที่พวกเรากำลังเดินกลับไปที่ห้องเรียน

"อะไรของมึงอีกเนี่ย..." ผมเกาหัว