We are Love.อยากให้เป็นรักของเรา

เขาว่ากันว่า...คาบชุมนุมเป็นคาบที่สบายที่สุด...ตรงไหน????????

ขอบอกเลยว่าชมรมวารสารของพวกผมนี่ไม่มีทางเลยที่จะได้นั่งอยู่นิ่งๆ ต้องเลือกบทความนั่น แต่งบทความนี่ ดูงานนู้น อะไรนู่นนี่ โห่! เซ็งแป๊บ

"อ้าว...ท็อป เสื้อไปโดนไรมาวะ?" ไอ้ธงถามไอ้ท็อปทันที เมื่อเห็นเสื้อของไอ้ท็อปที่ดูยับๆ อยู่บริเวณใต้ชื่อโรงเรียน เอิ่ม... คือมึงถามไอ้ท็อปทำไมวะ! ในเมื่อกูก็เป็นคนทำ (เหอะๆ ไอ้ธงมันไม่รู้!)

"อ๋อ...เมื่อเช้า..." เฮ้ยๆ ท็อปมึงอย่าบอกไอ้ธงนะ ขี้เกียจโดนสัมภาษณ์ว่ะ

"กูว่ามึงอย่าไปยุ่งเรื่องของเขาจะดีกว่าเพื่อน" ผมรีบบอกไอ้ธง

"อะไรของมึง กูถามเสื้อมันเฉยๆ ไม่ได้ถามเรื่องคอขาดบาดตายซะหน่อย..." สุดท้ายผมก็ยกมือยอมแพ้มันอยู่ดี

"ไม่เป็นไรหรอก เมื่อเช้าผมรีบเกินไปน่ะ เลยรีดผ้าไม่เรียบร้อยเท่าไร" หลังจากที่ไอ้ท็อปพูดจบ ผมรีบหันไปมองมันทันที ก็ได้คำตอบเป็นรอยยิ้ม นี่มัน...ช่วยผมหรือนี่ เฮ้อ...โล่งอกไป

"อ่อ...เห็นมั้ยไอ้บูม กูถามมัน มันก็ตอบแค่เนี้ย..." มันจะไม่แค่เนี้ยถ้าไอ้ท็อปพูดความจริง

"เออๆ" ผมบอกปัดๆ ก่อนจะหันกลับมาเลือกข้อความต่อ

แกร๊ก~

เสียงเปิดประตูห้อง นักเรียนที่เรียนชุมนุมวารสารพากันเดินเข้ามาในห้องหลายคน

"สวัสดีครับพี่ๆ" และก็ตามกฎ รุ่นน้องต้องเคารพรุ่นพี่ รุ่นน้องอีกหลายคนยกมือไหว้พวกผมและยิ้มให้

"สวัสดีครับ" พวกเรา 3 คนพูดพร้อมกัน

น้องๆ และรุ่นเดียวกันกับพวกผมพากันนั่งลงโต๊ะ

"อ้าว...รุ่นพี่ ม.6 ไปไหนกันหมดล่ะ" นักเรียนคนหนึ่งถาม

"ไปประชุมกันหมด เหลือพวกเราแค่นี้" ผมตอบแทนท็อป อย่างที่ว่าแหล่ะครับ ในชุมนุมวารสารนี้ คนที่อยู่ ม.6 ก็ได้เป็นประธาน รองประธาน กรรมการ เลขา เหรัญญิกกันทั้งนั้น และต้องไปประชุมกันทั้งหมด ตั้งแต่เช้ายันเย็น โห่... หนักกว่าเรียนอีก และเทอมหน้าผมก็คงจะได้มีตำแหน่งอะไรสักอย่างแหล่ะ แต่ที่แน่ๆ คนที่ได้เป็นประธานต้องเป็นไอ้ท็อปแหล่ะ ส่วนผมน่ะ...ขอเป็นกรรมการก็พอ ขี้เกียจทำงานหนัก -_-'

"คาบนี้จึงเป็นคาบว่างครับ เดี๋ยวพวกผมจะเช็คชื่อ จากนั้นก็ตามอัธยาศัยกันได้ครับ" ท็อปเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะก่อนจะพูดให้นักเรียนในชุมนุมรับรู้

"เย้!" นักเรียนพากันร้องด้วยความดีใจ ไม่เว้นกระทั่งผมกับไอ้ธง

"เดี๋ยวเช็คชื่อให้" ไอ้ธงกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที มันรีบหยิบสมุดเช็คชื่ออยู่บนโต๊ะก่อนจะลุกจากเก้าอี้เดินไปหานักเรียนที่นั่งอยู่โต๊ะ แหม...รู้ว่าไม่ได้เรียน มีน้ำจิตน้ำใจเชียวนะเพื่อนผมเนี่ย

เมื่อได้จังหวะ ผมรีบเขยิบเก้าอี้เข้าไปไกล้ไอ้ท็อปที่นั่งอยู่ข้างๆ และพูดกับมันเบาๆ "ขอบคุณนะ"

"ขอบคุณ?" มันเงยหน้าขึ้นมามองผมและทำสีหน้าครุ่นคิด

"ก็...เสื้อไง"

"อ๋อ...ไม่เป็นไร เล็กน้อยน่า" มันยิ้มและตบไหล่ผมเบาๆ โห่...กูซึ้งว่ะ

"เฮ้ย! มึงจะเอายังไงกับกู!" เสียงดังมาจากข้างนอกห้อง ทำให้ผมกับท็อปรอฟังเสียง

"แบบนี้ต่อยกันเลยมั้ย? ผัวะ!" เฮ้ยๆ มีเสียงชกต่อยด้วย คราวนี้ผมกับไอ้ท็อปรีบลุกจากเก้าอี้และเดินไปส่องที่หน้าต่างห้อง

ใช่อย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด! ภาพที่เห็นอยู่...เด็กนักเรียนชกกันอย่างเมามันส์ ไรวะ...อย่างกับดูมวยต่อยกันสดๆ

"เฮ้ย! เกิดไรขึ้นวะ?" ไอ้ธงเมื่อเห็นพวกผมส่องที่หน้าต่าง มันก็รีบเดินมาดูทันที และก็ตามด้วยคนในชุมนุม

"เราต้องรีบไปห้ามก่อนนะ" ไอ้ท็อปเป็นคนแรกที่ออกความคิดเห็น ซึ่งผมก็เห็นด้วย แต่...กลัวโดนหมัดว่ะ (โครตป๊อด)

"งั้นก็ไปช่วยกัน" ไอ้ธงเสริม แล้วมันกับไอ้ท็อปก็วิ่งออกจากห้องชมรมไป อ้าว...เหลือเรา -0-

"รอด้วย..." ผมรีบวิ่งตามพวกมันไปทันที

ไม่ถึง 1 นาที พวกผมก็พากันวิ่งลงมาถึงตรงที่พวกเขาต่อยกัน โห...ดูข้างบนนี่ดุเดือดละ ข้างล่างนี่ยิ่งกว่าอีก แบบ 3 มิติไม่ใส่แว่นเลย เลือดออกมุมปากของทุกฝ่าย เห็นทีผมต้องเข้าไปช่วย ไม่งั้น...คงได้เห็นเลือดกว่านี้แน่! กูกลัวเลือด!!!

"เฮ้ยบูมไปไหน?" เสียงท็อปมันเรียกผมเมื่อเห็นผมวิ่งเข้าไปใกล้ๆ นักเรียนที่ชกกัน คือ...กูกลัวจะเห็นเลือด

"หยุดทะเลาะกันดิวะ!" ผมทำหน้าดุและรีบไปแยกนักเรียน 2 คนให้ออกจากกัน

"แล้วมึงมาเกี่ยวไรกับพวกกู!"

พลั่ก!

โห...คนอุตส่าห์จะเข้ามาช่วย แต่นี้กลับมาผลักกันอีก เหอะ...กูจะทำเป็นลืมแล้วใจเย็นๆ แล้วกัน

"พวกมึงก็รู้นี่ว่าที่นี่คือโรงเรียน!" ผมพูดเสียงดัง

"ใช่! หากนักเรียนทะเลาะกัน มีขั้นถึงพักการเรียนและถ้าหนักกว่าเดิม โรงเรียนมีสิทธิ์ให้นักเรียนย้ายออก" ท็อปเข้ามาเสริมอีกคน

"หากยังทะเลาะกันอีกนะเว้ย! ก็ตามที่ไอ้ท็อปบอก" ตามด้วยไอ้ธง

นักเรียนทั้งสองคนลุกขึ้นยืนก่อนจะจ้องหน้ากันโดยใช้สงครามทางสายตา หลังจากนั้นพวกมันก็หันมามองพวกผม 3 คน ไอ้คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าหันกลับมามองหน้าผมอย่างเอาเรื่อง เฮ้ยๆ กูไม่ถนัดเรื่องต่อย อย่ามองกูอย่างนั้นสิ

"เออ! นี่เป็นคำขอบคุณ ผัวะ!"

"โอยยย..." เบ้าตากู! นี่เหรอคำขอบคุณ ชกกูแล้วเดินหนี เออ...กูซึ้งมาก ซึ้งมากๆ เลย คิดว่าจะไม่โดนหมัดละ แหม...น้ำใจงามว่ะ เชี้_ย!!

"เป็นไรเปล่ามึง? 55+" ไอ้ธงรีบวิ่งเข้ามาดูผมและหัวเราะ คือ...มึงจะหัวเราะทำไม -_-' เพื่อนจะตายห่าอยู่แล้วมึงยังมานั่งขำ

"เป็นแบบที่พ่อ_งเห็นอยู่เนี่ย อูยย..." ผมร้องโอยไปด้วยเลยครับ

"งั้น...ไปทำแผลก่อนดีกว่า บูมคงไม่ไหวแน่ เริ่มเขียวแล้วนะนั่น" ท็อปพูดและแอบอมยิ้ม รู้ละ...ว่าไอ้ธงหัวเราะทำไม? เบ้าตาที่ดูจะเป็นหมีแพนด้าของผมแน่ชัวร์

"เออๆ" ผมพยักหน้าอย่างเซ็งๆ กูจะไม่ว่าอะไรนะ ถ้าพวกมึงไม่หัวเราะและอมยิ้มเนี่ย!!

***

"โอ๊ย! เบาๆ ดิ กูเจ็บ!" ผมถึงกับร้องเสียงหลงเลยครับ ก็ไอ้ธงเล่นซะกดยาทำแผลลงบนตาผมหนักเลย มันเคยมือเบาบ้างเปล่าเนี่ย?????

"เอ้า...กูเบาสุดมือกูแล้ว ถ้ามึงอยากได้เบาอีก...ต้องไอ้ท็อป" ไอ้ธงหันไปขอความช่วยเหลือจากอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

"เดี๋ยวผมช่วย" พวกมันสลับที่กันและไอ้ท็อปก็รับยาจากไอ้ธงที่ยื่นมาให้

ครืด~ ครืดดดดด~

"แป๊บนะ มีคนโทรมา" ไอ้ธงบอกและชูโทรศัพท์ให้พวกผมดู เมื่อผมพยักหน้า มันก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ของมันข้างนอกห้องทันที ปล่อยให้ไอ้ท็อปกับผมอยู่ในห้องกันเพียงลำพัง

"ไม่คิดว่าจะกล้าเข้าไปห้าม" ไอ้ท็อปพูดเสียงเบาและทายาให้ผมไปด้วย...กล้าดูถูกกันเลยรึ

"ดูถูกกันเปล่าเนี่ย?" ผมมองอย่างหาเรื่อง

"เฮ้ยๆ ไม่ใช่ๆ ผมหมายความว่า วิ่งเข้าไปแยกพวกนั้นน่ะมันเสี่ยงนะ" ไอ้ท็อปรีบอธิบายให้ผมเข้าใจทันที

"สงสารหูพวกนั้นน่ะ นายก็รู้ว่าเข้าห้องปกครองแล้วจะเกิดไรขึ้น" ต้องหูชาเลยล่ะครับ ผอ.เทศนาให้ฟังนี่ รับรองไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ตอนที่ผมโดนเรียกเข้าไปห้องปกครองนะ โหแบบ...สมองกลับเลยครับ ความรู้ไหลออกจากสมองเลย (เวอร์ไปมึง -0-)

"ก็พอรู้บ้างแหล่ะ ดูท่าทางพวกเขาจะแค้นบูมหนักนะ ถึงได้รอยกลับมาน่ะ 55+" มันพูดและหัวเราะให้เบ้าตาผม คือ...สงสารกูเถอะ อย่าหัวเราะ

"คงงั้น" ผมถอนหายใจหนักๆ และเป็นช่วงไอ้ธงเดินเข้ามาในห้องพอดี

"คืนนี้จะมีปาร์ตี้เว้ยมึง! เมื่อกี้ไอ้พีทโทรมา บอกว่าพี่มันเลี้ยงอยู่บ้านมัน" พอไอ้ธงพูดจบ นี่ก็ทำเอาผมแทบลั่น "เฮ้ย! จริงหรอวะ?"

"เออดิ"

"งั้นรีบกลับกัน" ผมลุกจากเก้าอี้และรีบดึงให้ใอ้ธงเดินไปเพราะอยากจะไปให้ถึงเร็วๆ แล้ว

"เฮ้ยท็อป...ไปด้วยกันดิ" ไอ้ธงหันกลับไปบอกอีกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะ

"ไม่ชอบน่ะ ขอไม่ไปดีกว่า" มันรีบบอกปฏิเสธ

"งั้น บาย~" ผมกับไอ้ธงโบกมือลาไอ้ท็อปพร้อมกันและกำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยว!" เสียงเรียกของไอ้ท็อปดังขัดจังหวะ สงสัยเปลี่ยนใจอยากไปด้วย

"แน่...เปลี่ยนใจอยากไปด้วยดิ" ไอ้ธงพูดและยิ้ม มันคิดเหมือนผมเลย

"เปล่า พวกนายลืมกระเป๋าน่ะ" ความคิดผมแตกเพล้งลงไปในพริบตาเลยครับ ไอ้ท็อปยื่นกระเป๋า 2 ใบมาให้พวกผม

ผมรับกระเป๋าจากมัน ก่อนจะยื่นกระเป๋าอันหนึ่งกลับไปให้ไอ้ธง หลังจากนั้นผมกับไอ้ธงก็พากันรีบกลับบ้านอย่างโดยเร็วเลยครับ ปาร์ตี้คืนนี้คงตะหงิดๆ น่าดู ตะหงิดตรงที่ตาตัวเองนี่แหล่ะ! เซ็งเป็ด

***

"โดนนักเรียนต่อย 55+" แล้วพวกมันก็พากันนั่งขำผม ไม่เว้นไอ้ธง แล้วก็พี่ชายไอ้พีท เฮ้อ...รู้สึกอายขึ้นมาทันที

"พอๆ เลย กูอาย" ผมบอกปัดๆ ก่อนจะยกโค้กขึ้นมาดื่มแก้เครียด

"แหม...หล่อขึ้นมากว่ะเพื่อน 55+" ไอ้ต่อในกลุ่มเพื่อนผม 7 คนพูดและหัวเราะเสียงดัง

"ถ้าพวกมึงยังไม่หยุดหัวเราะนะ กูจะประจานว่าพวกมึง..." เมื่อผมนำเรื่องความลับของพวกมันมาขู่ ก็เล่นเอาซะพากันร้องระงม

"เฮ้ยๆ อย่าๆ นะ เดี๋ยวพี่กูรู้" ไอ้พีทเป็นคนแรกที่เข้ามากระซิบที่หูผม และสายตามันก็ระแวงพี่ชายตัวเองจะรู้ด้วย

"ใช่ๆ เดี๋ยวก็พัง" ไอ้ธงเสริม

"มีความลับอะไรปิดบังกู?" นั่นไง! พี่ชายไอ้พีทเริ่มสงสัยละ พี่เขาจ้องไอ้พีทนิ่ง

"เปล่าครับเปล่า ดื่มต่อ..." พวกเราต่างประสานเสียงพร้อมกัน และกลับมาดื่มกันต่อ โดยที่พวกมันก็แอบขำให้หน้าตาผมอยู่ดี เหอะ...สมควรน่าขำมาก รู้สึกว่ากลายเป็นตัวตลกภายในพริบตาเลยกูเนี่ย

กริ๊ง~ กริ๊งงงงง~

เสียงโทรศัพท์ของใครสักคน ที่รู้ๆ คือไม่ใช่ของผมแน่ละ

"เฮ้ย! พวกมึงเงียบก่อน กูคุยโทรศัพท์แป๊บ" และก็กลายเป็นเสียงโทรศัพท์ของพี่ชายไอ้พีท เขาหันมาบอกให้พวกผมเงียบ พวกเราก็พากันรอฟังพี่เขาคุยโทรศัพท์กับใครสักคน

"ฮัลโหล...เออ...อยู่บ้านเนี่ย...มาๆ...เออดื่มอยู่..."

พวกผมก็เอาแต่เงียบครับ ซึ่งไอ้ที่ไม่เงียบก็คือไอ้ธงกับไอ้บีมนั่นแหล่ะ พวกมันเอาแต่หยอกกัน ไม่รู้จะหยอกกันไปถึงไหน

"มาเถอะ...เพื่อนน้องกูก็อยู่...เออ...เพื่อนน้องกู...เออ! ไอ้ห่าเออ!" คนที่คุยโทรศัพท์เริ่มอารมณ์เสียแล้วครับ มีแต่เออ! กับเออ! ทำให้ทั้งสองคนที่นั่งหยอกกันอยู่ถึงกับหยุดฟังทันที

"เรียน มท. น้องกูก็อยู่...น้องมึงจะมา...เออดีๆ...เพื่อนน้องกูมีแต่คนหล่อๆ ฮ่าๆ เชี้_ย!"

"ฮิ้ว~" แล้วพวกผมก็ประสานเสียงอย่างพอใจทันที ทำเอาพี่ชายไอ้พีทมะเหงกใส่ แต่อย่างว่า...ใครจะไปสน พวกเราก็หัวเราะอย่างเดียวเลยครับ

"น้องกูมีแต่พวกเกรียนๆ เออมึงรีบวางสิเออ! เออไอ้ห่า...คว_ย!" ผมว่าพี่วางเองก็ได้นะพี่พืช และผมก็ลืมบอกไปว่าพี่ชายของไอ้พีทชื่อพืชครับ หน้าตาพี่เขาก็ดีนะ แต่ไม่เห็นมีแฟนซะที

"ใครโทรมาวะ?" ไอ้พีทถาม หลังจากที่พี่พืชวางโทรศัพท์

"ไอ้มอสน่ะ"

"มอสไหนวะ?" พีททำสีหน้าสงสัย ส่วนพวกผมก็พากันนั่งเงียบฟังบทสนทนาระหว่างพี่ชายกับน้องชาย

"เพื่อนกูสิวะ มันบอกจะเอาน้องชายมาด้วยว่ะ พวกมึงก็ต้อนรับดีๆ นะเว้ย" ประโยคแรกพี่พืชพูดกับใอ้พีท ส่วนประโยคหลังหันมาพูดกับพวกผม

"สบายใจได้พี่...รับรองเข้าที่ง่ายกว่าน้ำกับน้ำตาล" แล้วก็เป็นไอ้ธงที่พูดอย่างออกหน้าออกตา ทำเอาพวกผมส่ายหน้าทันที

"กูจะรอดู" พี่ชายใอ้พีทยักคิ้วและส่งยิ้มท้าทายไปให้ใอ้ธง พวกผมพากันอมยิ้มและดื่มโค้กกันต่อรอบุคคลที่พี่ชายไอ้พีทพึ่งวางโทรศัพท์จะมาถึง

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงรถยนต์ดังขึ้นหน้าบ้านไอ้พีท ตามด้วยเสียงกดออด

"สงสัยมาแล้วว่ะ แป๊บนะ" พี่พืชลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน

แต่ทำไมมันโครตได้จังหวะในตอนที่จะรับแขกเข้าบ้านวะ รู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมา

"เฮ้ยมึง ห้องน้ำไปทางไหนวะ?" ผมหันไปถามไอ้พีทที่นั่งอยู่ตรงข้าม

"มึงนี่โครตลืมไวเลยนะเนี่ย" ไอ้พีทบ่น

"เอ้า...ก็มันนานแล้วที่กูมาบ้านมึงอ่ะ บอกกูมา ห้องน้ำอยู่ไหน?"

"ฮ่าๆ เออๆ ถัดจากห้องนั่งเล่นไปอีก 3 ห้อง" ไอ้พีทพูดและขำให้กับท่าทางของผมที่กลั้นอยู่

"เออๆ ขอบใจ" หลังจากจบบทสนทนาของผมกับไอ้พีท ผมก็รีบบึ่งไปเข้าห้องน้ำในทันที โห่...ไรวะ แขกจะมา ตื่นเต้นทุกที!

และหลังจากทำภารกิจในห้องน้ำเสร็จ ผมก็โล่งอกไปอีกที

ผมรีบเดินออกมาจากห้องน้ำก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่นที่พวกไอ้ธงนั่งอยู่

"เฮ้ย! นี่ไงไอ้บูม น้องเพื่อนกูอีกคน" เมื่อผมเดินไปถึง พี่พืชก็แนะนำผมให้อีกคนรู้จัก

"ไอ้บูม...นี่มอส เพื่อนกู"

"สวัสดีพี่" ผมยกมือไหว้คนชื่อมอสก่อนจะนั่งลงที่เดิมที่เคยนั่ง พี่มอสไม่ตอบผมแต่ยิ้มทักทายแทน

"ส่วนนี่...น้องชายมัน ชื่อมัส เรียนที่เดียวกันกับพวกมึง" พี่พืชแนะนำอีกคนที่นั่งอยู่ข้างหลังพี่มอสให้พวกเรารู้จัก คือ...มึงกำลังนั่งสิงพี่ชายมึงอยู่เหรอ? กูไม่เห็นมึงเนี่ย!

"สวัสดี" เสียงทักทายประโยคแรกของมัน และมันก็ขยับออกมานั่งข้างๆ พี่ชายมัน คราวนี้กลายเป็นว่าผมเห็นสีหน้ามันชัดเจน...มันทำให้ผมแทบลั่นกลางวงในทันที!!

"ไอ้เชี้_ย!!"

_________________________________

เฮ้ยย! ใครกันวะที่ทำเอาท่านบูมลั่น...

อยากรู้ว่าเป็นใคร

รอติดตามตอนต่อไปเด้อออ

ฝากติดตามเพจไรท์เน้อ >>Facebook:MusDodge