แม่ปลาช่อนกะหญ้าอ่อน

               แสงไฟจากจอมอร์นิเตอร์สาดกระทบกับฉากกั้นสีขาว เริ่มเปลี่ยนฉากไปเรื่อยๆโดยมีเสียงบรรยายจากสาวสวยมาดมั่น รูปร่างสูงโปร่ง ผมของเธอถูกหั่นจนสั้นตามสมัยนิยม ใบหน้าตกแต่งด้วยเครีื่องสำอางอย่างดีเยี่ยม อีกทั้งการแต่งตัวที่ดูเป็นเวิร์คกิ้งวู้แมนในสูทกระโปรงสีดำเหนือเข่า ที่เข้ารูปช่วยขับให้ผู้พบเห็นเกิดความชื่นชมในหน้าตาและความสามารถของเธอ เมื่อจบการนำเสนอกรรมการหลายคนต่างพยักหน้าพอใจตามๆกัน เว้นก็เสียแต่ชายหนุ่มสูงใหญ่สวมสูทอาร์มมานี่ หน้าคมสันบวกกับแว่นที่เจ้าตัวสวมทำให้เขาดูเป็นคนทรงภูมิคนหนึ่ีง เขาขมวดคิ้วและมองเอกสารประกอบการประชุมในมือ พลางยกมือเพื่อสอบถาม "แล้วคุณจะแน่ใจได้อย่างไงว่าแผนทริปที่คุณเสนอเนี้ยะ จะสามารถเรียกลูกค้าได้มากขึ้นกว่าเดิมเป้าที่เราเคยทำมาเมื่อปีที่แล้ว ซึ่งทริปเดิมทางทีมงานทำไว้สามารถบรรลุเป้าหมายได้ถึง60 เปอร์เซ็นต์เลย"ยุทธนา หัวหน้าแผนกการตลาดถามขึ้น แพรไหมยิ้มแล้วเชิดหน้าตอบด้วยความมั่นใจว่า "แน่นอนหากคุณยุทธนาจะเปรียบเทียบผลงานของทีมที่ผ่านมาก็อาจทำให้แผนของดิฉันมีทางทีี่เป็นไปไม่ได้เยอะ แต่หากเปรียบเทียบกับค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้ในทริปใหม่นี้แล้ัวเราก็น่าจะเซฟค่าใช้จ่ายบางอย่างเพิ่มใช้ในด้านเอนเตอร์เทนส์ลูกค้าเพิ่มขึ้นด้วย และอีกอย่างคุณยุทธนาอย่าลืมนะค่ะว่าแผนที่แล้วที่บรรลุเป้าหมาย 60 เปอร์เซ็นต์ได้นั้น เกิือบครึ่งเป็นเงินของคุณหญิงวรรณพรทั้งนั้น งั้นเราก็คงใช้สรุปผลว่าบรรลุเป้าหมายก็คงจะพูดได้ไม่เต็มปาก" แพรไหมเว้นวรรคเล็กน้อยก่อนพูดต่อ "และอีกอย่างเส้นทางทริปใหม่ที่ดิฉันทำขึ้น เราสามารถได้ลูกค้าที่มีรายได้ระดับกลางเพิ่มขึ้นอีกด้วย ซึ่งจากการสำรวจแล้วกลุ่มรายได้ระดับสูงเป็นกลุ่มลูกค้าที่มีพาวเวอร์ก็จริง แต่กลุ่มลูกค้าระดับกลางก็เป็นกลุ่มที่มีการท่องเที่ยวบ่อยกว่ากลุ่มระดับสูงเสียอีก" เธอพูดพร้อมกับยิ้มเย็นให้กับยุทธนาคู่อริตลอดกาล "จากข้อมูลดังกล่าวแล้ว หรือคุณยุทธนาเห็นหนทางที่เป็นไปไม่ได้อีกรึเปล่าค่ะ" พูดจบกรรมการในห้องต่างปรบมือให้กับการตอบคำถามที่เฉียบขาดของเธอ พร้อมลงความเห็นให้เธอดำเนินการตามแผนงานได้เลย ส่วนยุทธนาที่ทีเเรกจะสกัดดาวรุ่งกลายเป็นตนที่เป็นดาวร่วงสะเองถึงกับนั่งจุกลุกไม่ไหวเลยทีเดียว แพรไหมจึงส่งยิ้มเหยียดให้หน่ึงทีก่อนเดินออกจากห้องประชุมไป ให้มันรู้ซะบ้างว่าไผเป็นไผ แพรไหมแอบยิ้มสะใจภายในเมื่อนึกถึงสีหน้าของยุทธนาที่เป็นอยู่ตอนนี้ ยุทธนาทั้งเจ็บใจและเสียหน้าที่โดยแพรไหมหักหน้ากลางที่ประชุม เพราะใครต่อใครต่างก็รู้ความสัมพันธ์ของเขากับลูกสาวของคุณหญิงวรรณพรว่ามีความสัมพันธ์ฉันใด แต่แค้นนี้ต้องชำระแน่นอนเธอผยองได้ไม่นานหรอกแพรไหม
     แพรไหมฮัมเพลงเบาขณะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน ใบเฟรินสาวร่างท้วมเพื่อนสนิทก็วิ่งตามมาติดๆ "ยายไหมๆ โอ้ยๆๆ เหนื่อย..." ใบเฟรินกระหือกระหอบเหมือนวิ่งร้อยเมตรมาก็ไม่ปาน แพรไหมมองเพื่อนยิ้มๆ "อะไรแก วิ่งซะไขมันกระเพื่อม" แพรไหมล้อเพื่อนเนื่องจากเพื่อนของเธอคนนี้เป็นคนเจ้าเนื้อ เพราะกิจกรรมยามว่างของเธอเป็นต้องชวนหาของอร่อยกินตลอด "อย่าๆๆแกอย่ามาว่าหุ่นอันน่ารักของฉัน นี้ที่เขาเม้าส์กันว่าแกหักหน้าพ่อผู้จัดการแว่นหนานั้นกลางห้องประชุมน่ะมันจริงรึเปล่า" ใบเฟรินถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้เพื่อนรัก จนแพรไหมต้องพลักหัวของเพื่อนรักออก "แกได้ยินมาว่าไง....ก็ตามนั้นล่ะ" ใบเฟรินได้ฟังทำตาโต "โอ้..ถ้างั้นที่ฉันเพิ่งเห็นนายนั้นเดินสวนมาหน้าตาเหมือนไม่ได้อึสัก10วันนั้นก็เพราะแกสินะ" ใบเฟรินพูดพลางนึกถึงยุทธนาที่เดินสวนกันเมื่อกี้ แล้วก็หัวเราะออกมา" แกต้องเห็นหน้าว่ะ ตลกฉิบหาย ฮะฮ่า..."แพรไหมรีบปิดปากเพื่อนโดยไวพร้อมทำจุ๊ปาก และกระซิบเบาๆ ว่า "แกอย่าหัวเราะดังไปเผ่ือแถวนี้มีสไปร์เดี๋ยวฉันก็โดนหาเรื่องอีกหรอก" แพรไหมเตือนเพื่อน เพราะด้วยตำแหน่งแล้วเขาตำแหน่งสูงกว่าเธอมาก แม้จะอยู่คนละเเผนกก็ตาม พลันภาพในอดีตก็ย้อนกลับเข้ามาอีก...........