magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์
-
เขียนโดย LLWSแพร
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.
13 บท
3 วิจารณ์
15.68K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 14.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
13) เดินทางไปยังหอคอย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"แกว้ก แกว้ก แกว้ก!!"แม่ลูกเจี๊ยบร้องด้วยความคลั่ง
"ปัง!!"เสียงลูกปืนดังขึ้น1นัดแล้วป่าก็เงียบไปไม่มีแม้แต่เสียงมดเดิน-0- เงียบไปมั้ยเนี่ย! ว่าแต่ไอเสียงปืนเมื่อกี้ใครยิงมากันนะ
.
.
.
.
.
.
"กลับมาแล้วคร๊าบ"ยูตะ2เดินเข้ามาพร้อมถุงใบยักษ์ ใส่อะไรไว้ในถุงน่ะ0..0
"ผมจับมื้อเย็นได้ล่ะครับ"ยูตะ2ยิ้ม จับมื้อเย็น...มื้อเย็นมันเดินได้ด้วยหรอ
"มื้อเย็น?"ฉันเอียงคอ
"ครับมื้อเย็น"
"มื้อเย็นของพวกเราคืออะไรอ่ะ"
"มันก็คือ....เจ้าไก่ธัญพืชนี่ไงล่ะคร๊าบ><"พูดจบยูตะ2ก็เปิดถุงออก ไก่ธัญพืชงั้นหรอ? ไม่เคยได้ยินแฮะ
"ไก่ธัญพืช??"
"ไก่ธัญพืชก็คือไก่ที่มีส่วนหัวเป็นธัญพืชสามารถพบได้ที่ดินแดนที่4ดินแดนของสัตว์ในเทพนิยายครับ"ยูตะ2อธิบาย งั้นแสดงว่าไอเสียงแกว้กเมื่อกี้เป็นเสียงของเจ้านี่สินะ เจ้านี่อยู่ที่ดินแดนสัตว์ในเทพนิยายงั้นหรอ เจ้าไก่นี่มันอยู่ในเทพนิยายเรื่องไหนกันนะ- -(มันไม่ได้อยู่ในเทพนิยายหรอกมันเป็นสัตว์แปลกประหลาด0..0)
"แล้วเราจะกินมันยังไงหรอ"ฉันถาม ตัวใหญ่บิ๊กเบิ้มซะขนาดนี้ไม่น่าจะกินได้ง่ายๆนะ
"เอาเป็นว่าเรากินมันได้แล้วกันนะครับ"
"อืม ฉันขอออกไปข้างนอกหน่อยได้ไหม"
"ได้ครับ รีบๆกลับมานะ"
"อืม"พูดจบฉันก็เดินออกจากถ้ำไป
ว่าแต่จะไปไหนดีล่ะ(เธอควรจะคิดไว้ก่อนนะ) อืม..ไปไหนดีๆ อ้ะ! คิดออกแล้ว ไปตามหาแม่ให้เจ้าลูกเจี๊ยบที่นอนอยู่บนหัวฉันดีกว่า
.
.
.
.
.
.
.
"ฮ้าว"เสียงฉันหาวดังๆ(?) เดินไปเดินมาชักจะเริ่มง่วงแล้วสิ กลับดีกว่า ฉันหันหลังกลับไป
"..."รู้สึกเหมือนเจอชะตากรรมเดิมเลย หันหลังไปแล้วหาทางกลับบ้านไม่เจอQ^Q ฉันไม่น่าเดินมั่วเลย ฉันขอสาบานว่าฉันจะไม่เดินมั่วอีกแล้วT^T
"เจอแล้ว!"เสียงใครบางคนตะโกนมาแต่ไกล ใครกัน- -
"เย้! คิดว่าจะหาไม่เจอซะแล้วนะเนี่ย"อยู่ดีๆก็มีคนที่หน้าตาเหมือนฉันวิ่งเข้ามากอดฉัน ใครหว่า?ผู้ชี้นำของฉันงั้นหรอ0..0
"ขอบคุณมากน้า ยูตะจัง"ผู้ชี้นำของฉันหันไปขอบคุณ...ยูตะ แสดงว่าการสันนิษฐานของฉันถูกสินะ
"อืม"ยูตะพยักหน้าเบาๆ
"เธอเป็นใครหรอ?"ฉันถาม ฉันรู้ว่ายัยนี่เป็นผู้ชี้นำฉัน ที่ฉันถามเพราะอยากรู้ชื่อน่ะ
"ฉันชื่อมัทฉะเป็นผู้ชี้นำของเธอจะ^^"มัทฉะยิ้ม มีความรู้สึกว่าตัวเองน่ารักยังไงไม่รู้
"ว่าแต่เธอเห็นผู้ชี้นำของฉันไหม"ยูตะถาม ผู้ชี้นำของยูตะ...ยูตะ2น่ะหรอ
"อืม เห็นสิ"ฉันพยักหน้า
"ที่ไหน"
"ที่ถ้ำ"ซึ่งตอนนี้ฉันหามันไม่เจอT0T
"ซากาวะจัง"เสียง..ยูตะ2เรียกหาฉัน ออกมาตามหาฉันงั้นหรอ โคตรซาบซึ้งQ^Q
"อ่าว ทุกคน"ยูตะ2โผล่มาจากพุ่มไม้ จะโผล่มาจากที่อื่นมั่งไม่ได้รึไง0..0
"พี่ชา><"พูดจบมัทฉะก็กระโดดเข้าไปกอดยูตะ2 เอิ่ม...
"แหม่ รักกันดีจังนะ- -"<<ยูตะ
"มันก็นิดนึงล่ะค่ะ>///<"มัทฉะทำหน้าเขิน(โมเอะ:นี่เธอแต่งคู่มัทฉะกับชาลีแทนคู่ฉันเลยดีมะยัยไรเตอร์- -)
"เรารีบไปที่หอคอยกันเถอะค่ะ"มัทฉะชวน ไปที่หอคอยงั้นหรอไปทำไมอ่ะ
"เราจะไปหอคอยกันทำไมหรอ?"ยูตะ2ถาม นั่นสิ ไปทำไม
"เราก็จะพายูตะกับซากาวะกลับไงล่ะคะ"<<มัทฉะ พาฉันกับยูตะกลับบ้านงั้นหรอ ก็ดีเหมือนกันนะ
"อ่อ งั้นเราไปกันเถอะ"พูดจบมัทฉะ ชาลีก็เดินไปฉันกับยูตะก็เดินตาม ฉันจะได้กลับบ้านแล้ว><
โปรดติมตามตอนต่อไป
"ปัง!!"เสียงลูกปืนดังขึ้น1นัดแล้วป่าก็เงียบไปไม่มีแม้แต่เสียงมดเดิน-0- เงียบไปมั้ยเนี่ย! ว่าแต่ไอเสียงปืนเมื่อกี้ใครยิงมากันนะ
.
.
.
.
.
.
"กลับมาแล้วคร๊าบ"ยูตะ2เดินเข้ามาพร้อมถุงใบยักษ์ ใส่อะไรไว้ในถุงน่ะ0..0
"ผมจับมื้อเย็นได้ล่ะครับ"ยูตะ2ยิ้ม จับมื้อเย็น...มื้อเย็นมันเดินได้ด้วยหรอ
"มื้อเย็น?"ฉันเอียงคอ
"ครับมื้อเย็น"
"มื้อเย็นของพวกเราคืออะไรอ่ะ"
"มันก็คือ....เจ้าไก่ธัญพืชนี่ไงล่ะคร๊าบ><"พูดจบยูตะ2ก็เปิดถุงออก ไก่ธัญพืชงั้นหรอ? ไม่เคยได้ยินแฮะ
"ไก่ธัญพืช??"
"ไก่ธัญพืชก็คือไก่ที่มีส่วนหัวเป็นธัญพืชสามารถพบได้ที่ดินแดนที่4ดินแดนของสัตว์ในเทพนิยายครับ"ยูตะ2อธิบาย งั้นแสดงว่าไอเสียงแกว้กเมื่อกี้เป็นเสียงของเจ้านี่สินะ เจ้านี่อยู่ที่ดินแดนสัตว์ในเทพนิยายงั้นหรอ เจ้าไก่นี่มันอยู่ในเทพนิยายเรื่องไหนกันนะ- -(มันไม่ได้อยู่ในเทพนิยายหรอกมันเป็นสัตว์แปลกประหลาด0..0)
"แล้วเราจะกินมันยังไงหรอ"ฉันถาม ตัวใหญ่บิ๊กเบิ้มซะขนาดนี้ไม่น่าจะกินได้ง่ายๆนะ
"เอาเป็นว่าเรากินมันได้แล้วกันนะครับ"
"อืม ฉันขอออกไปข้างนอกหน่อยได้ไหม"
"ได้ครับ รีบๆกลับมานะ"
"อืม"พูดจบฉันก็เดินออกจากถ้ำไป
ว่าแต่จะไปไหนดีล่ะ(เธอควรจะคิดไว้ก่อนนะ) อืม..ไปไหนดีๆ อ้ะ! คิดออกแล้ว ไปตามหาแม่ให้เจ้าลูกเจี๊ยบที่นอนอยู่บนหัวฉันดีกว่า
.
.
.
.
.
.
.
"ฮ้าว"เสียงฉันหาวดังๆ(?) เดินไปเดินมาชักจะเริ่มง่วงแล้วสิ กลับดีกว่า ฉันหันหลังกลับไป
"..."รู้สึกเหมือนเจอชะตากรรมเดิมเลย หันหลังไปแล้วหาทางกลับบ้านไม่เจอQ^Q ฉันไม่น่าเดินมั่วเลย ฉันขอสาบานว่าฉันจะไม่เดินมั่วอีกแล้วT^T
"เจอแล้ว!"เสียงใครบางคนตะโกนมาแต่ไกล ใครกัน- -
"เย้! คิดว่าจะหาไม่เจอซะแล้วนะเนี่ย"อยู่ดีๆก็มีคนที่หน้าตาเหมือนฉันวิ่งเข้ามากอดฉัน ใครหว่า?ผู้ชี้นำของฉันงั้นหรอ0..0
"ขอบคุณมากน้า ยูตะจัง"ผู้ชี้นำของฉันหันไปขอบคุณ...ยูตะ แสดงว่าการสันนิษฐานของฉันถูกสินะ
"อืม"ยูตะพยักหน้าเบาๆ
"เธอเป็นใครหรอ?"ฉันถาม ฉันรู้ว่ายัยนี่เป็นผู้ชี้นำฉัน ที่ฉันถามเพราะอยากรู้ชื่อน่ะ
"ฉันชื่อมัทฉะเป็นผู้ชี้นำของเธอจะ^^"มัทฉะยิ้ม มีความรู้สึกว่าตัวเองน่ารักยังไงไม่รู้
"ว่าแต่เธอเห็นผู้ชี้นำของฉันไหม"ยูตะถาม ผู้ชี้นำของยูตะ...ยูตะ2น่ะหรอ
"อืม เห็นสิ"ฉันพยักหน้า
"ที่ไหน"
"ที่ถ้ำ"ซึ่งตอนนี้ฉันหามันไม่เจอT0T
"ซากาวะจัง"เสียง..ยูตะ2เรียกหาฉัน ออกมาตามหาฉันงั้นหรอ โคตรซาบซึ้งQ^Q
"อ่าว ทุกคน"ยูตะ2โผล่มาจากพุ่มไม้ จะโผล่มาจากที่อื่นมั่งไม่ได้รึไง0..0
"พี่ชา><"พูดจบมัทฉะก็กระโดดเข้าไปกอดยูตะ2 เอิ่ม...
"แหม่ รักกันดีจังนะ- -"<<ยูตะ
"มันก็นิดนึงล่ะค่ะ>///<"มัทฉะทำหน้าเขิน(โมเอะ:นี่เธอแต่งคู่มัทฉะกับชาลีแทนคู่ฉันเลยดีมะยัยไรเตอร์- -)
"เรารีบไปที่หอคอยกันเถอะค่ะ"มัทฉะชวน ไปที่หอคอยงั้นหรอไปทำไมอ่ะ
"เราจะไปหอคอยกันทำไมหรอ?"ยูตะ2ถาม นั่นสิ ไปทำไม
"เราก็จะพายูตะกับซากาวะกลับไงล่ะคะ"<<มัทฉะ พาฉันกับยูตะกลับบ้านงั้นหรอ ก็ดีเหมือนกันนะ
"อ่อ งั้นเราไปกันเถอะ"พูดจบมัทฉะ ชาลีก็เดินไปฉันกับยูตะก็เดินตาม ฉันจะได้กลับบ้านแล้ว><
โปรดติมตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ