magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

"นี่คือห้องฝึกซ้อมของพวกเรา ขอให้พวกเราหาความรู้จากหนังสือและฝึกซ้อมกันที่นี่นะจ๊ะ"เมื่อคุณโมอิพูดจบแม่ยูตะ คุณโมอิ อ.เลเยอร์ก็หายไปเหลือแต่พวกเราทั้ง10คนยืนเอ๋ออยู่ ไปๆมาๆดีจังนะ-0-

"ฝึกซ้อมงั้นหรอ"ยูตะพูดเบาๆ เออ ก็ฝึกซ้อมน่ะสิ- -

"เฮ้! มาดูนี่สิ"นิโกะกวักมือเรียกพวกเรา

"เห!? มันคืออะไรงั้นหรอ"เมื่อเดินไปถึงฉันก็เห็นปุ่มอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมด ปุ่มไรหว่า

"งั้นลองกดดูเถอะ"พูดจบนิโกะก็เอานิ้วไปกดปุ่มอะไรก็ไม่รู้ แล้วจู่ๆก็มีพายุมาดูดพวกเราไป

"ว๊าก! กรี๊ด! แว้ก!"เสียงแต่ละคนตะโกนด้วยความตกใจ มันจะดูดพวกเราไปที่ไหน!!

"ตุ้บ!"เสียงก้นสวยๆของฉันตกลงบนพื้นหญ้า

"โอย เจ็บๆ"ฉันลุกขึ้นแล้วเอามือลูบก้นตัวเองเบาๆ ว่าแต่นี่มันที่ไหน0..0แล้วทุกคนล่ะหายไปกันหมด ฉันหันหัวไปมองรอบๆ

"กึก"เสียงหน้าผาถล่ม....หน้าผาถล่ม ตอนนี้ฉันยืนอยู่ที่ไหนหว่า...หน้าผาสินะ

"กรี๊ด!"ฉันกรีดร้องโหยหวน(?) ฉ..ฉันต้องตายแน่เลยQ^Q

"ตู้ม!"เสียงฉันตกลงไปในน้ำ เวรล่ะสิ ฉันว่ายน้ำไม่เป็น! รู้งี้ฉันไปเรียนว่ายน้ำไว้ล่วงหน้าดีกว่าT^T 

ฉันพยายามตะเกียก ตะกายขึ้นมาจากน้ำแต่ก็ไม่สำเร็จ ห..หายใจไม่ออกเลย ลาก่อนค่ะโลกนี้ไว้เจอกันชาติหน้านะ ตาฉันค่อยๆปิดลง

.

.

.

.

.

.

.

"แค่ก แค่ก"ฉันสำลักน้ำออกมา น..นี่ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ขอบคุณพระเจ้า ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนถ้ำหรอ

"ฟ..ฟื้นแล้วหรอครับ"ผู้ชายคนหนึ่งหันมาถามฉัน หน้าตาแบบนี้ใช่เลย ตายูตะแน่นอน ไหงถึงได้พูด'ครับ'กับฉันล่ะ

"ย..ยูตะ"ฉันพูดเบาๆ พูดดังไม่ได้อ่ะเจ็บคอT^T

"เห ยูตะ..ใครหรอครับ?"ผู้ชายคนนั้นทำหน้างง อย่าบอกนะว่าตานี่จำตัวเองไม่ได้

"ก็นายไง"ฉันพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วชื่อไปทางมนุษย์ความจำเสื่อม- -

"เห..จำคนผิดรึปล่าวครับผมชื่อชาลีไม่ใช่ยูตะ"มนุษย์ความจำเสื่อมแย้ง เฮ้! ตานี่คิดจะแกล้งอะไรฉันรึปล่าวเนี่ย

"มั่นใจนะว่าไม่ใช่ยูตะ"ฉันจ้องยูตะ2(?)เขม็ง 

"แน่ใจครับ"ยูตะ2พยักหน้า 

"ถ้านายไม่ใช่ยูตะแล้วนายเป็นใคร?"ฉันเอียงคอ 

"ผมชื่อชาลีเป็นคนของที่นี่ครับ"ยูตะ2แนะนำตัวเอง คนของที่นี่งั้นหรอ..ว่าแต่ที่นี่มันคือที่ไหน- -

"คนของที่นี่?"

"ที่นี่ก็เปรียบเสมือน'สนามฝึกซ้อม'ของผู้ครองเพชรทั้ง10นั่นแหละครับ ที่นี่จะมีปีศาจและภัยอันตรายมากมาย ในที่นี้ผมเปรียบเสมือนผู้ชี้นำครับ ผมจะหน้าตาเหมือนกับคนที่ผมจะชี้นำ แต่น่าแปลกใจที่ผมหาคนๆนั้นไม่เจอ"ชาลีอธิบาย อ่อ..ที่นี่คือสนามฝึกซ้อมสินะ หมอนี่เป็นผู้ชี้นำของยูตะงั้นหรอ "ทำไมถึงหายูตะไม่เจอล่ะ"ฉันถาม นั่นสินะ หมอนี่ควรจะเจอยูตะมากกว่าเจอฉันแล้วผู้ชี้นำของฉันอยู่ไหนกันนะอยู่กับยูตะรึไง- -

"ระบบคงจะแปรปรวนมั้งครับ"พูดจบยูตะ2ก็ลุกขึ้น ระบบแปรปรวนงั้นหรอ

"จะไปไหนหรอ"ฉันเงยหน้าขึ้นไปถาม หมอนี่คิดจะทิ้งฉันให้ปีศาจกินเรอะQ^Q

"ไปหาเสบียงกับฟืนครับไฟใกล้จะดับแล้ว คุณรออยู่ที่นี่นะ"แล้วยูตะ2ก็เดินไป รออยู่ในถ้ำนี้คนปล่าวเปลี่ยวหัวใจ(ร้องเป็นเพลง) หาอะไรทำดีกว่า ฉันจะทำอะไรดีล่ะใครก็ได้ช่วยคิดหน่อย เล่นกับหมีดีมะแต่...ที่นี่ไม่มีหมีอ่ะ

"กุกกัก กุกกัก"เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากพุ่มไม้ข้างๆ อะไรอ่ะ รึว่าจะเป็น..ปีศาจ!

"จี้"จู่ๆก็มีลูกเจี๊ยบตัวหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้แล้วมาเกาะหัวฉัน เฮ้ย! ออกไปหัวฉันไม่ใช่บ้านของแกนะ! ฉันพยายามดึงลูกเจี๊ยบออกจากหัวแต่พยายามแล้วพยายามอีกมันก็.......ไม่ออกอ่ะT^T

"จี้ จิ๊"ลูกเจี๊ยบส่ายก้นแล้วนอนบนหัวฉัน หัวคนนะไม่ใช่ที่นอน...แต่ลูกเจี๊ยบตัวนี้ก็น่ารักดีนะเสียงร้องก็แปลกๆ- -{พอดีเป็นคนชอบของแปลกค่ะ(?)}

"แกว้ก"เสียง...แม่ลูกเจี๊ยบดังมาแต่ไกล เวรล่ะสิ0..0

โปรดติดตามตอนต่อไป