magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์

[moe talk]

"เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก"เสียงไก่ขันยามเช้าตรู่ดังกังวาร ทำให้ฉันผู้ที่นอนอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ลืมตาขึ้นมา

"ขอต้อนรับเข้าสู้รายการพยากรณ์อากาศในวันนี้นะก๊ะ วันนี้ช่วงเช้าจะมีอากาศเย็นสบายนะก๊ะ ช่วงเที่ยงพายุจะถล่มที่เกาะไนโตรคอมมิกซิสเตอรูชั่นปะปารัสซี่มะนาวชุบแป้งทอดนะก๊ะส่วนเกาะอื่นๆอากาศก็ดีกะ ช่วงบ่ายแดดจะแรงมากนะก๊ะ ช่วงเย็นจะมีหมอกนะก๊ะ ช่วงดึกดวงจันทร์จะขึ้นกะ ขอจบรายการพยากรณ์อากาศในวันนี้สวัสดีกะ"รายการบ้าอะไรเนี่่ย ช่วงดึกดวงจันทร์จะขึ้นมันก็ต้องขึ้นอยู่แล้วดิ- - ถ้าฉันเป็นผู้บรรชาการรายการนี้ฉันจะยุติรายการนี้ทันทีเลย- -

"ตื่นแล้วหรอ^^"ยูตะที่นั่งอยู่ตรงปลายเตียงหันหน้ามาแล้วยิ้มให้กับฉัน

"ยังมั้ง- -"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ

"หึ"ยูตะเอานิ้วมาดีดหน้าผากฉัน ดีดป๋มไมเนี่ย เจ็บอ่ะQ^Q

"กินข้าวมั้ย"พูดจบยูตะก็หยิบชามข้าวต้มขึ้นมา 

"ม..อื้อ"ฉันยังพูดไม่ทันจบยูตะก็ตักข้าวมายัดปากฉัน ข้าวแทบติดคอ-0-

"กินๆเข้าไปซะ"<<ยูตะ

"โอดอ๊าย(โหดร้าย)"<<ฉัน

                                          หลายนาทีผ่านไป  

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นของบ้านหลังหนึ่งที่ฉันมาอยู่ได้ยังไงก็ไม่รู้-0- เหมือนโดนลักพาตัวรอบ2เลย

"เธอไปทำอีท่าไหนถึงได้ไปนอนอยู่กลางป่าหรอ?"ยูตะหันหน้ามาถามฉัน ไปทำอีท่าไหนงั้นหรอ นั่นสินะ ฉันทำอะไรหว่า.......................................................อ้ะ! จำได้แล้วฉันเจอแสงประหลาดก็เลยตามมาแล้วก็ไปเจอปีศาจ พอเจอปีศาจฉันก็วิ่งหนีแล้วสดุดล้มข้อเท้าแพลง จากนั้นก็.............จำไม่ได้แล้ว-0-*

"เฮ้ย! ตอบดิ"ยูตะเอาหน้ามาใกล้ๆฉัน สยองอ่ะ ตานี่ดูไปดูมาหน้ากลัวกว่าผีอีกนะ(?)

".............."ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก sorry บลาๆๆ

"ตุ้บ!"เสียงหนังสือตกลงมาจากชั้นวางหนังสือ

แล้วจู่ๆพื้นข้างล่างก็หายไปเหลือเพียงแต่ความว่างปล่าว งั้นก็แสดงว่าฉันต้องตกสินะ...ต้องตก

"ว๊าก!!!"เสียงฉันตะโกนลั่น น่ากลัวเป็นที่สุดนี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยQ^Q

"ตุ้บ!"ตัวของฉันกระแทกพื้น เจ็บอ่ะT^T กระดูกฉันจะหักมั้ยเนี่ยT0T

"น..นี่มันที่ไหนกัน"ยูตะพูดขึ้น เย้! มีเพื่อนตกลงมากับฉันด้วย

"ฉันจะไปรู้มั้ยล่ะ- -"

"สวัสดีจ้ะ^^"เสียงใครบางคนดังมาจากทางข้างหน้าที่ทั้งมืดทั้งน่ากลัว

"เอ๋ ใครน่ะ"ฉันพูดขึ้นมาแล้วทำหน้าตกใจ

"เราไปดูกันเถอะ"พูดจบยูตะก็ลุกขึ้นแล้วลากฉันไปในทางข้างหน้า

ระหว่างที่เรากำลังเดินไปจู่ๆทางข้างหน้าก็กลายเป็นสีขาวโพลน

"มากันครบแล้วสินะ"คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพูดขึ้น เอ๋? มากันครบแล้ว ฉันค่อยๆมองไปรอบๆ อ้ะ! พวกนั้นมาที่นี่ได้ไงกัน!?

"ค..คุณเป็นใคร"เควสพูดขึ้น นั่นดิๆคุณเป็นใคร

"ฉันชื่อ โมอิ เป็น'วิญญาน'ที่จะคอยช่วยพวกเธอจะ^^"คุณโมอิยิ้มอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มแบบนั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนนะ เป็นรอยยิ้มที่ให้ความรู้สึกดีมากๆเลย

"ทำไมทำหน้าเอ๋อแบบนั้นล่ะโมเอะ"คุณโมอิหันหน้ามาหาฉัน

"เอ่อ..."ไม่รู้จะตอบว่าอะไรอ่ะT^T

"ฮะๆ ลูกแม่นี่ล่ะก็"คุณโมอิเดินเข้ามากอดฉันแล้วลูบหัวฉัน ลูกแม่งั้นหรอ ม..หมายความว่าไงกัน

"นี่โมอิเข้าเรื่องๆ- -"แม่ยูตะเดินเข้ามา นี่มันอะไรกันแน่ฟะ!

"จ้าๆ"คุณโมอิยิ้ม

"เอาล่ะ ที่พวกเราพาทุกคนมาที่นี่ก็เพราะว่ามีเรื่องอยากจะบอก เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เรื่องนั้นก็คือเรื่องของDeath ตอนนี้Deathได้ส่งลูกน้องมาสร้างความวุ่นวายบนโลกมนุษย์แล้วซึ่งปีศาจพวกนั้นได้ไปก่อความวุ่นวายโดยการทำให้สภาพอากาศแปลปรวนและฆ่าคนไปกว่า102รายภายใน1วันด้วยเหตุนี้เราจึงอยากจะให้ทุกๆคนร่วมกันใช้พลังของเพชรทั้ง10กำจัดปีศาจพวกนั้นซะก่อนที่ภัยร้ายจะลุกลามไปมากกว่านี้เราจึงเรียกพวกเธอทั้ง10คนมาที่นี่เพื่อฝึกฝนให้ใช้พลังของเพชรทั้ง10ได้อย่างคล่องแคล่ว"เมื่อแม่ยูตะพูดจบพื้นสีขาวที่พวกเรายืนอยู่ก็กลายเป็นห้องขนาดใหญ่ที่มีอาวุธและหนังสือมากมาย นี่คือห้องฝึกซ้อมงั้นหรอ?

                                         โปรดติดตามตอนต่อไป