magic city เวทมนต์ในเมืองมหัศจรรย์
-
เขียนโดย LLWSแพร
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.31 น.
13 บท
3 วิจารณ์
15.69K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 14.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
10) วันที่ฝนตกหนัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[yuuta talk]
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมกำลังนั่งดูทีวีที่ยัยนั่นเปิดค้างไว้อยู่ พอพูดถึงยัยนั่น หายไปไหนของเขานะ นี่ก็จะปาไป1ชั่วโมงแล้วแถมข้างนอกฝนก็ตกหนักด้วย ผมควรออกไปตามหายัยนั่นไหมนะ อืม.....ออกไปดีกว่า
ผมค่อยๆลุกไปใส่เสื้อกันฝน หยิบร่ม แล้วก็รีบเดินออกจากบ้านไปตามหายัยนั่น หวังว่าคงจะไม่มีคนเห็นนะผมไม่อยากให้พวกนั้นเป็นห่วง
"แย่แล้ว แย่แล้วค่า!!"เสียงใครบางคนดังมาจากป่าข้างๆบ้านผม ใครกัน?
"คุณคะ ช่วยด้วยค่า"อยู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักวิ่งมาหาผมแล้วเขย่าตัวผม
"ม..มีอะไรหรอ?"ผมจับแขนเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ให้เขย่าตัวผม
"น..ในป่าข้างๆบ้านฉันมีเด็กผู้หญิงนอนสลบอยู่ค่ะQ^Q"เด็กคนนั้นน้ำตาคลอเบ้า น่ารักอ่ะ-w-
"เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงหรอ"ผมถาม เริ่มสังหรใจไม่ดีซะแล้วสิ
"ผ..ผมสีเหลือง มีตาสองสี แล้วที่เหลือก็จำไม่ได้แล้วค่ะ"เด็กคนนั้นอธิบาย ใช่ ใช่แน่ๆยัยนั่น ทำไมยัยนั่นถึงไปนอนสลบอยู่กลางป่าล่ะ
"อืม งั้นหรอเรารีบไปหาเขากันเถอะ"<<ยูตะ
"ค..ค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วจูงผมไป
หวังว่าพอไปถึงยัยนั่นคงจะยังไม่ตายนะ ถ้ายัยนั่นตายขึ้นมาล่ะก็ผมต้องโดนฆ่าหั่นศพแน่เลยT^T(ที่แท้ก็ห่วงตัวเองสินะ-0-)
30 นาทีต่อมา
ทำไมบ้านยัยเด็กนี่ถึงอยู่ไกลจังนะ เดินมาจนปวดขาไปหมดแล้วเนี่ย
"ถึงแล้วค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านร้างหลังหนึ่ง บรรยากาศชั่งน่าวังเวง0..0
"เข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นกันเถอะค่ะ"เด็กคนนั้นจูงผมเข้าไปในบ้าน
"เด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหนงั้นหรอ"ผมหันไปมองรอบๆ
"อยู่ที่โซฟาตรงนั้นน่ะค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นชี้ไปทางโซฟา
"อื้ม"พูดจบผมก็เดินไปที่โซฟานั่นแล้วจับเด็กผู้หญิงนี่นอนคว่ำอยู่หันหน้ามาหาผม ใช่ยัยนั่นจริงๆด้วย
"หนาว"ยัยนั่นพึมพำเบาๆ หนาวงั้นหรอ...ยัยนี่คงไม่สบายมั้ง
"นี่เธอพอจะมีผ้าห่มไหม?"ผมหันไปถามเด็กผู้หญิงคนนั้น
"ผ้าห่มงั้นหรอ...ก็พอจะมีค่ะ เดี๋ยวจะไปหยิบมาให้นะคะ"พูดจบเด็กผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งขึ้นไปชั้นบน
.
.
.
"ได้ผ้าห่มแล้วค่า"เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินลงมา
"อืม...ฝากพายัยนี่ไปเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยได้ไหม"ผมหันไปถาม ก็ยัยนี่ตัวเปียกแฉะเลยนี่หน่าถ้าปล่อยไปอาจจะไม่สบายมากกว่านี้ก็ได้
"ค..ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำสำหรับเช็ดตัวก่อนนะคะ"แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เดินไป
25 นาทีต่อมา
ตอนนี้ซากาวะก็เปลี่ยนเสื้อเสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วก็นอนเเล้วด้วย วันนี้ผมคงต้องพักที่นี่เพราะข้างนอกฝนตกหนักมากผมคงออกไปไม่ได้แล้วล่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ฝากวิจารณ์ โหวต ติดตาม ด้วยนะคะ^^
ตอนนี้ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมกำลังนั่งดูทีวีที่ยัยนั่นเปิดค้างไว้อยู่ พอพูดถึงยัยนั่น หายไปไหนของเขานะ นี่ก็จะปาไป1ชั่วโมงแล้วแถมข้างนอกฝนก็ตกหนักด้วย ผมควรออกไปตามหายัยนั่นไหมนะ อืม.....ออกไปดีกว่า
ผมค่อยๆลุกไปใส่เสื้อกันฝน หยิบร่ม แล้วก็รีบเดินออกจากบ้านไปตามหายัยนั่น หวังว่าคงจะไม่มีคนเห็นนะผมไม่อยากให้พวกนั้นเป็นห่วง
"แย่แล้ว แย่แล้วค่า!!"เสียงใครบางคนดังมาจากป่าข้างๆบ้านผม ใครกัน?
"คุณคะ ช่วยด้วยค่า"อยู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักวิ่งมาหาผมแล้วเขย่าตัวผม
"ม..มีอะไรหรอ?"ผมจับแขนเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ให้เขย่าตัวผม
"น..ในป่าข้างๆบ้านฉันมีเด็กผู้หญิงนอนสลบอยู่ค่ะQ^Q"เด็กคนนั้นน้ำตาคลอเบ้า น่ารักอ่ะ-w-
"เด็กผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเป็นยังไงหรอ"ผมถาม เริ่มสังหรใจไม่ดีซะแล้วสิ
"ผ..ผมสีเหลือง มีตาสองสี แล้วที่เหลือก็จำไม่ได้แล้วค่ะ"เด็กคนนั้นอธิบาย ใช่ ใช่แน่ๆยัยนั่น ทำไมยัยนั่นถึงไปนอนสลบอยู่กลางป่าล่ะ
"อืม งั้นหรอเรารีบไปหาเขากันเถอะ"<<ยูตะ
"ค..ค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าแล้วจูงผมไป
หวังว่าพอไปถึงยัยนั่นคงจะยังไม่ตายนะ ถ้ายัยนั่นตายขึ้นมาล่ะก็ผมต้องโดนฆ่าหั่นศพแน่เลยT^T(ที่แท้ก็ห่วงตัวเองสินะ-0-)
30 นาทีต่อมา
ทำไมบ้านยัยเด็กนี่ถึงอยู่ไกลจังนะ เดินมาจนปวดขาไปหมดแล้วเนี่ย
"ถึงแล้วค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านร้างหลังหนึ่ง บรรยากาศชั่งน่าวังเวง0..0
"เข้าไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นกันเถอะค่ะ"เด็กคนนั้นจูงผมเข้าไปในบ้าน
"เด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหนงั้นหรอ"ผมหันไปมองรอบๆ
"อยู่ที่โซฟาตรงนั้นน่ะค่ะ"เด็กผู้หญิงคนนั้นชี้ไปทางโซฟา
"อื้ม"พูดจบผมก็เดินไปที่โซฟานั่นแล้วจับเด็กผู้หญิงนี่นอนคว่ำอยู่หันหน้ามาหาผม ใช่ยัยนั่นจริงๆด้วย
"หนาว"ยัยนั่นพึมพำเบาๆ หนาวงั้นหรอ...ยัยนี่คงไม่สบายมั้ง
"นี่เธอพอจะมีผ้าห่มไหม?"ผมหันไปถามเด็กผู้หญิงคนนั้น
"ผ้าห่มงั้นหรอ...ก็พอจะมีค่ะ เดี๋ยวจะไปหยิบมาให้นะคะ"พูดจบเด็กผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งขึ้นไปชั้นบน
.
.
.
"ได้ผ้าห่มแล้วค่า"เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินลงมา
"อืม...ฝากพายัยนี่ไปเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยได้ไหม"ผมหันไปถาม ก็ยัยนี่ตัวเปียกแฉะเลยนี่หน่าถ้าปล่อยไปอาจจะไม่สบายมากกว่านี้ก็ได้
"ค..ค่ะ งั้นเดี๋ยวฉันไปเตรียมน้ำสำหรับเช็ดตัวก่อนนะคะ"แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็เดินไป
25 นาทีต่อมา
ตอนนี้ซากาวะก็เปลี่ยนเสื้อเสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วก็นอนเเล้วด้วย วันนี้ผมคงต้องพักที่นี่เพราะข้างนอกฝนตกหนักมากผมคงออกไปไม่ได้แล้วล่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณที่อ่านนะคะ
ฝากวิจารณ์ โหวต ติดตาม ด้วยนะคะ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ