When you're in love เดือนแห่งรักอันลิมิตเลิฟ

10 : ความเคยชิน
 

     หลังจากฉันเรียนเสร็จพี่กราฟฟิกก็มารับฉันแบบตรงเวลาเป๊ะๆไม่สิอาจจะมารอก่อนก็ได้มั่ง....ฉันอาจจะไม่จำเป็นต้องรู้จักเคลวินแล้วก็ได้เพราะเรื่องของฉันกำลังเป็นไปได้ด้วยดี....ละมั่ง
"ไปกันเลยมั้ยครับ ?"
"คะ ^^'' "
   และดูเหมือนดินเนอร์จะผ่านไปด้วยดีเขาจดจำทุกอย่างว่าฉันชอบทานอะไร...แบบไหน...เวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่เขากลับทำอะไรเหมือนรู้ใจฉันไปหมด
"อยากไปไหนต่อมั้ยครับ ?"
"ไม่ดีกว่าคะ -0- แค่นี้ก็เกินพอแล้วคะ" ฉันพูดขึ้นด้วยความเกรงใจก่อนจะขึ้นรถแล้วกลับไปยังคฤหาสน์คาเทียร์แต่ระหว่างทางพี่กราฟฟิกยังอุตสาห์ลงไปซื้อช่อดอกกุหลาบอันใหญ่มาให้ฉันจนได้ -////- ใจดีจัง แถมยังไม่เคยปากเสียใส่ฉันอีกด้วย
"พรุ่งนี้พี่ไปส่งที่มหาลัยนะ" พี่กราฟฟิกพูดขึ้น
"คะ แล้วเฟรย์จะรอ -///- " ฉันพูดแล้วเดินไปที่หน้าห้องของตัวเอง
"อะไรกันๆคนที่เฟรย์ชอบคือไอ้กราฟฟิกหรอกหรอ -0- " เดนิสพูดขึ้นมา
"ในเมื่อรู้กันแล้วก็อย่าแซวเฟรย์กับเคลวินอีกละกัน -0- "
"แบบนั้นเคลวินมันไม่หึงหรอ" ไตเติ้ลพูดเสริมแล้วหัวเราะนิดๆ
"พอเถอะคะ T^T เราเป็นแค่เพื่อนจริงๆ ! "
"วันนี้พวกเราถอยก่อนละครับ กูดไนท์ครับเฟรย์ ^_< " ไตเติ้ลพูดแล้วเดินกลับเข้าห้องข้างๆไปกับเดนิสทันที
ตู๊ด~ตู๊ด~
"สวัสดีคะ" ฉันรับโทรศัพท์ขึ้น
( ว่าไงลูก....อยู่ที่บ้านชาร์ลสบายดีมั้ย ? ) คุณแม่ของฉันที่โทรมาพูดตอบขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"ทุกคนเป็นมิตรมากเลยคะ...ดีซะอีก...เฟรย์อยู่บ้านคนเดียวเหงากว่าตั้งเยอะ"
( งั้นก็ดีแล้วจ๊ะ แม่ตกลงกับพ่อว่าจะไปเปิดบริษัท์ที่ไทยเดือนหน้า เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบครอบครัวสักที )
"จริงหรอคะ ? แสดงว่าหนูต้องอยู่ที่นี่อีกแค่3อาทิตย์ ?"
( ใช่แล้วจ๊ะ แม่กับพ่อรักลูกนะ ดูแลตัวเองด้วยละ ฝันดีจ๊ะ )
"ฝันดีคะ" ฉันกดวางสายลง....อีกแค่ 3 อาทิตย์ฉันคงได้สนิทกับพี่กราฟฟิกมากขึ้นทีนี้ถึงอยู่คนละบ้านคงติดต่อกันไม่ยากหรอก
"เฮ้อ...." ฉันถอนหายใจแล้วเอนตัวลงกับที่นอนสีขาวแสนนุ่มนิ่ม -3- เหนื่อยจังแหะ....
ครืด~ก๊อกๆ
"หะ...." ฉันพูดขึ้นแล้วมองไปยังระเบียบที่มีกระจกปิดอยู่ "เคลวิน -0- "
"เปิด ล็อค เดี๋ยว นี้ -*- "
"....." ฉันนั่งอ่านปากเคลวินแล้วเดินไปเปิดกระจกให้เขาเข้ามา "ทำไมไม่เข้าทางประตูละนีบ้านนายนะ -0- "
"ช่างเถอะ " เคลวินพูดเสียงแข็งแล้วมานั่งที่เตียงของฉัน
"แล้วเข้ามาห้องฉันทำไมละ ?"
"พรุ่งนี้เดี๋ยวฉันไปส่งที่มหาลัยนะ..ขอโทษที่วันนี้หายไป"
"ไม่จำเป็นหรอกย่ะ เพราะพี่กราฟฟิกจะเป็นคนรับส่งฉันต่างหาก" ฉันพูดขึ้นแล้วยกมือขึ้นมากอดอก "อีกอย่างฉันแค่ขอให้นายทำให้ฉันได้อยู่ใกล้พี่กราฟฟิกไม่ได้ขอให้ฉันอยู่ใกล้ๆนายซะหน่อย"
"มันกลับมาจากสิงคโปร์แล้วหรอ" เคลวินพูดแล้วทำตาโต
"ใช่นะสิ ! ฉันใกล้จะสมหวังแล้วละ :P "
"ก็ดี ไปกับมันเลย ! "
"เคล-"
ปัง !
"-0-" ฉันทำหน้าเอ๋อแปปๆทำไมเคลวินเอาแต่ใจแบบนี้นะทำตัวเหมือนกับเด็กๆทั้งๆที่พี่กราฟฟิกอายุน้อยกว่าแท้ๆแต่ยังดูควบคุมอารมณ์ดีกว่าเลย
ตู๊ด~
"ดีคะ" ฉันพูดตอบไปห้วนๆในสายโทรศัพท์ด้วยความที่มีตัวป่วนมาทำให้ฉันเซ็งสุดๆ
( ผมมารบกวนรึเปล่าครับ ? เฟรย์ ) และเสียงที่ตอบมาในโทรศัพท์แสดงถึงความห่วงใยอย่างมากซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก ยูตะซัง Y_Y ซวยแล้วสิ
"ออ...เปล่าหรอกคะ...บังเอิญมีเด็กมาเล่นซนนิดหน่อยคะ"ฉันรีบตอบแก้ตัวทันควัน
( พรุ่งนี้เป็นวันศุกร์แล้ว..วันเสาร์อาทิตย์เฟรย์พอจะมีเวลาว่างให้ผมรึเปล่าครับ ? )
"เดี๋ยวเฟรย์คงต้องไปถามเจ๊ริดซี่ก่อนคะว่ามีตารางงานรึเปล่า" ฉันตอบตามความจริง
(ออ เรื่องนั้นผมเคลียให้เรียบร้อยแล้วครับทางสะดวกตอนนี้อยู่ที่ว่าเฟรย์จะตอบตกลงรึเปล่า )
"แล้วจะไปไหนหรอคะตั้ง 2 วัน"
(เพื่อนๆของผมมีทริปจะไปเที่ยวฮาวายครับเลยอยากมาชวน และแน่นอนว่ามีผู้หญิงไปด้วยไม่ต้องห่วงครับ)
"ถ้างั้นก็ตกลงคะ :) "
( แล้วผมจะไปรับที่มหาลัยนะครับ )