When you're in love เดือนแห่งรักอันลิมิตเลิฟ

11 : คนที่ใช่

Next  Day~

"เดี๋ยวผมกับเฟรย์ขอตัวไปมหาลัยก่อนละกัน" พี่กราฟฟิกขึ้นแล้วลุกจากโต๊ะอาหาร

"ฉันก็ขอตัวเหมือนกัน" เคลวินพูดขึ้นมาแล้วลุกขึ้นตามกันมาติดๆ

"นายจะไปเฝ้าเลน่าอีกห-"

"ไปกันเถอะทั้ง 3 คนเลยค่อยเจอกันตอนเย็นนะ ^^'' " ไตเติ้ลพูดพร้อมเอามือยัดปากให้เดนิสอยู่เงียบ

"คะ" ฉันตอบรับแล้วเดินตามพี่กราฟฟิกมาส่วนเคลวินก็ขึ้นรถของตัวเองแล้วขับออกไปจากคฤหาสน์ทันทีถึงไตเติ้ลจะเอามือปิดปากเดนิสไว้ก็ใช่ว่าฉันจะไม่ได้ยินว่าวันนี้เคลวินคงลงทุนโดดเรียนเพื่อไปเฝ้าแฟนเก่าอย่าง....เลน่า

"เฟรย์ครับ"

"....."

"เฟรย์ครับ"

"....."

"เป็นอะไรรึเปล่า ?"

"เอ๊ะ.... ?!? " ฉันหลุดออกจากความคิดของตัวเองเมื่อพี่กราฟฟิกเอื้อมมือมาแตะที่ไหล่ "ขอโทษนะคะ เฟรย์เผลอคิดอะไรเพลินๆไปนิดหน่อย"

"เรื่องเคลวินกับเลน่างั้นหรอ ?"

"ไม่หรอกคะ....แต่ถึงจะเป็นเรื่องนั้นเดนิสก็เล่าให้ฟังบ้างแล้วละคะ"

"จะว่าไปเคลวินก็เคยตามติดเฟรย์อยู่นานเหมือนกันนิครับ ?"

"ออ ใช่คะแต่เดี๋ยวนี้ก็ห่างๆกันสักพักแล้ว"

"เหมือนกันเลยนะ...ตอนที่เคลวินรักเลน่าเขาก็ทำแบบนี้แหละ...เหมือนจะเล่นๆแต่เขาก็มีมุมที่จริงจังนะ"

"คงไม่ใช่หรอกคะ เฟรย์มีข้อตกลงบางอย่างเท่านั้นเอง...." ฉันพูดขึ้นและคงพูดมากกว่านี้ไม่ได้ไม่ได้ในเมื่อฉันได้เข้าใกล้พี่กราฟฟิกขนาดนี้ถ้าความแตกขึ้นมาเขาคงเกียจขี้หน้าฉันแน่ๆ

"เอาละ...ถึงแล้ว...."

"เย็นนี้พี่กราฟฟิกต้องไปถ่ายหนังต่อที่สิงคโปร์เลยสินะคะ ?"

"ตามนั้นแหละครับ มีอะไรรึเปล่า ?"

"เฟรย์ฝากบอกทุกๆคนในบ้านด้วยนะคะว่าเฟรย์จะไปเที่ยวฮาวายกับเพื่อน2วัน"

"ออ ได้ครับ แล้ววันจันทร์พี่จะมาส่งนะ"

"ขอบคุณคะ ^^ " ฉันส่งยิ้มให้พี่กราฟฟิกพร้อมก้าวลงมาจากรถ

"มากับสามีหรอย่ะ ?" <<<<น้ำหนึ่งพูดแขวะขึ้นมาทันทีที่รถของพี่กราฟฟิกขับไป

"แล้วเคลวินไปไหนละ เฟรย์ ?" <<<<ไอรีน

"เขา....มีธุระนะ...." ฉันตอบเบาๆ

"อะไรกัน ? ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนั้นละทะเลาะกันหรอเฟรย์ ?" <<<<ไอรีน

"เธอยังแน่ใจว่าเธอรักพี่กราฟฟิกอยู่รึเปล่า หลอกเขายังไม่เจ็บเท่าหลอกตัวเองนะ" <<<<น้ำหนึ่ง

"คงถึงเวลาตัดสินใจแล้วละ...." ฉันพูดขึ้นและฉันยอมรับดีว่าช่วงเวลาที่ได้อยู่กับเคลวินนั่นมีความสุขแค่ไหนทั้งยิ้มหัวเราะโกรธฉันมีความสุขมากๆจริงๆแต่ถ้าหากเคลวินจะทำให้ฉันต้องทุกข์ได้มากกว่าพี่กราฟฟิกเพราะเรื่องของผู้หญิงที่ชื่อ เลน่า ละก็...ฉันคงต้องตัดความรู้สึกตัวเองเสียที...ตามความจริงแล้วเคลวินอาจจะเป็นแค่ความสุขชั่วคราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตส่วนพี่กราฟฟิกจะทำให้ฉันมีความสุขตลอดไปก็ได้....เขาทั้งดี เพอร์เฟ็กต์และฉันรักเขามานานมากจริงๆ

   เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหกเวลาเรียนของฉันสิ้นสุดที่ บ่าย 2 กว่าๆและยูตะซังก็จับรถสปอร์ตมาจอดรอหน้าคณะสร้างความตื่นเต้นให้กับสาวๆนักศึกษาแบบสุดขีด

"ยูตะซังรอนานรึเปล่าคะ ?" ฉันรีบวิ่งเข้าไปที่รถของยูตะซัง และฉันควรสลัดความคิดเรื่องเคลวินออกไปให้หมดยูตะซังอุตสาห์ชวนไปเที่ยวทริปกับเพื่อนเขาแบบฟรีๆต้องยิ้มเข้าไว้สินะ

"ไม่หรอกครับ แล้วะจะต้องไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านรึเปล่าครับ ?"

"ออใช่คะ...." ฉันพูดขึ้นเพราะเสื้อผ้าจำพวกชุดว่ายน้ำหรือชุดไปเที่ยวอยู่ที่บ้านของฉันซึ่งไม่ได้หอบมาที่คฤหาสน์คาเทียร์ด้วย

"งั้นก็ไปกันเลย ^^ " ยูตะซังพูดพร้อมส่งยิ้มให้ฉัน