แผลที่ไม่หาย { Y }

 
 
////// ท่านกำลังเข้าสู่บริการรับฝากหัวจายยยยยยย เอิ้กกกก ใกล้จบแหละนะเรื่องนี้ มันเป็นอะไรที่หลายคนหวังไว้ใช้ม้ายยย เจ๊ก็ไม่อยากให้จบเร็วขนาดนี้ หรอก แต่ก็มีหลายเรื่อง หลายเรื่องจริงๆที่ยังไม่จบ ไม่สิ้นสักที ทรมาณไปทั้งหัวใจ แต่ก็อย่าทิ้งเจ๊นะ เจ๊สัญญาว่าเจ๊จะมาอัฟให้ทุกคนอ่านแน่นอน///////
 
 
 
------------------------------------------------------------------------------------
 
หลังจากเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนเต็ม (ไวเหมือนนิยายหลายเรื่อง) เรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายไปจนหมด มาร์คเองก็ออกจากโรงพยาบาลแแล้ว ตลอดช่วงเวลาที่เขาอยู่ที่โรงพยาบาล ผมมักจะโผล่หน้าไปเยี่ยมเขาอยู่เสมอ จนผมสนิทกับ พ่อแม่ของมาร์คโดยปริยาย
 
ผมเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้มาร์คฟัง ตั้งแต่เรื่องที่ผมเห็นคาสึมิตกบันได และเรื่องที่ผมเข้าใจเขาผิด มาร์คอึ้งไปเหมือนกัน แต่เขาก็ดูเข้าใจผมมากขึ้นว่าทำไมตอนนั้นผมยังคืนดีกับเขาไม่ได้ แถมเขายังบอกว่าเขาทึ้งในสิ่งที่ผมทำทั้งหมด้วย....
 
เพราะผมคิดว่ามิกซ์คือเขา ผมถึงปกป้องเขาขนาดนั้น และเขารู้สึกขอบคุณผมแม้ว่าสิ่งที่ผมทำมันจะผิดมากก็ตาม ผมกับมาร์คปรับความเข้าใจกันมากขึ้น รู้สึกดีต่อกันมากขึ้น
 
ทางด้านธาร เขาถูกดำเนินคดี ข้อหาจ้างวานฆ่า ส่วนผู้ชายอีกคนที่ถูกเขาว่าจ้างก็โดนจับดำเนินคดีเช่นกัน
 
ที่สำคัญ เมื่อไม่นานมานี้ผมได้รับแจ้งข่าวดีน่าประหลาดขากอาราตะซังว่า คาสึมิฟื้นแล้ว อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ตามลำดับ แม้จะยังไม่ถึงกับขยับตัวเดินได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ลุกขึ้นนั่งและพอพูดคุยได้
 
อาราตะซังบอกผมว่าเขามักจะไปเหยี่ยมคาสึมิบ่อยๆ เพราะสงสารหญิงสาวและดูเหมือนจะเกิดเป็นความรู้สึกดีๆ ต่อกัน ผมกับมาร์คก็เลยวางแผนว่าหลังสอบกลางภาคที่มหาวิยาลัยหยุดหนึ่งอาทิตย์จะกลับไปที่ญี่ปุ่นเพื่อเหยี่ยมคาสึมิ และผมเองก็จะไปเหยี่ยมพ่อด้วย
 
ซึ่งช่วงของการสอบก็ผ่านไปด้วยดี ผมรู้ว่าผมทำข้อสอบได้ (แต่ไม่รู้จะถูกมั้ย) ส่วนมาร์คเห็นร้ายแบบนั้นแต่เขานะสอบได้คะแนนเต็มมาตั้งเราเรียนอยู่ไฮสคูล ด้วยกันแล้ว
 
ตอนนี้พวกผมสองคนจึงพร้อมแล้วที่จะไปเผชิญหน้าแลรับรู้ความจริงของเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคาสึมิ