แผลที่ไม่หาย { Y }

7.7

เขียนโดย acertam

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.03 น.

  30 ตอน
  5 วิจารณ์
  30.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

27) --------////////////--------

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

โรงพยาบาล O โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

 

เมื่อผมกับมาร์คมาถึงโตเกียว พวกเราได้รับการต้อนรับอย่างดีจากอาราตะซัง หมอนั่นเป็นคนจัดการเรื่องที่พักให้ และเป็นคนพาผมกับมาร์คไปเยี่ยมคาสึมิด้วยตัวเอง

 

ห้องคาสึมิอยู่เป็นห้องพักคนไข้แบบพิเศษที่แยกอยู่คนเดียว ตอนแรกอาราตะซังเป็นคนเดินนำเข้าไปก่อน เขาเข้าไปพูดกับเธอว่าพวกผมซึ่งเป็นเพื่อนของเขาจะมาเยี่ยมเธอ

 

พอเห็นคาสึมิก็รู้สึกทึ่ง เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและอ่อนหวานมาก จริงๆคงเพราะเธอไม่ได้ออกไปไหนนานอยู่แต่ในห้องแอร์ ผิวของเธอก็เลยขาวราวกับหิมะ

 

คาสึมิยิ้มบางๆให้ผม และเมื่อมาร์คเดินเข้ามา นัยน์ตากลมโตก็พลันเบิกโพลง ตัวของเธอสั่นระริก น้ำใสๆ ไหลลงมาจากดวงตาคู่สวยทันที ริมฝีปากสีสดขยับเหมือนอยากพูด

 

 

"ไม่เป็นไรคาสึมิ อย่าตกใจ...ค่อยๆ พูดนะ"

เธอพยักหน้าเบาๆ เมื่อได้ยินอาราตะซังพูดแบบนั้น คาสึมิเอื้อมมือมาจับมือมาร์ค ก่อนเธอจะค่อยๆ พูดออกมาด้วยเสียบแหบนิดๆ

 

"ฉันขอโทษ...."

 

 

"ขอโทษ..." มาร์คทวนความไม่เข้าใจ

 

 

"ฉันขอโทษที่บังคับให้นายต้องรับเป็นพ่อของเด็ก ทั้งๆที่ฉันอยู่แก่ใจ นายไม่ใช่"

น้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนทำให้ผมรู้ว่าคาสึมิเข้าใจผิดว่ามาร์คคือมิกซ์

 

 

"ขอโทษนะครับ" ผมเอ่ยขึ้น "นี่ไม่ใช่มิกซ์หรอกครับ เขาเป็นพี่ชายฝาแฝดของมิกซ์ ชื่อมาร์ค"

 

 

"งะ งั้นหรอค่ะ ฉันขอโทษค่ะ" คาสึมิผงกศีรษะเบาๆ และปล่อยมือมาร์ค "เออ ว่าแต่มิกซ์เป็นยังไงบ้างค่ะ"

 

 

"เขาถูกดำเนินคดีข้อหาทำร้ายร่างกาย และคดีผิดกฎหมายอีกหลายๆอย่างครับ"

คาสึมิเอามือปิดปากของตัวเองพร้อมกับสะอื้น

 

 

"ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่วันนั้นผมอยู่ในเหตุการณ์แท้ๆ กลับช่วยคุณไม่ได้"

ผมก้มศีรษะเพื่อเป็นการขอโทษ ทว่าคาสึมิส่ายหน้า

 

 

"ช่างมันเถอะค่ะ ฉันเข้าใจว่าคุณอยากปกป้องคนรัก ตัวฉันเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน และเหตุการณ์ตอนนั้นมันก็เป็นอุบัติเหตุจริงๆค่ะ คุณอย่าคิดมากเลย และตอนนี้ฉันก็มีคนที่อยู่เคียงข้าง ฉันไม่อยากจะจ่มอยู่กับอดีตต่อไปแล้วล่ะค่ะ มันผ่านไปสามปีแล้ว ฉันอยากเริ่มต้นใหม่สักที"

 

 

พอผมกับมาร์คได้ฟังที่คาสึมิพูด เราต่างก็รู้สึกดี ราวกับหัวใจที่หนักอึ้งของผมได้รับการปลดปล่อยจากพันธนาการแห่งความรู้สึกผิด พวกผมทั้งสี่คนส่งยิ้มให้กัน และรู้สึกยินดีที่วันเวลาร้ายๆ จะผ่านพ้นไปสักที 

 

 

 

 

/////// นีฮาว   อะแฮ่มๆ เหนื่อยๆ กับการสอบ ฟิสิกส์ สังคม จีน อันสุดท้ายโคตรชอบ ภาษาจีนและมั่นใจ 90% เขาจะถูกหมด ว่ะฮ่ะฮ่าๆ ใกล้จบแหละ พี่น้อง/////////

 

 

ติดตามเน้ออออออออออ 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา