ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

                       ฉันค่อยๆลืมคาขึ้นมาด้วยอาการที่ยังมึนๆศรีษะ 
      ฉันยันตัวเองขึ้นมาจากเตียงที่นอนซึ่งพอมองไปรอบๆแล้วฉันก็ได้รู้ว่านี่คือห้องพยาบาล
ครูพยาบาล:"ฝืนแล้วหรอจ่ะ ขนมผิง"
          ครูพยาบาลหันหน้ามาหาฉันและยื่นยาให้
ขนมผิง:"ยาอะไรหรอค่ะครู"
ครูพยาบาล:"ยาพาราจ่ะ กินซะจะได้ไม่่ปวดหัว"
ขนมผิง:"ค่ะ"
      ฉันรับยาพาราจากครูมาพร้อมกับใส่เข้าและดื่มนํ้าตามเข้าไป
ขนมผิง:"หนูมานอนอยู่ที่ห้องพยาบาลได้ไงอ่ะค่ะ"
ครูพยาบาล:"ครูก็ไม่รู้อ่ะจ่ะ เข้าก็เห็นผิงนอนอยู่บนเตียงแล้วนีน่าก็บอกว่าหัวกระแทกอ่ะจ่ะ"
ขนมผิง:"ออค่ะ"
ครูพยาบาล:"แล้วไปทําอีท่าไหนหัวถึงกระแทกพื้นละจ่ะ"
ขนมผิง:"สะดุดก้อนหินอ่ะค่ะ"
         ฉันเลี่ยงที่จะบอกความจริง เพราะไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันกับตาแวมไพร์เป็นอะไรกัน
นีน่า:"ขนมผิง ตื่นแล้วหรอ"
          นีน่ารีบวิ่งลงมาหาฉันที่ห้องพยาบาล
ขนมผิง:"อื้ม"
ครูพยาบาล:"ถ้างั้น ครูขอตัวก่อนนะจ่ะ"
ขนมผิง/นีน่า:"ค่ะ"
       ครูพยาบาลลุกออกไปจากห้อง นีน่ารีบหันกับมาถามฉันกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
นีน่า:"ผิง ไปทํายังไงหัวกระแทกพื้นได้ไงเนี่ย"
ขนมผิง:"สะดุดบันไดน่ะ"
         ถ้าเกิดฉันบอกไปว่าสะดุดหินต้องไม่เชื่อแน่เพราะฉันไม่ได้ลงไปข้างล่างสักหน่อย
นีน่า:"เธอนี่ ซุ่มซ่ามจริงๆ"
      นีน่าพูดพร้อมกับหัวเราะ
ขนมผิง:"เออ....นีน่าฉัน"
        ตึกๆๆๆๆๆๆตักๆๆๆๆๆๆๆๆ
      ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ถามนีน่าว่าฉันมาห้องพยาบาลได้ไง
มีเด็กผู้ชายประมาณห้าคนวิ่งเข้ามาในห้องพยาบาลรีบพุ่งตรงมาทางฉันแต่ถูกครูพยาบาลดักไว้เสีย
ก่อน
ครูพยาบาล:"นี่ วิ่งมากันทําไมต้องเยอะเนี่ย"
....."พวกเราจะมาเยี่ยมพี่ขนมผิงกันอ่ะครับ"
       เด็กผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเอ่ยตอบ
ครูพยาบาล:"พี่ เขาต้องพักผ่อน กลับกันไปก่อน"
ขนมผิง:"ไม่เป็นไร หรอกค่ะครู ผิงดีขึ้นแล้วค่ะ ให้น้องมาเยี่ยมก้ได้"
        ครูหันมามองหน้าฉันด้วยความหน่ายใจ แต่ก็อนุญาติให้น้องๆเข้ามาเยี่ยม
ครูพยาบาล:"อ่ะจ่ะๆ"
......:"พี่ผิง โอเคยังครับเป็นไงบ้าง"
       น้องผู้ชายคนนึงในกลุ่มเอ่ยถามฉัน
ขนมผิง:"พี่โอเคแล้ว"
        ฉันตอบออกไปด้วยความจริงและยิ้มให้
       ระหว่างที่น้องๆนําของมาให้ฉันและขอให้ฉันหายไวๆจนถึงน้องคนสุดท้าย
.....:"หายไวๆนะครับพี่ขนมผิง"
      น้องคนสุดท้าพุดพร้อมกับยื่นกุหลาบมาให้ฉัน2ดอก
ขนมผิง:"จ่ะ ทําไมให้พี่ตั้ง2ดอกเลยอ่ะจ่ะ"
......:"อีกดอกมีคนฝากมาให้ครับ"
ขนมผิง:"เพื่อนหรอจ่ะ"
......:"ไม่ใช่ครับ พี่เข้าอยู่ม.6"
ขนมผิง:"รู้ชื่อมั้ยจ่ะ"
........:"ไม่รู้อ่ะครับ"
........:"พี่เขาชื่อ"เคน"ครับ"
         ฉันกับนีน่าหันหน้ามามองกันด้้วยความงง แต่แปลกอยู่เหมือนกันนะทําไมฉันได้ยินชื่อนาย
แวมไพร์ แล้วรู้สึกหัวใจพองโตจัง
          น้องกลับกันออกไปฉันลุกขึ้นจากเตียงกับนีน่าลาครูห้องพยาบาลเพื่อจะขึ้นไปเอากระเป๋า
   แต่เดินมาหน้าประตู ฉันกับพบกระเป๋าของฉันวางพิงอยู่ที่หน้าประตู
ขนมผิง:"นีน่า ขอบใจนะที่เก็บกระเป๋าลงมาให้"
           นีน่าทําหน้างงแล้วพูดกับฉัน
นีน่า:"ฉันไม่ได้เก็บกระเป๋าผิงลงมาให้นะ"
       เห้ย นีน่าไม่ได้เป็นคนเอากระเป๋าฉันลงมาแล้วใครเอาลงมาเนี่ย
ขนมผิง:"ครูค่ะ เห็นมั้ยค่ะว่าใคาเอากระเป๋ามาวางตรงนี้"
ครูพยาบาล:"อืม......ครูก็เห็นไม่ถนัดนะแต่ว่าครูเห็นว่าเป็นผู้ชายอ่ะจ่ะ"
ขนมผิง:"ออค่ะ"
       ฉันรีบหยิบกระเป๋าและเดินออกมาจากห้องพยาบาล
ขนมผิง:"นี่น่า ใครออกจากห้องเป็นคนสุดท้ายหรอ"
นีน่า:"อืม......เคนน่ะ ถามทําไมหรอ"
ขนมผิง:"ออ เปล่าไม่มีไร"
       ฉันตอบพร้อมกับหันไปยิ้มให้กับนีน่า แต่นีน่ากลับหันมามองด้วยสายตาแปลกๆ
                                        นีน่าพักนี้เธอเป็นอะไรเนี่ย