ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

     ควมเงียบเข้ามาปกคลุมคําถามซึ้งยังไร้คําตอบ มีเพียงเสียงหัวใจของฉันที่ยังคงเต้นดังระรัว
เหงื่อผุดขึ้นมาเต็มหน้า มือ เกร็งไปมาเพื่อรอคําตอบจากคนที่ฉันถาม 
 
เคน:"เธออยากรู้จริงหรอ" เขาถามกลับมาด้วยเสียงเรียบง่าย
 
                     เอ้าอีตาบ้านี้ทําไมถามแบบนี้ฉันนั่งเกร็งปัสวะแถบแตก
ขนมผิง:"ไม่อยากมั้ง นั่งถามอยู่เนี่ย" ฉันตอบกลับไปแบบกวนๆก่อนที่จะได้คําตอบออกมาจากปาก
ของเขา
เคน:"เพื่อนฉันมันชอบเธออ่ะ"
     แป่ว ทําไมคําตอบมันออกมาเป็นแบบนี้ล่ะ  ฉันรู้สึกไม่ตื่นเต้นกับคําตอบเหมือนไม่รู้สึก
อะไร อาจจะเป็นเพราะว่าไม่แปลกที่จะมีคนชอบฉันเป็นถึงสาวป๊อป สาวแก่นของโรงเรียน มันธรรม
ดามากๆ แค่มีคนมาชอบ แต่ฉันอยากให้เขาตอบว่าเขาตั้งใจซื้อให้ฉันมากกว่า แล้วทําไมฉันจะต้อง
อยากให้เขาซื้อให้ด้วยล่ะเนี่ย 
ขนมผิง:"หรอ แล้วเพื่อนนายรู้จักฉันหรอ"
เคน:"เธอดังที่สุดในโรงเรียน มันก็ไม่น่าแปลกไม่ใช่หรอที่เด็กต่างโรงรียนจะรู้จัก" ก็จริงของนาย
แวมไพร์นะ ไม่น่าแปลกที่เด็กโรงเรียนอื่นจะรู้จัก 
ขนมผิง:"แล้วเพื่อนนายเป็นคนฝากมาให้ฉัน" มันเป็นคําถามทีไม่ไดต้องการคําตอบ ซึ่งดูเหมือน
คนทีถูกถามก็รู้ เลยได้แต่พยักหน้า
เคน:"เธอชอบมั้ยล่ะ"
ขนมผิง:"ก็น่ารักดีนะ"
เคน:" ออ ก็ดีมันคงจะดีใจที่เธอชอบ ถ้างั้นฉันกลับแล้วนะ"
ขนมผิง:"ถ้างั้นฉันลงไปส่งให้มั้ย"
เคน:"ไม่เป็นไร ฉันไปล่ะ"
          พูดเสร็จนายแวมไพร์ก็เดินออกไปจากห้อง เหลือเพียงแต่ความเงียบ ก่อนที่ฉันจะลุกไปอา
บนํ้านอน