ยัยตัวร้าย คว้าใจนายเย็นชา

7.3

เขียนโดย Jetty

วันที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 11.37 น.

  24 ตอน
  23 วิจารณ์
  26.07K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 20.21 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

13) สร้อยข้อมือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เคน:"อ่ะเสร็จแล้ว" นายแวมไพร์พูดเสร็จพร้อมกับแปะพลาสเตอร์ลายหมีแพนด้า(มุ้งมิ้งอ่ะ

)ให้เสร็จเรียบร้อยอย่างเบามือ

ขนมผิง:"ขอบคุณนะ" ฉันพูดพร้อมกับดึงมือ ออกอย่างเก้ๆกังๆ ทําตัวไม่ค่อยถูก

เคน:"เขินหรอ"

ขนมผิง:"ห่ะ???"

เคน:"ก็หน้าเธอแดงอ่ะ"

ขนมผิง:"หนะๆ...หน้าฉันแดง" ฉันพุดพร้อมกับจับหน้าตัวเองแบบลุกลี้ลุกล้น มือไม้สั่น แถมตอนนี้

หัวใจยังเต้นแรงมากด้วย

เคน:"ใช่หน้าเธอแดงมาก...เขินฉันหรอ"

ขนมผิง:"จะ...จะบ้าหรอ อากาศมันร้อนเหงื่อฉันแตกหมดแล้วเนี่ย" ฉันพูดพร้อมๆกับเอามือปาดเหงื่อ

หลายๆเม็ดที่ผุดขึ้นบนหน้า

เคน:"เธออ่ะบ้าแอร์ดัง หึ่งงงงง อยู่มาบอกว่าร้อน ยัยบ้องเอ้ย"

     นายแวมไพร์พูดพร้อมกับเอาฝ่ามือใหญ่ๆของเขามาผลักหัวฉันเบาๆ ก่อนจะลุกไปช่วยพี่โมถือ

กับข้าวมาวางบนโต๊ะ แหม่สุภาพบุรุษจริงๆเลย

พี่โม:"ผิงมาทานข้าวได้แล้วเร็ว"

ขนมผิง:"อ่าๆ"

 

โต็ะอาหาร

      ฉันดึงเก้าอี้ข้างๆ นายแวมไพร์ออกมานั่ง เอ้ะ!!! แล้วทําไมฉันต้องเลือกนั่งข้างๆอีตานี่ด้วยเนี่ย

พี่โม:"ทานได้เลยเคน"

เคน:"ครับ"

 

   หลังจากทานกันเสร็จนายแวมไพร์ก็อาสาเก็บโต๊ะล้างจานให้เอง ส่วนพี่ดมก็เข้าห้องอาบนํ้านอน

ส่วนฉันก็นั่งดูทีวีอย่างสบายอารมณ์รู้สึกเหมือนมีคนรับใช้เลย555

เคน:"นี่เป็นเจ้าของห้องประสาอะไรเนี่ยให้แขกมาล้างจานเก็บโต๊ะเอง"

      โอ้ะอีตาบ้านี่ฉันนึกว่าจะได้ดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ล้างจานอยู่แล้วยังตะโกนมาอีก

ขนมผิง:"นายบอกเจ๊เองไม่ใช่หรอว่า เดียวผมจะเก็บเองล้างจานให้เองนะครับ" ฉันดัดเสียงตรง

บทพูดของนายนั้นก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

เคน:"แต่เธอก็ต้องช่วยฉันสิ"

      เสียงนํ้าก๊อกล้างจานถูกปิด ก่อนจะปรากฎร่างนายแวมไพร์ที่ใช่มือเช็ดเปียกๆกับกางเกงตัว

เองอยู่

ขนมผิง:"ชิ...นายก็ทานข้าวเสร้จเก็บกวาดไรเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปสิ" ฉันหันไปพูดจนจบก่อนจะ

สะบัดบ๊อบใส่แล้วหันกลับมาดูทีวี

เคน:"ยังกลับไม่ได้"

ขนมผิง:"ทําไม" ฉันหันไปมองอย่างสงสัย

        เขาค่อยๆเดินมานั่งข้างๆฉัน ก่อนจะล้วงมืือเข้าไปในกระเป๋าตัวเองและหยิบอะไรออกมาสัก

อย่าง ก่อนจะยื่นให้ฉัน

เคน:"อ่ะนี่"

ขนมผิง:"อะไร"

      นายแวมไพร์แบมันออกก่อนจะเผยหันเห็นสร้อยข้อมือน่ารักสีนํ้าตาลมีแผ่นโลหะเล็กสลักตัว

อักษรว่า "ขนมผิง" และข้างๆตัวอักษรก็มีรูปกุญแูจหัวใจสลักอยู่ข้างๆ ฉันหยิบมันขึ้นมาจากมือ

นายแวมไพร์ ก่อนจะเงยหน้ามองเขาอย่าง งงๆ

ขนมผิง:"ให้ฉันหรอ"

เคน:"ชื่อเธอรึเปล่าล่ะ"

       ฉันรู้สึกเขินขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ก่อนจะจัดการใสที่ข้อมืออย่างเสร็จสรรพ เอ้ะ!!!แล้วเขา

ซื้อให้ฉันทัาไม

ขนมผิง:"แล้วนายซื้อให้ฉันทําไมอ่ะ"

เคน:"เอ่อ...คือ"

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา