naruto(version girl)จอมซน ภาค อดีตที่แสนยาวนาน

ตั้งแต่พี่ตายไปก็ดูเงียบตัวของฉันเองก็เงียบไปด้วยในระหว่างการฝึกนั้นไม่รู้จะเป็นยังไงต่อ ฉันเองก็อยากจะแข็งแกร่งขึ้นให้มากกว่านี้เพื่อที่จะล้างแค้นหมอนั้นให้ได้เลย...ฉันนั่งคิดว่าคงต้องมีซักทางที่ทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น 
"ครูว่าแล้วว่าเธอต้องอยู่ที่นี่นารูโตะ"
"นายทำอะไรที่นี่คาคาชิ"
"ก็แค่มาดู....ดาวน่ะทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ"
"ก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ"
"นี่...เธอมีมุมนี้ด้วยเหรอ"
"แล้วไง...มันชีวิตฉันนี่ไม่ใช่ชีวิตนาย"
"ก็ใช่...ตอนนี้เธอคงคิดที่จะแข็งแกร่งขึ้นใชมั้ย"
"นี่นายอ่านใจฉันเหรอ"
"ก็ดูเธอทำหน้าตาเข้าสิ คิดว่าฉันไม่รู้รึไง"
ต้องขอยอมรับว่าขาพูดถูกเพราะฉันอยู่กับเขามาหลายปีไม่แปลกหรอกที่เข้าจะไม่รู้ก็แปลกแล้วก็ฉันอยู่กับตั้งแต่ฉันรู้จักกับซาสึเกะแล้วก่อนที่จะคบกันด้วยซ้ำมันทำให้ฉันนึกถึงตอนนั้น
                                                6ปีก่อน
เฮ้อ....เรียนเสร็จซักที....หิวข้าวจังเลยวันนี้แม่ทำอะไรให้กินนะ มีแต่ของโปรดฉันทั้งนั้นเลย...อืมคาบบ่ายมีเรียนอะไรบ้างนะ....ก็ปามีดสั้นเหรอ
"นี่ นารูโตะ"
"มีอะไรเหรอ"
"ต่อไปน่ะเราไปฝึกปามีดสั้นกันใช่มั้ย เราก็ต้องเรียนกับพวกห้องโอโตะสิ"
"ก็ใช่น่ะสิ ฉันล่ะรำคาญพวกนั้นที่สุดเลย"
"ก็นั้นสิเธอออกจะน่ารักนิ ฉันน่ะอิจฉาเธอจัง ฉันเองก็อยากให้เขายอมรับในตัวฉันมั้งจัง"
"เขา?เธอหมายถึงใคร"
"ก็ซาสึเกะคุงไงล่ะ"
"ฉันนึกแล้ว แหงแหละก็หมอนั้นเป็นผู้ชายในฝันของผู้หญิงหลายๆคนจะตายไป ใช่มั้ยล่ะ"
"เธอเนี่ยเดาใจฉันได้ตลอดเลยนะนารูโตะ แต่บางทีนะซาสึเกะคุงเขาอาจมีใจให้กับฉันซักวันแน่ๆเลย"
"จ้าๆ รีบๆกินแล้วไปก่อนเถอะครั้งที่แล้วเราโดนแย่งที่นั่งไปเพระาเธอมัวเข้าห้องน้ำ"
"อืมๆ นี่เธอเคยคิดรึป่าวว่าซาสึเกะคุงอาจมีใจให้เธอน่ะนารูโตะ"
"ไร้สาระน่าซากุระคนอย่างหมอนั้นน่ารำคาญจะตาย ฉันให้เวลาเธออีกสามนาทีไม่งั้นฉันไม่รอเธอ"
"อ้าว!!!นี่รอด้วยสิ"
                                          ห้องเรียนโอโตะ
"นี่....ฉันให้เวลาพวกนายอีกสามนาที....ถ้าหมดฉันจะไม่รอพวกนายนะ"
"ให้ตายสินายเป็นอย่างนี้ตลอดเลยนะ"
"นั้นมันเรื่องของฉันไม่ใช่เรื่องของนาย"
"นี่นายคิดยังไงกับนารูโตะกันเหรอ"
"แน่ละ ก็ต้องเป็นคนน่ารักอยู่แล้ว แต่ว่าค่อนข้างเย็นชาหน่อย แต่ก็น่ารักดีนะแล้วนายล่ะคาเครุ"
"ก็ไม่รู้สิ"
"นี่นารูโตะนี่น้องนายไม่ใช่เหรอ"
"อืม ทำไม"
"ก็ทั้งห้องพูดถึงแต่น้องนาย น้องนายไม่รำคาญบ้างเหรอ"
"ก็คงใช่ ซาสึเกะล่ะ"
"แหม ไปไวจังนะหมอนั้น"
"นายก็รู้ซาสึเกะนิสัยเป็นไงนี่ถูกมั้ย"
"อืม แต่ว่านะ....เขาให้เวลาเราสามนาทีนี่สามนาทีของเขาเหมือนหนึ่งนาทีเลยแหะ"
"นั้นสิ"
                                          ที่ฝึกลานปามีด
"นารูโตะเธอขึ้นไปทำอะไรบนนั้น"
"ก็อย่างที่เธอเห็น ห่อยโหนไง"
"เธอเนี่ยเหมือนผู้ชายจังนะ แต่ช่วยลงมาได้มั้ย"
"ก็ได้ซากุระ"
"แหม แหม แหม ดูสิว่าใครมาถึงก่อนคือสาวห้องคุโนะอิจินี่เอง"
"ครูเนี่ยมาเร็วจังนะคะ"
"พวกเธอเองก็มาไวเหมือนกันแล้วก็หนุ่มห้องโอโตะอีกคนที่กำลังอยู่หลังฉัน"
"ซาสึเกะคุงสบายดีมั้ย"
"...."
ท่าทางคนอย่างหมอนั้นจะไม่ชอบคุยซะเท่าไหร่แต่มันก็น่าเบื่อนะกลับบ้านไปค่อยไปทำก็แล้วกันถาไม่มีการบ้านนะ จะได้ห่อยโหนให้สนุกไปเลย ต้องอย่างนี้สิ หึ  หึ
ถ้าทางซาสึเกะคุงคนเป็นไม่ค่อยชอบพูดจาแต่ก็พึ่งเข้าใกล้เป็นครั้งแรก ดีจังเลย แล้วนั้นนารูโตะขึ้นไปบนต้นไม้ทำไมน่ะคงไม่ใช่ห่อยโหนอีกนะ แล้วที่อยู่ในมือนารูโตะมันคืออะไรน่ะ
"แล้วเธอขึ้นไปทำอะไรอีกล่ะ นารูโตะ"
"อะไรเนี่ยซากุระ ก็แค่เอาลูกนกกลับไปไว้รังเองเธออยากให้ลูกนกโดนแมวกินเหรอ"
"ไม่"
"งั้นก็เงียบปากไป"
"...."
เอาล่ะถึงรังแกแล้วเอาล่ะอยู่กับครอบครัวของแกนะแล้วอย่าหล่นลงมาอีกล่ะ ฉันเองก็ไม่อยากให้แกที่ยังบินไม่ได้ต้องโดนแมวกินนะ เอาล่ะฉันว่าฉันรีบลงไปดีกว่า ถือโอกาสนี้เล่นซักนิดก็แล้วกัน 
"นารูโตะ สุดยอดไปเลยทำได้ยังไงเนี่ยสอนฉันมั้งสิ"
"ทีเมื่อกี้ยังขึ้นเสียงกับฉันอยู่เลยนะ ขอบอกว่าฝึกยากแล้วเป็นความสามารถของฉันเอง"
"เสียดายชะมัดเลย เธอฝึกนานแค่ไหนเหรอ"
"ก็สามอาทิตย์ก็ได้แล้ว"
แค่สามอาทิตย์เองเหรอ ไม่อยากเชื่อว่ายัยนั้นจะทำได้ถึงขนาดนั้น แต่นี่น่ะเหรอนารูโตะที่เขาเล่ากันก็เป็นคนน่ารักดีเหมือนกัน แต่ที่ฉันอยากรู้คือเป็นผู้หญิงจริงๆเหรอเนี่ย เหมือนกับผู้ชายยังไงอย่างงั้นแหละ
อะไรของหมอนั้นมองฉันอยู่ได้รู้มั้ยว่ามันน่ารำคาญแค่ไหน 
"ไง นารูโตะ ไหวพริบยังดีเหมือนเดิมเลยนะ"
"ขอบใจที่บอกนะ คาเครุ...."
"...."
ฉันไม่เข้าใจหมอนั้นเลยผู้หญิงติดหมอนั้นไปได้ยังไงกันนะไม่เห็นเข้าใจเลยน่าเบื่อชะมัดอยากต่อไปก็เรียนเรื่องไหวพริบอย่างงั้นเหรอ...ก็ดีนะยังดีกว่ามาฝึกปามีดแต่ฝึกปาไปก็ดีนะจะได้คล่องๆเอาจริงๆก็คือมีทั้งข้อดีข้อเสียนั้นแหละ
"เอาล่ะเลือกตัวแทนห้องออกมาคนหนึ่งฝ่ายอิโนะอิจิจะเลือกใครก็รีบเลือกฝ่ายโอโตะก็เหมือนกันครูจับเวลาห้านาทีฝ่ายไหนไม่ออกแปลว่ายอม"
"นี่ นารูโตะเป็นเธอได้มั้ย"
"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ"
"ก็เธอเก่งเรื่องนี้ที่สุดแล้วนี่อีกอย่างนะทุกคนเขาก็คิดอย่างนี้กันทั้งนั้นแหละ ใช่มั้ยทุกคน"
"ใช่ เราน่ะไม่อยากแพ้พวกโอโตะหรอกนะ"
"ขอร้องนะนารูโตะ เพื่อห้องเราน๊าาา"
"เฮ้อ...แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ"
"เย้"
อิโนะอิจิสู้!!!!
                                          ฝ่ายโอโตะ
"นายไปได้มั้ย ซาสึเกะ"
"แล้วทำไมต้องเป็นฉัน"
"ก็นายเรียนเก่งที่สุดในห้องแล้วนี่"
"ฉันจะยอมแค่ครั้งนี้นะ จะต้องไม่มีครั้งหน้าอีกเข้าใจมั้ยเจ้าพวกปัญญาอ่อน"
"เออๆ"
โอโตะสู้!!!
"เอาเป็นว่าแต่ละฝ่ายเลือกได้แล้วนะ คนอื่นถอยออกมาห่างๆ"
นี่ฉันต้องเจอกับหมอนี่อีกแล้วเหรอ ทำไมต้องเป็นหมอนี่นะถาเป็นพี่ฉันจะยังไม่ว่าซักนิดถ้าเป็นคาเครุก็พอได้...เฮ้อ
ต้องเจอกับยัยนี่สินะ...ดีล่ะได้เวลาดูฝีมือว่ายัยนั้นจะจะเก่งอย่างที่เล่ากันให้แส๊ด ถึงเวลาพิสูจน์ความจริง
แต่ขอดูฝีมือหน่อยแแล้วกันว่าจะเก่งจริงรึป่าว
"การแข่งไหวพริบ ฝ่ายอิโนะอิจิ อุจิมากิ นารูโตะ ฝ่ายโอโตะ อุจิฮะ ซาสึเกะ"
"นารูโตะสู้ๆนะ!!!!"
"ซาสึเกะอย่ายอมแพ้นะเฟ้ย"
ยังไงซาสึเกะก็ไม่มีทางชนะนารูโตะหรอก นารูโตะมีไหวพริบดีกว่าซาสึเกะ ซาสึเกะต้องแพ้แน่ ยัยนารูโตะฝึกเรื่องนี้มาตั้งแต่สี่ขวบ ถึงเวลาแล้วสินะที่จะได้ดูฝีมือเธอ...นารูโตะ
ฉันต้องไม่แพ้เด็ดขาดเพื่ออิโนะอิจิ
"เริ่มได้!!!!!"
ตุบ แค่นี้ก็รู้ผลแล้วว่านารูโตะต้องชนะแน่ๆ ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว
ยัยนี่จะต่อยหน้าฉันจริงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากเชื่อว่าฉันจะแพ้ผู้หญิง แต่พอดูใกล้ๆยัยนี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนี่
"เนี่ยเหรอ ฝีมืออุจิฮะ ซาสึเกะไม่เห็นจะเก่งอย่างที่เลื่องลือกันเลย"
"เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไงนะ"
"ฉันไม่เห็นต้องพูดเป็นครั้งที่สองเลยนี่ นายเองก็คงไม่ได้ออมมือสินะ เพียงแค่ไหวพริบนายยังมีน้อยไปกว่าฉัน ยังไงซะฉันก็ไม่อยากจะพูดมากนะ นายเองก็เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ"
"เหอะ....ฝีมือเธอก็ใช้ได้นี่"
"ผู้ชนะ อุจิมากิ นารูโตะ"
เนี่ยเหรอฝีมือของนารูโตะ เก่งอย่างที่เขาเลื่องลือกันจริงๆนะ แถมยังน่ารักอีก ไม่อยากเชื่อว่าฉันจะแพ้ผู้หญิง...แต่นะแพ้ก็ต้องเป็นแพ้...
"นารูโตะ สุดยอดไปเลยแค่สามนาทีเธอก็ล้มเขาได้แล้ว เธอทำได้ไง"
"ความสามารถน่ะ"
"ซาสึเกะฉันไม่อยากเชื่อเลยนะว่านายจะแพ้ผู้หญิง"
"พวกนายเงียบปากกันได้แล้ว มันน่ารำคาญ"
                                                หลังเลิกเรียน
"เจอกันพรุ่งนี้นะ"
"อืม"
เอาล่ะไหนๆก็ไหนๆกลับไปทำการบ้านแล้วค่อยไปห่อยโหนต่อที่บ้านก็แล้วกัน อีกแล้วจะมีบ้างมั้ยนะที่ฉันไม่เจอไอ้ขี้เก๊กนี่ วันนี้ไปทางไหนก็เจอแต่ไอ้ขี้เก๊กนี่ตลอดเลย ทำไมกันนะ ไม่เข้าใจเลย วันนี้มันวันอะไรเนี่ย เจอแต่ไอ้ขี้เก๊ก น่ารำคาญที่สุดเลย กลับบ้านดีกว่า ไม่อยากสนใจซักนิดเลย
"นี่..."
"...."
"ฉันพูดกับเธอนะ"
"แต่ฉันไม่อยากคุยกับนายไอ้ขี้เก๊ก"
"แค่สามนาทีไม่ได้เหรอ"
"ไม่ ฉันจะไม่คุยกับนายอีกไอ้ขี้เก๊ก"
"ขอบอกตามตรงนะ เธอเองก็ขี้เก๊กเหมือนกันนั้นแหละ"
"นายต้องการอะไรกันแน่ ไอ้ขี้เก๊ก"
"แค่อยากถามว่าเสาร์นี้เธอว่างรึเปล่า"
"ขอปฏิเสธแทนที่นายจะเอาเวลาไปเล่นทำไมไม่ฝึกวิชาล่ะ"
"...."
"ซาสึเกะโดนผู้หญิงปฏิเสธ แย่จังเลยนะพึ่งแพ้มาเมื่อตอนบ่ายก็ต้องมาโดนแบบนี้อีก"
"นายหุบปากไปเลย นายอยากจะไปไหนก็ไป คาเครุ"
"ขอสามนาที ฉันรู้นะว่านายเองก็ชอบนารูโตะ ฉันเองก็ชอบนารูโตะ"
"นายเนี่ยหัวไวจังนะ"
"ฉันแค่อยากบอกว่า ฉันจะไม่ยอมยกนารูโตะให้นายแน่"
"หึ ฉันก็จะไม่ยอมนายเหมือนกันคาเครุ"
ให้ตายสิไร้สาระที่สุดเลย ฉันขอเอาเวลาฝึกซะจะดีกว่าไปกับไอ้ขี้เก๊กนั้นดีกว่า เชอะกลับบ้านไปกินของว่างให้อารมณ์ดีขึ้นดีกว่า
"นารูโตะ"
"มีอะไรอีกล่ะ"
"คือว่า...ฉันขอไปทำการบ้านกับเธอได้มั้ย"
"ถ้าแม่นายไม่ว่านะ คาเครุ"
"ฉันแน่ใจว่าแม่ต้องไม่ว่าฉันแน่ๆ"
"งั้นก็ไปถามพี่ฉันก่อนสิ"
"เรื่องนั้นไม่มีปัญหา พี่ให้เขาไปบ้านเราเองแหละ"
"พี่เนี่ยไม่เคยบอกหนูก่อนเลยเป็นอย่างนี้ตลอดเลย"
"ก็บ้านคาเครุอยู่ห่างจากเราไปแค่สามหลังเองนะ"
"หนูรู้น่า"
"กลับมาค่ะ/ครับ"
"เรียนเป็นไงบ้างจ้ะ นารูโตะ ชิกามารุ"
"ก็ดีครับแม่"
"ก็ดีค่ะแม่ แม่ค่ะแม่ทำน้ำมะเขือเทศเหรอค่ะ"
"จ้ะ เห็นว่าลูกไปแข่งไหวพริบกับอุจิฮะมาแล้วชนะ แม่ก็เลยทำให้ลูกไงล่ะจ้ะ"
"อย่าบอกนะค่ะว่าแม่ ไปตลาดมาแล้วผ่านโรงเรียนแล้วแม่แอบดูน่ะ"
"ก็ คงประมาณนั้นแหละ"
"แม่ครับวันนี้พ่อไม่อยู่เหรอ"
"คงจะอยู่ในสวนน่ะจ้ะ"
อึก อึก อึก อึก อึก อ๊าาาาน้ำมะเขือเทศที่แม่ทำเนี่ยอร่อยสุดยอดไปเลยจริงสิมีการบ้านนี่ฉันลืมไปได้ยังไงนะ นี่ก็พึ่งบ่ายสามครึ่งเอง ยังมีเวลาอีกเยอะ ไหนดูสิ อืม ข้อนี้ยากจังเลยนี่มันการบ้านหรือคำถามชวนคิดกันเนี่ย อืม...คงราวๆนี้ม้างง ดีล่ะข้อสุดท้ายดีนะที่ทำมาจากโรงเรียนบ้างแล้วเว้นข้อที่ทำไม่ได้ไว้ก็มีแค่สองข้อเท่านั้นแหละที่ทำไม่ได้เสร็จแล้ววววววววว!!!!เฮ้อ....ไปทำอะไรต่อดีล่ะไม่มีอะไรให้ทำก้ไปห่อยโหนสิ หย๋าาาาาาาา หึๆนี่สิชีวิต
"เธอทำอะไรน่ะ"
"อ๊าาาาาา!!!!!นี่นายมาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย หมดอารมณ์หมดเลย"
"นี่เธอก็ชอบห่อยโหนเหรอ"
"อืม จริงๆต้นนี้เป็นต้นประจำของฉันแต่ฉันจะยอมแค่วันนี้เท่านั้นนะ ให้นายห่อยโหน"
"เธอเนี่ยอารมณ์เปลี่ยนไวนะ"
"หนวกหูน่า ไอ้ขี้เก๊ก ยังไงฉันก็ไม่อยากจะอยู่ใกล้นายซะหน่อยนี่"
"ทำไม"
"ไม่รู้สิ คงเพราะไม่อยากคุยกับนายล่ะม้าง"
"นารูโตะ อยู่นี่พอดีเลย"
"มีอะไรเหรอค่ะพ่อ"
"พ่อจะฝึกวิชาให้ลูกดีมั้ย"
"เรื่องอะไรเหรอค่ะ"
"การถ่วงจักกระ"
"วันนี้พ่อคิดอะไรถึงอยากสอนหนู ปกติเห็นสอนแต่พี่นี่"
"ก็อยากสอนลูกสาวบ้างน่ะ นายจะฝึกด้วยก็ได้นะ อุจิฮะคุง ฟังนะเรื่องนี้อาจจะยากสำหรับพวกเธอสองคนหน่อยแต่จะอธิบายให้ง่ายๆก็รวมจักกระไปที่เท้าอย่าให้มากเกินหรือน้อยเกินไป โดยเอามีดนี่ไปขีดบนต้นไม้ว่าตัวเองปีนขึ้นไปได้สูงแค่ไหนเข้าใจนะ"
"หนูว่าเกือบไม่ได้อธิบายเลยนะค่ะ พ่อ"
"เอาน่า ฝึกไว้ก็ดีไป"
ตั้งสมาธิเข้าไว้น่ารวมจักกระไปที่เท้าอย่ามากเกินหรือน้อยเกินไป ดีล่ะลุยล่ะนะ
หย๋าาาาาาา ก็ไม่เห็นจะยากซักเท่าไหร่เลยนี่นา ออกจะง่ายนิ
"มันสุดยอดที่สุดเลยค่ะหนูไม่เคยคิดเลยว่าหนูจะปีนได้สูงขนาดนี้"
"นี่ ทำอย่างนี้ได้รึป่าวล่ะ"
"จิ๊บ จะตายเห็นไม่ของมันไม่ยากอย่างที่คิดแต่ว่านายจะปีนสูงเท่าฉันได้รึป่าวล่ะ"
"คุญอุจิมากิผมขอยืมมีดของคุณก่อนได้มั้ยครับ"
"ได้สิ คาเครุคุง"
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
"มันง่ายอย่างที่คิดว่ามั้ยนารูโตะ"
"อืม ว่าแต่นายทำการบ้านนายเสร็จแล้วเหรอ"
"ไม่เสร็จคงไม่มาห่อยหัวแบบนี้หรอก"
"นั้นสิ ว่าแต่นายแอบฟังที่พ่อฉันพูดเหรอ คาเครุ"
"อืม"
"ฉันว่าฉันลงดีกว่า"
ฟรึ่บ
"พ่อครับไม่ยุติธรรมเลยสอนแต่พวกนารูโตะ"
"ก็พ่อเห็นลูกนั่งทำการบ้านอยู่นี่ พ่อก็เลยไม่ได้สอนสอน วันหลังเดี๋ยวสอนก็แล้วกันนะ"
"นี่นายสอนอะไรให้ลูกเนี่ย"
"ก็สอนเรื่องถ่วงจักกระไง"
"นารูโตะมาช่วยแม่หน่อยสิลูก"
"ค่ะ"
ยัยนั้นเองก็ดีเหมือนกันนะมีนิสัยอย่างเนี่ย ยังดีกว่าแบบที่โรงเรียน แต่ว่าอยู่บ้านยัยนี่เป็นอย่างนี่ตลอดเลยเหรอ ผิดกับที่โรงเรียนอย่างสูงเลยนะเนี่ย ฉันว่าฉันลงดีกว่า เฮ้อการถ่วงจักกระนี่ก็อยากเหมือนกันนะเนี่ย ทำเอาจักกระเกือบหมดเหมือนกัน แต่ว่าพ่อนารูโตะเนี่ยก็ใจดีเหมือนกันนะ
                                                   ปัจจุบัน
"คิดอะไรอยู่เหรอ"
"เปล่าหรอก"
คลิ๊ก ฉันว่าฉันไปนอนดีกว่า ป่านนี้พี่คงอยู่บนฟ้าแล้วสินะ พี่คงได้อยู่กับพ่อแม่แล้ว ดีจังเลย เฮ้ออากาศตอนกลางคืเนี่ยก็หนาวเหมือนกันนะฉันจะต้องแข็งแกร่งกว่านี้ให้ได้เลย
....................................................................................................................
                                             ติดตามตอนต่อไป