โสเภณีพรหมจรรย์

     แสงสีทองทอแสงเขามาภายในบ้านของพลอยลัดดา ปลุกหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์เสียงนกน้อยใหญ่บินออกจากรังเพื่อหาอาหาร จักจั่นหรีดหริ่งเสียงร้องรำไร น้อยนักที่จะได้ยินเสียงของสิงห์สาราสัตว์ในเมืองกรุงเทพ
 
     “พิม...พิม...” พลอยลัดดาร้องเรียกชื่อของน้องสาวแผ่วเบาแต่มันก็ดังพอเมื่ออยู่ในบ้าน
 
      “.......” ไร้เสียงตอบรับของพิมมาดา พลอยลัดดาเริ่มใจหายเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบของน้องสาวรีบลุกขึ้นจากเตียงเดินหาร่างของน้องสาวแต่ก็ไร้เงา พลันน้ำตาก็ไหลลงมาเป็นทางยาวทรุดกายลงไปกับพื้นเหมือนคนไร้เรี่ยวแรง
 
     “ฮือๆ..พิม”
 
     “พี่พลอยจ๋า...” ร่างของพิมมาดาปรากฏอยู่ที่ประตูบ้าน พลอยลัดดาเงยหน้าขึ้นมองน้องสาวแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ได้เห็นหน้าของพิมมาดา แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมาอยู่ดี
 
     ร่างบางทั้งสองร่างโผเข้ากอดกันพิมาดาเอาหน้าซบที่ไหล่บางของพี่สาวร้องไห้ออกมาอย่างฉุดไม่อยู่ ผ่านไปกว่าห้านาทีทั้งสองพี่น้องยังกอดกันอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน
 
     “พิมไปอยู่ไหนมา..รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วง” เมื่อหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลได้แล้วพลอยลัดดาก็ผละกอดออกจากน้องสาวแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
 
     “พี่พลอย...พิม..พิม..”
 
     “สวัสดีครับพี่สะใภ้!” ยังไม่สิ้นคำตอบของพิมมาดา เนเทนก็เดินเข้ามาในบ้านแล้วตัดบทพูดของพิมมาดาออกไปโดยตัวเองเป็นคนพูดแทน
 
     “เมียจ๋า! เราจะกลับกันได้หรือยังครับ” แทบจะฉีกหน้าของพิมมาดาออกเป็นสองส่วนเขาพูดคำว่าเมีย ต่อหน้าพี่สาวเธอ ยิ่งทำให้พลอยลัดดาต้องการคำตอบมากกว่าเดิม
 
     “พี่พลอย! พิมขอโทษ พิมไม่ได้ตั้งใจ” พูดแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้งเธอตั้งใจจะสารภาพตั้งแต่แรกอยู่แล้วและเธอก็คิดว่าพลอยลัดดาจะเข้าใจ แต่ไม่เลยกลับกันพลอยลัดดาทำหน้าโมโหปนโกรธจัดใส่เธอ
 
     “คุณทำอะไรน้องสาวฉัน!”
 
     “ผมก็แค่ข่มขืนเธอ” เนเทนตอบหน้าตายพลางดึงร่างพิมมาดาเข้ามากอด
 
     เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
 
     เสียงฝ่ามืองามของพลอยตบลงไปที่ใบหน้าของทั้งสองสองครั้งติดกัน ใบหน้าคมกกับใบหน้าหวานหันหน้าไปตามฝ่ามือที่ตบลงมา
 
     “เลว! ทั้งหญิงทั้งชายมันพอกัน ออกไปจากบ้านฉันซะ!อย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก” ออกปากไล่แต่หัวใจสั่นรัว พลอยลัดดาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนี่คือเหตุการณ์ครั้งแรกที่เธอกระทำรุนแรง เธอเสียใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้น้องสาวของตัวเองแท้ๆเธอยังไม่มีปัญญาดูแลให้มากพอ
 
     พิมมาดามองหน้าผู้เป็นพี่สาวอย่างสำนึกผิด เธอไม่เคยทำตัวแบบนี้ให้พี่สาวเธอเห็นมาก่อน ไม่เคยทำให้พี่สาวผิดหวังแต่สุดท้ายเธอก็ดีแตก เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเธอที่หลงเชื่อป้ายรับสมัครพนักงานบ้าๆนั่น
 
     “ฮือๆ ออกไปซะ ออกไป...”
 
     “พี่พลอย ฮือๆ” ดึงวงแขนของเนเทนออกจากตัวเข้าไปกอดพี่สาวทันที
 
     “คุณไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมจะรับผิดชอบพิมมาดาทุกอย่าง ครอบครัวผมมีธุรกิจที่ครอบคลุมทวีปเอเชียรวมไปถึงในตัวประเทศบ้านเกิดของผมอเมริกา อย่างน้อยน้องสาวคุณก็จะได้ไม่ต้องลำบากถ้ามาอยู่กับผมแล้วคุณเชื่อผมเถอะ”
 
     “แล้วจะให้ฉันเชื่อคุณลงได้อย่างไรในเมื่อเชื่อเสียงเรียงนามคุณฉันยังไม่รู้จักเลยแม้สักนิด เป็นมิจฉาชีพแอบอ้างมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
 
     พลอยลัดดาปาดน้ำตาที่แก้มออกสีหน้าเปลี่ยนเป็นวิตกกังวลทันทีเธอห่วงน้องสาวแถบขาดใจ กลัวน้องสาวจะได้รับอันตราย กลัวว่าน้องสาวเธอจะโดนมิจฉาชีพมาหลอกให้ฟันแล้วก็ทิ้งเหมือนกระดาษทิชชู่ที่ใช้แล้วอย่างไม่ใยดี
 
     “คุณเชื่อผมได้ครับ คุณไม่ต้องห่วงหรือกังวลอะไรทั้งสิ้นทุกอย่างที่ผมพูดคือความจริง ผมเป็นลูกชายของตระกูลปาร์กเกอร์ ตอนนี้ผมอยู่กับพี่ชายในไทยและอีกไม่นานพี่ชายผมก็คงรู้เรื่องราวเพราะผมกำลังจะไปหาพี่เชส” แววตาจริงจังของเนเทนทำให้พลอยลัดดาปักใจเชื่อไปโดยปริยาย แต่ก็ต้องสะอึกกับคำพูดของชายหนุ่มที่ว่า
 
     ผมเป็นลูกชายของตระกูลปาร์กเกอร์ ตอนนี้ผมอยู่กับพี่ชายในไทยและอีกไม่นานพี่ชายผมก็คงรู้เรื่องราวเพราะผมกำลังจะไปหาพี่เชส ลูกชายของคนมีอำนาจเป็นถึงมหาเศรษฐีใหญ่สินะ
 
     “คุณเนเทนคะ ให้พิมอยู่กับพี่พลอยไม่ได้หรือคะพิมไม่อยากไป”พิมมาดาขอร้องชายหนุ่มเพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องไปอยู่กับเขา
 
     “ไม่ได้!” ทันใดนั้นเสียงทรงอำนาจก็โผล่ออกมาเสียดังลั่น ทำให้บุคคลทั้งสามต้องหันไปหาเจ้าของเสียงพร้อมกัน
 
 
 
 
****เรื่องราวเริ่มเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆแล้วนะคะ(หรือเปล่านะ?)555 ไรเตอร์ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ ต่อไปนี้เนื้อเรื่องก็จะเข้าที่แล้วเพราะจะเป็นเนื้อเรื่องของพระเอกกับนางเอกอย่างเดียว แต่อาจมีพิมมาดากับเนเทนและตัวละครตัวอื่นที่ไรเตอร์ใส่เพิ่มเข้ามาเพื่อเพิ่มอรรถรสของเนื้อเรื่องค่ะ ขอบคุณนักอ่านทุกท่านนะคะที่เข้ามาอ่านนิยายของไรเตอร์หากมีผิดพลาดประการใดก็ด่าไรเตอร์ได้เพราะคำด่าของคนอ่านคือแรงผลักดันของไรเตอร์ 5555
ปล.ด้วยรักจากตัณหยง(ดาราการ)****
****ที่ไรเตอร์เลือกเพลงนี้ประกอบในตอนนี้ก็เพราะว่าเนื้อหาเพลงมีความใกล้เคียงกันกับเนื้อเรื่องค่ะ คือชื่อเพลงมีความหมายว่าฉันพบคุณซึ่งก็คล้ายกับตอนเผชิญหน้าค่ะ ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ จาก ตัณหยง(ดาราการ)