DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

 
SPACIAL PART [ X'MAS DAY ](ตอนพิเศษไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด)
 

 
"อื้อออ~" เสียงงัวเงียของผมเองหละ ไอ้พอตเตอร์มันพยายามลากผมลุกจากเตียง
 
"ลุกดิวะ เดี๋ยวก็จับปล้ำแม่งหรอก" ลุกดิวะ ! ผมดีดตัวขึ้นจากเตียงทันที ก็รู้ๆกันอยู่ เรื่องพรรคนี้ไอ้พอตมันพูดจริงทำจริงอยู่แล้ว
 
"เออๆ ลุกแล้ว เมื่อคืนกูนอนดึกนะเว้ย มึงจะปลุกกูเช้าทำซากอะไรวะ"
 
"กูจะพามึงไปเที่ยว" พอตเตอร์พูดและยิ้มให้ผม
 
"ห้ะ ? มึงเนี่ยนะจะพากูไปเที่ยว ตลกหวะ" ก็ช่วงนี้งานมันยุ่งจะตาย เวลาจะคุยกับผมแทบจะไมีมีด้วยซ้ำ... เออ กูก็น้อยใจเป็นนะเว้ย !
 
"ก็เออดิครับ ไปอาบน้ำกัน~" เอ่อ... กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ -///-
 
"มะ ไม่เอาาา"
 
"เถอะน่า กูเป็นคนอ่อนโยนจะตาย สัญญา"....."อ้ะๆ อื้ออ บะ เบาๆหน่อย อ๊าาา~"ตามนั้นแหละครับ -///- มันอ่อนโยนกับผมมาก มากจนกูเจ็บตูดเลยเนี้ย !!!
 
'เกาะฟิลล์'แสงแดดยามเช้าอ่อนๆ แต่ผมสัมผัสได้ถึงอากาศเย็นสบายมาปะทะเข้ากับหน้า เนินเขาสูงถูกปกคลุมไปด้วยดอกไม้หลากสี ถูกจัดเป็นโซนๆ พอมองจากมุมนี้แล้ว...สวยชิบหายยย เชี่ย ผมไม่คิดเลยหวะว่าตัวเองจะได้มาที่นี่ ผมอยู่เมืองไทย แต่ให้บรรยากาศเหมือนอยู่เมืองนอกไม่มีผิด อากาศหนาว บริสุทธิ์ ต้นไม้ใบหญ้าสวยงามมากกก ผมรักที่นี่จัง
 
"สวยหวะ ขอบใจนะ" ผมยิ้มแทนคำขอบคุณให้พอตเตอร์ มันกดหัวผมไว้กับให้ของมันเบาๆ
"อืม กูดีใจที่มึงชอบ"
 
"กูมีของขวัญให้มึงด้วยนะ"
 
"หือ ? ของขวัญอะไร วันนี้วันเกิดกูเหรอ ?" ห้ะ นี่ผมยุ่งจนลืมวันเกิดตัวเองเลยเหรอ
 
"ฮ่าๆๆ วันเกิดมึงยังไม่ถึงเถอะ"
 
"เออ จริงด้วย ฮ่าๆๆ แล้วมันวันอะไรวะ"
 
"เดี๋ยวกูมา รออยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหนหละ" อะไรของมันว่ะ ถามก็ไม่ตอบ
 
ผมยืนรอ นั่งรอ จนแทบจะนอนรออยู่ละ ก็มันเล่นหายไปครึ่งชั่วโมงแล้วยังไม่ออกมาอีก นี่ของขวัญมึงใหญ่มากจนต้องเรียกไพร่พลมาแบกเป็นร้อยๆคนเลยรึไงวะ - -"
 
"โฮะๆๆ " หือ ? เสียงใคร ? ทำไมมันเหมือนเสียงหัวเราะ ที่ทำเอาผมแทบกลั้นเสียงๆว้ไม่ได้ ผมหันไปยังต้นเสียง เชี่ย !!! ผมต้องฝันไปแน่ๆ มันไม่มีมูลเหี้ยแห่งความเป็นจริงตั้งแต่ไอ้พอตเตอร์จะพาผมมาเที่ยวแล้วหละ - - แล้วนี่รู้ไหมผมกำลังเจอกับอะไร
 
'ซานต้า' ตัวโตอยู่ในชุดสีแดงแจ๋ กับหมวกและเคราอันแสนยุ่งเหยิงของเขา ผมว่าเค้าต้องเป็นซานต้าตกอับแหงๆ เห็นได้จากสภาพชุดที่เหมือนจะขาดดีไม่ขาดดี แต่นั่น...ถุงสีน้ำตาลใบโต ผมว่ามันเหมือนจะใหญ่กว่าตัวซานต้าเล็กน้อย และดูเหมือนของข้างในจะเยอะเอาการ นี่ตกลงซานต้าหรือโดเรมอนวะ - -
 
"เอ่อ...ครับ ?" ซานต้ายักษ์มอมแมมเหมือนจะเพิ่งนึกได้ว่าจะพูดอะไรหลังจะที่โพสท่าที่แสนจะภูมิใจมากสักพัก เขาหยิบของจากถุงใบใหญ่ขึ้นมา มันเป็นกล่องธรรมดาๆสีขาวสะอาด บนฝากล่องเขียนคำว่า
 
'secret'
 
"ให้ผมเหรอครับ ?"
 
"ไม่ได้ให้ฟรีหรอกนะ" อะไรของเค้าเนี่ย จะให้ก็ให้ดิวะ
 
"ห้ะ ? งั้นไม่เอาล่ะ ขอบใจ" ไม่ทันจะได้เดินหนีไปไหนไอ้ลุงอ้วนในชุดสีแดงก็จับข้อมือผมไว้
 
"เดี๋ยวสิหนู" นี่มันชักจะมากไปแล้วนะเว้ย ก็มันเล่นจับข้อมือผมซะแน่นเลย
 
"ปล่อย! " ไอ้ซานต้าทำหน้าโรคจิตๆใส่ผม มันน่ากลัวมาก สายตา สีหน้าบ่งบอกว่ามันไม่ใช่ลุงซานต้าที่แสนดีอีกต่อไป...
 
"น่ารักจริงๆด้วย..." หื้อ ?! ขนลุกเลยย
 
"ชะ ช่วยด้วยยยย !!!" พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วย ไม่อยากจบชีวิตแบบอนาถๆ ลงหน้าหนังสือพิมพ์พาดหัวข่าวโตๆว่า 'ดับอนาถ หนุ่มหล่อ (?) โดนซานต้าโรคจิตล่อลวง ล้วงขยำ ' อี๋~ >[]< แค่คิดก็ขนขาลุกมาเต้นระบำจ้ำบะแล้วเหอะ
 
"เห้ย ! ปล่อยเมียกูสัส !!" อ่อ ? มึงพึงคิดจะมาช่วยกูเรอะ เกือบโดนไอ้บ้านี่ลากเข้าป่าแล้วนะเฟ้ย !! ซานต้าโรคจิตเห็นหน้าพอคเตอร์มันก็อึ้งๆไปนิดก่อนจะปล่อยมือผมออก
 
"เอ่อ...ขะ ขอโทษครับ ผะ ผมไม่ได้ตั้งใจ" หะ ? มึงสองตัวรู้จักกันเรอะ แล้วนี่มึงจิางไอ้นี่มาล่อลวง ล้วงขย้ำ คนที่มึงเรียกว่าเมียเนี่ยนะ - -' กลับบ้านมึงโดนหนักแน่
 
"กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรนอกเหนือจากที่กูสั่ง" หือ มันโกรธแล้วครับบ~ ก็ยังดีที่มันปกป้องผม
 
"กะ ก็น้องเค้าน่ารักนี่ครับ ผมขอโทษด้วยนะครับ นี่ ของคุณ" ซานต้ากลับใจ(?) หันหน้ามาหาผมพร้อมยื่นกล่องของขวัญใบนั้นให้ผม-////- กูต้องเขินไหม
 
"อะ เอ่อ..." ผมมองหน้าซานต้าสลับกับพอตเตอร์อย่างชั่งใจ เอาดีไหมวะ -3-
 
"รับไปเหอะน่า ของกูเอง กูให้มันเอามาให้มึงไง" อ๋อ ของขวัญนี่ที่บอกจะให้สินะ ผมรับกล่องนั่นมาอย่างรีบๆ (ก็ยังกลัวอยู่-..-) แล้วไอ้ซานต้าก็รีบวิ่งไปทันที
 
"แกะดิๆ :D" หน้าตามึงดูลั้ลลาเหลือเกินนะ ถ้ามีหางนี่ก็คงกระดิกดุ๊กดิ๊กอยู่แหงๆ ผมแกะกล่องออก ...
 
เชี่ย !! O.o มือไม้ผมสั่นไปหมด ก็เพราะมันเป็นของที่ผมอยากได้เมื่อปีก่อนแต่ไม่ได้ซื้อมาเพราะช่วงนั่นกระเป๋าแบนมากจริงๆ ไอ้พอตมันเคยสัญญากับผมไว้ว่าปีหน้ามันจะซื้อให้ ซึ่งผมก็เกือบลืมไปแล้วจริงๆแล้วก็ไม่คิดด้วยว่ามันจะจำได้
 
เข็มขัดหนังสีน้ำตาล หัวเข็มขัดสีเงินแวว เป็นรูปตัวอักษร 'lucky' ซึ่งต้องสั่งทำเป็นพิเศษ มันไม่ได้ดูหรูหรามากนัก แต่ดูซะดุดตาทุกครั้งที่เดินผ่านแล้วมองเข้าไปในร้าน
 
"ขอบคุณ..." ผมโผเข้ากอดคนตรงหน้า
 
"กูยินดี....ให้ของที่กูซื้อให้อยู่กับเอวมึงในตอนที่เอวของมึงไม่ได้อยู่บนเอวกู" -////- เชี่ย !! กูเกือบจะซ้ำแล้วเหอะ ลามกไม่เลือกเวลา
 
"ไอบ้า! หยุดเลย เมื่อกี้ก็เกือบโดนลากไปกินตับแล้วนะเว้ย ทำอะไรไม่ระวังนะสัช );&")#%=$¥\~%[..."
 
"เขินแล้วบ่นอยู่เรื่อย ขี้เกียจฟังหวะ ค่อยไปบ่นให้กูฟังบนเตียงดีกว่านะครับเมีย เสียงจะได้หวานๆหน่อย ;)" ผมเลือกจะเดินออกไป แน่นอนว่าเถียงกับคนอย่างพอตเตอร์ก็คงแพ้อยู่เรื่อย เพราะมันเล่นเอาเรื่องพรรคนั้นมาเถียงกับผมตลอด ซึ่ง...ผมก็คงไม่ชนะ
 
พอตเตอร์วิ่งตามผมมาแล้วดึงผมไปกอด"เดี๋ยวดิ ~ กูให้ของมึงแล้ว แล้วของกูอ่ะ" หื้อ ? ต้องให้ด้วยเหรอวะ -.,- เอาแบบฟรีๆ ไม่ได้รึไง
 
"ก็กูไม่รู้จะให้อะไรมึงนี่ มึงรวยมีตังค์ก็ซื้อเองดิวะ"
 
"ก็กูไม่ได้อยากให้มึงซื้อเศษขยะพวกนั้นให้กูอยู่แล้ว"
 
"แล้วมึงอยากได้อะไร" เอ่อ... ผมพูดอะไรผิดรึเปล่า ไอ้พอตเตอร์จ้องหน้าตาเป็นมันเลยครับ
 
"มึงก็รู้ว่ากู'ชอบ'แบบไหน" เอิ่ม กูเข้าใจแล้วครับ
 
"เชี่ย กูยังเจ็บอยู่เลยนะเว้ย สัสเห็นแก่ตัว"
 
"หื้ม ? ที่รักหมายถึงอะไรเหรอครับ ผมหมายถึงเรากลับบ้านไปทานไอติมที่เราทำด้วยกันไว้ไง ที่รักน่าจะรู้นะครับว่าผมชิบทานไอติมแบบไหน คิดอะไรเนี่ยเรา..." เสียงกวนทีนระดับสิบ อ่ะ อ่าว... มึงหมายถึงกินไอติมเรอะ -.,- ก็นึกว่า... ชั่งเหอะ
 
"ก็..จะ เจ็บมือไง มึงอะเห็นแก่ตัวให้กูทำตั้งเยอะ..." ถุ้ย! แถเหี้ยๆ -////-
 
"จริงเหรอ งั้นกลับกันนะครับ"
ระหว่างทางกลับมันยิ้มและหัวเราะตลอดทาง แถมยังล้อผมไม่เลิก หาว่าผมคิดลึก -.,- เปล๊า ผมไม่ได้คิดอะไรเลยยย เชื่อผมเหอะ
 
พอถึงห้องเราก็กินไอติมกัน มันมองผมตลอด"หื้อ ? อะไรมองทำไม จะเอาอีกเหรอ" ผมหันไปถาม
 
"เอ่อ เปล่า...มึงดูดไอติมดู...น่าอร่อยเน้อ"
พูดอะไรวะแปลกๆ
 
"อืม ทำไมอ่ะก็อร่อยดี มึงว่าไม่อร่อยเหรอ"
 
"ก็อร่อยดี ...มึงดูดให้กูบ่างดิ นั่งดูมึงดูดแล้วขึ้นเลยหวะ"
 
"เชี่ย !! ไอ้เหี้ย ..."
 
.......HAPPY NEW YEAR จ้าา ไรท์หายไปนานมาก ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ติดสอบยาวๆ อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนน้าาา รักคนอ่าน ❤️จุ๊บบ