DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

THE SECRET IS IN MY HAND .

-----GONG TUP'S PART------

ผมชื่อ กองทัพครับ ผมเป็นเพื่อนไอ้ลัคมัน ไอ้นี่เพื่อนไม่ค่อยมีหรอกครับ วันๆเอาแต่นั่งเงียบ ผมเข้าใจมันนะ เพราะการสูญเสียมันมาแบบไม่ให้เราตั้งหลักเลยด้วยซ้ำ แต่พออยู่มัธยมผมก็ต้องย้ายไปต่างจังหวัดกับครอบครัวเลยต้องไปต่อที่นู่นเลย ไม่ได้เจอไอ้นี้พักใหญ่ ไม่ได้ติดต่อกันเลยหละครับ จนวันนี้ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง ผมกลับมาเรียนมหาลัยที่นี่ครับ มันทำให้ผมเปลี่ยนความคิดอะไรๆหลายๆอย่าง หยุดพูดเรื่องของผมก่อนดีกว่า จัดการเรื่องเพื่อนก่อน เรื่องของเพื่อน ก็คือเรื่องของผมนี่แหละ ฮ่าๆๆ

ผมมองหน้าไอ้หมาหวงก้าง มารยาททราม มันก็มองผมแบบไม่เกรงกลัวเหมือนกัน ความจริงผมเห็นแล้วหละครับว่ามันขับรถตามมา แต่ไม่ได้บอกลัคกี้มัน ตอนอยู่ในรถผมบอกมันว่าอยากจะทดสอบอะไรบางอย่าง เลยต้องพามันมาที่นี่ มันก็ยอมแค่โดยดี

"มึงว่าอะไรนะ"

"กูเป็นคนแรกของมัน" ผมพูดแล้วดูสีหน้าของมัน

"ไม่จริง กูต่างหาก กูรู้ว่าลัคกี้ไม่เคยผ่านใครมาก่อน"

"แล้วไง แต่มึงก็ยังไม่ได้เขานี่" หึหึ ผมมีสายลับปากหมา

"มึงพูดอะไร?! อย่ามาทำเป็นรู้ดี ทำไม!! มึงติดกล้องไว้ในห้องกูรึไง"

"หึ มึงน่าจะรู้ดีว่าตัวเองทำอะไร แต่กูขอเตือนมึงดีๆ ในฐานะมนุษย์หล่อ ลัคกี้เกลียดคนโกหก ถ้าเค้ารู้ความจริง...จะเกิดอะไรขึ้นนะ"

"แล้วไง กูไม่สน ลัคกี้ต้องเป็นของกู"

"กูรู้จักเพื่อนมึง...ไอ้นัท มันเป็นเพื่อนกู เมื่อกี้กูเห็นมันในงาน กูเลยโทรหามันแล้วก็ถามเรื่องมึงนิดหน่อย กูเลยรู้อะไรดีๆมา :)"

"มึงบอกลัคกี้แล้วยัง" มันถาม

"ยัง แต่คงอีกไม่นาน :)" ถ้าผมบอกไอ้ลัคนะ มึงตายห่าแน่ไอ้พอตเตอร์

"อย่าบอก กูขอร้อง" หึหึ ต้องมีของแลกเปลี่ยน คนหล่อไม่ใจดีฟรีหรอกนะครับ

"ข้อแลกเปลี่ยน..."

"อะไร" พอตเตอร์หันมาถามผม

"ความจริง กูก็ไม่ใช่คนเลวระยำอะไรขนาดนั้น กูทั้งหล่อ รวย และเป็นคนดีแสนดี สิ่งที่กูต้องการคือให้มึงเลิกยุ่งกับลัคกี้ซะ"

หึหึ ชักสนุกแล้วสิ

"ไม่ ไม่มีทาง กูรักมัน" มันยังคงหนักแน่นกับคำๆนั้นเสมอ จะหนักแน่อีกนานแค่ไหนเชียว

"มึงอย่าเรียกว่ารักเลยหวะไอ้หมาหวงก้าง มึงก็แค่ไอ้คนเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ ถ้ามึงรักเค้าจริง มึงไม่ต้องเอาข้ออ้างพวกนี้มาผูกให้เค้าอยู่กับมึงหรอก ทำให้เค้ารักมึงแบบไม่มีเงื่อนไขบ้าบอพวกนี้ เพราะสิ่งที่มึงทำ แม่งโคตรเห็นแก่ตัว ไม่มีใครเริ่มต้นความรักดีๆด้วยคำโกหกเหี้ยๆหรอกนะเว้ย นี่ไม่ใช่ละคร"

มันนิ่งกับคำพูดผมสักพัก เหมือนพยายามคิดทบทวนสิ่งที่มันทำลงไป จริงๆผมก็ไม่ได้เกลียดอะไรมันขนาดนั้นหรอก แต่ผมไม่อยากให้เพื่อนผมได้คนเลวๆเป็นผัว 55555 -.,-

"ไง ถ้ามึงเลิกยุ่งกับลัคกี้ได้ กูจะไม่บอก"

"แล้ว...กูจะได้เจอมันอีกไหม..."

"แล้วแต่ความเหี้ยของโชคชะตา :) มึงไม่ต้องพยายามไปหาเค้าหรอก ถ้าเค้าอยากเจอมึงเค้าคงมาหามึงเอง ถ้าเค้าไม่มา...ก็คือไม่มา"

"มึงเป็นอะไรกับลัคกี้กันแน่" มันมองผมด้วยสายตาจับผิด

"หืม ? ฮ่าๆๆ เพื่อนสนิทหวะ" โถ่ๆๆ ไอ้นี่มันหวงจนวินาทีสุดท้ายจริงๆหวะ -_-

"เออ ดี อย่าให้กูรู้นะว่าไอ้เหี้ยตัวไหนมาเกาะแกะคนของกู"

"จุ๊ๆ อย่าคิดไปเองสิ ยังไม่มีใครเป็นของใครเลยนะ แต่กูจะเก็บเรื่องนี้ไว้ มึงไม่ต้องห่วง"

"เออ แล้วมึงพาลัคกี้มาที่นี่ทำไม"

"เพื่อมาคุยกับมึง แค่นั้นแหละ เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง" ผมพูด

"แต่..." พอตเตอร์กำลังจะอ้าปากขัดผม

"กูไปส่งเพื่อนกูเอง"

"แล้วงานของกู..." มึงจะเอางานมาอ้างใช่ไหม หึหึ

"งานก็เรื่องของงาน มันจะมาทำงานในฐานะลูกน้องมึง ไม่ใช่เมีย เข้าใจ ?"

"เออ! สัส ชีวิตกูวุ่นวายชิบหาย"

"มึงเสือกสร้างปมไว้เองตั้งแต่แรก แก้เอาเองแล้วกันไอ้พอตเตอร์"

"มึงจะไปไหน" มึงถามผมขึ้นเมื่อเห็นผมหันหลังกลับไปที่รถ

"พาเพื่อนกูกลับ"

"กูขอคุยกับลัคกี้แป๊บนึงได้ไหมวะ"

"โว๊ยย ปัญหาผัวเมียน่าเบื่อชิบหาย! เออๆจะคุยอะไรก็คุย เร็วๆนะเว้ย"

"เออ" มันรีบวิ่งเข้าไปหาเมียสุดทีรักของมันทันที

ขอโทษครับ ตอนนี้ผมมาเพื่อแย่งซีนพระเอกโดยเฉพาะ แต่เห้ย ! ผมหล่อ เพอรเฟ็กต์ขนาดนี้ ทำไมไม่ได้เป็นพระเอกบ้างวะ!!

-----------THANKS----------

ไม่ไดอัพไปพักนึง ขอโทษน๊า >_<