DAMN LOVE รักเหี้ยๆ กูเป็นเมียมึงตอนไหน [Yaoi,Boy's love]

 
THE TRUE ?
 

 
 
ชิบหายแล้วกู !!!
เมียมา เมียมา เมียมา ตายห่าแน่!!!! ผมผลักแววดาวออกห่างทันที เธอมีท่าทาง งงๆ ปนไม่พอใจใส่ทั้งผมและลัคกี้ ลัคกี้ถือกล่องบางอย่างมา ถ้าให้ผมเดามันน่าจะเป็น...กล่องเค้ก ? ลัคกี้เปิดฝาออกและ....
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์" คำอวยพรจากคนที่ผมอยากได้มากที่สุด แต่ผมไม่ได้อยากได้มันตอนนี้ เพราะลัคกี้พูดด้วยเสียงเย็นๆกับใบหน้าไร้ความรู้สึก มันถูกส่งมาให้ผมจนผมแทบไม่กล้าจะสู้หน้า กูไม่ได้กลัวเมีย แต่เมียกูน่ากลัว เข้าใจด้วยนะครับบ~
 
"มะ มึงฟังกูก่อนนะมันไม่ใช่แบบที่ ..." เค้กวันเกิดขนาดหนึ่งปอนด์ถูกจัดเสิร์ฟใส่ใบหน้าอันหล่อเหลาของผมเต็มๆ T_T
หลังจากมองผลงานของตัวเองเสร็จ ลัคกี้ก็เหมือนกำลังจะเดินกลับไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านนอก ใครวะ!! ผมวิ่งตามไปทันทีที่ลัคกี้เดินออกไป
 
"เดี๋ยว !" ผมเรียกลัคกี้ไว้ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ แม้แต่หน้า ตอนนี้มันคงไม่อยากจะมองผมด้วยซ้ำ
 
"หยุดก่อน กูขอร้อง"
 
"..." ลัคกี้หยุดแต่ยังไม่หันมามองผม
 
"ทำไมมึงไม่ฟังกูบ้าง"
 
"กูเหนื่อยที่จะต้องฟังคำแก้ตัวแล้วหวะ ทำไมวะ หลอกกูทำไม ถ้ามึงไม่เห็นกูสำคัญกับชีวิตมึง ก็อย่ามาให้ความสำคัญกับกูดิวะ ถ้ามึงเห็นกูเป็นของเล่น ก็แค่เล่น อย่าทำให้ของเล่นแบบกูต้องมาผูกพันธ์ได้ไหมวะ...." หยุดเลยครับ ผมอยากจะเถียงแทบตาย แต่ผมรู้ดีว่ายังไงตอนนี้มันคงไม่ฟังผมแล้ว
 
"มึงสำคัญที่สุด ได้ยินไหม กูสัญญาว่ากูจะไม่มีกิ๊ก ไม่พาใครขึ้นสวรรค์นอกจากมึง เคมั้ย ? นี่ๆมึงดูชื่องานนี้ดิ มีชื่อมึงอยู่ด้วยนะเว้ย " ลัคกี้หันมองป้ายที่ถูกขึงไว้ด้านบน
 
"ก็แค่บังเอิญ..." ลัคกี้หลบหน้าผมอีกเหมือนเดิม แต่เหมือนเสียงดุๆเมื่อกี้จะเริ่มอ่อนลงบ้างแล้ว
 
"กูตั้งใจ ตั้งใจให้มึงเข้ามาอยู่ในชีวิตกูตั้งแต่แรกแล้ว..." ผมดึงลัคกี้เข้ามากอด เหมือนตอนแรกคนตัวเล็กพยายามจะขัดขืน แต่ยังไงก็สู้แรงผมไม่ได้อยู่ดี ;) ผมกอดมันไว้แน่ๆ หน้าอกของเราแนบสนิทกัน ผมไม่รู้ว่าหัวใจของผมหรือของมันกันแน่ที่เต้นแรงขนาดนี้ มันยืนนิ่งไปเลยครับ
 
"วันนี้วันเกิดกูนะ กูอยากขึ้นสวรรค์จัง มึงพากูไปหน่อยดิ" พูดเล่นๆ เผื่อมันให้จริง -.,-
 
"สะ สวรรค์พ่อมึงดิ !" เขินหน้าแดงเลยนะมึง 5555 เมียหายงอนแล้วเว้ยยย!!!ผมดึงคนตัวเล็กเข้ามาประกบปาก ริมฝีปากบดเบียดกันไปมา ผมรู้สึกเหมือนตัวเองลอยได้ ปากคนตัวเล็กมันหวานอะไรแบบนี้ ผมรักริมฝีปากนี้จัง
 
"อื้ออ" เสียงท้วงในลำคอของคนตัวเล็กบอกว่าตัวเองกำลังหายใจไม่ออก หึหึ
 
"ดีกันแล้วนะ ^^" มันมองหน้าผม
 
"ใครดีกับมึง กูไม่ได้โกรธซะหน่อย กูพูดจบแล้ว คราวนี้ มึงจะไปเอากันต่อก็เชิญ"
 
"ไป"
 
"ไปไหนของมึง แล้วนี่จะจับแขนกูทำไม"
 
"ก็กูจะเอากับมึงไง - - มึงอนุญาตแล้วนี่"
 
"กูหมายถึง มึงทำอะไรค้างไว้ก็ไปทำต่อเถอะ กูไม่ว่าง" ลัคกี้สะบัดแขนออกเบาๆ แล้วเดินไปที่รถคันนั้น
 
"มึงจะไปไหน....แล้วนั่นใคร" ผมถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ผมเป็นห่วงมันจริงๆ ผมไม่อยากให้มันไปอยู่ที่ไหนที่ไม่มีผม ไม่อยากให้มันอยู่กับใครถ้าไม่ใช่ผม ผมไม่อยากปล่อยมันไป เพราะหัวใจของผม ให้มันไปแล้ว ให้มันไปคนเดียว...
 
"มึงทำได้ กูก็ทำได้ !!"
 
เห้ยย มึงอย่าเล่นงี้ดิวะ ทำไงได้ ตามดิวะ ยืนเบื้ออยู่ทำไมไอ้พอต
 
"ฟา กูยืมรถก่อนนะเว้ย ฝากงานด้วย เดี๋ยวกูมา" ฟาดยักหน้าแล้วโยนกุญแจรถมอเตอร์ไซด์ลูกรักของมันให้ผม
มันยังขับไปไม่ไกลนัก ผมตามทันแล้ว บิดอย่างเดียววินาทีนี้ ผมขับตามมันไปเรื่อยๆ เหมือนมันจะไม่เห็นว่าผมตามมา ? รึเปล่า?
หืม ? เฮ้ยย ทำไมเลี้ยวม่านรูดวะ!! สัส มึงพาเมียกูมาที่กระจอกๆอย่างนี้ได้ไง ผมตามมันไปห่างๆ สองคนนั้นลงจากรถแล้ว ลัคกี้ มึงจะทำอย่างนี้จริงๆเหรอวะ ผมไม่รอช้า เข้าไปหาไอ้ชู้นั่นทันที ลัคกี้มองหน้าอย่างอึ้งๆ ส่วนไอ้ชู้นั้นทำหน้าตาเฉยชาใส่ผม
 
"มึงมาทำอะไรที่นี่" ลัคกี้ถามผม
 
"กูมาทำอะไรที่นี่เหรอ คำถามนั้นกูควรจะถามมึงมากกว่านะ"
 
"หยุดสักทีเหอะ เห็นเค้าเป็นของเล่นไม่ใช่รึไง? หึ คนอย่างคุณมันไม่คู่ควรกับลัคกี้สักนิด" นี่มันกล้าดียังไงมาว่าผม ดูถูกผมด้วยสายตาแบบนั้นวะ
 
' พลั่วว!! 'ผมเสยหมัดเข้าไปที่ใบหน้าไอ้ชู้นั่นทันทีมันมองผมด้วยสายตาเหนือกว่า ผมง้างหมัดขึ้นอีกครั้ง...
 
"หยุด! มึงออกไปได้แล้ว"
 
"ไม่ ถ้ากูไม่ได้ ไอ้เหี้ยที่ไหนก็ไม่ได้" ผมพยายามจะสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองไว้ให้มากที่สุดแล้ว แต่พอคิดว่าถ้าผมไม่ทำแบบนี้ ผมยอมไม่ได้ที่จะต้องยกเมียของผมให้ใคร
 
"งั้นมึงกับกู เรามาคุยกันแบบไม่ใช้กำลังกันหน่อย เป็นไง ?" รู้สินะ ว่าสู้กูไม่ได้ หึ
 
"ได้อยู่แล้ว"
 
"ลัคกี้เข้าไปรอข้างใน กูขอคุยกับไอ้นี่หน่อย"ไอ้ชู้พูด ลัคกี้มองหน้าผมสลับกับมันแล้วถอนหายใจนิดๆก่อนจะยอมเดินเข้าไป
 
"มีอะไร กูไม่อยากคุยกับไอ้พวกแย่งของชาวบ้านนานๆ"
 
"มึงแน่ใจเหรอว่าเค้าเป็นของมึง" มองมองหน้าผมและยิ้มเยาะ
 
"ใช่ เค้าเป็นของกู" ผมจ้องหน้ามันกลับ
 
"แล้วมึงรู้รึเปล่าว่าใครเป็นคนแรกของลัคกี้"
 
"กูไง" มันจะรู้อะไรวะ
 
"ไม่ ! กูต่างหาก" เชี่ย ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ ผมมั่นใจ ไอ้นี่มันจะเป็นคนแรกของลัคกี้ได้ไงในเมื่อ....
 
-----------------THANKS-----------------