My first love รักครั้งแรกของฉัน

ณ ที่บ้าน
          ตอนนี้เป็นเวลาราวๆสองทุ่มกว่าๆได้ ซึ่งก็แน่นอนว่าเวลาอย่างนี้ฉันต้องหมกตัวอยู่ในห้องเล่นคอม เล่นมือถือ เล่นเฟส เล่นไลน์ เล่นทวิตเตอร์ ซึ่งช่วงเวลาที่ได้เล่นทุกสิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นช่างเป็นเวลาที่ฉันรักมากกกกถึงมากที่สุดฮุๆๆ
          'ตรึ้ง'<<(ท่านผู้อ่านทั้งหลายต้องจินตนาการเสียงเวลาแชทเด้ง)
          ในขณะที่ฉันกำลังเพลิดเพลินกับโลกโซเชียลต่างๆนาๆของฉันอยู่นั้นเอง ก็มีบางสิ่งบางอย่างเด้งขึ้นมา อา ใช่แล้วมันคือแชทบนเฟสบุ๊คนั้นเอง และก็ไม่ใช่ของคนอื่นคนไกลมันคือแชทของฟิวนั้นเอง กำลังรออยู่เลยฮุๆ><
          'พิงค์'
          'ว่า'
          'คอมพิงค์มีกล้องป่ะ?' นี่ฉันจะบอกดีมั้ยเนี้ยว่ามีน่ะ=_=
          'ก็มีนะ ทำไมอ่อ?'
          'เปิดกล้องกัน^-^' นั้นไง รู้งี้ไม่บอกดีกว่า=o=
          'เปิดทำไมอ่ะ คุยอย่างนี้ก็ดีแล้ว'
          'เอาเหอะน่า'
          'ไม่'
          'ทำไมอ่ะ' ยังจะมาถามอีกว่าทำไม ก็คนมันอายเว้ย ดูสภาพสิหน้างี้ยิ่งกว่าศพ-^-
          'ตอบมาก่อนดิว่าจะเปิดทำไม'
          'ขี้เกียจพิมพ์ อะตอบล่ะ เปิดได้ยังคร้าบ?' มันช่างเป็นคำตอบที่ทำให้คนถามอย่างฉันถึงกับคันส้นเท้ายิกๆได้เลยนะเนี้่ย ข้าน้อยขอคาราเต้-^-
          'เออ เปิดก็ได้'
          ฟิวโทรวีดีโอคอลมาหาฉันทางเฟสทันทีที่ฉันตอบจำใจไปแบบนั้น โอ้ยเร็วไปแล้วย่ะฉันยังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ>o< เอาเหอะยังไงก็รับๆไปเหอะก่อนที่สายจะหลุดไปซะก่อน ฉันดึงยางมัดผมที่อยู่บนหัวออกจากหัวแล้วกดรับสาย ซึ่งมันทำให้ฉันเห็นหน้าฟิวที่อยู่บนจอได้อย่างชัดเจน
          'ตึกตัก ตึกตัก' นี่ฉันคงต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย แค่เห็นหน้าแค่นี้ทำไมฉันถึงต้องใจเต้นเป็นจังหวะร็อคแอนด์โรล์อย่างนี้ด้วยล่ะเนี้ย>///<
          "เป็นไข้หรอ" นี้คือประโยคแรกที่เปิดกล้องกันครั้งแรกงั้นหรอ? โอ้ซาร่าฆ่าฉันเถอะY^Y
          "อะไร? ทำไมถามอย่างนั้นอ่ะ"
          "ก็พิงค์หน้าแดง" อ๊าาาา ฉันหน้าแดงหรอเนี้ย ตายแล้วๆ นี่ฉันหน้าแดงหรออออ>o<
          "ก็ไม่ได้หน้าแดงอะไรสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้เป็นไข้ด้วย-^-"
          "อ่อ รู้แล้วๆ"
          "รู้อะไร ขนาดฉันเองยังไม่รู้เลย"
          "ก็รู้ว่าที่พิงค์หน้าแดงไม่ได้เพราะเป็นไข้หรอก พิงค์หน้าแดงเพราะเห็นหน้าเราใช่ม้าๆ>< แหม ก็พอเข้าใจอยู่อะนะ ก็ช่วยไม่ได้นะที่ผมเกิดมาหล่อ" ถ้าทำได้ฉันอยากทะลุหน้าจอคอมไปเอามีดมาเสียบคอยหอยฟิวจริงๆ-^- ก็ยอมรับนะว่าหล่อแต่มั่นหน้าอย่างนี้คนสวยก็ไม่ปลื้มนะคะ>o<
          "ไม่ใช่ซะหน่อย-^-" จริงๆก็ใช่นั้นล่ะ
          "ฮะๆ ล้อเล่นต่างหากล่ะล้อเล่น"
          "ชิ"
          "อะๆ เข้าเรื่องๆ"
          "เรื่องอะไรล่ะ ซินเดอเรลโล่หรอ-_-?"
          "ยัยบ้า ใช่ซะที่ไหนล่ะห้ะ ลืมไปแล้วรึไง?" ลืมอะไรหว่า?
          "ลืม"
          "ยัยทึ่ม=_= ผ่านไปไม่ถึงครึ่งวันก็ลืมได้เนอะ" ก็บอกแล้วไงว่าฉันมันคนขี้ลืม-^-
          "งั้นจะช่วยบอกคนขี้ลืมคนนี้หน่อยได้ป่ะล่ะ?"
          "อาๆ บอกก็ได้ๆ ก็เรื่องวันพรุ่งนี้ไง" วันพรุ่งนี้? อ่อใช่ๆ ฉันชวนฟิวไปที่นั่นนี่นา*o*
          "อ่อ"
          "จำได้แล้วใช่มั้ยคร้าบ งั้นพรุ่งนี้จะให้ผมไปรอที่ไหนหรอคร้าบ?^-^"
          "ที่บ้าน-_-"
          "ห้ะ?o_o" อะไร? แค่จะบอกให้มารอที่หน้าบ้านตกใจทำไม?
          "นี้คิดไปไหนกันห้ะ?"
          "ห้องนอน^-^" ไม่ต้องมายิ้มเลยนะ
          "ทะลึ่งล่ะ=///= ที่บ้านที่ฉันพูดเนี้ยนะคะหมายถึงหน้าบ้านต่างหากค่ะ-0-"
          "ฮ่าๆๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันหน้าบ้านกี่โมง?"
          "9 โมงเช้า" ฉันตอบปัดๆไป แล้วปิดวีดีโอคอลทันที พอปิดไปได้ไม่ถึงหนึ่งนาทีแชทของฟิวก็เด้งขึ้นมาอีกรอบ นี่ฉันอุตสาห์ปิดวีดีโอแล้วนะยังจะตามมาหลอกหลอนในแชทอีก-_-
          'ฝันดีนะคร้าบบบบ'
          ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแล้วก็มีแชทของฟิวเด้งขึ้นมาอีกรอบ
          'พรุ่งนี้เจอกันคร้าบบบบ^-^'
          'อืม พรุ่งนี้เจอกัน^-^' พอฉันตอบออกไปแบบนั้นฉันก็ออกจากระบบเฟสบุ๊คทันที
          จะว่าไปแล้วไอ้เสียงหัวใจที่มันเต้นเป็นจังหวะแปลกๆตั้งแต่ตอนที่คุยกันมันคืออะไร? แล้วทำไมล่ะทั้งๆที่ปิดไปแล้วแท้ๆแค่ทำไมทำยังไม่หายล่ะเนี้ย>o< โอ้ยยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ไม่เอาไม่คงไม่คิดมันล่ะ นอนดีกว่าโอยาซึมิ
 
เช้าวันเสาร์
          "งืมมม ฮ้าาววววว=o="
          ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย อา นี้กี่โมงแล้วเนี้ย พอฉันหยิบนาฬิกาที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมาดูก็ถึงกับต้องตาสว่างทันที
          "อ๊ากกกกกOoO สายขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ตายแล้วๆๆ ตายแล้ววววววววTToTT"
          ตอนนี้เป็นเวลา 8.38น. ซึ่งมันเป็นเวลาที่สายมากแล้ว และนั่นก็ทำให้ฉันต้องรีบวิ่งไปคว้าผ้าคนหนูแล้วกระโจนเข้าห้องน้ำทันที ณ ตอนนี้ไม่รีบคงไม่ได้แล้วล่ะY^Y และแล้วฉันก็อาบน้ำเสร็จภายในเวลา5นาที เร็วใช่มั้ยล่ะ? ฮะๆไม่ต้องสงสัยทำไมต้องอาบเร็ว ฉันแค่เผื่อเวลาไว้แต่งตัวน่ะ แหมก็ฉันไม่รู้จะใส่อะไรนี่=_=
          ในตอนนี้ฉันก็แต่งตัวเสร็จแล้วเรียร้อย แต่สิ่งที่มันทำให้ฉันรู้สึกอนาถตัวเองได้มากมายขนาดนี้เป็นเพราะตอนนี้ฉันกำลังอยู่ในชุดที่สิ้นคิดสุดๆ-o- ทำไมน่ะหรอ? เพราะฉันคิดมากเกินไปว่าจะใส่อะไรดีสุดท้ายแล้วมันก็กินเวลามากจนทำให้ฉันต้องตัดสินใจหยิบเสื้อแขนสั้นสีขาวรูปแมวมาใส่กับกางเกงเอี๊ยมขาสั้นสีชมพูหวานจ๋ามาใส่ และมันก็เป็นเพราะชุดนั้นนั่นล่ะที่ทำให้ฉันต้องเลือกใส่ถุงเท้าข้อสั้นสีขาวกับรองเท้าผ้าใบสีชมพูหวานจ๋าอีกเช่นกันเพื่อให้มันไม่ดูทุเรศไปมากว่านี้ ส่วนเรื่องของทรงผมไม่ต้องทำอะไรมากเพราะฉันหวีแค่ทีสองทีพอให้เรียบแล้วหยิบกระเป๋าทรงกลมสีชมพูหวานจ๋าอีกเหมือนเคย พอหยิบกระเป๋าแล้วใส่รองเท้าเสร็จฉันก็รีบกระโจนออกจากบ้านไปทันทีโดยที่ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเพราะมันไม่เหลือเวลาให้กินแล้ว ลาก่อนข้าวเช้าขอฉันY^Y
          และแล้วตอนนี้ฉันก็ได้มาถึงหน้าบ้านของฟิวด้วยเวลาที่เรียกว่าเฉียดฉิวและสภาพที่ดูไม่จืดเลยสักนิด เพราะผมที่ฉันหวีมาอย่างลวกๆ ณ ตอนนี้สภาพหัวของฉันได้กลายเป็นเหมือนผีอีเผิงตายซากในละครหลังข่าวไม่มีผิดTToTT และในขณะนี้ฟิวก็ได้ออกมารอฉันที่หน้าบ้านเรียบร้อยตอนนี้ฟิวใส่เสื้อยืดสีขาวแจ๊กเก็ตสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงยีนต์ขายาวสีน้ำเงินเข้มและก็ใส่รองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินเข้มอีกเช่นกัน ซึ่งบอกเลยว่ามันช่างเป็นชุดที่ลงตัวสุดๆ ขนาดฉันที่เป็นคนไม่บ้าผู้ชายยังบอกได้เลยล่ะว่าหล่อลากกกกก>o<
          "อุ..ทำไมผมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะพิงค์ ฮ่าๆๆๆๆๆ" พอฟิวเห็นสภาพฉันแล้วก็หัวเราะออกมาแบบเอาเป็นเอาตาย นี่หัวฉันตลกขนาดนั้นเลยหรอ?
          "ก็ฉันตื่นสาย นี่อุตสาห์รีบวิ่งมาให้ทันนัดเลยนะ นี่ยังไม่ทันได้กินข้าวเช้าเลยด้วยนะเนี่ยT^T" ว่าแล้วก็ท้องร้องลั่นเลยแฮะ หิวข้าวง่า อ้า อ้า อ้าาาาาYoY
          "ฮ่าๆๆ งั้นรอแปปนะ เดี๋ยวไปหยิบหวีมาให้"
          "อืม" แล้วฟิวก็หายเข้าไปในบ้านด้วยเวลาเพียงแค่ไม่ถึง 1 นาทีก็กลับออกมาพร้อมกับหวีอันเล็กน่ารักสีฟ้าลายหมีมุ้งมิ้งที่สุด เอ๊ะเดี๋ยวๆๆ ลายมันออกจะขิคุอาโนเนะไปมั้ยเนี่ยสำหรับผู้ชายคนนึงอ่ะ หรือว่าฟิวจะ...-o- แล้วก็เหมือนว่าฟิวจะอ่านใจฉันออกเลยพูดออกมาว่า
          "อย่าได้คิดอะไรวิปริตผิดเพศเกี่ยวกับไอหวีเส็งเคร็งอันนี้เด็ดขาดเลยนะ เพราะหวีอันนี้เป็นของแม่ผมนะคร้าบบบบ-o-"
          "ฮะๆ โอเคๆ ขอบใจนะ" ฉันรับหวีลายหมีสีฟ้ามาแต่โดยดี
          "เอ้า ไปกันเหอะ"
 
ณ ที่นั่น>o<
          และแล้วตอนนี้ฉันก็มาถึงที่นั่นแล้ว ฮะๆ คงจะมีคนสงสัยล่ะสิว่าที่นั่นมันคือที่ไหน? จะบอกให้ก็ได้นะฮุๆ ที่นั่นที่ฉันว่าก็คือ แท่น แทนนน มันคือสวนสนุกชื่อดังที่มีชื่อว่า สวนสนุกDW ซึ่งที่ฉันเลือกมาวันนี้ก็อย่างที่บอกไปเมื่อตอนที่แล้วไงล่า ว่าช่วงนี้มันเป็นช่วงโปรโมชั่นน่ะ>o<
          เรื่องนั้นน่ะช่างมันก่อนเหอะ ตอนนี้มาสนใจบรรยายกาศรอบข้างตอนนี้ก่อนดีกว่า ทำไมน่ะหรอ? ฮะๆ ก็เป็นเพราะว่าในขณะนี้รอบๆ ตัวฉันมีแต่ฝูงชะนีและสัตว์สงวนหลากหลายสายพันธ์ล้อมรอบตัวเต็มไปหมด-_- แถมยัยบ้าพวกนั้นยังจะพยายามเข้ามาแทะโลมฟิวด้วยวิธีต่างๆนาๆ แกล้งมาเดินชนมั้งล่ะ แกล้งทำของหล่นแล้วเนียนจับมือมั้งล่ะ แหมทำอะไรไม่เกรงใจฉันเลยนะยะหล่อน-o-^ แล้วที่น่าเจ็บใจไปกว่านั้นก็คือพวกหล่อนๆทั้งหลายทำไปโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้ยังมีฉันยืนอยู่ข้างๆ ด้วย นี้ฉันกลายเป็นตัวประกอบของเรื่องนี้ไปแล้วหรอOoO?
          "นี่ๆ เราไปเล่นไอ้นั้นกันเหอะนะ^-^" ฉันชี้มั่วๆ ไปที่เครื่องเล่นอันนึง โดยที่ฉันยังไม่ได้หันไปมองว่ามันคืออะไร อ้อไม่ต้องถามว่าทำไมฉันถึงทำอย่างนั้น ฉันทำไปเพื่อให้หลุดพ้นจากฝูงชนีและสัตว์สงวนทั้งหลายที่จ้องจะเขมือบฟิวอยู่ทุกเวลา โอเคนะ-o-?
          "หืม? อันนั้นหรอ" ฟิวหันมาถามฉันแล้วหันไปมองตามนิ้วที่ฉันชี้ไปมั่วๆนั่น ซึ่ง ณ ตอนนี้ฉันก็ยังคงไม่ได้หันไปมองอีกเช่นกัน
          "ใช่แย้ววว เอ้าไปกันเหอะเนอะ^-^" คราวนี้ฉันหันหน้าไปดูไอ้เครื่องเล่นอันนั้นก็ปรากฎว่ามันคือ อ๊ากกกกOoO ทำไมต้องเป็นอันนั้นด้วยเนี่ย
          "ไปกันเหอะ^__^" แล้วฟิวก็เดินนำลิ่วๆไปที่ไอ้นั่นทันทีโดยไม่ได้หันมาเลียวแลฉันที่กำลังหน้าซีดเผือดเป็นไก่ต้มอยุ่ ณ ที่นี้เลยสักนิด
          ย๊ากกกกกกกกกกกก เดี๋ยวก่อนนนนนนนนนน ฉันยังไม่ได้ทำใจเลยนะ ฮือๆๆๆๆๆT^T อย่าเพิ่งป๊ายยยยTToTT 
          แล้วสิ่งที่ฉันกำลังเผชิญหน้าอยู่ตอนนี้คือ แท่น แทนนนน รถไฟเหาะตีลังกาสกายโคสเตอร์=o= ฮือๆๆTT^TT ซึ่งตอนนี้ฉันก็ได้ขึ้นไปนั่งอยู่บนนั้นเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ข้างๆฉันก็มีฟิวที่กำลังทำหน้าสนุ๊กสนุกที่เห็นฉันหน้าซีดเป็นไก่แช่เกลืออยู่ข้างๆตัวเอง เห็นฉันกลัวนี่สนุกมากใช่ป่ะห้ะ-o-
          ขณะนี้รถไฟเหาะตีลังกาสกายโตสเตอร์กำลังเคลื่อนตัวสู้ที่สู๊ง และกำลังสู๊งขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนตอนนี้อยู่ที่จุดสูงสุดที่มันกำลังจะ..กำลังจะOoO
          "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด อ๊ากกกกกก ฮือออออออTToTT" ในขณะที่ฉันกำลังแหกปากอ้าหลอดลมอยู่พร้อมๆกับปล่อยโฮน้ำตาไหลพรากอยู่นั้น ฟิวที่นั่งยิ้มร่าอยู่ข้างๆก็หันมามองหน้าฉันแล้วก็หัวเราะลั่นออกมากับท่าทางจะอ้วกแตกของฉัน
          "ฮ่าๆๆๆๆๆ" กะอีแค่ฉันทำท่าเหมือนจะอ้วกแหล่ไม่อ้วกแหล่เนี่ยมันมีอะไรให้ขำหรอ?=_=
          "ขำไรห๊าาาาQAQ"
          "ฮ่าๆๆๆ ไม่ใช่พิงค์แล้วจะใครหรอคร้าบบบ^-^" ฟิวหันหน้ามายิ้มร่าออกแนวทะเล้นส่งให้ฉัน นี่ไม่คิดจะกลัวไอเครื่องบ้านี้สักนิดเลยหรอQoQ?
          "กรี๊ดดดดดดดดด" แล้วไอเครื่องเล่นบ้านี่มันก็เลื่อนมาถึงโค้งสุดท้ายที่เรียกได้ว่าเหวี่ยงจนตัวแทบหลุดออกจากตัวล๊อกที่ติดอยู่ที่นั่งได้เลย บางทีไอ้โค้งบ้านี่มันก็โหดไปนะ=_=
          ขณะนี้ฉันก็ได้ลงมาจากรถไฟเหาะลีลังกาบ้านี่อย่างทุลักทุเล เมื่อเท้าฉันแตะถึงพื้นแล้ว ฉันก็เดินแบบเซไปเซมาเหมือนเด็ก1ขวบที่เพิ่งหัดเดิน แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังจะล้มลงไปกองอยู่กับพื้นที่เริ่มเขยิบเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆแล้วซะด้วยสิ และนั่นทำให้ฟิวต้องรีบปรี่เข้ามาช่วยพยุงฉันไว้
          ตอนนี้เค้าได้พยุงฉันให้ไปนั่งจุ๋มปุ๊กอยู๋ตรงที่นั่งใต้ต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆตรงนั้นอย่างทุลักทุเล ซึ่งมันเป็นที่ที่ไม่ค่อยมีคนมานั่งสักเท่าไหร่ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไม แต่ไม่ค่อยมีคนก็ดีเหมือนกัน
          "ไหวมั้ยเนี่ย?=_=" เค้านั่งลงข้างๆฉันแล้วทำหน้าเหนื่อยๆหันมาถามฉันที่กำลังพยายมปรับสีหน้าให้เป็นปกติอยู่
          "อื้ม ไหวอยู่" ฉันหันไปยิ้มตอบแล้วพยักหน้าเบาๆส่งให้
          "แน่นะ?=_="
          "แน่สิๆ"
          "ก็ดี๊ เพราะนี่มันแค่น้ำจิ้ม ของจริงอ่ะต่อจากนี้ต่างหากล่ะ ฮึๆ^-^" ฟิวหันมาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอันชั่วร้ายใส่แล้วยิ้มแบบเจ้าเล๊ห์เจ้าเล่ห์ส่งให้ฉัน ของจริงต่อจากนี้ที่ว่าเนี่ยมันคืออะไร-o-?
          "ของจริงที่ว่าเนี่ยมันคืออะไรห๊ะ?"
          "เอาหน่า เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละ^-^" พูดจบฟิวก็เข้ามาฉุดมือฉันให้เดิมตามหลังเค้าไปต้อยๆ ซึ่งตอนนี้ฉันก็กำลังโดนลากไปที่..ที่ไหนก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ=o=