My first love รักครั้งแรกของฉัน

          วันนี้ก็ยังคงเป็นวันที่น่าเบื่อเหมือนเดิมอ่ะนะ เพราะพวกเราก็ยังคงไปโรงเรียนกัน 3 คนเหมือนเดิม ระหว่างทางเราก็คุยกันไปด้วยตลอดทางจนถึงโรงเรียนเหมือนเดิม แล้วเราก็ไปนั่งที่ประจำนั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยตามภาษาเพื่อนสาวเหมือนเดิม(เดี๋ยวค่ะๆฟิวไม่ใช่เพื่อนสาวค่ะ เค้าไม่ได้เป็นตุ๊ดนะ>o<) เห็นมั้ยล่ะชีวิตมีแต่แบบเดิมๆน่าเบื่อสุดๆเลย ฮะๆ-_-

          "นี้ๆ พวกเรายังไม่รู้นิสัยของฟิวดีเลยนะ" จู่ๆ ฝนก็โพล่งขึ้นมาหลังจากที่เราคุยเรื่องอะไรไร้สาระต่างๆ นาๆมากมาย

          "ช่ายยยย>o<" เสียงนั้นคือเสียงข้าพเจ้าเอง

          "เอางี้มั้ย เรามาเปิดเผยตัวตนจริงๆของทุกคนเลยดีกว่า เอาป่ะๆ*o*" ฝนถามแล้วเน้นคำว่าตัวตนพร้อมทำตาเป็นประกาย อยากเผือกก็บอกมาตรงๆดิ่โห่ว

          "จะดีหรอ?" ฟิวถามแล้วหัวเราะแห้งๆ เหมือนไม่อยากบอกอย่างงั้นแหละ ไม่เอาคงไม่ได้แล้วล่ะค่ะเพื่อน

          "เอาสิ จะรออะไรล่ะเนอะ"

          "งั้นเราจะเริ่มจากใครก่อนดี?^o^"

          "..................." พอฉันยิงคำถามไปปุ้บทุกอย่างก็อยู่ในความสงบไม่มีใครพูดอะไรทั้งสิ้น-_-

          สุดท้ายแล้วเราก้อตกลงกันไม่ได้สักทีมันก้อเลยต้องลงเอยด้วยการโอน้อยออกเพื่อตัดสินกัน(เหมือนตัวเองสมองนิ่มเลยเนอะ-_-) ผลที่ออกมาก้อคือฝนเป็นคนเริ่ม ตามด้วยฉันและก้อฟิว

          "ตัวตนจริงๆ ของฉันหรออืมมม ฉันน่ะเป็นคนที่มีนิสัยดีมากกกกกกกกกกก>o<"

          "จริงอ่อ? แต่เท่าที่ผมเห็นมันไม่เป็นแบบนั้นนิ=_=" คุณพูดถูกแล้วล่ะค่ะคุณการ์ฟิวด์-_-

          "จริงสิจ๋ะๆ" ฝนยิ้มร่าแล้วพยักหน้าหงึกๆ

          "ฝนนนนนน-_____-" ฉันหันไปจ้องฝนพร้อมกับส่งสายตาอำมหิตไปให้ฝน จริงๆฉันก้อน่าจะทำแบบนั้นตั้งนานแล้วล่ะ เพราะบทสนทนาเมื่อสักครู่ที่ฝนพูดมาทั้งหมดคือเรื่องโกหกทั้งเพ

          "จ..จ๋า" ฝนหันมาตอบฉันแล้วยิ้มแห้งๆส่งให้ฉัน

          "อย่าโกหกสิคะที่รักมันบาปนะ^-^"

          "อะไรๆ ที่พูดมาคือเรื่องจริงนะ"

          "จะบอกเองดีๆหรือจะให้ฉันแฉดีล่ะหืม?"

          "อะๆ ก็ได้ๆ จริงๆแล้วฉันน่ะเป็นคนที่ดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ การเรียนก้อไม่ได้ดีอะไรมากมาย ส่วนใหญ่จะทำกิจกรรมมากกว่า เป็นคนพูดตรงๆไม่ชอบพูดอ้อมค้อมมากมาย เป็นพวกอยู่ไม่ติดบ้านชอบเที่ยวไปนู่นไปนี่เรื่อยเปื่อย สมาธิสั้นอยู่เฉยไม่ได้ยุกยิกตลอดเวลา แค่นี้พอใจรึยังล่ะ"

          "ยาวเป็นเรียงความอย่างนี้ไม่เรียกแค่แล้วล่ะมั้งค้าบบบบ=_="

          "พอใจแล้วจ้า" ฉันยิ้มแบบพอใจสุดขีด ทำไมน่ะหรอ? เพราะว่าเวลาฝนเป็นแบบนี้ทีไรก็จะบอกทุกอย่างออกมาจนหมดแบบไม่อายเลยล่ะ^o^

          "เอ้าฉันพูดจบแล้วตาคนต่อไปแล้วย่ะ" ตาฉันแล้วหรอ ขอไปเข้าห้องน้ำได้มั้ย?

          "เอ่อคือ.. เฮ้อ ห้ามหัวเราะล่ะ ฉันน่ะจริงๆแล้วเป็นคนซุ่มซ่าม ขี้ลืม เรียนไม่เก่ง กีฬาก็ไม่เด่น พร้อมจะหลงทางได้ตลอดเวลา ไม่ชอบอยู่บ้าน ไม่ชอบโรงเรียน ไม่ชอบเรียน โอ้ยยย เอาเป็นว่าตัวฉันน่ะไม่มีอะไรดีสักอย่างเลยก็ได้"

          "อุ..อันนั้นไม่ต้องบอกเราก้อพอจะเดาๆได้อยู่แล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ" ความพยายามที่จะกลั้นหัวเราะของฝนหมดลงหลังจากที่พูดจบยัยฝนก้อระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดังไปทั่วทั้งบริเวณที่เรากำลังนั่งอยู่ และด้วยเหตุนี้ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมาที่เรา3คนในทันที แต่รู้สึกว่ายัยฝนจะไม่รู้สึกตัวแหะ

          "เห็นด้วยอย่างยิ่งค้าบบบ ฮ่าๆๆๆ"

          "งือออ ฟิวก้อเป็นไปกะเค้าด้วยอ่อ? หัวเราะเยาะเค้าอ่ะQAQ"

          "ขอโทษๆ มันหยุดไม่ได้อ่ะ ฮ่าๆๆๆ" ถึงแม้ว่าฟิวจะขอโทษฉันแล้วแต่ก็ยังไม่หยุดหัวเราะอยู่ดีเออหัวเราะกันเข้าไปเหอะ งอนเว้ย=_=

          "พอๆ ตาคนสุดท้ายล่ะ" ฉันพูดขัดขึ้นมาทำให้ฝนหยุดหัวเราะได้และหันมาตั้งหน้าตั้งตารอให้ฟิวพูดแทน ส่วนฟิวตอนนี้ก้อกำลังถอนหายใจออกมายาวๆหนึ่งทีก่อนจะเริ่มพูด

          "เฮ้อออ จริงๆแล้วผมน่ะนะ ที่มองคนอื่นเค้ามองกันน่ะเป็นแค่หน้ากากเท่านั้นแหละ จริงๆแล้วผมน่ะเป็นคนที่กวนส้นเท้าคนอื่นมากเลย การเรียนก้อกลางๆไม่ถึงขั้นหัวกะทิ ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางกีฬามากกว่า ปกติก้อจะไม่ใช้คำเรียกตัวเองว่าผมหรอกนะ ที่ทำอยู่เนี้ยบอกเลยว่าฝืนตัวเองมาก" ฉันกับฝนหันมามองหน้ากันพร้อมกันและถามฟิวออกมาโดยมิได้นัดหมาย

          "ล้อกันเล่นป่ะเนี่ยฮะๆๆ" จริงๆฉันก้ออยากจะหัวเราะให้มันเป็นธรรมชาติกว่านี้อ่ะนะแต่ก้อทำไม่ไหวจริงๆ เอาตรงๆก็คือช็อคค่ะ-_-

          "หึ พูดจริง"

          "......."

         'กรี๊งงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงง' เสียงออดที่บอกเวลาให้ไปเข้าแถวก็ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบ และมันก้อเป็นบรรยากาศที่หน้าอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะค่ะ

          "เอ่อคือ..เราไปเข้าแถวกันเหอะ เนอะ?" พอฉันพูดขึ้นมาบรรยากาศที่น่าอึดอัดนั้นก้อเริ่มจางไป

          "อ..อืม" ฟิวกับฝนตอบพร้อมกันแล้วพยักหน้าให้ฉันจากนั้นเราก้อไปเข้าแถวกัน

ก่อนเรียนคาบแรก

          ฉันกับเพื่อนในห้องที่กำลังเดินขึ้นห้องเรียนที่ชั้น3ไปตามปกติ แต่ระหว่างนั้นฉันก้อสังเหตุเห็นความผิดปกติที่แปะอยู่บนใบหน้าของฟิว ทั้งๆที่ปกติเป็นคนที่ยิ้มได้ทั้งวันแท้ๆ แต่วันนี้ตั้งแต่ก่อนเข้าแถวแล้วฉันก้อยังไม่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของฟิวเลย ที่ทำให้เป็นแบบนั้นคงเป็นเพราะเรื่องเมื่อเช้านี้สินะ คงทำให้รู้สึกไม่ดีแน่เลย โธ่ทำอะไรลงไปเนี้ยยัยบ้าพิงค์กี้เอ้ยยย

          'อยากไปขอโทดจังเลย' พอฉันคิดได้อย่างนั้น เท้าขอฉันก้อหยุดลงที่ชั้น2แล้วรอให้ฟิวเดินขึ้นมาถึง

          "ฟิว..." ฉันทักฟิวออกไปทั้งๆ ที่ไม่รู้จะพูดอะไรดี.. ตายแล้วๆฉันจะพูดว่ายังไงดี

          "หืม......?" เอาเหอะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเหอะ

          "ค..คือว่า เอ่อ..."

          "มีอะไรหรอ?" ฟิวถามฉันที่กำลังลังเลว่าจะพูดอะไรออกมาดี ทำไงดีๆในหัวมันมึนตึ้บไปหมดเลยT^T

          "คือว่า..เรื่องเมื่อเช้านี้ขอโทษนะ"

          "เรื่องเมื่อเช้า? ขอโทษ?" ฟิวหันมาหาฉันแล้วเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงว่า 'ขอโทษทำไม'

          "เรื่องเมื่อเช้านี้ขอโทษที่...ทำให้รู้สึกไม่ดีไปน่ะ" ฉันก้มหน้าลงแล้วพูดขอโทษเค้าไป ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าทำไปแล้วมันจะไม่มีอะไรดีขึ้นก็เหอะ ถึงจะรู้อย่างนั้นฉันก็...อยากจะทำ

          "ไม่เป็นไรหรอกน่า" ผิดคาดแหะ

          "ไม่โกรธหรอ? ทำไมล่ะ?"

          "อื้ม..ไม่โกรธหรอก ก็พิงค์ไม่ได้ทำไรผิดนี่ จริงๆแล้วผมรู้สึกโล่งซะมากกว่าที่ได้บอกพิงค์น่ะ^__^"

          "หรอ..งั้นต่อจากนี้ก้อทำตัวเป็นปกติเหมือนก่อนจะย้ายมาก็ได้นะ เพราะฉันชอบคนที่มีความกวนๆนิดหน่อยมากกว่าน่ะมันดูเป็นกันเองดี^-^" พอพูดจบฉันก็ส่งยิ้มให้ฟิวแล้วเดินขึ้นห้องไปทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ให้ฟิวพูดอะไรตอบกลับมา ก็แหงล่ะเขาเป็นคนคิดจะเปลี่ยนตัวเองนี่นาขืนให้ตอบก็ต้องบอกว่าไม่เอาน่ะสิ พูดออกไปแบบนั้นอาจจะทำให้เค้าเปลี่ยนใจก็ได้ใช่ม่ะ?

เลิกเรียน

          เฮ้อออ ทั้งๆที่พรุ่งนี้เป็นวันหยุดแท้ๆทำไมฉันถึงไม่ดีใจนะสงสัยต้องหาที่เที่ยวของวันพรุ่งนี้ซะแล้วล่ะมั้ง แล้วจะไปที่ไหนดีล่ะเนี้ยคิดหนักเลยแฮะ และในขณะที่ฉันกำลังหมกมุ่นอยู่กับโทรศัพท์เพื่อหาที่เที่ยวอยู่นั้นเองฉันก็เจอสถานที่ที่หน้าสนใจเข้าล่ะช่วงนี้เป็นช่วงโปรโมชั่นซะด้วย ‘ฮุฮุที่นี้ก้อไม่เลวแหะ ต้องลากยัยฝนไปให้ได้เลย*o*’ เมื่อสมองของฉันประมวนผลอย่างนั้นแล้วปากของฉันก้อเริ่มทำงานทันที

          "ฝนนนนน พรุ่งนี้วันหยุดอ่ะไปเราไปที่นั่นกันเหอะ เนอะ?"

          "โทษทีนะ พรุ่งนี้ฉันมีเรียนพิเศษ" ฝนตอบฉันเสียงเรียบในขณะที่ยังคงก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น

          "แงงงงT^T แต่ว่าๆ ช่วงนี้มันช่วงโปรโมชั่นเลยนะ ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปล่ะก็นะกว่าโปรโมชั่นจะมาอีกทีก้ออีกนานเลยนะแก โดดเรียนวันนึงก้อไม่ได้หรอ*o*"

          "แก ฉันก็ไม่ได้บอกสักหน่อยว่าไม่อยากไป แต่มันก็ช่วยไม่ได้นี่ ฉันขัดใจพ่อฉันไม่ได้แกก็รู้"

          "ค่าๆ รู้แล้วค่า-o-"

          "เฮ้อออ ถ้าอยากไปขนาดนั้นล่ะก้อทำไมไม่ชวนคนอื่นดูล่ะ" เชอะ! ถึงจะบอกให้ชวนคนอื่นก็เหอะแล้วฉันจะไปชวนใครล่ะ นี้มันลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันมีเพื่อนสนิทคนเดียวน่ะห้ะ-o-

          "แล้วจะให้ฉันไปชวนใครอีก ลืมรึไงว่าฉันมีเพื่อนสนิทแค่แกคนเดียวน่ะ"

          "เฮ้อออ จะบื้อก็ให้มันมีขอบเขตหน่อยเหอะย่ะ นอกจากฉันแล้วแกก้อยังมีฟิวอยู่ไง"

          "โอ๊ะ..จริงด้วยสินะ*o*"ฉันพูดแล้วทำตาเป็นประกายให้ความหวังตัวเองสักพักก่อนจะนึกขึ้นมาได้ 'มันจะดีหรอ'

          "ใช่ม้าๆ"

          "เดี๋ยวๆๆ" ฉันพูดขัดขึ้นมาก่อนที่ฝนจะพูดอะไรต่อ

          "อะไรอีกล่ะห้ะ-o-"

          "แหมคุณเพื่อนรักค่ะ ให้ฉันไปชวนผู้ชายไปเที่ยว แบบนี้ฉันไม่ สิบเอ็ด-รอ-ดอ(11-ร-ด)ไปหน่อยหรอค่ะคุณเพื่อน-o-"

          "แหมเรื่องแค่นี้เองไม่เห็นต้องคิดมากเลย ก็แค่คิดซะว่าไปเที่ยวกันเพื่อให้สนิทกันมากขึ้นก็ได้นิ ใครมองอะไรยังไงก็ไม่เห็นต้องแคร์เลย” โอ้ นั้นสินะแค่ไปเที่ยวกันเอง คิดซะว่าเป็นการทำความรู้จักกันให้มากขึ้นก็ได้นี้เนอะฮุๆ*o*

           “นั้นสิเนอะ งั้นแกกลับบ้านไปก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวฉันไปหาฟิวก่อนนะบ๊ายบายนะคะเพื่อนรัก^o^” พอพูดจบฉันก็เดินหนีฝนไปหาฟิวทันที ตอนนี้คงอยู่ที่สนามบาสล่ะมั้งเนอะลองไปดูหน่อยดีก่า

ณ สนามบาส

          พอฉันมาถึงก้อเห็นฟิวกำลังซ้อมบาสอยู่พอดี พอเห็นอย่างนั้นในใจฉันก้อกระโดดโลดเต้นพลางคิดว่า ‘อยู่ที่นี้จริงๆด้วยล่ะ^o^’ ฉันเดินดิ่งตรงไปหาฟิวทันทีเมื่อรู้สึกว่าตัวเองหยุดยืนอยู่ตรงหน้าสนามบาสมานานมากแล้

          "ฟิว" ฉันเรียกฟิวที่กำลังเล่นบาสอยู่ใจจดใจจ่อ พอฉันเรียกออกไปเค้าก้อผละจากการซ้อมบาสกับเพื่อนแล้วเดินมาหาฉันแทน 'เดินมาแล้วๆ ทำไมถึงรู้สึกตื่นเต้นได้ขนาดนี้ล่ะเนี้ย>//< เอ๊ะ แล้วทำไมฉันต้องประหม่า? ทำไมฉันต้องตื่นเต้น? ทำไมล่ะ? ทำไมๆๆๆๆ? โอ้ยไม่คงไม่คิดมันล่ะโว้ย>o<'

          "มีอะไรให้รับใช้หรอคร้าบ^-^?"  เค้าถามแล้วยิ้มแป้นแล้นทำหน้าทะเล้นแบบไม่เหมือนเมื่อก่อนส่งให้ฉัน แหมมารับชงรับใช้อะไรกัน ฉันให้พวกคุณหญิงคุณนายที่ทำอะไรเองไม่หรอกนะยะ>o<

          "อะนี้ เอาไปสิ" ฉันยื่นน้ำเย็นที่ไปแวะซื้อก่อนมาที่นี้ส่งให้ฟิว เหมือนว่าเค้าจะอึ้งกับสิ่งที่ฉันทำมากเลยนะเนี้ยคงไม่คิดว่าฉันจะมามุกนี้ใช้ป่ะล่ะอะโด้ว-3-

          "ให้ผมหรอ?"  ให้หมามั้งคะ-..-

          "ไม่ให้คุณแล้วจะให้ใครล่ะคะแหม เอ้าเอาไปสิยื่นให้จนเมื่อยแล้วนะเนี้ย-^-"

          "ขอบคุณมากครับ^^"

          "คือว่า-"ในขณะฉันกำลังจะเปิดปากพูดเรื่องธุระที่ทำให้ฉันมาที่นี้อยู่นั้น เพื่อนหน้าเหียกคนนึงในชมรมของเค้าก็ตะโกนขัดขึ้นมา ขัดจังหวะจริงๆ

          "ฮั่นน้อวๆ ใครว่ะฟิว แฟนอ่อ?"

          "ไม่ใช่สักหน่อย" ฉันกับฟิวตะโกนขึ้นมาพร้อมกันแล้วหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนของเค้า

          "ไม่ใช่แฟนกันหรอ งั้นผมจีบได้ป่าวค้าบบบ*o*" เพื่อนหน้าเหียกในชมรมคนเดิม(ไม่รู้ชื่อก็เรียกอย่างนี้ไปล่ะกัน-^-) ก็ตะโกนขึ้นมาแล้วมองมาทางฉันด้วยสายตาหยาดเยิ้ม รู้สึกหยะแหยงอยากอ้วกใส่หน้าไอนี่ให้หน้าเหียกกว่าเดิมชะมัดเล้ย

          "( -_-)......" ฉันหันหน้าไปมองไอ้เพื่อนหน้าเหียกนั่นแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

          "ฮะๆ ล้อเล่นน่ะครับล้อเล่น"

          "เฮ้ออออ" ฉันก้มหน้าลงถอนหายใจอย่างโล่งอกมาออกมาเบาๆ โดยที่ฟิวไม่ทันได้สังเกต

          "เออแล้วเมื่อกี้พิงค์จะคุยอะไรกับผมหรอ?"

          "นั้นสินะ เอ่อ คือว่ามีเรื่องอยากให้ช่วยน่ะ^__^ ได้รึป่าว?" ฉันเงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วฉีกยิ้มกว้างๆส่งให้ฟิว

          "จะให้ช่วยอะไรหรอคร้าบ?"

          "ช่วยไป ที่นั่น เป็นเพื่อนหน่อยสิ^-^"