แบดบอยวายร้ายปะทะยัยหน้าใสโลกสวย

"ท่านผอ.!!!!!!!!!!!!!!>O<" หลังจากจบการประชุมแล้วฉันก็รีบเดินตามท่านผอ.ไปที่ห้องทำงานทันทีพร้อมยัยปลาป๋องสองคน งานนี้ต้องเคลียร์นะยะ อะไรกัน นั่นก็แค่พวกเด็กใหม่เองนะ เอาคุณสมบัติจากไหนมาเป็นรองและประธาน?แค่ใช้เส้นเข้ามาเป็นเด็กใหม่ก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว นี่ดันใช้เส้นเข้ามาเป็นรองและประธานอีก!!!ฝันหวานไม่ปลื้ม!

"นี่มันเรื่องอะไรกันคะ"

ทันทีที่เข้ามาในห้องและปิดประตูเรียบร้อยแล้วยัยปลาป๋องก็เริ่มประเด็นทันที

"ทำไมท่านไม่ปรึกษาพวกเราเรื่องนี้เลย หรืออย่างน้อยถ้าพวกเราทำอะไรผิด ท่านก็น่าจะบอกกันบ้าง ไม่ใช่อยู่ๆก็ปลดออกมาจากตำแหน่งแบบนี้ ถ้าเป็นท่าน ท่านจะรู้สึกยังไงคะ"

เอ่อ...เดี๋ยวๆ ใจเย็นนะ=_= คนที่ควรจะพูดมันน่าจะเป็นฉันไม่ใช่เหรอ คือยังไงเราก็เป็นพ่อลูกกันไง น่าจะเข้าใจได้มากกว่าหรือถ้าโดนทำโทษก็จะได้ไม่โดนหนักไง

"ใจเย็นๆนะปานหฤทัย"ท่านผอ.พูดพลางทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยใจ

"เชิญนั่งก่อน..."

"ไม่นั่งค่ะ!"

ปึ้ง!

โอ๋ย ยัยนี่จะโหดเกินไปรึปล่าว นอกจากจะไม่นั่งแล้วยังตบโต๊ะจนพ่อฉันสะดุ้งอีกต่างหาก ขนาดฉันที่ยังยืนอยู่ใกล้ๆยังหวาดกลัวไม่กล้าเข้าใกล้เลย--

"คืออย่างนี้นะ...ฉันอธิบายได้" คุณพ่อฉันกลืนน้ำลายแล้วมองหน้ายัยปลาป๋อง อย่าง(พยายาม)จริงจัง

"งั้นก็อธิบายมาค่ะ" ยัยนี่ก็แรงไม่แพ้กัน

"คือ...(  --)" เหลือบมาหา==>ฝันหวาน

"(O_O  )(  O_O)" ฝันหวาน==>พยายามหลบหน้า

"เอ้อ...เอาอย่างนี้นะ ปานหฤทัย" ในที่สุด คุณผอ.ก็ตัดสินใจพูดออกมา

"เธอออกไปเรียนก่อนนะ เรื่องนี้ฉันขอคุยกับอภิสราเป็นการส่วนตัว"

ฉันอะเรอะ!O_O

"ได้ค่ะ" ยัยปลาป๋องฮึดฮัดอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็ยอมเดินออกไป แถมก่อนเดินออกไปก็ยังไม่วายหันมาส่งสายตาคาดโทษให้ฉันอีก ประมาณว่า ถ้าไม่เล่านี่ฉันแย่แน่=_=

"เอ่อ..มีอะไรเหรอคะ" หลังจากยัยปลาป๋องออกไปแล้วฉันจึงเริ่มถามคำถามแหละนั่งลงตรงข้ามที่เก้าอี้ของท่านผอ.

"คือที่พ่อทำอย่างนี้น่ะ พ่อมีเหตุผลจำเป็นจริงๆนะลูก"

"เหตุผลอะไรคะ?"

"คือ ลูกก็พอจะเดาออกใช่มั้ยว่าพวกที่เข้ามาใหม่เนี่ยเป็นเด็กเส้น"

"ค่ะ" หนูไม่ได้โง่นะคะ==ถ้าเล่นเข้ามากลางเทอมด้วยความซื่อสัตย์สุจริตก็มหัศจรรย์แล้วหละ

"นั้นแหละลูก..."

"..."อะไรหละ?

"คือเด็กพวกนี้น่ะ ติดต่อกับท่านเจ้าของโรงเรียนโดยตรงเลยนะ พ่อก็รู้เรื่องตอนประชุมเมื่อเช้านี่เอง"

"อะไรนะคะ?"

"ลูกได้ยินไม่ผิดหรอก และที่สำคัญนะ 1ใน5คนนั้นน่ะ ยังมีคนที่เป็นลูกชายของเจ้าของโรงเรียนนี้ด้วยนะลูก"

"อะไรนะคะ???" ฉันถามขึ้นด้วยเสียงที่ดังกว่าสิบเท่า

"เพราะฉะนั้นพ่ออยากจะให้ลูกไปเตือนปลาป๋องด้วยว่าอย่าไปมีเรื่องกับคนพวกนี้ เพราะลูกก็รู้ใช่มั้ยว่าปลาป๋องเป็นคนยังไง"

เรื่องนั้นฉันรู้ยิ่งกว่าใครเลยหละ=_=ยัยนี่เป็นประเภทอยากได้อะไรก็ต้องได้ ถ้าไม่ได้ก็จะต้องเอาให้ได้(ต่างกันเหรอ?)มีอยู่ครั้งนึงนะ ฉันกับยัยปลาป๋องทะเลาะกันแล้วยัยนี่ง้อยังไงก็ไม่สามารถง้อฉันได้อยู่ดี(เผอิญทิฐิสูง)นางก็เลยง้อ(?)ด้วยการเอาถุงแมลงสาบซึ่งเปิดปากถุงแล้ว ไปใส่ไว้ในล็อกเกอร์ของฉัน พอถึงเวลาฉันต้องไปเปิดล็อกเกอร์ ฝูงแมลงสาบมากมายก็บินหึ่งออกมาตอมหน้าฉันเต็มไปหมดT^T ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่เคยงอนยัยปลา   ป๋องอีกเลย...

"นะ ฝันหวาน ลูกต้องเข้าใจพ่อนะ เพราะท่านเจ้าของโรงเรียนมีคำสั่งมาอย่างนี้จริงๆถ้าพ่อไม่ทำพ่อต้องถูกไล่ออกแน่ๆ"

ขนาดนั้นเทียวรึ?

"ก็ได้ค่ะพ่อ..." ฉันถอนหายใจอย่างอ่อนใจเพราะถึงยังไงนี่ก็พ่อของฉันแถมยังสบตาฉันปริ๊งๆอีกด้วย ถ้าปฏิเสธก็ใจแข็งเกินไปแล้ว

"ขอบใจนะลูก>O<ลูกเป็นลูกกตัญญูที่นาารักที่สุดเลย~~ถ้าลูกอยากได้อะไรนะ พ่อจะ..."

"พ่อคะ!"

"จ๋าลูก~~" หยุดเถอะ อย่าทำหน้าอย่างนี้เลย เห็นแล้วอยากจะอ้วก=_=(ไม่ได้ว่านะ)

"หนูมีเรื่องจะถามค่ะ" ฉันกระซิบเสียงเบาลงในขณะที่พ่อมองซ้ายมองขวาแล้วยื่นหน้ามากระซิบตอบฉัน

"อะไรเหรอลูก" เฮ้ย!จะเลิกถามดีมั้ยเนี่ย ทำหน้าบ้องแบ๊วได้ไม่ปรึกษารอยตีนกาบนหน้าเลย

"แล้วคุณพ่อรู้มั้ยคะ ว่าใครที่เป็นลูกของเจ้าของโรงเรียน"

"เรื่องนั้นเหรอ..." คุณพ่อตอบได้แค่นั้นแล้วขมวดคิ้วเงียบไป

"อันนี่...พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน"

อ่าว

"เอาเป็นว่า...ลูกก็คอยเตือนๆปลาป๋องไว้แล้วกันนะเรื่องนี้พ่อเป็นห่วง"

"งั้นก็ได้ค่ะ" ในเมื่อพ่อเริ่มเปลี่ยนเรื่องแล้วฉันก็จะไม่ขอเซ้าซี้ต่อให้ท่านรำคาญใจ

"งั้นหนูไปเรียนก่อนนะคะ" ฉันยกมือไหว้ลาและเตรียมตัวจะเดินออกไปแต่...

"เดี๋ยวๆๆๆๆ!!!" คุณพ่อทำหน้าเหมือนนึกอะไรได้ แล้ววิ่งพุ่งหลาวจากโต๊ะทำงานมาทางฉัน

"คะพ่อ" เล่นเอาตกใจเลยแหนะ=_=

"คือพ่อมีอีกเรื่องที่จะขอร้อง" ทีนี้ท่านเริ่มจะเช็ดเหงื่อจนฉันเริ่มจะระแวง มันจะต้องเป็นเรื่องขอร้องที่น่าตกใจมากแน่ๆ

"คือพ่อมีอีกเรื่องที่จะฝาก"

"งานนี้เป็นคำสั่งของท่านเจ้าของโรงเรียนอีกรึปล่าวคะ?" ฉันถามแทงใจดำจนคุณพ่อนิ่งไปก่อนก่อนที่ท่านจะพยายามเรียบเรียงคำพูดใหม่อย่างเห็นได้ชัด

"จะว่าอย่างนั้นก็ได้นะลูก" งั้นฉันก็ปฏิเสธไม่ได้หรอก--

"คือ ท่านเจ้าของโรงเรียน เค้าฝากฝังให้ลูกช่วยดูแลนาย 'แดนอดิเทพ' ให้หน่อยอะ"

"แดนอดิเทพ?=_O Who is???"

"เอ่อ...คนที่ขึ้นไปแนะนำตัวว่าชื่อ แดนเจอร์ หนะลูก"

"หาาาาาาา?อะไรนะคร้าาาาาาาาาา????!!!!!!"

"ลูกได้ยินไม่ผิดหรอก" เมื่อไหร่จะเลิกพูดคำนี้สักที๊

"ทำไมต้องเป็นคนนี้ด้วยหละคะ?" ฮือออออ เค้าประวัติไม่ดีอ่า ฉันหวาดกลัวเค้าT^T

"คือ เค้าเป็นคนที่มีปัญหาเยอะกว่าคนอื่นมาตั้งแต่โรงเรียนเก่าแล้วหละ"

"T^T ปัญหาอะไรคะ" ยกพวกตีคนอื่น เสพยาเสพติด หรือฆ่าคนตายรึไง ถ้าอย่างนั้นหละก็ฉันไม่สามารถแน่ๆ

"ก็...เค้าเคยยกพวกไปตีกับโรงเรียนอื่น แถมยังสูบบุหรี่อีก"

เฮื้อกกกกกก!!!!!!!!!!!!!ไม่อาวววววววววTOT คุณพ๋อ!!!!คือ มั่นใจมากใช่ปะถึงให้ลูกสาวตัวเองไปดูแลคนพรรค์นั้นเนี่ย

"หนูไม่ทำเด็ดขาดค่ะ เค้าประวัติไม่ดีขนาดนั้นแล้วคุณพ่อจะมั่นใจได้ยังไง ว่าถ้าหนูไปดูแลเค้าแล้วเค้าจะไม่เอาไม้หน้าสามมาตีแสกหน้าหนูTOT"

"เค้าไม่ทำอย่างนั้นหรอกลูก เพราะท่านเจ้าของโรงเรียนก็สั่งห้ามไว้แล้วว่าห้ามทำนิสัยเดิมอีก"

"อ้าว ในเมื่อท่านเจ้าของโรงเรียนสั่งแล้วจะให้หนูไปดูแลเค้าทำไมอีกหละคะ"

"โถๆๆ ฝันหวานที่ฉลาดน้อยของพ่อ" คือด่าฉันว่าโง่ ใช่ปะ=_=

"คนอย่างเค้าน่ะไว้ใจไม่ได้หรอกว่าเค้าจะไม่กลับไปทำอีก แต่พ่อไว้ใจเค้านะ"

อ่าว?แล้วสรุปคือไว้ใจได้รึไม่ได้???

"พ่อไว้ใจเค้าว่าเค้าจะไม่ทำอะไรลูกแน่ ถึงฝากเค้าไว้กับลูกไง"

=_=เจออย่างนี้เถียงกลับไม่ถูกเลยแฮะ ไม่ใช่เหตุผลมันเยอะนะ แต่ขี้เกียจเถียง--

"นะลูกถือว่า ช่วยพ่อ"

"..." ฉันเงียบไปอย่างใช้ความคิด เอ...ถึงเค้าจะหล่อก็จริงแต่ลองหน้าตาแบบนั้นแถมคำพูดชวนหลอนอย่าง 'ไปตายซะ!' แบบเมื่อเช้าอีก คือบับ...หลอนอยู่เลยอะ

"คิดดูนะลูก นั้นหล่อระดับexoแบบที่หนูชอบเลยนะ"

อุ๊ย**อย่าเอาจุดอ่อนฉันมาพูดสิ!

"เอ่อ..." ฉันเริ่มเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ แต่ถ้า...ฉันต้องไปดูแลนายแดนเจอร์อะไรนั่น เค้าจะรำคาญฉันรึปล่าวน่ะ ยิ่งดูเป็นคนเจ้าอารมณ์อยู่ด้วย อีกอย่าง ถ้าฉันไปดูแลเค้านะ ก็เท่ากับว่าเราต้องใกล้ชิดกันมากขึ้นด้วย...รึปล่าว

"นี่!ถ้าลูกยอมรับดูแลเค้านะ คอนเสิร์ตครั้งหน้าน่ะ พ่อจะปิดโรงเรียนทั้งโรงเรียนเพื่อให้ลูกได้ไปดูคอนโดยเฉพาะเลย และพ่อก็จะจองตั๋วให้ได้นั่งโซนหน้าคอนด้วย เอาให้ได้เป็นลัคกี้แฟนเลยเป็นไง" 

"*O*" โอ๊ะ!!!คอน...exo...ลัคกี้แฟน...

กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!>O<

งานนี้ไม่ขอคิดอะไรทั้งนั้นแร้ววววว อ๊ะ!นั่นสิเนอะ!ถ้าพ่อไว้ใจขนาดนี้แสดงว่าลึกๆแล้วหมอนั่นอาจจะเป็นคนดีสุดๆไปเลยก็ได้ นั่นสินะ ฉันไม่ควรตัดสินคนจากภายนอกจริงๆด้วย!><(ต่อมโลกสวยทำงานทันที--*)

"ตกลงค่ะพ่อ ฝันหวานจะดูแลเค้าเองค่ะ!"

"โฮะๆ น่ารักจริงๆเลยลูกพ่อ อย่าบอกเรื่องนี้ให้ใครรู้โดยเฉพาะปลาป๋องนะลูก เพราะเธอจะต้องห้ามลูกอีกแน่"

"ได้ค่ะพ่อ เรื่องนี้หวานจะเก็บเป็นความลับเอาใส่ห่อมัดเชือกแล้วโยนลงน้ำไม่ให้ใครรู้ได้เลยหละค่ะ>_^"

(นาทีนี้นางไร้ซึ่งสติไตร่ตรองไปแล้ว==)

"ดีมากลูกรัก งั้นหนูไปเรียนเถอะ"

"รับทราบค่ะ!"

"อ้อ เริ่มจับตาควบคุมความประพฤติได้ตั้งแต่วันนี้เลยนะลูก"

"เอ๋?วันนี่เลยเหรอคะ?"

"ใช่จ้ะ อย่าลืมสิ exoรออยู่นะ"

"ดะ...ได้ๆๆเลยค่ะ หวานจะคอยจับตาดูเค้าไม่ให้ทำผิดกฎของโรงเรียนทุกกระเบียดนิ้วเลย งั้นหวานขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ"

"บาย~~เรียนให้สนุกนะลูก~~~"

            จบแล้วค่ะกับตอนที่สอง ขอโทษนะคะที้อัพช้าT^T คือตอนนั้นป่วยจริงๆนะค่ะ เลยไม่สามารถลุกขึ้นมาอัพได้ ตอนนี้ไม่ค่อยฟินเลยเนอะ จะเรื่มแต่งให้ฟินตั้งแต่ตอนสามค่ะ(หวังว่านะ)ยังไงก็อย่าลืมติดตามพร้อมคอมเม้นด้วยนะคะ เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ^^

แต่ง:sweetexo

ที่ปรึกษา:NightPare