Un_expected Love

          ชิบหาย! สายแล้ว! วันนี้ผมตื่นสายครับ  เมื่อวานเสือกเล่นเกมออนไลน์เพลินไปหน่อย  กว่าจะได้หลับได้นอนปาเข้าไปตี 3  เลยตื่นสายเลยแม่ง  ผมรีบวิ่งผ่านน้ำ  ใส่เสื้อใส่กางเกง  ล็อคห้อง  วิ่งไปติดกระดุมไป  นั่นแน่! น้องหวานห้องเยื้อง ๆ กันออกมาพอดี  แอบมอง Six Pack ผมด้วย  เห็นนะ  อิ อิ  ผมยิ้มทักทายน้องหวาน
 
          "ตื่นสายเหรอคะพี่ชิน?" น้องหวานยิ้มหวานถามผม
          "ครับ เมื่อคืนเล่นเกมหนักไปหน่อย พี่ไปก่อนนะ วันนี้รีบครับ บาย" ผมติดกระดุมเสร็จแล้วเลยโบกมือบ๊ายบายเธอพร้อมวิ่งถลาลงบันไดไปหามอเตอร์ไซค์คู่ใจ  ก่อนจะบิดแบบไม่คิดชีวิต  จะทันเช็คชื่อป่าววะกู?
 
          น้องหวานเป็นน้องปี 2 ครับ  คนละคณะกับผม  แต่อยู่หอเดียวกันก็เจอกันบ้างแหละ  น้องเค้าน่ารักครับ  หน้าตาจิ้มลิ้ม  ตัวเล็ก ๆ สเป็คผมเลย  ^_^  แต่ผัวแม่งดุครับ -*-  ผมเลยได้แค่ยิ้มทักทายพูดคุยธรรมดา  ม่อมากไม่ได้ครับ  เดี๋ยวผัวน้องเค้าต่อยเอา  ^^"
 
          ในที่สุดผมก็มาถึงห้องทันแบบเส้นยาแดงผ่าแปด  เกือบแล้วกู  เฮ้อ!  เพื่อน ๆ ผมมากันครบแล้วครับ  วันนี้เรียนทั้งวัน  เอาให้หัวฟูกันไปเลย  ผมก็แอบมีสัปหงกบ้างอะไรบ้าง  ใครจะไปตั้งใจเรียนหน้าจ้องอาจารย์เขม็งแบบไอ้โจล่ะครับ  อืม...ว่าแต่ไอ้โจมันดูแปลก ๆ ไปนะ  เสื้อนักศึกษาใหม่ป่าววะ?  ขาวจั๊วะเขียวมึง  รองเท้าก็ใหม่  มันวับเลย  กางเกงก็ใหม่นี่หว่า  เออ...แว่นก็ใหม่นะมึง  นี่มึงเงินเดือนออกแล้วไปช็อปปิ้งของใหม่ทั้งตัวขนาดนี้เลยเหรอ?  ไม่ธรรมดานะเว้ยเพื่อนกูเนี่ย
 
          หลังจากเรียนกันทั้งวัน  จบคลาสแล้ว  เพื่อน ๆ ทยอยกันออกจากห้องแล้ว แต่พวกผมยังนั่งเป็นศพกันอยู่เลย  ไม่ไหวว่ะ  ง่วงชิบหาย
 
          "ไอ้ชิน มึงจะไปเตะบอลกับกูรึป่าว?" ไอ้ต้นไม้ถามผมครับ
          "สภาพหยั่งกูนี่มึงคิดว่ากูจะวิ่งไหวมั้ยสัส!" แค่นี้ตากูก็จะปิดแล้วครับ
          "มึงไปทำเหี้ยอะไรมาวะ?" ไอ้ง่าวสงสัยแทนไอ้ต้นไม้
          "กูเล่นเกมเพลินไปหน่อยว่ะ  วันนี้กูไม่ไหวอ่ะ  เดี๋ยวกลับไปนอนดีกว่า" ผมตอบพลางขยี้หูขยี้ตา  มันไม่ไหวจริง ๆ นะ  ถ้าไปเดินห้างกินข้าวไรเงี้ยพอได้  แต่ให้ไปออกกำลังผมว่าไม่ไหวหรอก
 
          RRRrrrrr เสียงโทรศัพท์แปลกหูดังขึ้นครับ  ทุกคนมองหน้ากัน  ไม่ใช่ของผม  ไม่ใช่ของไอ้ต้นไม้  ไม่ใช่ของไอ้ง่าว  เรา 3 คนมองไปที่ไอ้โจพร้อม ๆ กัน
 
          ไอ้เชี่ยโจควักไอโฟน 6 ขึ้นมากดรับแล้วแอบเดินไปคุยนอกห้องครับ  เหี้ย! ไอโฟน 6 นะเว้ย! หยั่งไอ้เชี่ยโจเนี่ยนะ  ต่อให้มันทำงานเก็บเงินได้มากพอที่จะซื้อไอโฟน  แต่ผมมั่นใจว่าคนหยั่งมันไม่ซื้อไอโฟนแน่ ๆ  เต็มที่ก็ซัมซุงฮีโร่ล่ะวะ  มันเป็นคนไม่โซเชียล  ไม่ติดหรู (เพราะไม่มีเงินจะติด)  มันไม่มีทางซื้อมือถือแบบนี้มาใช้แน่ ๆ
 
          พวกผม 3 คนมองหน้ากันเลิกลั่ก  เพื่อนกูมันไปทำมาหากินอะไรจนได้เงินมากมายขนาดนี้วะ?  แล้วที่ผมสังเกตเสื้อผ้ารองเท้ามันอีกล่ะ  ใหม่หมดทุกอย่างเลยนะ  คนอย่างไอ้โจมันรู้คุณค่าของเงินครับ  ผมเชื่อว่าถึงมันมีเงินมันก็ไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายหรอก
 
          "มึงว่าไอ้เหี้ยโจมีอะไรปิดบังพวกเราป้ะวะ?" ไอ้ง่าวเปิดประเด็นครับ
          "นั่นสิ  แม่งมีไอโฟน 6 ใช้ได้ไงวะ?  เสื้อผ้ารองเท้ามันก็ใหม่หมดเลยนะมึง" ผมสมทบ
          "หรือว่ามันทำงานเก็บเงินได้เยอะเลยซื้อของเป็นรางวัลให้ตัวเองวะ?" ไอ้ต้นไม้สงสัย
          "แต่กูว่าคนที่รู้คุณค่าของเงินอย่างมันคงไม่ใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายแบบนี้หรอกว่ะ" ผมทำหน้าสงสัย  เพราะนึกไม่ออกเลยว่ามันจะเอาเงินมากมายมาจากไหน?
          "หรือว่า....." ไอ้ต้นไม้พูดทิ้งช่วงซะนานเลยมึง
          "ขายยา!!!"