The prey พลิกแผนฆ่าศพล่ามนุษย์

ฉันอยู่ที่ไหน

ฉันอยู่ที่ไหน.....เสียงหยดน้ำจากผนังถ้ำตกลงมากระทบกับพื้น มันค่อยๆไหลลงมาที่ฝ่ามือของหญิงสาวเพื่อปลุกให้เธอตื่นจากนิทรา   ฉันหลับไปหรือนี้หลับไปนานเท่าไหร่แล้ว.....คำถามเหล่านี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองเธออย่างงงๆ ก่อนที่ดวงตาที่มืดสนิทจะถูกสมองสั่งการให้ลืมตามาพบกับแสงสว่างจ้า ดวงตาที่ปิดสนิทอยู่นานทำได้เพียงแค่หรี่ตามองที่มาของแสง ก่อนที่จะพบว่าเธอติดอยู่ในถ้ำมืดที่มีเพียงช่องเล็กๆช่องหนึ่งที่แสงลอดออกมาได้ ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ ...เงียบสงัดจนเธอได้ยินเสียงของจังหวะหัวใจเต้นระรัว เลือดในกายสูบฉีดอย่างเร็วจนเธอสัมผัสถึงความกลัวในจิตใจได้ ในตอนนี้    
   ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย......
คำถามแรกหลังจากเธอตื่นยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ทุกอย่างรอบกายเธอในตอนนี้ไม่มีอะไรเลยที่จะบอกได้ว่าเธออยู่ที่ไหน ความเงียบและความมืดมิดเหมือนจะพากันเพิ่มความกลัวให้กับหญิงสาว เธอดันตัวขึ้นมานั่งพิงผนังถ้ำสูตรกลิ่นอายของความชื้นก่อนที่จะตั้งสติและพบว่าตอนนี้มีแผลและรอยเลือดเป็นสะเก็ดอยู่เต็มร่างกายของเธอ ชุดนักศึกษาสีขาวบัดนี้มันถูกชโลมไปด้วยสีแดงจางๆของของเหลวที่ส่งกลิ่นคาวออกมาชวนให้สะอิดสะเอียนเวียนหัวแก่ผู้ที่สัมผัสกับกลิ่นนี้ สร้อยสีเงินที่เธอใส่อยู่บนคอเป็นประจำเหลือเพียงความว่างเปล่าที่ทิ้งรอยสีแดงรอบคอแทน สร้อยเส้นงามเส้นนั้น คงเป็นเพียงความทรงจำไปแล้ว ดวงตาใสๆเริ่มมีน้ำล้นออกมา
ความกดดันรอบกายของเธอเริ่มแปรเปลี่ยนกลายเป็นเพื่อนของเธอมากขึ้นไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเป็นเพราะจิตใจของเธอที่เข้มแข็งทำให้เธอพอที่จะควบคุมสติและปรับให้เข้ากับความรู้สึกแบบนี้ได้ ขาทั้งสองข้างที่สั่นระริกค่อยๆสงบลงและมีแรงพอที่จะพยุงตัวของหญิงสาวให้ลุกขึ้น
เท้าที่เคยมีรองเท้าเลิศหรู ตอนนี้มันเหลือเพียงเท้าเปล่าๆที่กำลังสัมผัสกับความเย็นยะเยือกของโขดหินในถ้ำ อ้า!เย็นจังเลย..ความเย็นแผ่ซ่านสะท้านไปทุกอณูตามร่างกายของเธอ ขาทั้งสองข้างค่อยๆย่างก้าวไปตามทางเดินทีมีน้ำไหลลงมาตามทาง ทุกฝีก้าวที่เธอสัมผัสลงบนพื้นถ้ำเหมือนร่างกายค่อยๆปรับตัวให้เข้ากับความเย็นไปทีละน้อย
แสงสว่างจากช่องเล็กๆค่อยๆใกล้เข้ามาหาเธอมากขึ้น ออไม่ซิต้องบอกว่าเธอเดินไปจนใกล้แสงนั้นมากกว่า ความมืดเริ่มจางหายไป เหมือนมีแสงแห่งความหวังลอยมาหาเธอ อยู่ตรงหน้า แขนทั้งสองข้างยื่นออกมาสัมผัสกับช่องแคบของถ้ำ ดวงตาทั้งสองข้างเบิกตาโพรง หญิงสาวก้มหัวลงมุดไปทางช่องนั้น ด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยม พรางนึกอยู่ในใจว่า ฉันต้องรอด..ต้องรอดให้ได้
สายตาของเธอมองลอดออกไปข้างนอกภาพในหัวที่เธอจินตนาการไว้คือ ทุ้งหญ้าดอกไม้แสนสวยเปี่ยมไปด้วยบรรยากาศร่มรื่น และแสงจากดวงอาทิตย์ที่เจิดจ้า ใช่ภาพมโนนั้นมันชั่งงดงามสมกับเป็นจินตนาการของสาวโลกสวย แต่ถ้าหากความจริงของสิ่งที่เธอกำลังจะเห็นมันไม่เป็นอย่างนั้นล่ะ.......ถ้าหากความจริงมันคือสิ่งโหดร้ายที่เกินกว่าเธอจะรับได้ล่ะ แต่ก็นั้นและมาถึงตอนนี้เป็นไงเป็นกัน
เธอมองลอดออกไปข้างนอนพร้อมกับรอยยิ้มกว้างราวกับคนที่กำลังจะได้ของชิ้นใหม่   แต่แล้วมันก็ผิดคาด หญิงสาวมองลอดออกไปเพื่อพบกับความจริง ที่แสนโหดร้าย รอยยิ้มที่ฉีกกว้างนั้นค่อยๆหุบลงและเลือนหายไปจากใบหน้าดวงตาที่เป็นประกายทั้งสองข้างตอนนี้มันสั่นคลอนพร้อมขับน้ำในตาออกมา มือที่จับผนังถ้ำอ่อนลงทันที หัวของเธอที่มโนภาพมากมายเมื่อครู่ ตอนนี้มันสั่นระริกไม่ต่างกับฟันที่กระทบกันดังกึก อะไรกันอะไรคือสิ่งที่เธอเห็น เธอเห็นอะไร
ร่างน้อยๆของหญิงสาวล้มลงกระแทกกับผนังถ้ำอีกครั้งเธอไม่เห็นอะไรอีกแล้ว เพราะดวงตาของเธอมันเหม่อลอย ตัวเริ่มสั่นแรงขึ้น ฟันทุกซี่กระทบกันแรงๆราวกับจะแตกอยู่แล้วในตอนนี้ เหงื่อเม็ดโตไหลออกมาทั่วร่างกายที่กำลังนอนดิ้น เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ออกมาจากกายและแผ่ซ่านไปถึงไขกระดูกก่อนที่จะตามมาด้วยความรู้สึกเหมือนไฟฟ้าช็อต และภาพทุกอย่างก็มืดดับลง ความมืดสนิทเข้าปกคลุม และมันอาจจะเป็นการนอนครั้งสุดท้ายในชีวิตของเธอ การนอนไปกับความมืดมิด การนอนที่อาจจะไม่มีวันตื่น และภาพที่เธอเห็นเมื่อกี้คงจะเป็นภาพสุดท้ายในชีวิต
เอ!แล้วเธอเห็นอะไรน้า………..
 
โปรดติดตามตอนต่อไป.....