ทริปครั้งนี้กับนายซุป'ตาร์

                                             บทที่2                                                                                                        

ฟืดดดด (เสียงแอร์รถแท็กซี่)   “เอ่อคือ นายจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?” ฉันถามผู้ชายที่นั่งอยู่

ข้างฉันตอนนี้ และเขาก็เป็นคนอุ้มฉันขึ้นมาบนรถ -..- “ฉันจำเป็นที่จะต้องบอกเธอด้วยเหรอ” เจ้าของเสียงหันมาพูดด้วย

น้ำเสียงกวนๆ “อย่างน้อยนายควรบอกชื่อให้ฉันรู้ รวมถึงเหตุผลที่นายอุ้มฉันขึ้นมาด้วย!!”

“เฮ้อ เธอนี่เรื่องมากจริงๆเลยดาราดังอย่างฉันเธอไม่รู้จักเหรอ จีฮุน คิมจีฮุน”

เขาบิดตัวหันมาประชัญหน้ากับฉัน “จีฮุน? ฉันไม่เห็นรู้จักนายเลย นายเป็นดาราจริงๆอะ??” จะว่าไปเขาก็หล่อจริงๆ

ดวงตาที่น่าหลงใหล ริมฝีปากได้รูป ทรงผมที่ถูกเซ็ตมาอย่างดี เวลาที่

แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาเขาช่างเหมือนเทพบุตรจริงๆ! “มองอะไรยัยเอ๋อ” ภาพในจินตนาการเมื่อครู่ดับลงทันที ภาพ

เทพบุตรสุดหล่อแตกหายวับไปกับตา เหลือแค่เพียงไอ้บ้าโรคจิตที่ปลอมตัวมาในรูปคนหน้าตาดีเท่านั้นแหละ เชอะ!

“อะไร! ฉันไม่ใช่ยัยเอ๋อนะถึงนายจะหน้าตาดีแต่อย่าหวังว่าฉันจะให้อภัยนายง่ายๆนะ” //ต้องหันไปทำตาขึงขังใส่เขาซะ

หน่อย “โอ๊ะ เธอบอกว่าฉันหล่องั้นเหรอ! ว้าวๆบอกแล้วว่าฉันมีเสน่ห์ ระวังจะกลายเป็นแฟนคลับฉันอีกคนซะหล่ะ”

นายนี่หลงตัวเองจริงๆ เรายังรู้จักกันไม่ถึง1วัน นายนี่คุยกับฉันซะสนิทกัน เอี๊ยดดด O-0 พระเจ้าช่วยรถแท็กซี่อะไรเบรก

แบบนี้ ต้องแจ้งข้อหาจับ!! ฟึ่บ จีฮุนจักมือฉันและดึงลงไปจากรถ

“ลงมาได้แล้วยัยบ๊อง เธอจะใช้สายตาเผาเบาะรถหรือไง” ครืด เธอพักอยู่ที่นี้ใช่ไหมหล่ะ เขาชี้ไปที่โรงแรมที่ถูกตกแต่งด้วย

พันธุ์ไม้สวยงามหลายพันธุ์ “อืมใช่ นายรู้ได้ไง” “ความรู้สึกมันบอกนะJ” พูดจบเขาก็วิ่งตรงไปที่โรงแรมพร้อมกระเป๋า

ทันที “ดูถ้านายนี่จะอาการหนัก พูดจากวนประสาทรอฉันด้วย!!!” ฉันรีบวิ่งตามเขาไป

--ภายในโรงแรม--

“ฉันเช็คอินเรียบร้อยแล้ว ขึ้นไปที่ห้องกันเถอะ”

“แล้วนายเช็คอินได้ยังไง รู้ชื่อฉันเหรอ??”

“ที่กระเป๋าเธอไง”   เขาชี้มาที่ป้ายชื่อติดกระเป๋า

“รีบขึ้นมาเถอะหรือว่าวันนี้เธอจะนอนข้างล่าง”

“รู้แล้วๆ”     ตืดๆ! แอ๊ด! ตึ๊ง ! ถึงแล้วที่พักของฉัน>< ว้าวๆ ฟึ่บ ระเบียงนี่หมอกเห็นสวนด้วยและ

นายมาดูสิ //กวักมือเรียก

“ทำอะไรเป็นเด็กนะเธอ วิ่งสำรวจห้องไปทั่ว”  เอ๊ะ!เดี๊ยวนะ

"นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าเหตุผลที่นายมากับฉันคืออะไร”

“ฉันหนีเมเนเจอร์มา”

“เมเนเจอร์?? อะไรอ่ะ”  

“เฮ้อ เธอเรื่องมากจริงๆ ผู้จัดการไงหล่ะ”

“อ่อ ผู้จัดการ แล้ววันนี้นายจะนอนกับฉันที่นี่?????”

“อืมใช่ ฉันไม่อยากไปงานแถลงข่าวอะไรนั่น น่าเบื่อ ยุ่งยาก น่ารำคาญด้วย -.-“

“ไม่ได้นะ!”

“อะไรอีกหล่ะ ฉันอุตสาห์ออกค่าแท็กซี่ให้เธอ แถมยังแบก กระเป๋าขึ้นมาให้อีก เธอควรจะขอบคุณฉันนะ

ฉันจะอยู่กับเธอ เป็นไกด์นำเที่ยวให้ด้วย เธอได้ประโยชน์กว่าฉันน้า”

“แต่ว่ามันมีเตียงอยู่แค่เตียงเดียว....”      ตุ๊บ //พูดไม่ทันขาดคำ เขากระโดดขึ้นเตียงไปซะแล้ว

“ไม่เป็นไร ถ้าเตียงเดียวก็มีอยู่แค่3ทางเลือก 1.นอนเตียงเดียวกัน 2.เธอนอนโซฟา 3.เธอกลับโซล อ่อแต่ข้อ3คงจะไม่ทันแล้วแหละ เย็นขนาดนี้เธอคงกลับไม่ทัน เหลือให้เลือกแค่2ข้อละ

เลือกเอาละกัน ฉันนอนก่อนหล่ะ ถึงเวลาอาหารแล้วปลุกฉันด้วย”

เดี๊ยวสินาย!! เฮ้อนายนี่มัน! ฉันจะต้องมาใช้ชีวิตกับเขาเนี่ยนะ ไม่นะแฟ เธอเจอชะตากรรมเลวร้ายอีกแล้วT^T

(End part2)

Talk:เย้!!! สวัสดีทุกคนอีกครั้งจ้า เรื่องราวนี่ก็ดำเนินมาถึง บทที่2กันแล้ว>< ขอบคุณทุกๆท่านที่เขามาอ่านนะค่ะ บางคนที่ไม่ชอบเกาหลีถ้าได้มาอ่านก็ขอบคุณที่เข้ามานะค่ะ เรื่องนี่เขียนจากความชอบบรรยากาศการท่องเที่ยวที่เกาหลีค่ะ เรื่องราวนี้ไม่ได้พาดพิงถึงใคร หรือเหตุการณ์ใดนะค่ะ ขียนมาเพื่อความสุขของตัวเองและผู้อ่านค่ะ สำหรับคนที่ได้เข้ามาอ่านและติดตามก็ขอบคุณมากๆนะค่ะ ตอนต่อไปสนุกแน่นอนค่า! รักทุกคนน้า><

-----------ขอบคุณค่ะ---------