ทริปครั้งนี้กับนายซุป'ตาร์

บทที่3                                                                                                                                                  

            “ขอโทษนะค่ะ ยังมีห้องที่ว่างเหลืออยู่ไหมค่ะ พอดีมีปัญหานิดหน่อย”

สุดท้ายฉันก็ต้องลงมาถามพนักงานจนได้T^T ใครมันจะไปกล้านอนด้วยกันเล่า

“ฉันจะเช็คดูให้นะค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” โอม จงมีห้องว่าง จงมีห้องว่าง~

“ขอโทษนะค่ะคุณผู้หญิง ตอนนี้ไม่มีห้องว่างเหลืออยู่เลยค่ะ คุณผู้ชายด้านนั้นเพิ่งเช็คอินเองค่ะ”

ฟึ่บ ไหนใครมาแย่งห้องของฉัน! พรึ่บไฟลุกขึ้นเต็มตัว แม่จะหักขามันทิ้ง!!!

“อุ๊บส์! ซอรี่~” ผู้ชายคนนั้นหันมาสะบัดก้น พูดซอรี่แล้วก็วิ่งแจ้นไปเลย วันนี้ฉันต้องนอนโซฟาจริงๆ

เหรอเนี่ย... ตุ๊บ “ว่าไง กลับมาแล้ว

เหรอมีห้องว่างไหมล่ะ~” ยังพูดกวนประสาทเหมือนเดิม นายเป็นคนแย่งที่ฉันนอนก่อนนะเฮ้ย!“ไม่”

ตอบสั้นๆแบบบนี้แหละ รู้ซะว่าโกรธ “เธอมานอนโซฟาสิ” “อ่อ ขอบ... เดี๊ยว นายต้องบอกให้ฉันนอนบน

เตียงสิ พระเอกก็ต้องบอกแบบนี้ไม่ใช่เหรอ” “ขอโทษทีพอดีฉันไม่ใช่พระเอกนอกจอหน่ะ”เขาหันมายิ้ม

“ไปกินข้าวได้แล้ว ท้องเธอร้องซะเหมือนฟ้าผ่า” “แหะๆ”

สุดท้ายเราก็ต้องมาลงเอยด้วยการตกลงนอนโซฟา แต่เราก็ได้ทานอาหารเย็นด้วยกัน เหมือนได้ดินเนอร์

เล็กๆเลย>< ครืด ตุ๊บ พอถึงโต๊ะจีฮุนก็นั่งลงบนเก้าอี้ทันที “นายไม่คิดจะยกเก้าอี้ให้ฉันนั่งเลยเหรอ?”

“เธอดูซีรีย์มากไปและ เธอก็ไม่ได้พิการฉันก็ไม่ต้องยกเก้าอี้ให้” มันก็จริง-..-

“ฉันไปตักอาหารก่อนและนั่งเฝ้าโต๊ะไปละกัน แบร่” ทิ้งเขาไปตักอาหารดีกว่า “เธอไปตักอาหารได้ แต่อย่า

ทิ้งฉันนะ” “หืม???เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ” “เปล่าๆไม่มีๆ” เขากลบเกลื่อนและเบือนหน้าหนีไปทางสระ

ว่ายน้า ดูสายตาเขาเหม่อลอยและเศร้าแปลกๆ เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยเกิดอะไรขึ้นเนี่ย....

(End part3)

Talk:บทนี้อาจจะสั้นๆไปนิดนึงแต่จะรีบมาต่อให้จ้า พระเอกของเรา จีฮุนเริ่มมีอาการแปลกๆแล้ว เขาเป็นอะไรกันแน่ ที่จู่ๆก็เกิดเศร้าขึ้นมา ถ้าอยากรู้ก็ต้องติดตามกันนะค่า ขอบคุณทุกคนที่กำลังติดตามและเพิ่งได้เข้ามาอ่านนะค่าสำหรับใครยังไม่เคยอ่าน บทที่1กับ บทที่2 ก็เข้าไปอ่านก่อนได้จ้าลิงค์ข้างล่างนี้เลยน้า

บท1>http://www.keedkean.com/novel/KK0015182.html?page_article=1

บท2>http://www.keedkean.com/novel/KK0015182.html?page_article=2

------ขอบคุณค่ะ-------