รักสามเรา...เราสามคน

7

( แจ็ค : speak )

วันเสาร์

“แม่ครับ ผมไปก่อนะ”

ผมโบกมือลาคุณแม่ เดินมายืนรอเมจิอยู่หน้าบ้าน ใช่ครับ...ผมจะไปเดทกับเมจิเพื่อยุติความรักที่เมจิมีแค่ผมฝ่ายเดียว ถึงมันจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ผมทำเพื่อเค...ทำเพื่อเราสองคนที่จะได้เป็นแฟนกันสักที ผมไม่ได้บอกเรื่องที่จะไปเดทกับเมจิให้ไอ้เครู้ กลัวมันจะงอน กลัวมันจะเข้าใจผิดคิดเป็นตุเป็นตะไปคนเดียว รอไม่นานนักเมจิก็เดินออกมาจากบ้าน วันนี้เมจิแต่งตัวด้วยชุดเดรสแขนสั้นสีชมพู สวยจริงๆ สมแล้วที่เป็นเฟรชชี่ม.4 เมจิส่งยิ้มหวานมาให้ผมแล้วเดินมาเกาะแขนผม จะว่าไป...ผมเริ่มรู้สึกผิดกับเคขึ้นมาตะหงิดๆแฮะ

“เมจิไม่ได้บอกพี่เคเรื่องวันนี้หรอก พี่แจ็คไม่ต้องห่วง”

ผมพยักให้เมจิก่อนจะเดินนำไปที่รถของคุณพ่อผมที่จอดอยู่หน้าบ้าน เห็นผมอายุเท่านี้ผมมีใบขับขี่แล้วนะ ผมเปิดประตูรถด้านคนนั่งข้างคนขับให้เมจิขึ้นไปนั่ง ส่วนผมก็อ้อมมานั่งลงด้านคนขับ ถึงบอกว่าจะไปเดท...แต่จะไปเดทที่ไหนเหล่า ผมหันไปมองเมจิที่ยังคงนั่งยิ้มๆ ยัยนี่ท่าจะบ้า...ยิ้มอยู่ได้ มีความสุขมากรึไงที่ได้มาเที่ยวกับพี่เนี่ย

“เมจิจะไปเที่ยวไหนหล่ะ”

“อะ เอ่อจริงด้วย งั้นไปห้างเปิดใหม่ดีกว่า เมจิอยากไป ^^;”

ผมพยักหน้าให้เธอก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปที่ห้างMT ซึ่งเป็นห้างที่พึ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน ขับรถประมาณสิบห้านาทีก็ถึงที่หมาย ผมเอารถไปจอดในโซน B วันนี้เป็นวันหยุดคนก็เลยเยอะเป็นพิเศษ เมื่อเดินเข้าไปในห้างเมจิก็รีบลากผมไปที่เกมส์เซ็นเตอร์ทันที มีแต่เด็กม.ต้น กับเด็กแระถมเล่นกันให้เต็มไปหมด น่าเบื่อจริง =_=

“พี่แจ็ค มาเล่นไอ้นั่นกัน!!”

ผมมองไปตามนิ้วเรียวของเมจิ หืม...เกมส์ชู้ตบาสเนี่ยนะ เฮ้อ... ผมเดินไปหยอดเหรียญพร้อมกับยกตระกร้าที่บรรจุลูกบาสไว้ ผมยื่นให้เมจิ ซึ่งก็ยังคงยิ้มสู้ ยิ้มมากๆระวังหน้ามีริ้วรอยนะน้อง ผมหยิบบาสขึ้นมาโยนเข้าแป้นบาส เข้าห่วงเป๊ะ เกมส์แบบนี้กระจอก แต่ถ้าสำหรับคนตัวเล็กที่ยืนข้างๆผม มันคงไม่ง่ายสำหรับเธอ เมจิตั้งท่าก่อนจะโยนลูกบาส แต่น่าจะใช้แรงมากไปหน่อยลูกบาสเลยกระแทกกับแป้นและเด้งกลับมาโดนหน้าเมจิเต็มๆ

ปึง!!

ผู้คนที่ยืนดูอยู่รอบข้างถึงกับหัวเราะไม่หยุด แมร่งเอ้ย!! ผมตรงเข้าไปประคองเมจิที่นั่งจับหน้าตัวเองอยู่ที่พื้น เฮ้ย! เลือดกำเดาไหลเลยเหรอ ผมส่งสายตาดุมองไปรอบ ทุกเสียงที่หัวเราะกันอยู่เงียบกริบอย่างกับป่าช้า ผมค่อยๆประคองเมจิไปนั่งในจุดนั่งพักใกล้ๆ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เมจิเช็ดเลือดกำเดา

“ อ่ะเช็ดซะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อน้ำให้”

“ขอบคุณค่ะ”

“รออยู่ตรงนี้นะ” ผมว่าจบก็รีบเดินไปร้านขายน้ำที่อยู่ห่างจากจุดพักไม่ไกลเท่าไร ในขณะที่ผมกำลังจะหยิบแก้วน้ำโค้กจู่ๆก็มีใครไม่รู้มาชนผม จนแก้วน้ำโค้กเกือบหก ดีนะประคองไว้ได้ทัน แต่เมื่อผมจะเอาเรื่องก็ต้องชะงัก ตัวเตี้ยๆแบบนี้ กลิ่มหอมๆที่ลอยมาแตะจมูกผม กลิ่นแบบนี้มัน...ไอ้เค!!! =[]=

“ไอ้แจ็ค!!!”

“ไอ้เค!!!!”

ผมกับมันตะโกนออกมาพร้อมกัน จะทำไงดีวะ เมจิก็รออยู่ดันมาเจอไอ้นี่อีก....ความซวยมาเยือนแล้วกู ผมส่งยิ้มแห้งๆให้ คำพูดมากมายถูกกลืนหายไปเมื่อไอ้เคส่งสายตาจับผิดมาให้ผม

“มึงมาที่นี่กับใคร” ผมว่าแล้วว่ามันต้องถามแบบนี้

“เอ่อ...กับ....เอ่อ” ผมพูดชื่อเมจิไม่ออกอ่ะ ถ้าไอ้เครู้มันจะรู้สึกยังไงหล่ะเนี่ย แต่ในขณะที่ผมกำลังจะตอบเค จู่ๆเมจิก็เดินเข้ามาเกาะแขนผมแบบที่ชอบทำ และที่สำคัญไปมากกว่านั้น บัดนี้ดวงตากลมโตๆของไอ้เคเบิกกว้างด้วยความตกใจก่อนจะวูบลงและเดินจากไป ไอ้เราจะวิ่งไปอธิบายให้เข้าใจ...ก็ติดเมจิที่ยังซับเลือดที่จมูกอยู่

“พีแจ็คไปง้อพี่เคเถอะ เดี๋ยวเมจินั่งแท็กซี่กลับบ้านเอง”

“กลับเลยดีกว่า พี่จะรอเคกลับมา” เมื่อผมคิดเองเสร็จสรรพก็เดินจับมือเมจิไปที่จอดรถโซน B เค...มึงอย่าโกรธกูเลยนะ

( เค :speak )

ใจทั้งใจของผม...มันชาจนแทบคิดว่าหัวใจผมหยุดเต้นไปแล้วซะอีก ภาพที่เมจิเดินมาเกาะแขนไอ้แจ็คมันยังติดตาผมอยู่เลย...หรือว่ามันจะเปลี่ยนใจไปคบกับเมจิแทนผมกันแล้วนะ ดีเหมือนกัน...เมจิจะได้มีความสุข แต่ทำไมผมถึงเจ็บที่ใจแบบนี้นะ ผมเดินกลับมาหาธารา น้องพีช น้องซีเจย์ ไอ้คงจู ไอ้พัดลม วันนี้ไอ้คงจูมันนัดทั้งผม ไอ้พัดลม และบรรดาน้องรหัสมาเที่ยวเล่นกันที่ห้างเปิดใหม่เพื่อสร้างสัมพันธ์กับน้องรหัส และ...ผมมีข่าวดีจะมาบอก ไอ้พัดลมกับไอ้คงจูคบกัน แมร่ง! ผมหล่ะเหลือเชื่อ และโปรแกรมต่อไปที่วางไว้คือดูหนัง หลังจากที่ผมซื้อป๊อบคอนเสร็จก็เดินเข้าไปในโรงหนังพร้อมกับธารา หนังเรื่องนี้เป็นหนังผีซึ่งผมไม่ชอบดู ก็ผมกลัวผีนี่หว่า T^T ถ้ามีไอ้แจ็คมาด้วยผมคงไม่กังวลแบบนี้หรอก ความจริงไอ้คงจูมันชวนแจ็คแล้วนะแต่เพราะว่ามันมีนัดแล้วเลยมาไม่ได้ ผมพอจะรู้....ว่ามันนัดใครไว้ ถึงว่าทำไมเห็นเมจิแต่งตัวไปเที่ยวแต่เช้า พอถามว่าไปกับใครก็ไม่ยอมบอก น่าน้อยใจชะมัด จะคบกันก็บอกกันก็ได้ ชิ! ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด =_= ^^^ ไหนบอกว่ารักกู ไหงไปเที่ยวกับน้องกูได้หล่ะเนี่ย สายตาผมจับจ้องไปที่หนังอย่างไม่วางตา ผีโพล่มาแล้ววว!!!! ผมสะดุ้งจนเผลอไปกอดคนข้างๆ แต่พอหน้าผีหายไปพึ่งจะรู้สึกตัว ผมรีบปล่อยแขนคนข้างๆทันที

“ถ้าพี่เคกลัว กอดแขนผมต่อก็ได้ครับ”  

ผมหันไปมองคนข้างๆทันที อ้าว....ธาราเองหรอกเหรอ ผมส่งยิ้มแห้งๆให้ธาราแล้วใช้แขนข้างนั้นเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ T^T พี่ขอยืมแขนหน่อยนะธารา   หลังจากดูหนังจบก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ธารานั่งแท็กซี่มาเป็นเพื่อนผมจนถึงบ้านผม

“กลับบ้านดีๆนะธารา ^^” ผมโบกมือลาธาราแล้วเดินเข้าบ้าน แต่ทว่ากลับมีใครบางคนยืนพิงประตูรั้วบ้านผมอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก...ไอ้แจ็คนั่นแหละ แล้วยืนเก๊กหน้าหล่ออะไรหน้าบ้านคนอื่นเขาเนี่ย ผมไม่สนใจเดินเข้าบ้านแต่ก็โดนคนตัวสูงคว้าข้อมือไว้เลยต้องถอยหลังกลับมายืนที่เดิม

“เป็นแฟนกับเมจิแล้วทำไมไม่บอกกู” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ สุดท้าย...คนที่มันเลือกก็ไม่ใช่ผม ท้องฟ้าเริ่มมืดคล้ายฝนจะตก เหมาะจริงๆกับบรรยากาศแบบนี้

“มึงจะบ้าเหรอ กูรักมึงคนเดียว”

“รักกู? แต่ไปเดทกับน้องกูเนี่ย คนรักกันเขาทำกันแบบนี้เหรอวะ”

“มึงกำลังเข้าใจผิดนะไอ้เค”

“เข้าใจผิดอะไร กูเห็นเต็มๆตากูเนี่ย ขอให้มีความสุขนะ!!” แล้วผมก็สะบัดหน้าเดินตึงตังเข้าบ้านไปเลย ฝนตกแล้วด้วย ช่างมัน ไม่อยากเข้าบ้านตัวเองก็ตากฝนไป ไม่สนใจหรอก พอเข้ามาในบ้านก็เห็นเมจินั่งดูละครอยู่ ผมเลยเดินไปนั่งข้างเมจิ ซึ่งคุณน้องสาวก็หันมามองผมแล้วส่งยิ้มให้ คงจะดีใจหล่ะที่ได้เป็นแฟนไอ้แจ็ค

“กลับมาแล้วเหรอ แม่ไปดูร้านกับป้าศิ”

“อ่า...พี่ดีใจด้วยนะ” ผมบอกเมจิเสียงอ่อย ก็....มันยังทำใจไม่ได้นี่หว่า เจ็บหนึบเลย

“ดีใจเรื่องไรอ่ะ?”

“ก็....เป็นแฟนกับไอ้แจ็คแล้วไม่ใช่เหรอ เห็นไปเดทกันนิ”

“ฮ่าๆ พี่เคเข้าใจผิดแล้ว พี่แจ็คเขาบอกกับเมจิแล้วว่าเค้าไม่ได้ชอบเมจิ” เมจิเว้นระยะคำพูดแล้วเอื้อมมือมาจับมือผมแน่น นัยตาสั่นไหวเหมือนกำลังจะกลั่นน้ำตา “พี่แจ็คชอบพี่เคต่างหาก วันนี้เมจิเลยขอไปเดทกับพี่แจ็คเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเมจิจะไม่เข้าไปขัดขวางความรักของพี่แจ็ค พี่เคเองก็...ชอบพี่แจ็คใช่ไหม”

คำถามของเมจิทำให้ผมไม่อยากตอบเลย ถ้าไม่รักคงไม่มานั่งเจ็บแบบนี้หรอก ผมสบตากับเมจิ หยาดน้ำใสของเมจิไหลลงมากระทบกับหลังมือผม...สุดท้ายผมก็ทำให้เมจิร้องไห้ ผมนี่มัน...เป็นพี่ชายที่เลวจริงๆ ผมดึงตัวเมจิเข้ามากอดพร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเมจิอย่างแผ่วเบา

“ใช่....พี่ขอโทษนะ”

“อือ...ดูแลพี่แจ็คให้ดีๆนะ กลับไปเคลียกับพี่แจ็คเถอะ พี่แจ็คคงเศร้าแย่แล้ว”

ผมเช็ดน้ำตาให้น้องสาวสุดน่ารักของผม เมจิเป็นน้องสาวที่แสนดีสำหรับผมเสมอ แต่ผมก็ไม่ได้เรื่องที่ทำให้น้องสาวตัวเองต้องมาร้องไห้แบบนี้ ผมลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกไปนอกบ้าน ร่างสูงยังยืนสู้ฝนอยู่ที่เดิม ผมเดินไปเปิดประตูรั้วแล้วกระโดดกอดแจ็ค....รักมึงจัง

“เข้าใจกูแล้วใช่ไหมเค”

“เข้าใจแล้ว....กูเข้าใจมึงแล้ว”

เราสองคนกอดกันท่ามกลางสายฝน....ช่างเป็นบรรยากาศที่โรแมนติกสุดๆ เสี่ยงไข้แดกอีกต่างหาก